Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 23 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Tachir Sabirow
‹…jutro wszystkim my (02): Śmiertelny bój›

EKSTRAKT:60%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
Tytuł…jutro wszystkim my (02): Śmiertelny bój
Tytuł oryginalny…тот станет всем… (02): …и смертный бой
ReżyseriaTachir Sabirow
ZdjęciaAleksandr Riabow
Scenariusz
ObsadaChodżadurdy Narlijew, Akmurad Biaszymow, Gulsara Abdułłajewa, Rusłan Achmetow, Anatolij Barczuk, Leonid Korniejew, Bołot Bejszenalijew, Anwar Kendżajew, Maksud Mansurow, Usman Salimow, Iskender Ryskułow, Jurij Diedowicz, Marat Aripow, Baba Annanow, Machmudżan Wachidow, Galina Strugacz, Walentina Kucenko, Igor Dmitrijew
MuzykaZijadułło Szachidi, Tolib-chon Zachidi
Rok produkcji1975
Kraj produkcjiZSRR
Czas trwania71 min
Gatunekdramat, historyczny
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

Klasyka kina radzieckiego: Święta wojna przeciwko „czerwonym”
[Tachir Sabirow „…jutro wszystkim my (02): Śmiertelny bój” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Wiosną 1920 roku nic jeszcze nie było zdecydowane. Niemal na całym terenie Rosji Radzieckiej trwała wojna domowa. Nie inaczej było w częściowo kontrolowanych przez komunistów republikach Azji Środkowej. Szala zwycięstwa równie dobrze mogła przechylić się jednak na stronę basmaczy. W takim właśnie momencie rozgrywa się akcja „Śmiertelnego boju” – drugiej części miniserialu „…jutro wszystkim my” Tadżyka Tachira Sabirowa.

Sebastian Chosiński

Klasyka kina radzieckiego: Święta wojna przeciwko „czerwonym”
[Tachir Sabirow „…jutro wszystkim my (02): Śmiertelny bój” - recenzja]

Wiosną 1920 roku nic jeszcze nie było zdecydowane. Niemal na całym terenie Rosji Radzieckiej trwała wojna domowa. Nie inaczej było w częściowo kontrolowanych przez komunistów republikach Azji Środkowej. Szala zwycięstwa równie dobrze mogła przechylić się jednak na stronę basmaczy. W takim właśnie momencie rozgrywa się akcja „Śmiertelnego boju” – drugiej części miniserialu „…jutro wszystkim my” Tadżyka Tachira Sabirowa.

