Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 25 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Akan Satajew
‹Dzielnice miasta›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułDzielnice miasta
Tytuł oryginalnyРайондар [Районы]
ReżyseriaAkan Satajew
ZdjęciaChasanbek Kydyralijew
Scenariusz
ObsadaElteres Nurżanow, Marijam Satajewa, Szarip Serik, Gulnara Dusmatowa, Danijar Ałszynow, Żandos Ajbasow, Sanurżan Sulejmenow, Aziz Bejszenalijew, Asel Sagatowa, Żanna Kuanyszewa, Łarisa Osipowa, Aleksandr Fiedosiejew, Żałgas Żangazin, Ilja Łoszycki, Żan Ospanow, Nurik Kałdybekow
MuzykaAlim Zairow, Roman Wiszniewski
Rok produkcji2016
Kraj produkcjiKazachstan
Czas trwania90 min
Gatunekdramat, kryminał, obyczajowy
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

East Side Story: Miłość, zdrada, wyrzuty sumienia
[Akan Satajew „Dzielnice miasta” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
To tylko z pozoru niewinna opowieść o szkolnej przyjaźni i pierwszej miłości. Relacje łączące głównego bohatera, Arsena, z Azamatem i Diną wpisane są bowiem w dramatyczny kontekst kryminalny. „Dzielnice miasta” Akana Satajewa to przede wszystkim historia tego, jak w czasach pierestrojki rodziła się w Kazachstanie przestępczość zorganizowana.

Sebastian Chosiński

East Side Story: Miłość, zdrada, wyrzuty sumienia
[Akan Satajew „Dzielnice miasta” - recenzja]

To tylko z pozoru niewinna opowieść o szkolnej przyjaźni i pierwszej miłości. Relacje łączące głównego bohatera, Arsena, z Azamatem i Diną wpisane są bowiem w dramatyczny kontekst kryminalny. „Dzielnice miasta” Akana Satajewa to przede wszystkim historia tego, jak w czasach pierestrojki rodziła się w Kazachstanie przestępczość zorganizowana.

