Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 24 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Mike Leigh
‹Happy-Go-Lucky, czyli co nas uszczęśliwia›

EKSTRAKT:80%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułHappy-Go-Lucky, czyli co nas uszczęśliwia
Tytuł oryginalnyHappy-Go-Lucky
Dystrybutor Monolith Plus
Data premiery28 listopada 2008
ReżyseriaMike Leigh
ZdjęciaDick Pope
Scenariusz
ObsadaSally Hawkins, Eddie Marsan, Sarah Niles
Rok produkcji2008
Kraj produkcjiWielka Brytania
Gatunekdramat, komedia
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

Kwaśny cukierek
[Mike Leigh „Happy-Go-Lucky, czyli co nas uszczęśliwia” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
W dzisiejszym smutnym świecie optymizmu nigdy za wiele. Taką zasadę wyznaje główna bohaterka „Happy-go-lucky, czyli co nas uszczęśliwia” – Poppy. Jednak film Mike’a Leigha to nie tyle pochwała pozytywnego spojrzenia na rzeczywistość, ale podszyta goryczą i melancholijną konstatacją obserwacja życia wraz z jego wzlotami i upadkami. Bardzo trafna i przekonująca, należy dodać.

Ewa Drab

Kwaśny cukierek
[Mike Leigh „Happy-Go-Lucky, czyli co nas uszczęśliwia” - recenzja]

W dzisiejszym smutnym świecie optymizmu nigdy za wiele. Taką zasadę wyznaje główna bohaterka „Happy-go-lucky, czyli co nas uszczęśliwia” – Poppy. Jednak film Mike’a Leigha to nie tyle pochwała pozytywnego spojrzenia na rzeczywistość, ale podszyta goryczą i melancholijną konstatacją obserwacja życia wraz z jego wzlotami i upadkami. Bardzo trafna i przekonująca, należy dodać.

Mike Leigh
‹Happy-Go-Lucky, czyli co nas uszczęśliwia›

EKSTRAKT:80%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułHappy-Go-Lucky, czyli co nas uszczęśliwia
Tytuł oryginalnyHappy-Go-Lucky
Dystrybutor Monolith Plus
Data premiery28 listopada 2008
ReżyseriaMike Leigh
ZdjęciaDick Pope
Scenariusz
ObsadaSally Hawkins, Eddie Marsan, Sarah Niles
Rok produkcji2008
Kraj produkcjiWielka Brytania
Gatunekdramat, komedia
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
„Happy-go-lucky” zrobiło furorę na festiwalach filmowych i w kinie w ogóle. Krytycy zachwycają się finezją scenariusza i rewelacyjną Sally Hawkins w roli głównej, a grupa wiernych widzów wtóruje im, dodając, że film Leigha to eksplozja optymizmu. Entuzjastyczne przyjęcie filmu ma swoje podstawy – to po prostu bardzo dobre kino, autentyczne i zabawne – ale nie do końca należy się zgodzić z tym, że Poppy zawsze widzi szklankę do połowy pełną. Leigh nakręcił historię dziewczyny, która doskonale wie, że los człowieka może być bardzo bolesny, smutny i najeżony problemami, dlatego stara się czerpać maksimum z codziennego życia i każdej mijającej chwili. Jej perypetie mają słodko-gorzki posmak: z jednej strony dużo radości i nieugiętego optymizmu, z drugiej – moment refleksji nad tym, co w życiu wcale nie jest wesołe. Poppy odnajduje szczęście w drobiazgach, braku problemów, pomaganiu innym. To gloryfikacja postawy epikurejskiej, filozofii „chwytaj dzień!”, echo francuskiej „Amelii” Jeana-Pierre’a Jeuneta. Na początku błahostka, w miarę rozwoju fabuły „Happy-go-lucky” zamienia się w cierpką analizę życiowych ideologii. Oczywiście, mimo wielu refleksyjnych scen Leigh chce opowiadać historię prawdopodobną, spróbować odzwierciedlić zakręty codzienności, dlatego wszystko podaje z humorem, często bardzo brytyjskim, wręcz czarnym, co pozwala pokazać rzeczywistość ambiwalentną, czasem w tym samym momencie chwytającą za gardło i komiczną. Udaje mu się to znakomicie, a na dodatek cały film wieńczy gloryfikacją życia takiego, jakim ono jest, z mieszanką odcieni i odczuć, chwil dobrych i złych.
Rytm filmu jest spokojny, a linia fabularna nieokreślona. Śledzimy codzienność głównej bohaterki – Poppy, zabawnej trzydziestolatki, która pracuje jako nauczycielka w podstawówce, mieszka z przyjaciółką i stara się wykorzystać w życiu wszystkie możliwości. Akceptuje swój los, z radością i pasją podchodzi do wszystkiego, co robi. Na pierwszy rzut oka może wydawać się roztrzepaną i pustą dziewczyną, ale to tylko pozory dodatkowo eksponowane przez reżysera zestawiającego Poppy z innymi postaciami oraz sprzecznymi z jej życiowym podejściem sytuacjami. Osią filmu, którego większość scen było w scenariuszu tylko zarysowane, a gros dialogów powstało w wyniku twórczej współpracy reżysera i aktorów, staje się relacja głównej bohaterki z instruktorem jazdy samochodowej – Scottem. Postać Scotta została stworzona na zasadzie opozycji w stosunku do Poppy – sfrustrowany, szorstki, agresywny i nietolerancyjny instruktor tworzy kontrast, dzięki któremu postawa bohaterki jest jeszcze lepiej widoczna. Na początku to zderzenie osobowości i poglądów będzie jedynie źródłem komizmu, później przekształci się w jeden z głównych elementów filmu. Wątek Scotta z wyczuciem przepleciono z historią problemowego ucznia Poppy. Ta paralela pokazuje w prosty sposób, jak często pojedyncze incydenty potrafią wpłynąć na całe późniejsze życie człowieka i jak odrobina życzliwości z otoczenia mogłaby zapobiec ich negatywnym konsekwencjom. Poppy symbolizuje taką właśnie życzliwość i dobroć, która równa się dzisiaj dziwactwu i outsiderstwu. Dlatego właśnie bohaterka musi przekonać się na własnej skórze, że dobre nastawienie do ludzi nie uczyni ich szczęśliwymi, jeśli sami nie będą tego szczęścia chcieć, jeśli nie odpłacą podobną dawką ciepła i uprzejmości. Poppy potrafi czerpać szczęście z tego, co daje jej los, i nie folguje wybujałym ambicjom, które niespełnione wysysają radość z ludzi. Dlatego znajduje siłę na optymizm. Inni z kolei nie rozumieją jej podejścia, więc odrzucają ją już na wstępie.
Cała historia nie byłaby tak przekonująca, gdyby nie lekka reżyseria twórcy „Sekretów i kłamstw” oraz fantastyczna Sally Hawkins w roli głównej. Jej entuzjazm nie jest pretensjonalny, a w jej kreacji widać pasję i szczerość. Gdyby nie wyczucie Hawkins, Poppy mogłaby stać się irytującą karykaturą samej siebie, co zburzyłoby główną ideę filmu. A tak otrzymujemy niejednoznaczne kino, zabawne, ale refleksyjne, spokojne, ale nie nudne. Ważne i uniwersalne, bo pokazujące prozę życia, które może tak naprawdę być fascynującą podróżą. Wszystko zależy od nas.
koniec
15 grudnia 2008