Tachir Sabirow
‹…jutro wszystkim my (02): Śmiertelny bój›

EKSTRAKT:60%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
Tytuł…jutro wszystkim my (02): Śmiertelny bój
Tytuł oryginalny…тот станет всем… (02): …и смертный бой
ReżyseriaTachir Sabirow
ZdjęciaAleksandr Riabow
Scenariusz
ObsadaChodżadurdy Narlijew, Akmurad Biaszymow, Gulsara Abdułłajewa, Rusłan Achmetow, Anatolij Barczuk, Leonid Korniejew, Bołot Bejszenalijew, Anwar Kendżajew, Maksud Mansurow, Usman Salimow, Iskender Ryskułow, Jurij Diedowicz, Marat Aripow, Baba Annanow, Machmudżan Wachidow, Galina Strugacz, Walentina Kucenko, Igor Dmitrijew
MuzykaZijadułło Szachidi, Tolib-chon Zachidi
Rok produkcji1975
Kraj produkcjiZSRR
Czas trwania71 min
Gatunekdramat, historyczny
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
Uważni czytelnicy „Esensji” mogli już całkiem nieźle poznać twórczość zmarłego przed dwiema dekadami tadżyckiego reżysera filmowego Tachira Muchtarowicza Sabirowa (rocznik 1929), który przeszedł do historii kinematografii sowieckiej za sprawą kinowych i telewizyjnych – niekiedy ubranych w kostium easternu – dzieł historyczno-rewolucyjnych, poświęconych instalowaniu władzy komunistycznej w krajach Turkiestanu. Tego dotyczyły właśnie omawiane wcześniej „Zdrada” (1967) i „Spotkanie w dolinie śmierci” (1979), jak również miniseriale „Pokój z wami” (1981) oraz składające się w jedną całość, oparte na wspomnieniach Sadriddina Ajniego, „Dziś niczym…” (1974) i „…jutro wszystkim my” (1975). Pierwszy odcinek ostatniego ze wspomnianych, czyli „Wichry złowrogie”, przedstawiałem przed tygodniem; dzisiaj pora na drugą odsłonę tej trylogii, w tytule również nawiązujący do rosyjskiego tekstu „Międzynarodówki” – „Śmiertelny bój”.
Jest wiosna 1920 roku. Walka z basmaczami i obcymi interwentami w Azji Środkowej przybiera na sile. Armia Czerwona i CzeKa mają ręce pełne roboty, wszędzie bowiem czają się wrogowie socjalizmu i komunizmu, trudno rozpoznać, kto swój, a kto wbije nóż w plecy, gdy tylko się do niego nimi odwrócimy. Główny bohater opowieści, Szakir Chasanow (Chodżadurdy Narlijew), dowódca pułku krasnoarmiejców, ma poważne wątpliwości co do prawdziwych intencji przyświecającym niejakiemu Abdułło-bekowi (Rusłan Achmetow), którego zna – i to od najgorszej strony – jeszcze z czasów przedrewolucyjnych. Tymczasem Abdułło-bek dołączył nie tak dawno do „czerwonych”, wnosząc w „posagu” odebrany swojemu krewnemu Karimowi Zardmujowi (Uzbek Anwar Kendżajew) skarb – konkretnie: skrzynie ze złotem – który ten chciał wywieźć za granicę. Przy okazji zgarnął też i dostarczył komendantowi Chodżentu Tujcziemu (Akmurad Biaszymow) i naczelnikowi miejscowego CzeKa Stiepanowi Zacharowiczowi Miedwiediewowi (Leonid Korniejew) „zbója” Sardara (Baba Annanow), który przed wojną, wraz ze swoim nieżyjącym już ojcem, chanem Kłyczem, trudnił się porywaniem i handlem ludźmi.
Teraz, jako nawrócony grzesznik, Abdułło-bek zostaje przyjęty przez komunistów jak swój (oczywiście z wyjątkiem Szakira, który nie mogąc zapomnieć jego dawnych podłości, wciąż zachowuje daleko posunięty sceptycyzm) i posługując się nową tożsamością – jako sułtan Zerde – staje na czele „oddziału specjalnego”. Ale nie tylko Chasanowowi nie podoba się zapach roztaczany przez Abdułło-beka; pewne wątpliwości ma również Tujczi, który po szczerej rozmowie z Sardarem, postanawia go uwolnić z aresztu. Dostrzega w nim przyszłego sojusznika. Mimo że Sardar nie ufa „czerwonym”, w niektórych sprawach jest mu jednak z nimi po drodze. Tak samo jak oni nienawidzi bowiem związanego obecnie z basmaczami bogacza Urman-beka (Kirgiz Bołot Bejszenalijew), który doprowadził jego ojca, wspomnianego już powyżej chana Kłycza, do upadku i śmierci. Z wielką ochotę zemściłby się więc na nim, co jest zresztą także na rękę Tujcziemu i jego towarzyszom. Razem zatem szykują prowokację, która ma zakończyć i tak trwającą zbyt długo haniebną karierę Urman-beka.
Tymczasem Zacharycz, szef CzeKa, podejmuje decyzję o włączeniu oddziału Abdułło-beka do pułku Szakira, na co ten reaguje wyjątkowo wrogo. Przekonuje go dopiero tłumaczenie, że w ten sposób będzie go miał przez cały czas na oku, że łatwiej będzie mu dostrzec ewentualną zdradę i zapobiec jej. Ostatecznie Chasanow zmienia zdanie, ale wcześniej postanawia przeprowadzić weryfikację ludzi Abdułło-beka i odrzucić tych, którzy już na pierwszy rzut oka nie budzą zaufania. W tym samym czasie w nie tak odległej Bucharze wciąż u steru władzy znajduje się, popierany przez Brytyjczyków i „białych” Rosjan, emir Muhammed Alim Chan (choć w tym odcinku na ekranie go nie widzimy). Z jego gościny korzysta między innymi bankier Krutojarow (Jurij Diedowicz) z całą swoją rodziną, w tym synem Władimirem (wciela się w niego ukraiński aktor Siergiej Swiecznikow). Wrogowie „czerwonych” debatują nad tym, jak nie dopuścić do wybuchu rewolucji w Bucharze, której pierwsze oznaki już się pojawiają. Pomóc w tym ma szkolenie wojskowe, jakie przeprowadzają z ludźmi emira oficerowie brytyjscy.
Mimo że zazwyczaj, chociaż nie zawsze, uważa się, że środkowa część trylogii (czy to filmowej, czy też literackiej) jest tą najsłabszą, w przypadku „Śmiertelnego boju” trudno jednoznacznie stwierdzić coś takiego. Poziomem nie ustępuje ona ani od otwierających ją „Wichrów złowrogich”, ani od zamykającego całość „Budujemy nowy świat!”. Przeciwnie! Pojawia się kilka interesujących wątków: z jednej strony – widz wciąż nie może być pewny prawdziwych intencji Abdułło-beka, z drugiej – rozwinięty zostaje motyw Urman-beka, wreszcie na horyzoncie pojawiają się dwaj kolejni pretendenci do władzy nad Turkiestanem, czyli ogłaszający „świętą wojnę” przeciwko komunistom, obecny już w miniserialu „Dziś niczym…”, Nazar-baj (Gurmindż Zawkibekow) oraz cieszący się wsparciem obcych interwentów Aman-pasza (w tej roli Ato Muchamedżanow, znany między innymi z „Tajemnicy zapomnianej przełęczy” i „Jednego życia za mało”). Ich zaistnienie podnosi zainteresowanie rozwojem sytuacji w ostatniej części cyklu.
koniec
8 marca 2023