Akan Satajew
‹Dzielnice miasta›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułDzielnice miasta
Tytuł oryginalnyРайондар [Районы]
ReżyseriaAkan Satajew
ZdjęciaChasanbek Kydyralijew
Scenariusz
ObsadaElteres Nurżanow, Marijam Satajewa, Szarip Serik, Gulnara Dusmatowa, Danijar Ałszynow, Żandos Ajbasow, Sanurżan Sulejmenow, Aziz Bejszenalijew, Asel Sagatowa, Żanna Kuanyszewa, Łarisa Osipowa, Aleksandr Fiedosiejew, Żałgas Żangazin, Ilja Łoszycki, Żan Ospanow, Nurik Kałdybekow
MuzykaAlim Zairow, Roman Wiszniewski
Rok produkcji2016
Kraj produkcjiKazachstan
Czas trwania90 min
Gatunekdramat, kryminał, obyczajowy
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
Akan Kargambajewicz Satajew (rocznik 1971) jeszcze do niedawna był najważniejszą postacią w przemyśle kinematograficznym Kazachstanu. Raz, że to nadzwyczaj płodny twórca, którego dzieła cieszą się sporą popularnością wśród jego rodaków. Dwa, że do września 2022 roku kierował „Kazachfilmem” – liczącą sobie już prawie dziewięćdziesiąt lat, najstarszą i najbardziej prestiżową wytwórnią w tym kraju. Ze stanowiska urzędniczego odszedł na własną prośbę, być może doszedłszy do wniosku, że nie da się pogodzić kierowania tak dużym przedsiębiorstwem z aktywną pracą reżyserską. Satajew nie jest obcy również czytelnikom „Esensji”, którzy mogli na naszych łamach przeczytać o takich jego obrazach sensacyjnych, jak „Zagubiony” (2009), „Likwidator” (2011), „Rekieter 2” (2015), „Haker” (2016) i „Biznesmeni” (2018), oraz freskach historycznych pokroju „Odważnego” (2012), „Tomyris” (2019) czy „Świtu Wielkiego Stepu” (2022).
A to tylko część sporego dorobku Akana Kargambajewicza, do którego – tylko w ostatnich latach – należałoby dorzucić jeszcze sięgającą czasów Wielkiej Wojny Ojczyźnianej „Drogę do matki” (2016), dramat psychologiczny „Samotna” (2017) oraz jeden rozdział wielowątkowej opowieści o drodze politycznej poprzedniego prezydenta Kazachstanu Nursułtana Nazarbajewa – „Droga lidera. Astana” (2018). I oczywiście omawiane dzisiaj „Dzielnice miasta”, których premiera miała miejsce na początku listopada 2016 roku, a który to film przenosi widzów w czasy pierestrojki. Akcja rozgrywa się bowiem w Ałma-Acie (ówczesnej stolicy republiki) w 1987 roku, czyli w epoce, kiedy poluzowaniu uległy polityczne więzy, co natychmiast zaowocowało – i to w całym Związku Radzieckim – wzrostem najcięższej przestępczości. To wtedy rodzą się pierwsze grupy zorganizowane nowego typu, bliskie strukturom mafijnym znanym z Europy Zachodniej bądź Stanów Zjednoczonych.
Głównym bohaterem filmu jest wciąż jeszcze nastoletni Arsen Abijew (w tej roli debiutujący na ekranie Elteres Nurżanow), który wraz z matką i młodszą siostrą przenosi się do nowego mieszkania w jednym z blokowisk w centrum Ałma-Aty, co wiąże się dla chłopaka również ze zmianą szkoły. Od teraz, jak zapewnia go matka (Gulnara Dusmatowa, znana między innymi z „Zerwania” i „Powrotu do Afganistanu”), będzie uczęszczał do klasy dziesiątej jednej z najbardziej elitarnych placówek w mieście. Co otworzy mu drogę na wymarzone studia. Tyle że Arsen na razie nie myśli wcale o swojej przyszłości. Sporo czasu poświęca natomiast na treningi dżudo, z których nie zamierza zrezygnować nawet po przeprowadzce. Gdy pewnego dnia, jeszcze przed rozpoczęciem nauki w nowej szkole, wraca do domu z klubu jest świadkiem potężnej bijatyki pomiędzy dwiema grupami młodych mężczyzn. I chociaż sam nie bierze w niej udziału, zostaje zgarnięty z ulicy przez milicję. Na szczęście dla Arsena w miarę szybko udaje mu się wyjaśnić nieporozumienie i na noc wraca do domu.
Następnego dnia pojawia się w szkole. Do sali, w której uczy się klasa 10B, przyprowadza go wicedyrektorka (Łarisa Osipowa), a z otwartymi ramionami wita wychowawczyni i nauczycielka literatury w jednym (Żanna Kuanyszewa, która prawie cztery dekady wcześniej jako początkująca aktorka zagrała nauczycielkę w adaptacji prozy Czingiza Ajtmatowa „Żurawie przyleciały wcześnie”). Jakież jest zdziwienie Abijewa, kiedy w jednym z uczniów rozpoznaje chłopaka, który dzień wcześniej wraz z nim znalazł się na posterunku milicji, tyle że tamten w pełni zasłużenie. To Azamat Sadykow (w tej roli Szarip Serik, który dwa lata później zagrał u Satajewa w „Biznesmenach”), nieformalny przywódca szkolnego „rejonu” nazywanego potocznie „Teatralnym”. To on wprowadza Arsena w zasady panujące w ich świecie, w którym o przynależności do danej grupy decyduje miejsca zamieszkania. Ci, którzy mieszkają w innych dzielnicach, są wrogami, z nimi należy się rozprawiać i przede wszystkim nie pozwalać na to, aby szarogęsili się poza przynależnym im obszarem.
Wokół Azamata skupiona jest grupa szkolnych kumpli – w tym Habib (Sanurżan Sulejmenow – patrz: „Major Grzmot: Doktor Plaga”), Boria (Nurik Kałdybekow), Buła (Żan Ospanow), Dima (Ilja Łoszycki), Sania (Władimir Łoginow) i Diusik (Kuan Lekerow) – teraz dołącza do nich jeszcze Abijew. Po lekcjach spotykają się w parku i rozmawiają na różne tematy, popalając przy tym i popijając tanie wino, na które pieniądze zdobywają niekoniecznie w uczciwy sposób. Łączy ich specyficzny kodeks honorowy, wywodzący się z tradycji przestępczej. Utrzymują zresztą kontakty z ludźmi, którzy balansują na granicy prawa, jak chociażby Raszyd (wciela się w niego Danijar Ałszynow, znany z wielu filmów Adilchana Jerżanowa, między innymi z „Ciemnego, ciemnego typa” i „Goliata”). Ale nad nim jest ktoś jeszcze: lokalny „autorytet”, mający już na koncie odsiadkę w kolonii karnej Marlen (Żandos Ajbasow). Wychowujący się bez ojca, który zginął w Afganistanie, Arsen podświadomie poszukuje silnego męskiego autorytetu – to właśnie przyciąga go do ludzi takich, jak Raszyd czy Marlen.
Niepostrzeżenie chłopak przekracza granicę, za którą nawet się nie spostrzegając, może przegrać wszystko, a przede wszystkim swoją przyszłość. Na nic zdają się ostrzeżenia matki ani – poznanej już w nowej szkole – rówieśniczki Diny (debiutująca na ekranie Marijam Satajewa, córka reżysera filmu). Wplątawszy się w aferę kryminalną, nie tak łatwo się z niej wyplątać. Nawet gdy pomocną dłoń wyciąga milicjant Musajew (Aziz Bejszenalijew – vide „Paragraf 78”, „Dwudziestu ośmiu panfiłowców”). Arsen musi wtedy ostatecznie zdecydować, którą stronę wybierze, co jest dla niego ważniejsze – rodzina, studia, dziewczyna, przyjaciele, honor? Oparte na scenariuszu Timura Żaksyłykowa, etatowego współpracownika Satajewa od początku jego profesjonalnej kariery reżyserskiej, to jest od 2007 roku, „Dzielnice miasta” to przekonujący obraz epoki i miasta w momencie politycznego i społecznego przełomu.
Powoli upada stary system, odchodzą w niebyt dawne autorytety, na ich miejsce przychodzą nowe – liczyć zaczynają się głównie pieniądze, które pozwalają zdobyć władzę, idąc na skróty, bez konieczności mozolnego wspinania się po drabinie kariery partyjnej. Zmienia się również sposób myślenia przestępców, którzy skupiają się na tworzeniu własnych „armii”, a „żołnierzy” do nich rekrutują spośród żądnych przygód i szybkiego wzbogacenia się młodych mężczyzn, takich jak Azamat, Arsen czy Habib. W pewnym sensie kontynuacją tej opowieści są „Biznesmeni”, w których Akan Kargambajewicz sportretował z kolei lata 90. ubiegłego wieku – czasy „wolnej amerykanki”, kiedy powstawały milionowe fortuny, a służby państwowej nie były w stanie powstrzymać rozpędzającej się przestępczości zorganizowanej.
koniec
26 lutego 2023

