Login:
Hasło:
Pamiętaj mnie

Zapomniałem hasła	Nie mam jeszcze konta
Zaloguj przez:

dzisiaj: 24 marca 2023

Moralność przyszłości
Choć „Płomień” to powieść sf, najważniejsze wątki nie mają tu z fantastyką naukową zbyt wiele wspólnego. A przynajmniej nie w sposób, jakiego moglibyśmy się spodziewać. Magdalena Salik zadaje pytania o moralność w świecie, w którym technologia wykracza daleko poza rzeczy, które śniły się filozofom.
The Last of Us: Odc. 3. Love story w zniszczonym świecie
Dzięki poświeceniu Tess możliwa jest dalsza wędrówka pary głównych bohaterów, ale szybko staje się oczywiste, że muszą oni jak najszybciej uzupełnić swój ekwipunek. Z tego powodu chcą jak najszybciej dotrzeć do domu Franka i Billa, z którymi Joel czasami prowadził interesy. Pewnym zaskoczeniem jest zaś to, że opowieść o losach tych dwóch mężczyzn w praktyce zdominowała cały ten odcinek.
Sprawa prywatna: Odc. 3. Gdzie kobieta nie może, tam lokaja pośle
Dopuszczenie do ucieczki zabójcy to dla policji zaledwie początek nadchodzących komplikacji, bo w efekcie zainteresowania się sprawą przez media zatroskani obywatele zasypują funkcjonariuszy doniesieniami o rzekomych miejscach pobytu zbiega. Z kolei Arturo Quiroga nie zmienia swego stosunku do poczynań siostry, dlatego Marina – aby kontynuować swe prywatne śledztwo – najpierw musi wydostać się spod troskliwej opieki jego podwładnych.
Komiks Roku 2022 – nominacje
Podobnie jak przez kilka ostatnich lat, przedstawiamy Wam listę najlepszych premier komiksowych minionych 12 miesięcy wybranych przez redakcję Esensji. W tym roku jest to 45 pozycji, na które będziecie mogli zagłosować, by ustalić listę czytelniczą.
Krew bizonów
Podobno western, jako gatunek, umarł śmiercią naturalną. Ale chyba tylko w kinie, bo komiksy o Dzikim Zachodzie wciąż mają się świetnie, o czym świadczy album "Buffalo Runner" wydany przez Lost In Time.
Czasy się zmieniają, lecz zasady nie
„Szczypta nienawiści” to godna kontynuacja dotychczasowych powieści Abercrombiego. Przez lata, jakie upłynęły od wydarzeń opisanych w „Ostatecznym argumencie królów” sporo zdążyło się zmienić w świecie, ale motywacje bohaterów pozostały w gruncie rzeczy takie same.
Najlepszy tata, na świecie
Stwierdzenie, że główny bohater mangi „Samotny wilk i szczenię” nie spełnia standardów wychowawczych współczesnego świata, byłoby grubym niedopowiedzeniem. Mężczyzna bowiem regularnie zabiera swoje trzyletnie dziecko do pracy. Nie byłoby może w tym nic złego, gdyby nie fakt, że jest on… płatnym zabójcą. A że jest bardzo pracowity, zabija dziesiątki osób, na oczach swojego syna. Obmyśla przy tym skomplikowane intrygi w celu wykonania poszczególnych zadań, ryzykując nie tylko swoim życiem, ale także życiem swojego syna. „Jeśli tata nie wróci – zwraca się do niego pewnego razu – ty też umrzesz”.
Migające światła
„Aftersun”, niespieszne, nieoczywiste dzieło, może znużyć. Bo rzeczywiście nie tak znów wiele w tym filmie się dzieje. Ale jeśli dotrze do Was na poziomie bardziej ukrytych znaczeń, na poziomie synchronizacji z własnymi wspomnieniami, emocjami, może stać się jednym z najważniejszych filmów 2023 roku.

Filmy

Magazyn CCXXIV

Pobierz magazyn

Podręcznik

Nowości

kinowe

Brak nowości w minionym tygodniu. Aby zobaczyć wcześniejsze, kliknij.

dvd i blu-ray

Brak nowości w minionym tygodniu. Aby zobaczyć wcześniejsze, kliknij.

Zapowiedzi

kinowe

Brak zapowiedzi na najbliższy tydzień. Aby zobaczyć późniejsze, kliknij.

dvd i blu-ray

Brak zapowiedzi na najbliższy tydzień. Aby zobaczyć późniejsze, kliknij.

