Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 19 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Dooronbek Sadyrbajew
‹Spotkanie z synem›

EKSTRAKT:60%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułSpotkanie z synem
Tytuł oryginalnyАрман
ReżyseriaDooronbek Sadyrbajew
ZdjęciaAlbert Sajfullin
Scenariusz
ObsadaNurmuchan Żanturin, Żorobek Arałbajew, Roza Ryskeldinowa, Aliman Dżangorozowa, Asankuł Szarszenow, Żamał Sejdakmatowa, Tattybubu Tursunbajewa, Tursun Uralijew, Sabira Kumuszalijewa, Kalicza Rysmendejewa
MuzykaSándor Kallós
Rok produkcji1975
Kraj produkcjiZSRR
Czas trwania60 min
Gatunekdramat
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

Klasyka kina radzieckiego: Tęsknota starego Kirgiza
[Dooronbek Sadyrbajew „Spotkanie z synem” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Oparty na opowiadaniu Czingiza Ajtmatowa „Spotkanie z synem” godzinny telewizyjny film Dooronbeka Sadyrbajewa zapewne nigdy nie był w Polsce prezentowany. I z dużym prawdopodobieństwem nie pokaże go żadna stacja nad Wisłą. Nie jest w końcu arcydziełem, jakie należy znać. Ale wielbiciele twórczości autora „Dżamili” zapewne z przyjemnością oglądnęliby jeszcze jedną ekranizację jego niezwykłej prozy…

Sebastian Chosiński

Klasyka kina radzieckiego: Tęsknota starego Kirgiza
[Dooronbek Sadyrbajew „Spotkanie z synem” - recenzja]

Oparty na opowiadaniu Czingiza Ajtmatowa „Spotkanie z synem” godzinny telewizyjny film Dooronbeka Sadyrbajewa zapewne nigdy nie był w Polsce prezentowany. I z dużym prawdopodobieństwem nie pokaże go żadna stacja nad Wisłą. Nie jest w końcu arcydziełem, jakie należy znać. Ale wielbiciele twórczości autora „Dżamili” zapewne z przyjemnością oglądnęliby jeszcze jedną ekranizację jego niezwykłej prozy…