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Klasyka kina radzieckiego: Said – kochanek i zdrajca
Sebastian Chosiński

24 IV 2024

W trzeciej części tadżyckiego miniserialu „Człowiek zmienia skórę” Bension Kimiagarow na krótko rezygnuje z socrealistycznej formuły opowieści i przywołuje dobre wzorce środkowoazjatyckich easternów. Na ekranie pojawiają się bowiem basmacze, których celem jest zakłócenie budowy kanału. Ten wątek służy również scenarzystom do tego, by ściągnąć kłopoty na głowę głównego inżyniera Saida Urtabajewa.

więcej »

Fallout: Odc. 3. Oko w oko z potworem
Marcin Mroziuk

22 IV 2024

Nie da się ukryć, że pozbawione głowy ciało Wilziga nie prezentuje się najlepiej, jednak ważne okazuje się to, że wciąż można zidentyfikować poszukiwanego zbiega z Enklawy. Obserwując rozwój wydarzeń, możemy zaś dojść do wniosku, że przynajmniej chwilowo szczęście opuszcza Lucy, natomiast Maximus ląduje raz na wozie, raz pod wozem.

więcej »

East Side Story: Czy można mieć nadzieję w Piekle?
Sebastian Chosiński

21 IV 2024

Mariupol to prawdopodobnie najboleśniej doświadczone przez los ukraińskie miasto w toczonej od ponad dwóch lat wojnie. Oblężone przez wojska rosyjskie, przez wiele tygodni sukcesywnie niszczone ostrzałami z lądu, powietrza i morza. Miasto zamordowane po to, by złamać opór jego mieszkańców i ukarać ich za odrzucenie „ruskiego miru”. O tym opowiada dokument Maksyma Litwinowa „Mariupol. Niestracona nadzieja”.

więcej »

Polecamy

Knajpa na szybciutko

Z filmu wyjęte:

Knajpa na szybciutko
— Jarosław Loretz

Bo biblioteka była zamknięta
— Jarosław Loretz

Wilkołaki wciąż modne
— Jarosław Loretz

Precyzja z dawnych wieków
— Jarosław Loretz

Migrujące polskie płynne złoto
— Jarosław Loretz

Eksport w kierunku nieoczywistym
— Jarosław Loretz

Eksport niejedno ma imię
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy – kontynuacja
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy
— Jarosław Loretz

Zemsty szpon
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.