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Fallout: Odc. 3. Oko w oko z potworem
Marcin Mroziuk

22 IV 2024

Nie da się ukryć, że pozbawione głowy ciało Wilziga nie prezentuje się najlepiej, jednak ważne okazuje się to, że wciąż można zidentyfikować poszukiwanego zbiega z Enklawy. Obserwując rozwój wydarzeń, możemy zaś dojść do wniosku, że przynajmniej chwilowo szczęście opuszcza Lucy, natomiast Maximus ląduje raz na wozie, raz pod wozem.

więcej »

East Side Story: Czy można mieć nadzieję w Piekle?
Sebastian Chosiński

21 IV 2024

Mariupol to prawdopodobnie najboleśniej doświadczone przez los ukraińskie miasto w toczonej od ponad dwóch lat wojnie. Oblężone przez wojska rosyjskie, przez wiele tygodni sukcesywnie niszczone ostrzałami z lądu, powietrza i morza. Miasto zamordowane po to, by złamać opór jego mieszkańców i ukarać ich za odrzucenie „ruskiego miru”. O tym opowiada dokument Maksyma Litwinowa „Mariupol. Niestracona nadzieja”.

więcej »

Fallout: Odc. 2. Elementy układanki zaczynają do siebie pasować
Marcin Mroziuk

19 IV 2024

Z jednej strony trudno nam zachować powagę, gdy obserwujemy, jak bardzo zachowanie Lucy nie pasuje do zwyczajów i warunków panujących na powierzchni. Z drugiej strony w miarę rozwoju wydarzeń wygląda na to, że właśnie ta młoda kobieta ma szansę wykonać z powodzeniem misję, która na pierwszy rzut oka jest ponad jej siły.

więcej »

Polecamy

Bo biblioteka była zamknięta

Z filmu wyjęte:

Bo biblioteka była zamknięta
— Jarosław Loretz

Wilkołaki wciąż modne
— Jarosław Loretz

Precyzja z dawnych wieków
— Jarosław Loretz

Migrujące polskie płynne złoto
— Jarosław Loretz

Eksport w kierunku nieoczywistym
— Jarosław Loretz

Eksport niejedno ma imię
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy – kontynuacja
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy
— Jarosław Loretz

Zemsty szpon
— Jarosław Loretz

Taśmowa robota
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.