Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 24 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Gore Verbinski
‹Piraci z Karaibów: Skrzynia umarlaka›

EKSTRAKT:80%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułPiraci z Karaibów: Skrzynia umarlaka
Tytuł oryginalnyPirates of the Caribbean: Dead Man’s Chest
Dystrybutor Forum Film
Data premiery21 lipca 2006
ReżyseriaGore Verbinski
ZdjęciaDariusz Wolski
Scenariusz
ObsadaJohnny Depp, Orlando Bloom, Keira Knightley, Bill Nighy, Stellan Skarsgård, Jack Davenport, Naomie Harris, Jonathan Pryce, Tom Hollander, Geoffrey Rush, Martin Klebba, Michael Carmichael, David Dorfman, James Melody, Alex Norton
MuzykaHans Zimmer
Rok produkcji2006
Kraj produkcjiUSA
CyklPiraci z Karaibów
WWW
Gatunekprzygodowy
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

Stukadełko w umrzyka skrzyni
[Gore Verbinski „Piraci z Karaibów: Skrzynia umarlaka” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Prawa tam nie obowiązują, bo są raczej „luźnymi wskazówkami”, toteż szkoda seplenić „parlais” – czy to na pokładzie statku, czy w mordowni, jaką jest Tortuga. Nie robi się tam tratew jak pan Bóg przykazał, tylko wykorzystuje grzbiety żółwi morskich związanych liną uplecioną z włosów jakoby wyrwanych z pleców. Skarb się mozolnie gromadzi, by go potem schlapać krwią z czyjejś naciętej dłoni, a zamiast radośnie i beztrosko chadzać na piracki przemysł, trzeba się zmagać z aztecką klątwą rzuconą ongiś na rakarzy Corteza albo uciekać przed windykatorami z „Latającego Holendra”. Słowem, „Piraci Karaibów” od początku są jacyś nie tego. A tu na dokładkę mamy „Umrzyka skrzynię” bez piętnastu chłopa na niej.

Marcin T.P. Łuczyński

Stukadełko w umrzyka skrzyni
[Gore Verbinski „Piraci z Karaibów: Skrzynia umarlaka” - recenzja]

Prawa tam nie obowiązują, bo są raczej „luźnymi wskazówkami”, toteż szkoda seplenić „parlais” – czy to na pokładzie statku, czy w mordowni, jaką jest Tortuga. Nie robi się tam tratew jak pan Bóg przykazał, tylko wykorzystuje grzbiety żółwi morskich związanych liną uplecioną z włosów jakoby wyrwanych z pleców. Skarb się mozolnie gromadzi, by go potem schlapać krwią z czyjejś naciętej dłoni, a zamiast radośnie i beztrosko chadzać na piracki przemysł, trzeba się zmagać z aztecką klątwą rzuconą ongiś na rakarzy Corteza albo uciekać przed windykatorami z „Latającego Holendra”. Słowem, „Piraci Karaibów” od początku są jacyś nie tego. A tu na dokładkę mamy „Umrzyka skrzynię” bez piętnastu chłopa na niej.

