Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 19 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Steven Soderbergh
‹Ocean’s 13›

EKSTRAKT:50%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułOcean’s 13
Tytuł oryginalnyOcean’s Thirteen
Dystrybutor Warner Bros
Data premiery8 czerwca 2007
ReżyseriaSteven Soderbergh
ZdjęciaSteven Soderbergh
Scenariusz
ObsadaGeorge Clooney, Brad Pitt, Matt Damon, Ellen Barkin, Bernie Mac, Casey Affleck, Scott Caan, Elliott Gould, Don Cheadle, Eddie Jemison, Andy Garcia, Carl Reiner, Eddie Izzard, David Paymer, Al Pacino, Julian Sands, Nancy Stelmaszczyk
MuzykaDavid Holmes
Rok produkcji2007
Kraj produkcjiUSA
CyklDanny Ocean, Ocean’s
Czas trwania100 min
WWW
Gatunekkomedia, kryminał
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

Bez szans na pięć gwiazdek
[Steven Soderbergh „Ocean’s 13” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Steven Soderbergh starał się powtórzyć sukces „Ocean’s Eleven” i zrobić triquel, który czarowałby obsadą, humorem, klasą oraz sprytną intrygą rozgrywającą się w pięknych wnętrzach rozświetlonych kasyn Las Vegas. Częściowo mu się udało, bo dobra obsada i humor są, gorzej z klasą oraz intrygą. Bo choćby „Ocean’s Thirteen” było arcydziełem kina rozrywkowego, to i tak powtarza schematy z poprzednich odcinków, plasując się na poziomie filmu przyjemnego, ale przelotnego.

Ewa Drab

Bez szans na pięć gwiazdek
[Steven Soderbergh „Ocean’s 13” - recenzja]

Steven Soderbergh starał się powtórzyć sukces „Ocean’s Eleven” i zrobić triquel, który czarowałby obsadą, humorem, klasą oraz sprytną intrygą rozgrywającą się w pięknych wnętrzach rozświetlonych kasyn Las Vegas. Częściowo mu się udało, bo dobra obsada i humor są, gorzej z klasą oraz intrygą. Bo choćby „Ocean’s Thirteen” było arcydziełem kina rozrywkowego, to i tak powtarza schematy z poprzednich odcinków, plasując się na poziomie filmu przyjemnego, ale przelotnego.

