Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 25 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Lars von Trier
‹Dogville›

EKSTRAKT:80%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułDogville
Dystrybutor Gutek Film
Data premiery3 października 2003
ReżyseriaLars von Trier
ZdjęciaAnthony Dod Mantle
Scenariusz
ObsadaNicole Kidman, Stellan Skarsgård, Udo Kier, James Caan, John Hurt, Chloë Sevigny, Patricia Clarkson, Paul Bettany, Philip Baker Hall, Jeremy Davies, Lauren Bacall, Harriet Andersson, Jean-Marc Barr, Ben Gazzara, Zeljko Ivanek
MuzykaAntonio Vivaldi
Rok produkcji2003
Kraj produkcjiDania, Francja, Holandia, Japonia, Niemcy, Norwegia, Szwecja, USA, Wielka Brytania, Włochy
Czas trwania177 min
WWW
Gatunekdramat
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

Odrażający, brudni, źli
[Lars von Trier „Dogville” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
"Dogville" wzbudza rozmaite uczucia i stany: ulgę, konfuzję, pustkę, niepokojącą przyjemność... Na pewno nie pozostawia obojętnym i nie sposób spać po nim spokojnie. Sporo zmienia w estetyce filmu w ogóle oraz w refleksji nad fundamentalnymi sprawami ludzkimi.

Joanna Bartmańska

Odrażający, brudni, źli
[Lars von Trier „Dogville” - recenzja]

"Dogville" wzbudza rozmaite uczucia i stany: ulgę, konfuzję, pustkę, niepokojącą przyjemność... Na pewno nie pozostawia obojętnym i nie sposób spać po nim spokojnie. Sporo zmienia w estetyce filmu w ogóle oraz w refleksji nad fundamentalnymi sprawami ludzkimi.

Lars von Trier
‹Dogville›

EKSTRAKT:80%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułDogville
Dystrybutor Gutek Film
Data premiery3 października 2003
ReżyseriaLars von Trier
ZdjęciaAnthony Dod Mantle
Scenariusz
ObsadaNicole Kidman, Stellan Skarsgård, Udo Kier, James Caan, John Hurt, Chloë Sevigny, Patricia Clarkson, Paul Bettany, Philip Baker Hall, Jeremy Davies, Lauren Bacall, Harriet Andersson, Jean-Marc Barr, Ben Gazzara, Zeljko Ivanek
MuzykaAntonio Vivaldi
Rok produkcji2003
Kraj produkcjiDania, Francja, Holandia, Japonia, Niemcy, Norwegia, Szwecja, USA, Wielka Brytania, Włochy
Czas trwania177 min
WWW
Gatunekdramat
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
Lars von Trier przyzwyczaił nas, że w swoich filmach nie stawia kropek, ale raczej wykrzykniki. Tak też jest w jego ostatnim dziele p.t. "Dogville".
Film wzbudza rozmaite uczucia i stany: ulgę, konfuzję, pustkę, niepokojącą przyjemność... Na pewno nie pozostawia obojętnym i nie sposób spać po nim spokojnie. Sporo zmienia w estetyce filmu w ogóle oraz w refleksji nad fundamentalnymi sprawami ludzkimi.
Motorem wszelkich dramatycznych zdarzeń jest piękna kobieta o eterycznej urodzie i symboliczno-dwuznacznym imieniu Grace. Pewnego zwyczajnego dnia przybywa zlękniona, bo ścigana przez gangsterów, do małej osady położonej gdzieś w Górach Skalistych. Mieszkańcy, początkowo nieufni, przyjmują kobietę do swej wspólnoty za namową samozwańczego i filozofującego przywódcy Toma. Ale nic za darmo. Grace w zamian musi pomagać mieszkańcom w ich codziennych obowiązkach. Z czasem praca okaże się wyniszczająca i okrutna.
Miejsce, w którym przyszło żyć bohaterom jest dalekie od przewidywań o czymś urokliwym i przyjaznym. Reżyser na akcję filmu wybrał ogromną halę dźwiękową pod Sztokholmem, imitującą tytułowe miasteczko. Wymyka się ono realności w potocznym tego słowa rozumieniu, a zbliża w stronę teatralnej umowności rodem z poetyki Brechta. Minimalizm środków, jakimi posłużył się Trier do wykreowania przestrzeni, jest porażający. Sceneria jest ograniczona zaledwie do kilku rozpoznawalnych i oczywistych rekwizytów, umieszczonych w nieistniejących domach wykreślonych białą kredą. Nie można oprzeć się wrażeniu, że z jednej strony jest w tej przestrzeni coś drażniącego, prowokującego, a drugiej ma się wrażenie, jakby to był wybór najlepszy z możliwych. Konieczny i wystarczający zarazem. Wszystko zdaje się mieć tu swoje usprawiedliwienie. Nie potrzeba stylistycznych ornamentów i igraszek z techniką filmową. Tylko tyle i aż tyle.
Na tym oszczędnym, prostym i ascetycznym tle dochodzi do konfrontacji Grace z mieszkańcami. Szybko okazuje się, że bezkonfliktowa wizja wspólnoty to czczy frazes i śmieszna, dziecinna utopia, a altruizm to wygodna przykrywka dla cynicznych zachowań. Oferowana przyjaźń to właściwie zbrodniczy kontrakt, w którym tylko jedna strona czerpie korzyści. Upokorzona, bezwolna i zdominowana przez społeczność Grace, nie ma możliwości ucieczki. Miejsce jej schronienia staje się centrum cierpienia i okrucieństwa. Dochodzi do paradoksalnej i przewrotnej sytuacji, w której dobro rodzi i wyzwala zło. Trudno się z tym pogodzić W Dogville nie ma szansy na jakąkolwiek odrębność, indywidualizm czy wolność. Emocje przeciwników Grace przypominają dekoracje w tym filmie - są tylko wątłym zarysem, brak im za to konkretnego, znaczącego wypełnienia. Karykaturalni i zepsuci, uosabiają bez wyjątku zło, zwyrodnienie, zezwierzęcenie i kłamstwo. To okrucieństwo jest tym bardziej przerażające, że dokonuje się na oczach wszystkich, z przyzwoleniem i wszechobecną akceptacją, bez histerii i szaleństwa. Doprowadzona do ostateczności Grace, reaguje w najbardziej radykalny sposób, a my, widzowie, doznajemy dziwnej, odurzającej ulgi, że koszmar, w którym żyje główna bohaterka, nareszcie się skończył.
Lars von Trier wie, jak uczynić swój przekaz widocznym i słyszalnym. Wie, że delikatna perswazja na niewiele się zdaje Obeznany w wyzywającej estetyce szoku, wybiera środki ekstremalne i bezkompromisowe. Można czasami posądzić go o efekciarstwo i dosłowność, ale nie można odmówić mu prawdy i siły przekonywania.
koniec
1 listopada 2003