Gore Verbinski
‹Piraci z Karaibów: Skrzynia umarlaka›

EKSTRAKT:80%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułPiraci z Karaibów: Skrzynia umarlaka
Tytuł oryginalnyPirates of the Caribbean: Dead Man’s Chest
Dystrybutor Forum Film
Data premiery21 lipca 2006
ReżyseriaGore Verbinski
ZdjęciaDariusz Wolski
Scenariusz
ObsadaJohnny Depp, Orlando Bloom, Keira Knightley, Bill Nighy, Stellan Skarsgård, Jack Davenport, Naomie Harris, Jonathan Pryce, Tom Hollander, Geoffrey Rush, Martin Klebba, Michael Carmichael, David Dorfman, James Melody, Alex Norton
MuzykaHans Zimmer
Rok produkcji2006
Kraj produkcjiUSA
CyklPiraci z Karaibów
WWW
Gatunekprzygodowy
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
„Pitt! Nabrałem ich!! Nabrałem ich wszystkich, ty stary lisie!!!” Pamięta ktoś jeszcze ten (może nie do końca wiernie przytoczony – kiepściutko z pamięcią) tryumfalny okrzyk Długiego Johna Silvera? Rechot cwanego kuternogi z jednego z najwspanialszych seriali przygodowych (w ogóle szczyt skandalu, że to jeszcze na DVD nie wyszło), „Powrotu na Wyspę Skarbów” z roku 1986, ze scenariuszem Ivora Deana, absolutnie bajeczną muzyką Toma McGuinessa i koncertową rolą Briana Blesseda? Wspominam go, bo Długi John Silver jest kwintesencją pirata, swoistym brodatym wzorcem, który śmiało można by umieścić w Sèvres pod Paryżem. Cechy charakterystyczne skurkowańca: przewrotność, chciwość, osobliwy kodeks moralny (a raczej niemoralny), nieliczne sympatie, dla których był skłonny choć na moment zawiesić na kołku swoją podłość (chociaż bez przesady w tej materii), drewniana noga (jak wiadomo, akceptowalne zamienniki to hak zamiast ręki albo przepaska na oku, jak u Jednookiego Willy’ego w „The Goonies”), wreszcie opętanie obsesją odnalezienia skarbu wodza piratów, przez lata całe stanowiące jego siłę napędową i sens życia. Zabójcza i jednocześnie barwna mieszanka.
Trzy lata temu ni z tego ni z owego łajdak z „Wyspy skarbów” Roberta Louisa Stevensona zyskał godnego sukcesora. Niespodziewanie, wydawało się bowiem, że po wesołkowatym, akrobatycznym, no i rozmiłowanym w córce rewolucjonisty El Libre „Karmazynowym piracie” Burta Lancastera, rozbrajająco nieporadnym „Kapitanie Czerwonym” niezapomnianego Waltera Mathau z „Piratów” Polańskiego, wreszcie żeńskiej wersji skipera z „Wyspy piratów” w wykonaniu Geeny Davis trudno się spodziewać jakiegoś znaczącego przełomu. A jednak udało się to Johnny’emu Deppowi, który swoją grą stworzył oryginalną i niezwykłą postać rodem ze świata abordaży, przeciągania pod kilem, pryzowego i niedobrowolnego schodzenia po desce do morza. Przyniosła mu ona nawet nominację do Oscara, co samo w sobie mówi, ile ten utalentowany aktor „wycisnął” z błahej, zdałoby się, roli morskiego rzezimieszka. Jego kapitan Jack Sparrow wdarł się do kin i serc widzów z rozmachem i dezynwolturą równą tej, z jaką na szczycie masztu idącej na dno łajby wpływał „na peryskopowej” do Port Royal.
Piractwo to jedna z enklaw dziecięcego świata przygód, obok Dzikiego Zachodu i podróży w najróżniejsze egzotyczne zakątki świata. Świat ów, brutalny i okrutny przecież, na potrzeby romantycznych morskich opowieści jest raz po raz sprytnie łagodzony niczym sceny z „Trylogii” Sienkiewicza, gdzie bohaterowie co i rusz kogoś „znoszą”, „wygniatają”, „ścinają” i czytelnikowi jakoś od tego krwawa rzeźnia przed oczyma nie staje. Nowa disneyowska produkcja idealnie wpisuje się w tę konwencję, jednocześnie umiejętnie urozmaicając oklepane już schematy pirackich opowieści, choćby poprzez sprowadzenie wszystkich przedsięwzięć rabunkowych mrożącej krew w żyłach załogi do – de facto – pogoni za jedną monetą.