Steven Soderbergh
‹Ocean’s 13›

EKSTRAKT:50%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułOcean’s 13
Tytuł oryginalnyOcean’s Thirteen
Dystrybutor Warner Bros
Data premiery8 czerwca 2007
ReżyseriaSteven Soderbergh
ZdjęciaSteven Soderbergh
Scenariusz
ObsadaGeorge Clooney, Brad Pitt, Matt Damon, Ellen Barkin, Bernie Mac, Casey Affleck, Scott Caan, Elliott Gould, Don Cheadle, Eddie Jemison, Andy Garcia, Carl Reiner, Eddie Izzard, David Paymer, Al Pacino, Julian Sands, Nancy Stelmaszczyk
MuzykaDavid Holmes
Rok produkcji2007
Kraj produkcjiUSA
CyklDanny Ocean, Ocean’s
Czas trwania100 min
WWW
Gatunekkomedia, kryminał
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
Intryga trzeciej części stylowej serii Soderbergha próbuje uwieść widza urokiem kina sprzed lat, zmieszanego z technicznie nowoczesną otoczką. Nie wnosi jednak nic nowego do cyklu, próbując być jedynie podrasowaną wersją „jedynki”, a co za tym idzie: powiela jej rozwiązania fabularne. To tak, jakby widzowie mieli do czynienia z serialem wyświetlanym w kinach: ci sami bohaterowie i bardzo do siebie podobne złodziejskie manipulacje. Pojawia się wrażenie déjà vu, które uzasadnione jest jedynie faktem, że „Ocean’s Thirteen” to kontynuacja znanej historii. Gdyby jednak film potrafił zaskoczyć, dodać coś świeżego w sferze wizualnej – jak to było z „Ocean’s Twelve” – bądź fabularnej, nie przeszkadzałoby dalsze eksploatowanie tematu. Tymczasem scenarzyści tworzą lekką i przyjemną fabułę, która jednak nie jest ani tak zaskakująca, ani tak sprytna jak ta z „jedynki”. Ponadto w dialogach na samym początku seansu koncentrują wszystkie fakty związane z późniejszym przebiegiem akcji. Jeśli widzowi umknie jakiś szczegół, może przez chwilę poczuć się zagubiony, ale i tak wcześniej czy później twórcy poprowadzą go przez narrację krok po kroku, tak że w efekcie nie będzie miał wątpliwości, o co chodzi i jak zakończą się zabawy Oceana i spółki.
Oczywiście jako niefrasobliwa rozrywka na jeden raz nowy film Soderbergha sprawdza się bez zarzutu. Zgodnie ze sloganami zemsta w wykonaniu paczki Oceana to zabawna rzecz. Panowie powodowani iście braterską przyjaźnią z Reubenem, który został oszukany przez budującego nowy super kompleks hotel-kasyno, bezwzględnego Willa Banka, wpadają na totalnie niewiarygodny, ale szatański pomysł zniszczenia przeciwnika. Niestety, to, co z początku wygląda zachęcająco i skomplikowanie, potem zostaje rozłożone na czynniki pierwsze. Osią fabuły przestaje być walka tytułowej ekipy oszustów z wszechmocnym komputerem, a zaczyna – sprawa pewnych cennych diamentów. W tym momencie złodziejskie igraszki zespołu Oceana sprowadzają się do dość oczywistych rozwiązań. Na szczęście cała historia została wypełniona błyskotliwymi dialogami i kilkoma niezłymi, minimalistycznymi skeczami, jak na przykład ten związany z Oprah Winfrey. Nastrój rozrywkowego filmu na poziomie zapewniają także aktorzy. Do ekipy dołączył Al Pacino jako „zły gość z drugiej strony barykady”, ale to wcale nie jemu udało się zdominować całą obsadę. Tym razem aktorskie pierwszeństwo dzierży George Clooney – zabawny, szarmancki, zdystansowany. Ma świetne wyczucie konwencji, co widać, kiedy gra w różnych gatunkowo filmach. Najwyraźniej Oscar mu nie zaszkodził, bo czy to grając w ambitnej, politycznej „Syrianie”, czy w lekkim, sympatycznym „Ocean’s Thirteen”, koncentruje się na roli, a dystansuje do własnej osoby. I dlatego też wygrywa na polu aktorskiej walki z Pacino.
‘I know it was you Ocean. You broke my heart. You broke my heart!’
‘I know it was you Ocean. You broke my heart. You broke my heart!’
Trochę brakuje wśród głównych bohaterów Julii Roberts i Catherine Zeta-Jones, które nadawały filmom Soderbergha uroku i charakteru. W rezultacie jednak nieobecność dwóch gwiazd sprawia, że historia zmienia nieco kształt w porównaniu do poprzednich części i unika zupełnego papugowania. Zawężenie fabuły do konfliktu na linii team Oceana – uparty Bank działa w dwojaki sposób: jednocześnie zubaża i wzbogaca film. Dzieje się tak, bo jeden główny wątek to małe szanse na zburzenie czujności widza i zaskoczenie go czymś, co umknęło w natłoku zdarzeń, a równocześnie zrezygnowanie z dodatkowych wątków ujednolica strukturę narracji i pozwala uniknąć chaosu. Trudno się zdecydować, który punkt widzenia tak naprawdę przeważa, ale wygląda na to, że film i trochę na tym traci, i zyskuje, pozostając zawieszonym w próżni.
Szkoda, że w dążeniu do stworzenia filmu przebijającego klimatem „Ocean’s Eleven” Soderbergh zapomniał, iż jego filmy zawsze wnosiły coś do kinematografii w kwestii wizualnej. Nietypowe zdjęcia autorstwa samego reżysera zawsze angażowały wzrok i odwracały uwagę od luk logicznych w scenariuszu. Rwane, oryginalnie skomponowane obrazy wpasowywały się do przedstawianej historii jako jej nieodłączny element, jednocześnie nadając jej wymiar rozrywki z klasą. W „Ocean’s Thirteen” brakuje podobnych wizualnych smaczków. Całą produkcję nakręcono poprawnie, bez szaleństw, bez szukania nowych dróg przekazu filmowego. To jedna z przyczyn, dla której „Ocean’s Thirteen”, choćby starał się o pięć gwiazdek tak usilnie, jak Willy Bank walczył o nie dla swojego hotelu… dostanie je. Tylko że w dziesięciostopniowej skali.
koniec
22 czerwca 2007