Dooronbek Sadyrbajew
‹Spotkanie z synem›

EKSTRAKT:60%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułSpotkanie z synem
Tytuł oryginalnyАрман
ReżyseriaDooronbek Sadyrbajew
ZdjęciaAlbert Sajfullin
Scenariusz
ObsadaNurmuchan Żanturin, Żorobek Arałbajew, Roza Ryskeldinowa, Aliman Dżangorozowa, Asankuł Szarszenow, Żamał Sejdakmatowa, Tattybubu Tursunbajewa, Tursun Uralijew, Sabira Kumuszalijewa, Kalicza Rysmendejewa
MuzykaSándor Kallós
Rok produkcji1975
Kraj produkcjiZSRR
Czas trwania60 min
Gatunekdramat
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
W jednym tylko 1975 roku w sowieckiej Kirgizji nakręcono trzy filmy oparte na nowelach i opowiadaniach Czingiza Torekułowicza Ajtmatowa (1928-2008): dwa kinowe – „Biały statek” Bołotbeka Szamszyjewa i „Czerwone jabłko” Tołomusza Okiejewa oraz telewizyjne „Spotkanie z synem” Dooronbeka Sadyrbajewa. Ten ostatni oparty został na tekście opublikowanym pierwotnie w 1964 roku; film natomiast zrealizowano ponad dekadę później po to między innymi, aby uświetnił trzydziestą rocznicę zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej. Przy okazji zmieniono też tytuł; kirgiskie słowo „арман” można poetycko przełożyć na polski jako „nieunikniona tęsknota”, aczkolwiek gdyby taki właśnie szyld nadać dziełku Sadyrbajewa, niewiele by on mówił potencjalnym widzom. Inna sprawa, że dzisiaj obraz ten, nie doczekawszy się cyfrowej rekonstrukcji, jest praktycznie całkiem zapomniany. Podobnie zresztą jak i jego twórca. Przynajmniej poza ojczystym Kirgistanem.
Sadyrbajew urodził się w 1939 roku (choć niektóre źródła podają datę o rok późniejszą) w kołchozowej wsi Apyrtan. Był zapewne jednym z nielicznych jej mieszkańców, którym udało wyrwać się z rodzinnych stron i ruszyć w świat. Początkowo planował zostać lekarzem, ale po czterech latach nauki, otrzymawszy niecodzienną propozycję objęcia stanowiska dyrektora nowo tworzonej telewizji kirgiskiej, nie wahał się długo. Zajmował się tam tłumaczeniem filmów rosyjskich na język ojczysty, dubbingował aktorów rosyjskich (w tym między innymi Wiaczesława Tichonowa i Kiryła Ławrowa), wreszcie – po uzupełnieniu wykształcenia na wydziale reżyserskim Państwowego Leningradzkiego Instytutu Teatru, Muzyki i Kinematografii – zrobił kolejny krok w karierze. I chociaż wcześniej próbował swych sił jako aktor – wystąpił w opartym na poemacie Toktoguła Satyłganowa dramacie „Ałymkan” (1966) Bałtasza Kaipowa – na dobre odnalazł się w reżyserii.
Kręcił dokumenty i fabuły. Z myślą o dużym i małym ekranie. Pisał też książki i artykuły poświęcone sztuce (ale nie tylko). Do jego najbardziej znanych filmów aktorskich należą: dramat społeczny „Wiejska mozaika” (1980), oparty na powieści Ajtmatowa „Dzień dłuższy niż stulecie” melodramat „Epos o miłości” (1983) oraz obyczajowy „Płacz wilczycy” (1989). To dzięki nim w latach 80. ubiegłego wieku Dooronbek Sadyrbajew został uznany godnym następcą takich mistrzów, jak Tołomusz Okiejew czy Bołotbek Szamszyjew. Choć początki, jak niemal każdy, miał skromne. Do nich należy zaliczyć „Spotkanie z synem” (1975), którego scenariusz powstał we współpracy z dwoma jeszcze autorami, Musą Muratalijewem i Bakytem Karagułowem (co może dziwić, bo film jest raczej skromny i niedługi, trwa zaledwie godzinę). Za zdjęcia odpowiadał mało doświadczony operator Albert Sajfullin, natomiast ścieżkę dźwiękową stworzył urodzony w rumuńskich Czerniowcach, mający jednak korzenie węgierskie, Sándor Kallós (w przyszłości ceniony w Związku Radzieckim kompozytor).
„Spotkanie z synem” jest przede wszystkim opowieścią o dwóch mężczyznach: ojcu, Czordonie, kołchozowym kowalu, i Sułtanie, jego synu. Czordona (w tej roli Kazach Nurmuchan Żanturin, który wcześniej zagrał w innych omawianych w „Esensji” ekranizacjach prozy Ajtmatowa: „Znoju” i „Żegnaj, Gulsary!”) poznajemy wiele lat po wojnie, gdy pewnego letniego dnia zostaje zaproszony na spotkanie przez swego znajomego Seremsaka. Pretekstem staje się przyjazd z miasta jego syna Kasyma, z którego ojciec jest nadzwyczaj dumny. Przedstawia go jako wielkiego uczonego. Zebrani w chacie starcy z podziwem patrzą na młodego Kirgiza. Tylko Czordon nagle smutnieje; jego myśli biegną w przeszłość – do czasów, gdy Sułtan (wciela się w niego debiutujący na ekranie Żorobek Arałbajew, wtedy świeżo upieczony student moskiewskiej Wyższej Szkoły Teatralnej imienia Michaiła Szczepkina) był jeszcze nastolatkiem i wydawało się, że cały świat stoi przed nim otworem.
Historię Sułtana poznajemy w retrospekcjach, które mieszają się z opowieścią współczesną. Czasami tak bardzo, że trzeba naprawdę dużej czujności, by rozgraniczyć to, co jest jedynie wspomnieniem, od tego, co dzieje się tu i teraz. Ojciec cofa się pamięcią do dnia, w którym cała rodzina czeka na przyjazd uczącego się na co dzień w mieście Sułtana. Podekscytowana jest Burma (Roza Ryskeldinowa), matka chłopca i pierwsza żona Czordona. Podekscytowane są siostry chłopaka: Salika (zmarła w lutym tego roku Żamał Sejdakmatowa) i Zejnesz (Tattybubu Tursunbajewa – patrz: „Matczyne pole”, „Żołnierzyk”, „Echo miłości”). To dla ojca nadzwyczaj piękne wspomnienie, bo wiążące się z sielanką. Niestety, niebawem wybucha wojna z Niemcami i młodziutki Sułtan postanawia dobrowolnie zgłosić się do wojska. Można się domyśleć, że w tym momencie lekki ton filmu pryska.
Pod wieloma względami „Spotkanie z synem” przypomina – także zrealizowanego z myślą o „małym ekranie” – „Żołnierzyka” (wcześniejszego o trzy lata). Aczkolwiek w średniometrażówce Eldora Urazbajewa patrzyliśmy na przeszłą już wojnę oczyma kilkuletniego dziecka, w obrazie Sadyrbajewa jest dokładnie na odwrót – wracamy do niej, eksplorując wspomnienia starca znajdującego się u kresu życia. Starca, który nagle, pod wpływem impulsu, jakim staje się przyjazd do wsi Kasyma, uznaje, że musi naprawić błąd z przeszłości. To bardzo subtelny i poetycki film; jego nastrój podkreślają dodatkowo pastelowe zdjęcia i niezwykłe górskie krajobrazy. Ale to akurat stały element kirgiskich ekranizacji prozy Ajtmatowa. Podobnie jak i pojawiający się na ich planie aktorzy. Oprócz wymienionych wcześniej możemy tu zobaczyć także Aliman Dżangorozową jako drugą żonę Czordona i Sabirę Kumuszalijewą jako stachurę Sajrę (obie zagrały w „Dżamili”), Kaliczę Rysmendejewą („Pierwszy nauczyciel”) w roli starej szwaczki oraz Tursuna Uralijewa („Biały statek”) jako komunistę Muratały.
koniec
22 czerwca 2022