Te cholerne spryskiwacze trawników zawsze włączają się w niewłaściwym momencie!
Te cholerne spryskiwacze trawników zawsze włączają się w niewłaściwym momencie!
Druga część „Piratów Karaibów”, od niedawna obecna w kinach, ma tytuł cokolwiek dwuznaczny: „Dead Man’s Chest”. Jest tłumaczony – zgodnie z tekstem znanej szanty – jako „Skrzynia umrzyka” (w przypadku tej popularnej morskiej pieśni polskie przekłady czasem mówią o „umrzyka trumnie”). Jednakże tytuł można by także przetłumaczyć jako „Klatka piersiowa umrzyka” – co miałoby znaczący związek z treścią filmu.
Wracają wszyscy bohaterowie z poprzedniej części (chociaż niektórzy w ostatnim kadrze filmu) i znowu zostają uwikłani w problemy kapitana Jacka Sparrowa. Poprzednio chodziło o odzyskanie z rąk zbuntowanego przeciw niemu Barbossy Czarnej Perły, statku o marnych resztkach czarnych żagli, za to siejącego postrach w okolicy. Tym razem dowiadujemy się, w jaki to sposób Sparrow wszedł w posiadanie tej cieszącej się złą sławą krypy. Cóż, w sposób dość nietypowy dla pirata, bo nie za darmochę. A wiadomo, że jak jest niespłacony rachunek, to ktoś się o niego upomni, zwykle w najgorszym możliwym momencie.
W dodatku ucieczka niezłomnego kapitana spod szubienicy, zorganizowana przez Willa Turnera, ściąga temu na głowę kłopoty wraz z pojawieniem się w Port Royal nowego gubernatora. Pojawia się nawet psina, w poprzedniej części na różne sposoby wabiona przez zamkniętych w celach rzezimieszków – także tutaj z nieodłącznymi kluczami w pysku (by się przekonać, że nie tylko lew jest pośród zwierząt królem, trzeba przeczekać wszystkie końcowe napisy filmu). Do tego dochodzi wyspa ludożerców, kraken miażdżący statki jak skorupki jajek, więzienne klatki sporządzone z ludzkich kości, wreszcie efektowne pojedynki na zapylającym, gdzie grawitacja poniesie młyńskim kole.
Wykonawstwo trzyma poziom narzucony w poprzedniej części. Staranność efektów specjalnych, dzięki którym widz mógł należycie poczuć ciężar klątwy z pierwszej części (szczególnie widząc kapitana Barbossę z bebechami na wierzchu), również dobrze służy drugiej części, w której do gry wkracza załoga „Latającego Holendra”, na co dzień zamieszkująca morskie odmęty. Znowu mamy piękne morskie horyzonty, samotną wyspę, pokłady wymagające czyszczenia z morskiej soli, a z nowości – nietypowy bardzo kabestan, choć podobnie jak wszystkie inne z mozołem, pod trzaskiem bata obracany. Muzyka pozostaje przy ustalonym w „Klątwie Czarnej Perły” standardzie – jest głośno i skocznie, a czasem nawet dowcipnie (jak w scenie z próbami rozkołysania wiszących nad przepaścią klatek). Jak w części poprzedniej, tutaj również nie brakuje scen zabawnych, zaś kapitan Sparrow chodząc niezmiennie się chwieje, robiąc wrażenie nawalonego niczym bombowiec.
Słowem, mamy kontynuację przygód w pełnym tego słowa znaczeniu, bez zaniżania poziomu, ale i bez fajerwerków. Za ciekawsze rzeczy można tu co najwyżej uznać wątek romansowy, który rozwija się dość interesująco i odpowiednio niejednoznacznie, by pozostawić widzowi odrobinę ciekawości na planowaną premierę części trzeciej. Podobnie rzecz się ma – chociaż tego akurat można się było spodziewać – gdy idzie o los kapitana Jacka Sparrowa.
Jak by to powiedzieć, nie zdradzając szczegółów… Każda potwora znajdzie swego amatora. Chociaż czasem stosuje przymus bezpośredni.
koniec
10 września 2006