Asghar Farhadi
‹Bohater›

EKSTRAKT:	80%
WASZ EKSTRAKT: 0,0 %
Zaloguj, aby ocenić

Tytuł	Bohater
Tytuł oryginalny	Ghahreman
Dystrybutor	Gutek Film
Data premiery	4 listopada 2022
Reżyseria	Asghar Farhadi
Zdjęcia	Ali Ghazi, Arash Ramezani
Scenariusz	Asghar Farhadi
Obsada	Amir Jadidi, Mohsen Tanabandeh, Sahar Goldust, Fereshteh Sadre Orafaiy, Ehsan Goodarzi, Sarina Farhadi, Maryam Shahdaei, Alireza Jahandideh
Rok produkcji	2021
Kraj produkcji	Francja, Iran
Czas trwania	127 min
Gatunek	dramat, thriller
Zobacz w	Kulturowskazie
Wyszukaj w	Skąpiec.pl
Wyszukaj w	Amazon.co.uk

Wyszukaj / Kup

Sprawdź cenę

Remanent filmowy 2022: „Idiota” za kratkami
[Asghar Farhadi „Bohater” - recenzja]

Sebastian Chosiński

To już pewne: „Bohater” – dziewiąty pełnometrażowy film reżysera Asghara Farhadiego – nie przyniesie swojemu twórcy trzeciej w jego dorobku statuetki Oscara. Nie ma jednak co rozpaczać. Obraz Irańczyka został już przecież uhonorowany Grand Prix w Cannes. Na którą zasłużył. Choć zapewne byłoby uczciwiej, gdyby Farhadi bez konieczności udawania się do sądu przyznał, że duży wpływ na powstanie tego dzieła miała jego studentka Azadeh Masihzadeh.

Sebastian Chosiński

Remanent filmowy 2022: „Idiota” za kratkami
[Asghar Farhadi „Bohater” - recenzja]

Asghar Farhadi
‹Bohater›

EKSTRAKT:	80%
WASZ EKSTRAKT: 0,0 %
Zaloguj, aby ocenić

Tytuł	Bohater
Tytuł oryginalny	Ghahreman
Dystrybutor	Gutek Film
Data premiery	4 listopada 2022
Reżyseria	Asghar Farhadi
Zdjęcia	Ali Ghazi, Arash Ramezani
Scenariusz	Asghar Farhadi
Obsada	Amir Jadidi, Mohsen Tanabandeh, Sahar Goldust, Fereshteh Sadre Orafaiy, Ehsan Goodarzi, Sarina Farhadi, Maryam Shahdaei, Alireza Jahandideh
Rok produkcji	2021
Kraj produkcji	Francja, Iran
Czas trwania	127 min
Gatunek	dramat, thriller
Zobacz w	Kulturowskazie
Wyszukaj w	Skąpiec.pl
Wyszukaj w	Amazon.co.uk

Wyszukaj / Kup

Sprawdź cenę

Smakując „Bohatera”, przez niemal całe dwie godziny seansu towarzyszyła mi natrętna myśl: Ile razy – przed realizacją filmu – jego twórca czytał „Idiotę” Fiodora Dostojewskiego (bądź wgłębiał się w którąś z adaptacji filmowych powieści)? Skąd w ogóle takie przypuszczenie? Otóż główny – nomen omen – bohater irańskiego dramatu pod wieloma względami przypomina bowiem księcia Lwa Myszkina, człowieka naiwnego i kompletnie nieprzystającego do świata, w którym przyszło mu żyć. Nie oznacza to jednak, że ekranowy Rahim Soltani (w której wciela się kapitalny pod każdym względem Amir Jadidi) jest współczesną inkarnacją Myszkina. Chyba że jesteśmy w stanie wyobrazić sobie postać Dostojewskiego w sytuacji, w której zostaje zmuszona do kłamstwa. Co pociąga za sobą bardzo daleko idące konsekwencje.

Asghar Farhadi nakręcił „Bohatera” na swoje pięćdziesiąte urodziny. Skoro jego wcześniejsze dzieła zdobyły grad nagród festiwalowych – „Rozstanie” (2011) zgarnęło między innymi Złotego Niedźwiedzia, Złoty Glob, Cezara i Oscara, „Klient” (2016) Oscara i laur za najlepszy scenariusz w Cannes – Irańczyk zapewne spodziewał się, że i jego najnowszy obraz wywoła szybsze bicie serc nie tylko u widzów, lecz także jurorów i krytyków. I rzeczywiście: Grand Prix i nominacja do Złotej Palmy w Cannes oraz skierowanie przez Iran do boju o kolejną statuetkę przyznawaną przez Amerykańską Akademię Filmową (dzisiaj już wiadomo, że to starcie reżyser akurat przegrał) – przekonuje, że mimo wszystko mamy do czynienia z kolejnym wybitnym dziełem Farhadiego. Może nie tak doskonałym, jak „Co wiesz o Elly?” (2009) czy wspomniane wcześniej „Rozstanie” i „Klient”, ale za to pozostawiającym w pokonanym polu francusko-włoską „Przeszłość” (2013) oraz hiszpańskie „Wszyscy wiedzą” (2018).