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Klasyka kina radzieckiego: Odcięta głowa Jima Clarka
Sebastian Chosiński

17 IV 2024

Niby powinny cieszyć nas wielkie sukcesy odnoszone przez polskich artystów poza granicami kraju. A powieść Brunona Jasieńskiego „Człowiek zmienia skórę” bez wątpienia taki sukces odniosła. Tyle że to sukces bardzo gorzki: po pierwsze – książka była typowym przejawem literatury socrealistycznej, po drugie – nie uchroniła autora przed rozstrzelaniem przez NKWD. Cztery dekady po jego śmierci na jej podstawie powstał w sowieckim Tadżykistanie telewizyjny serial.

więcej »

Co nam w kinie gra: Perfect Days
Kamil Witek

16 IV 2024

„Proza życia według klozetowego dziada” może nie brzmi za zbyt chwytliwy filmowy tagline, ale Wimowi Wendersowi chyba coraz mniej zależy, aby jego filmy cechowały się przede wszystkim potencjałem na komercyjny sukces. Zresztą przepełnione nostalgią „Perfect Days” koresponduje całkiem nieźle z powoli podsumowującym swoją twórczość Niemcem, który jak wielu starych mistrzów, powoli zaczyna odchodzić do filmowego lamusa. Nie znaczy to jednak, że zasłużony reżyser żegna się z kinem. Tym bardziej że (...)

więcej »

Fallout: Odc. 1. Odkrywanie realiów zniszczonego świata
Marcin Mroziuk

15 IV 2024

Po obejrzeniu pierwszego odcinka z jednej strony możemy poczuć się zafascynowani wizją postapokaliptycznego świata, w którym funkcjonują bardzo zróżnicowane, mocno od siebie odizolowane społeczności, z drugiej strony trudno nie ulec lekkiej dezorientacji, gdyż na razie brakuje jeszcze połączenia pomiędzy poszczególnymi wątkami.

więcej »

Polecamy

Bo biblioteka była zamknięta

Z filmu wyjęte:

Bo biblioteka była zamknięta
— Jarosław Loretz

Wilkołaki wciąż modne
— Jarosław Loretz

Precyzja z dawnych wieków
— Jarosław Loretz

Migrujące polskie płynne złoto
— Jarosław Loretz

Eksport w kierunku nieoczywistym
— Jarosław Loretz

Eksport niejedno ma imię
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy – kontynuacja
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy
— Jarosław Loretz

Zemsty szpon
— Jarosław Loretz

Taśmowa robota
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.