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Fallout: Odc. 3. Oko w oko z potworem
Marcin Mroziuk

22 IV 2024

Nie da się ukryć, że pozbawione głowy ciało Wilziga nie prezentuje się najlepiej, jednak ważne okazuje się to, że wciąż można zidentyfikować poszukiwanego zbiega z Enklawy. Obserwując rozwój wydarzeń, możemy zaś dojść do wniosku, że przynajmniej chwilowo szczęście opuszcza Lucy, natomiast Maximus ląduje raz na wozie, raz pod wozem.

więcej »

East Side Story: Czy można mieć nadzieję w Piekle?
Sebastian Chosiński

21 IV 2024

Mariupol to prawdopodobnie najboleśniej doświadczone przez los ukraińskie miasto w toczonej od ponad dwóch lat wojnie. Oblężone przez wojska rosyjskie, przez wiele tygodni sukcesywnie niszczone ostrzałami z lądu, powietrza i morza. Miasto zamordowane po to, by złamać opór jego mieszkańców i ukarać ich za odrzucenie „ruskiego miru”. O tym opowiada dokument Maksyma Litwinowa „Mariupol. Niestracona nadzieja”.

więcej »

Fallout: Odc. 2. Elementy układanki zaczynają do siebie pasować
Marcin Mroziuk

19 IV 2024

Z jednej strony trudno nam zachować powagę, gdy obserwujemy, jak bardzo zachowanie Lucy nie pasuje do zwyczajów i warunków panujących na powierzchni. Z drugiej strony w miarę rozwoju wydarzeń wygląda na to, że właśnie ta młoda kobieta ma szansę wykonać z powodzeniem misję, która na pierwszy rzut oka jest ponad jej siły.

więcej »

Polecamy

Knajpa na szybciutko

Z filmu wyjęte:

Knajpa na szybciutko
— Jarosław Loretz

Bo biblioteka była zamknięta
— Jarosław Loretz

Wilkołaki wciąż modne
— Jarosław Loretz

Precyzja z dawnych wieków
— Jarosław Loretz

Migrujące polskie płynne złoto
— Jarosław Loretz

Eksport w kierunku nieoczywistym
— Jarosław Loretz

Eksport niejedno ma imię
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy – kontynuacja
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy
— Jarosław Loretz

Zemsty szpon
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Inne recenzje

Miej serce i patrzaj w serce
— Ewa Drab

Tegoż twórcy

Esensja ogląda: Marzec 2014 (1)
— Miłosz Cybowski, Konrad Wągrowski

Gdyby Tarantino pracował u Disneya
— Agnieszka Szady

Sztorm
— Ewa Drab

Piraci wszystkich krajów…
— Marcin Łuczyński

Nowości: Marzec 2004
— Konrad Wągrowski

DVD: Piraci z Karaibów. Klątwa Czarnej Perły
— Konrad Wągrowski

Na ekranach: Październik 2003
— Joanna Bartmańska, Marta Bartnicka, Piotr Dobry, Tomasz Kujawski, Konrad Wągrowski

Chała z Karaibów
— Marta Bartnicka

Powiew przygody
— Tomasz Kujawski

„Ringu” i „The Ring” w ringu
— Michał Chaciński

Tegoż autora

Piosenki Wojciecha Młynarskiego
— Przemysław Ciura, Wojciech Gołąbowski, Adam Kordaś, Marcin T.P. Łuczyński, Konrad Wągrowski

Wracaj, gdy masz do czego
— Marcin T.P. Łuczyński

Scenarzysta bez Wergiliusza
— Marcin T.P. Łuczyński

Psia tęsknota
— Marcin T.P. Łuczyński

Dym/nie-dym i polarne niedźwiedzie na tropikalnej wyspie
— Konrad Wągrowski, Jędrzej Burszta, Marcin T.P. Łuczyński, Karol Kućmierz

Zagraj to jeszcze raz, odtwarzaczu…
— Marcin T.P. Łuczyński

Panie Stanisławie, Mrogi Drożku!
— Marcin T.P. Łuczyński

Towarzyszka nudziarka
— Marcin T.P. Łuczyński

Tom Niedosięgacz
— Marcin T.P. Łuczyński

Filiżanki w zlewie
— Marcin T.P. Łuczyński

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.