O ile spływające na „Bohatera” nagrody nie mogły być dla Irańczyka zaskoczeniem, o tyle na pewno przykrą „niespodzianką” okazało się oskarżenie o plagiat, jakie wysunęła pod adresem zasłużonego dla światowej kinematografii artysty jego eksstudentka Azadeh Masihzadeh. Niemal dekadę temu uczestniczyła ona w zajęciach prowadzonych przez Asghara Farhadiego w teherańskim Karnameh Institute Arts and Cultural. Kończyły się one realizacją krótko- bądź średniometrażowego filmu dokumentalnego, który miał wejść w skład powarsztatowego almanachu. Masihzadeh wybrała na temat, na jaki trafiła w swoim rodzinnym Szirazie, a dotyczył on prawdziwej historii, której bohaterem był osadzony w tym mieście (w więzieniu dla dłużników) Mohammad Reza Shokri. Stał się on lokalnym bohaterem po tym, jak w czasie pobytu na przepustce znalazł cenną rzecz i postanowił oddać ją właścicielce. Efektem pracy studentki okazał się dokument noszący – tłumacząc z angielskiego – tytuł „Wszyscy są wygrani, wszyscy są przegrani” (2015).

Kilka lat później Masihzadeh dowiedziała się, że Farhadi kręci film w Szirazie i zaczęła nabierać podejrzeń. Po premierze „Bohatera” na festiwalu w Cannes (gdzie zdobył on Złotą Palmę) pozbyła się wszystkich wątpliwości, ostatecznie uznając, że słynny twórca w nieuprawniony sposób wykorzystał historię, którą ona „znalazła” i nagłośniła. Sprawa trafiła do sądu. I chyba jeszcze nie doczekała się ostatecznego werdyktu… To bez wątpienia rzuca cień na Farhadiego i jego najnowsze dzieło, ale nie mnie przesądzać, kto w tym przypadku ma rację. Miejmy nadzieję, że w niedługim czasie rozstrzygnie to odpowiedni trybunał i że wyda on – po czyjejkolwiek stronie by się nie opowiedział – sprawiedliwy wyrok.

Już przy okazji recenzowania „Wszyscy wiedzą” napisałem, że Farhadi w zasadzie od lat kręci wciąż ten sam film. W jeszcze większym stopniu uwaga ta dotyczy jego dzieł zrealizowanych w ojczyźnie (vide „Rozstanie”, „Klient”, teraz „Bohater”), dla których wspólnym mianownikiem jest funkcjonowanie bohaterów w opresyjnym systemie religijno-politycznym. Nie oznacza to oczywiście, że reżyser kręci filmy antysystemowe (oj, pod tym względem daleko mu do wstrząsającego „Rękopisy nie płoną” Mohammada Rasoulofa czy ironicznego „Taxi – Teheran” Jafara Panahiego), bardziej przypomina Agnieszkę Holland czy Andrzeja Wajdę z najwcześniejszego okresu „kina moralnego niepokoju”, czyli jeszcze przed „karnawałem Solidarności”. Farhadi nauczył się po prostu stąpać po polu minowym. Wie, do jakiego momentu może się posunąć, na jaką krytykę pozwolić sobie, zachodząc z flanki, ale nigdy nie uderzając centralnie. W przeciwnym wypadku, chcąc dalej kręcić filmy, musiałby zdecydować się na trwałą emigrację (zapewne do Europy), co prawdopodobnie byłoby początkiem końca jego wspaniałej kariery.

Rahim Soltani trafił do więzienia w Szirazie za długi. Na rozkręcenie własnego interesu pożyczył pieniądze od, jak się okazało, lichwiarza. Kiedy jego wspólnik zwiał z gotówką – zbankrutował, pociągając za sobą w kłopoty człowieka, który za niego finansowo poręczył. Bahram (w którego wcielił się Mohsen Tanabandeh), zażądał spłaty poręczenie, a że Rahim nie był w stanie nawet małej części kwoty, sprawa trafiła do sądu, a Soltani – ostatecznie – za kratki. Poznajemy go w momencie, kiedy wychodzi na kolejną przepustkę. Wierzy, że tym razem los w końcu uśmiechnie się do niego. W więziennym tunelu zaświeciło bowiem światełko. Farkhondeh, z którą po rozstaniu z żoną spotyka się Rahim (poznał ją, zaprowadzając w czasie kolejnych przepustek syna Sijawasza na zajęcia do ośrodka logopedycznego), znalazła na ulicy torebkę, a w niej… siedemnaście złotych monet. Nie wiedząc komu oddać znalezisko, kobieta uznaje, że monety można by spieniężyć, a gotówkę przekazać Bahramowi, jednocześnie prosząc go o wycofanie skargi, co pozwoliłoby na opuszczenie przez Soltaniego więzienia.