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Klasyka kina radzieckiego: Said – kochanek i zdrajca
Sebastian Chosiński

24 IV 2024

W trzeciej części tadżyckiego miniserialu „Człowiek zmienia skórę” Bension Kimiagarow na krótko rezygnuje z socrealistycznej formuły opowieści i przywołuje dobre wzorce środkowoazjatyckich easternów. Na ekranie pojawiają się bowiem basmacze, których celem jest zakłócenie budowy kanału. Ten wątek służy również scenarzystom do tego, by ściągnąć kłopoty na głowę głównego inżyniera Saida Urtabajewa.

więcej »

Fallout: Odc. 3. Oko w oko z potworem
Marcin Mroziuk

22 IV 2024

Nie da się ukryć, że pozbawione głowy ciało Wilziga nie prezentuje się najlepiej, jednak ważne okazuje się to, że wciąż można zidentyfikować poszukiwanego zbiega z Enklawy. Obserwując rozwój wydarzeń, możemy zaś dojść do wniosku, że przynajmniej chwilowo szczęście opuszcza Lucy, natomiast Maximus ląduje raz na wozie, raz pod wozem.

więcej »

East Side Story: Czy można mieć nadzieję w Piekle?
Sebastian Chosiński

21 IV 2024

Mariupol to prawdopodobnie najboleśniej doświadczone przez los ukraińskie miasto w toczonej od ponad dwóch lat wojnie. Oblężone przez wojska rosyjskie, przez wiele tygodni sukcesywnie niszczone ostrzałami z lądu, powietrza i morza. Miasto zamordowane po to, by złamać opór jego mieszkańców i ukarać ich za odrzucenie „ruskiego miru”. O tym opowiada dokument Maksyma Litwinowa „Mariupol. Niestracona nadzieja”.

więcej »

Polecamy

Knajpa na szybciutko

Z filmu wyjęte:

Knajpa na szybciutko
— Jarosław Loretz

Bo biblioteka była zamknięta
— Jarosław Loretz

Wilkołaki wciąż modne
— Jarosław Loretz

Precyzja z dawnych wieków
— Jarosław Loretz

Migrujące polskie płynne złoto
— Jarosław Loretz

Eksport w kierunku nieoczywistym
— Jarosław Loretz

Eksport niejedno ma imię
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy – kontynuacja
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy
— Jarosław Loretz

Zemsty szpon
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Tegoż twórcy

Krótko o filmach: Manifest artysty
— Miłosz Cybowski

Esensja ogląda: Styczeń 2014 (3)
— Krystian Fred, Michał Kubalski, Daniel Markiewicz, Agnieszka Szady

Esensja ogląda: Styczeń 2014 (2)
— Karolina Ćwiek-Rogalska, Piotr Dobry, Gabriel Krawczyk, Konrad Wągrowski

Szarzyzna królestwa depresji
— Ewa Drab

Czarne i białe w kolorze
— Urszula Lipińska

Pięć nudności
— Bartosz Sztybor

Tegoż autora

Miłość obnażona
— Joanna Bartmańska

M jak Wong Kar-Wai
— Joanna Bartmańska

Jeszcze słychać śpiew Lolity
— Joanna Bartmańska

Kłamiesz, znikasz!
— Joanna Bartmańska

Apokalipsa spełniona
— Joanna Bartmańska

Siedmiu wspaniałych
— Joanna Bartmańska

Mokra historia
— Joanna Bartmańska

Nic takiego
— Joanna Bartmańska

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.