Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 3 października 2023
w Esensji w Esensjopedii

Andrew Stanton
‹WALL·E›

EKSTRAKT:100%
WASZ EKSTRAKT:
93,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułWALL·E
Dystrybutor Forum Film, Imperial
Data premiery18 lipca 2008
ReżyseriaAndrew Stanton
Scenariusz
MuzykaThomas Newman
Rok produkcji2008
Kraj produkcjiUSA
Czas trwania97 min
ParametryDolby Digital 5.1; format: 1,85:1
WWW
Gatunekanimacja, familijny, SF
EAN5903570135590
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

Porzucone człowieczeństwo
[Andrew Stanton „WALL·E” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
„Wall·E” to animacja doskonała. Dlaczego? Bo oprócz zalet wizualnych, niezwykłych bohaterów, przemyślanej treści i lekkiego humoru mieści w sobie złożoną, wielowarstwową historię, która interpretowana na różnych płaszczyznach może być opisem perypetii zabawnego robocika, jak również opowieścią o samotności, tęsknocie i podstawowych ludzkich emocjach. Wszystko zależy od punktu widzenia.

Ewa Drab

Porzucone człowieczeństwo
[Andrew Stanton „WALL·E” - recenzja]

„Wall·E” to animacja doskonała. Dlaczego? Bo oprócz zalet wizualnych, niezwykłych bohaterów, przemyślanej treści i lekkiego humoru mieści w sobie złożoną, wielowarstwową historię, która interpretowana na różnych płaszczyznach może być opisem perypetii zabawnego robocika, jak również opowieścią o samotności, tęsknocie i podstawowych ludzkich emocjach. Wszystko zależy od punktu widzenia.