Bahram i jego córka Nazanin (tę rolę Farhadi powierzył swojej rodzonej córce, Sarinie) nie ufają jednak Rahimowi; nie dają się też przekonać jego szwagrowi Hosejnowi (Alireza Jahandideh), że po wyjściu na wolność i znalezieniu pracy Soltani będzie sukcesywnie spłacać pozostałą kwotę. To wciąż przecież pozostanie gigantyczna suma. Tracąc nadzieję na polubowne załatwienie sprawy z Bahramem, mężczyzna postanawia odnaleźć właścicielkę złotych monet i oddać jej „skarb”. Kiedy dowiaduje się o tym szefostwo więzienia, postanawia nagłośnić sprawę. Z jednej strony pomogą tym Rahimowi, z drugiej – poprawią własny wizerunek mocno nadwątlony faktem popełnienia nie tak dawno samobójstwa przez jednego z więźniów. Soltani daje się wciągnąć w tę grę. Nie mogąc powiedzieć prawdy, że to Farkhondeh znalazła pieniądze i oddała jemu (ich pozamałżeński związek jest wbrew przepisom religijnym), oznajmia przed kamerą lokalnej telewizji, że to on był tym uczciwym znalazcą. Jedno, zdawałoby się, niewinne kłamstewko pociąga za sobą prawdziwą lawinę wydarzeń, której dramatyczne skutki okazuje się nie do przewidzenia.

Rahim wpada tym samym w kolejną pułapkę: po spirali zadłużenia, która wyprawiła go za kratki, teraz daje się porwać spirali kłamstw. Chcąc wydobyć się z jednych tarapatów, gmatwa się w kolejne, stając się bohaterem na wzór dramatów antycznych. Cokolwiek by nie zrobił, jakąkolwiek podjął decyzję, powiedział w końcu całą prawdę bądź nagiął ją do swoich potrzeb – będzie to miało negatywne konsekwencje nie tylko dla niego, ale także dla jego bliskich: ukochanej Farkhondeh, szwagra Hosejna, siostry Malileh (Maryam Shahdaei), a nawet przypadkowo poznanego taksówkarza (Ali Ranjbari). To niesamowite, jak Asghar Farhadi potrafi z przyziemnego problemu uczynić uniwersalną tragedię, w której pod rozwagę widza poddaje ściśle splatające się ze sobą kwestie moralne, religijne, społeczne i polityczne. Oby teraz sam zdołał wyplątać się z kłopotów, w jakie wpadł, sięgając po temat odkryty przez Azadeh Masihzadeh.

28 stycznia 2023

Komentarze

Dodaj komentarz

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Klasyka kina radzieckiego: W starej twierdzy w Kokandzie
Sebastian Chosiński

22 III 2023

Po trzech tadżyckich miniserialach opowiadających o instalowaniu władzy radzieckiej w Turkiestanie przyszła kolej na telewizyjne dzieło rodem z Uzbekistanu (chociaż z licznym udziałem aktorów rosyjskich, w tym samego Aleksandra Kajdanowskiego). Trzyczęściowa historia „Było to w Kokandzie” autorstwa Uzbeka Uczkuna Nazarowa oparta została na motywach wydanej w 1939 roku powieści Nikołaja Nikitina.

więcej »

Sprawa prywatna: Odc. 7. Tajemnica maski demona
Marcin Mroziuk

20 III 2023

Po raz kolejny możemy się przekonać, że główna bohaterka jest w gorącej wodzie kąpana, a zarazem ufając swej intuicji jest skłonna zaufać różnym osobom, nie zważając na wysuwane przeciw nim oskarżenia. Przy tej okazji wystawione na próbę będą też jej uczucia do Pabla i Andrésa, a na razie trudno przesądzić, czy któryś z nich w końcu zawładnie je sercem.

więcej »

East Side Story: „Złota Viagra” na męską niedoskonałość
Sebastian Chosiński

19 III 2023

Czosnek uprawiany jest przez ludzi od pięciu tysięcy lat. Jest nie tylko popularną przyprawą, ale przede wszystkim rośliną leczniczą, co dowiodły zresztą badania kliniczne. Przypisuje mu się także nadzwyczajne moce, dzięki którym odstrasza wampiry i czarownice. Czy można zatem dziwić się, że niejednokrotnie stał się również „bohaterem” filmów. Jak chociażby w obyczajowej tragikomedii kazachskiego reżysera Eldara Szybanowa zatytułowanej – adekwatnie do jej treści – „Górski czosnek”.

więcej »