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Fallout: Odc. 2. Elementy układanki zaczynają do siebie pasować
Marcin Mroziuk

19 IV 2024

Z jednej strony trudno nam zachować powagę, gdy obserwujemy, jak bardzo zachowanie Lucy nie pasuje do zwyczajów i warunków panujących na powierzchni. Z drugiej strony w miarę rozwoju wydarzeń wygląda na to, że właśnie ta młoda kobieta ma szansę wykonać z powodzeniem misję, która na pierwszy rzut oka jest ponad jej siły.

więcej »

Klasyka kina radzieckiego: Odcięta głowa Jima Clarka
Sebastian Chosiński

17 IV 2024

Niby powinny cieszyć nas wielkie sukcesy odnoszone przez polskich artystów poza granicami kraju. A powieść Brunona Jasieńskiego „Człowiek zmienia skórę” bez wątpienia taki sukces odniosła. Tyle że to sukces bardzo gorzki: po pierwsze – książka była typowym przejawem literatury socrealistycznej, po drugie – nie uchroniła autora przed rozstrzelaniem przez NKWD. Cztery dekady po jego śmierci na jej podstawie powstał w sowieckim Tadżykistanie telewizyjny serial.

więcej »

Co nam w kinie gra: Perfect Days
Kamil Witek

16 IV 2024

„Proza życia według klozetowego dziada” może nie brzmi za zbyt chwytliwy filmowy tagline, ale Wimowi Wendersowi chyba coraz mniej zależy, aby jego filmy cechowały się przede wszystkim potencjałem na komercyjny sukces. Zresztą przepełnione nostalgią „Perfect Days” koresponduje całkiem nieźle z powoli podsumowującym swoją twórczość Niemcem, który jak wielu starych mistrzów, powoli zaczyna odchodzić do filmowego lamusa. Nie znaczy to jednak, że zasłużony reżyser żegna się z kinem. Tym bardziej że (...)

więcej »

Polecamy

Bo biblioteka była zamknięta

Z filmu wyjęte:

Bo biblioteka była zamknięta
— Jarosław Loretz

Wilkołaki wciąż modne
— Jarosław Loretz

Precyzja z dawnych wieków
— Jarosław Loretz

Migrujące polskie płynne złoto
— Jarosław Loretz

Eksport w kierunku nieoczywistym
— Jarosław Loretz

Eksport niejedno ma imię
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy – kontynuacja
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy
— Jarosław Loretz

Zemsty szpon
— Jarosław Loretz

Taśmowa robota
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Tegoż twórcy

Fundacje, trusty i zwykłe przekręty
— Marcin Mroziuk

Co nam w kinie gra: Wielki Liberace
— Marta Bałaga

Espoo Ciné 2013: W szafie i za świecznikiem
— Marta Bałaga

Seks, kłamstwa i leki antydepresyjne
— Ewa Drab

Esensja ogląda: Sierpień 2012 (DVD)
— Sebastian Chosiński, Miłosz Cybowski, Daniel Markiewicz, Konrad Wągrowski

Esensja ogląda: Lipiec 2012
— Sebastian Chosiński, Ewa Drab, Grzegorz Fortuna, Alicja Kuciel, Małgorzata Steciak, Konrad Wągrowski

Spisek brudnych rąk
— Ewa Drab

33 sceny z życia partyzanta
— Konrad Wągrowski

Dwugłos: Ocean’s Twelve: Dogrywka
— Ewa Drab, Marcin T.P. Łuczyński

Klawo jak cholera!
— Marcin Łuczyński

Tegoż autora

Szybciej. Głośniej. Więcej zębów
— Ewa Drab

Samochody (nie) latają
— Ewa Drab

Kreacja automatyczna
— Ewa Drab

PR rządzi światem
— Ewa Drab

(I)grać i (wy)grać z czasem
— Ewa Drab

Llewyn Davis jest palantem
— Piotr Dobry, Ewa Drab, Grzegorz Fortuna

Wszyscy jesteśmy oszustami
— Ewa Drab

Rzut kośćmi i sekrety Freuda
— Ewa Drab

Kto się boi Vina Diesla?
— Ewa Drab

Duch z piwnicy
— Ewa Drab

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.