Andrew Stanton
‹WALL·E›

EKSTRAKT:100%
WASZ EKSTRAKT:
93,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułWALL·E
Dystrybutor Forum Film, Imperial
Data premiery18 lipca 2008
ReżyseriaAndrew Stanton
Scenariusz
MuzykaThomas Newman
Rok produkcji2008
Kraj produkcjiUSA
Czas trwania97 min
ParametryDolby Digital 5.1; format: 1,85:1
WWW
Gatunekanimacja, familijny, SF
EAN5903570135590
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
Kiedy tytułowy bohater próbuje samotnie uprzątnąć ogromne wysypisko wyprodukowanych przez człowieka odpadów i raz po raz odnajduje przedmioty według niego warte zachowania, które zamiast w sprasowanej kostce śmieci lądują w schowku metalowego poczciwca, trudno nie przejąć się smutną wizją postapokaliptycznego świata bez ludzi. Film Andrew Stantona nie tylko w tych początkowych sekwencjach wyraża tęsknotę za prostymi uczuciami, emocjonalnym porozumieniem i szacunkiem dla życia. Całość okazuje się krytyką materializmu, niepotrzebnego otaczania się przedmiotami zastępującymi emocjonalne więzi czy wreszcie pogłębiającego się zdystansowania wobec piękna świata. Ludzie w „Wall·E’m” są postaciami drugoplanowymi, których historię kształtują myślące roboty – maszyny, które nauczyły się człowieczeństwa (a raczej tego, co kiedyś nim było), miłości i poświęcenia. W niewesołej, choć pełnej nadziei wizji Stantona ludzie człowieczeństwa muszą nauczyć się na nowo, bo sami je w sobie zabili. Nadzieja polega na tym, że jednak są w stanie to zrobić.
Sam Wall·E to indywidualista, mimo że został stworzony na taśmie produkcyjnej jako jeden z wielu egzemplarzy. Zadaniem robotów jego typu było czyszczenie zasypanej tonami odpadów Ziemii, podczas gdy ludzie uciekliby od problemu, który sami stworzyli, aż w otchłanie kosmosu. Tak też się stało, nowym miejscem zamieszkania Ziemian stał się ogromny statek kosmiczny „Aksjomat”, dryfujący od 700 lat w próżni. Na Ziemi roboty przeznaczone do oczyszczania planety przestały działać, oprócz jednego wybrańca, w którego towarzystwie widz zapoznaje się z wizją zrujnowanego, wypalonego słońcem i skażonego śmieciami globu.
Wall·E pojmuje doskonale to, czego ludzie nigdy nie zdołali zrozumieć: że unikalna zdolność odczuwania jest ważniejsza niż kult posiadania. Od tej myśli już niedaleko do wzruszającej tęsknoty bohatera za towarzyszem, który położyłby kres dojmującej samotności. Kiedy na Ziemi pojawia się sonda Ewa, Wall·E wplątuje się w uroczą historię miłosną, zbudowaną na kontraście charakterów dwojga postaci. Safandułowaty z początku Wall·E okaże się później przebojowym bohaterem, zdolnym, w imię miłości, do najbardziej heroicznych czynów. Po raz kolejny Stanton gloryfikuje umiejętność czucia i emocjonalnego reagowania, traktując miłość jako paliwo napędowe wszystkich wielkich dokonań. Piętnuje egoizm i hedonistyczną bierność ludzi z pokładu „Aksjomatu”, kontrastując ich z postawą robota, który gotów był zostawić znajomy, bezpieczny dom i rzucić się w nieznane za sprawą Ewy. Tymczasem ludzie wolą tkwić w przyjemnej pasywności, niż zastanowić się nad sensem swojego bytu. Miłość robota, będącego symbolem tego, co ludzkość w perspektywie Stantona dobrowolnie utraciła, może być także potraktowana jako przeciwieństwo stosunku Ziemian do ich planety. Zamiast o nią walczyć i dbać, wybrali wygodne, samolubne życie, prowadzące do jej zniszczenia i wreszcie porzucenia. Wall·E także otacza się przedmiotami, które znajduje na wysypisku, ale robi to dlatego, że dają mu one lekcję tego, czym kiedyś byli ludzie. Robot jest jednak gotowy porzucić wszystko, co go otacza, dla bardziej nieuchwytnych, za to w jego mniemaniu bardziej uszczęśliwiających uczuć.
Pomimo najlepszych starań, czwarty model Terminatora dość wyraźnie różnił się od człowieka…
Pomimo najlepszych starań, czwarty model Terminatora dość wyraźnie różnił się od człowieka…
Jeśli porzucić wgryzanie się w głębsze warstwy filmu, „Wall·E” wciąż pozostaje znakomitą animacją, idealną tak dla dzieci, jak i dorosłych. Osią filmu jest niezwykle sympatyczny główny bohater, któremu się z chęcią kibicuje. Projekt wizualny i animacyjny postaci zachwyca, bo mimo ograniczonych możliwości w wyglądzie robota, wszystkie emocje, którym się poddaje, są zupełnie jasne. Śladowej ilości dialogi pojawiają się dopiero w drugiej połowie, kiedy mamy do czynienia z postaciami ludzkimi na pokładzie statku kosmicznego; wcześniej akcja toczy się bez zbędnych słów – Wall·E wyraża wszystko za pomocą spojrzeń, zachowań, ruchów. Taki system działać może dlatego, że wartości w filmie Stantona są na tyle uniwersalne, że nie potrzebują opisów bądź tłumaczeń. Bohaterowie zostali stworzeni z dbałością o szczegóły wizualne i charakterologiczne: są zabawni, wzruszający, ujmujący, a ich plastyczne zobrazowanie dorównuje wizerunkowi całości. Wiele scen potrafi zaczarować delikatnością i malarskością, widać włożone w nie serce, dodatkowo jazzowe i swingowe utwory w tle tylko podkreślają ich sentymentalny ton (np. sekwencja, w której robot leci przez kosmos i rozpryskuje gwiezdny pył). O ile jednak animacyjnie „Wall·E” ma sporą konkurencję, to już w warstwie treści sięga po laury – bo Pixar udowadnia, że nowoczesne, dynamiczne kino animowane wcale nie musi bazować tylko na znanych schematach, a za wygraną w wyścigu o najlepszą stronę wizualną nie trzeba płacić uproszczeniami fabularnymi i zachowawczym podejściem do bohaterów. Można stworzyć film z duszą, którym „Wall·E” bez wątpienia jest.
koniec
26 lipca 2008