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Fallout: Odc. 3. Oko w oko z potworem
Marcin Mroziuk

22 IV 2024

Nie da się ukryć, że pozbawione głowy ciało Wilziga nie prezentuje się najlepiej, jednak ważne okazuje się to, że wciąż można zidentyfikować poszukiwanego zbiega z Enklawy. Obserwując rozwój wydarzeń, możemy zaś dojść do wniosku, że przynajmniej chwilowo szczęście opuszcza Lucy, natomiast Maximus ląduje raz na wozie, raz pod wozem.

więcej »

East Side Story: Czy można mieć nadzieję w Piekle?
Sebastian Chosiński

21 IV 2024

Mariupol to prawdopodobnie najboleśniej doświadczone przez los ukraińskie miasto w toczonej od ponad dwóch lat wojnie. Oblężone przez wojska rosyjskie, przez wiele tygodni sukcesywnie niszczone ostrzałami z lądu, powietrza i morza. Miasto zamordowane po to, by złamać opór jego mieszkańców i ukarać ich za odrzucenie „ruskiego miru”. O tym opowiada dokument Maksyma Litwinowa „Mariupol. Niestracona nadzieja”.

więcej »

Fallout: Odc. 2. Elementy układanki zaczynają do siebie pasować
Marcin Mroziuk

19 IV 2024

Z jednej strony trudno nam zachować powagę, gdy obserwujemy, jak bardzo zachowanie Lucy nie pasuje do zwyczajów i warunków panujących na powierzchni. Z drugiej strony w miarę rozwoju wydarzeń wygląda na to, że właśnie ta młoda kobieta ma szansę wykonać z powodzeniem misję, która na pierwszy rzut oka jest ponad jej siły.

więcej »

Polecamy

Knajpa na szybciutko

Z filmu wyjęte:

Knajpa na szybciutko
— Jarosław Loretz

Bo biblioteka była zamknięta
— Jarosław Loretz

Wilkołaki wciąż modne
— Jarosław Loretz

Precyzja z dawnych wieków
— Jarosław Loretz

Migrujące polskie płynne złoto
— Jarosław Loretz

Eksport w kierunku nieoczywistym
— Jarosław Loretz

Eksport niejedno ma imię
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy – kontynuacja
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy
— Jarosław Loretz

Zemsty szpon
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Tegoż twórcy

Co nam w kinie gra: Pan Turner
— Marta Bałaga

Cannes 2014: Pasja życia
— Marta Bałaga

Tegoż autora

Szybciej. Głośniej. Więcej zębów
— Ewa Drab

Samochody (nie) latają
— Ewa Drab

Kreacja automatyczna
— Ewa Drab

PR rządzi światem
— Ewa Drab

(I)grać i (wy)grać z czasem
— Ewa Drab

Llewyn Davis jest palantem
— Piotr Dobry, Ewa Drab, Grzegorz Fortuna

Wszyscy jesteśmy oszustami
— Ewa Drab

Rzut kośćmi i sekrety Freuda
— Ewa Drab

Kto się boi Vina Diesla?
— Ewa Drab

Duch z piwnicy
— Ewa Drab

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.