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Fundacja: Sez. 2. odc. 1. Tylko szaleniec może być wielkim człowiekiem
Marcin Mroziuk

2 X 2023

W poprzednim sezonie widzieliśmy , jak pierwszy kryzys przewidziany przez Hariego Seldona został zażegnany dzięki Salvor Hardin. Wszystko wskazuje na to, że z kolejnym znów zmierzy się ona, tyle że wraz ze swoją matką. Można się też spodziewać, że istotną rolę w nadchodzących wydarzeniach odegra też cyfrowa wersja świadomości twórcy psychohistorii.

więcej »

East Side Story: Miłość nie wszystko wybacza
Sebastian Chosiński

1 X 2023

Miłość musi być! Z takiego założenia wychodzi uzbecki reżyser Hilol Nasimow. Obojętnie czy kręci film o współczesnej wojnie z przemytnikami i terrorystami (jak w „Hayocie”), czy też o Wielkiej Ojczyźnianej – jak, przynajmniej częściowo, w omawianym dzisiaj „Dziedzictwie” – nie może zabraknąć w nich rozbudowanego wątku melodramatycznego. Tym razem staje się on pretekstem do snucia wspomnień o niełatwym losie Uzbeków i Kazachów.

więcej »

Klasyka kina radzieckiego: Niełatwo być geologiem
Sebastian Chosiński

27 IX 2023

Choć pustynia Kara-kum znajdowała się tysiące kilometrów od głównych frontów wojny niemiecko-radzieckiej, to i tam dotarli hitlerowscy dywersanci, którym na dodatek sprzyjały niedobitki miejscowych basmaczy. O takiej właśnie akcji niemieckiego wywiadu opowiada w „Gorących szlakach” uzbecki reżyser Jułdasz Agzamow.

więcej »

Polecamy

Warzywny dramat

Z filmu wyjęte:

Warzywny dramat
— Jarosław Loretz

Międzygwiezdne fotele w natarciu
— Jarosław Loretz

Peregrynacje wyssane z palca
— Jarosław Loretz

Podróże międzygwiezdne de luxe
— Jarosław Loretz

E.T. wersja hard
— Jarosław Loretz

Ogrodowy nielot
— Jarosław Loretz

Mumii podejście drugie
— Jarosław Loretz

Mumia z gwiazd
— Jarosław Loretz

Pracownik idealny
— Jarosław Loretz

Niech się mury… drzewią?
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Inne recenzje

SPF – Subiektywny Przegląd Filmów (9)
— Jakub Gałka

Tegoż twórcy

Esensja ogląda: Lipiec 2016 (3)
— Jarosław Loretz, Marcin Osuch, Konrad Wągrowski

Esensja ogląda: Lipiec 2016 (2)
— Sebastian Chosiński, Agnieszka ‘Achika’ Szady

Gdzie jest pomysł?
— Tomasz Kujawski

Kowboj z Marsa
— Hubert Stelmach

Indiana na Marsie
— Agnieszka Szady

Na ekranach: Listopad 2003
— Joanna Bartmańska, Marta Bartnicka, Piotr Dobry, Tomasz Kujawski, Łukasz Kustrzyński, Konrad Wągrowski

Idź i weź ze sobą dzieci
— Marta Bartnicka, Konrad Wągrowski

Tegoż autora

Szybciej. Głośniej. Więcej zębów
— Ewa Drab

Samochody (nie) latają
— Ewa Drab

Kreacja automatyczna
— Ewa Drab

PR rządzi światem
— Ewa Drab

(I)grać i (wy)grać z czasem
— Ewa Drab

Llewyn Davis jest palantem
— Piotr Dobry, Ewa Drab, Grzegorz Fortuna

Wszyscy jesteśmy oszustami
— Ewa Drab

Rzut kośćmi i sekrety Freuda
— Ewa Drab

Kto się boi Vina Diesla?
— Ewa Drab

Duch z piwnicy
— Ewa Drab

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.