Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 23 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Saul Dibb
‹Księżna›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułKsiężna
Tytuł oryginalnyThe Duchess
Dystrybutor Best Film
Data premiery9 stycznia 2009
ReżyseriaSaul Dibb
ZdjęciaGyula Pados
Scenariusz
ObsadaKeira Knightley, Ralph Fiennes, Hayley Atwell, Charlotte Rampling, Simon McBurney, Richard McCabe, Dominic Cooper, John Shrapnel, Patrick Godfrey
MuzykaRachel Portman
Rok produkcji2008
Kraj produkcjiFrancja, Wielka Brytania, Włochy
Czas trwania110 min
WWW
Gatunekdramat, historyczny
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

Ćwierćnaga prawda w ciasnym gorsecie konwencji
[Saul Dibb „Księżna” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Na pierwszy rzut oka wydaje się, że w przypadku „Księżnej” Saula Dibba mamy do czynienia ze zwykłym melodramatem, którego celem będzie wskrzesić i ubrać w kostium historyczny historię księżnej Diany. Keira Knightley poprowadziła jednak swą filmową bohaterkę w nieco innym kierunku.

Łukasz Twaróg

Ćwierćnaga prawda w ciasnym gorsecie konwencji
[Saul Dibb „Księżna” - recenzja]

Na pierwszy rzut oka wydaje się, że w przypadku „Księżnej” Saula Dibba mamy do czynienia ze zwykłym melodramatem, którego celem będzie wskrzesić i ubrać w kostium historyczny historię księżnej Diany. Keira Knightley poprowadziła jednak swą filmową bohaterkę w nieco innym kierunku.

Saul Dibb
‹Księżna›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułKsiężna
Tytuł oryginalnyThe Duchess
Dystrybutor Best Film
Data premiery9 stycznia 2009
ReżyseriaSaul Dibb
ZdjęciaGyula Pados
Scenariusz
ObsadaKeira Knightley, Ralph Fiennes, Hayley Atwell, Charlotte Rampling, Simon McBurney, Richard McCabe, Dominic Cooper, John Shrapnel, Patrick Godfrey
MuzykaRachel Portman
Rok produkcji2008
Kraj produkcjiFrancja, Wielka Brytania, Włochy
Czas trwania110 min
WWW
Gatunekdramat, historyczny
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
Zwykły kostiumowy fresk z historią miłosną w tle przeobraża się niepostrzeżenie w dramat psychologiczny, którego motorem będą miłość, namiętność oraz uczucia macierzyńskie. Saul Dibb stworzył bardzo wiarygodny obraz ludzkich emocji, które nie atakują z ekranu nieoczekiwanymi spazmami i dzikim krzykiem, ale rozwijają się powoli, aby dopiero na końcu wybrzmieć jeszcze bardziej wymowną ciszą.
Tytułową bohaterką filmu, graną przez Keirę Knigthley, jest Georgiana Cavendish, z domu Spencer (tak, tak, dobre skojarzenie!), dziecko swej epoki i klasy społecznej. Gdy matka przedstawia jej w bardzo atrakcyjny sposób perspektywę małżeństwa z Williamem Cavendishem, księciem Devonshire (Ralph Fiennes), mimo że patrzy już przychylnie w stronę pewnego młodzieńca, z radością zgadza się zostać żoną dwa razy starszego od siebie mężczyzny. Nie wie jednak, jaką rolę przyjdzie jej odegrać w tym małżeństwie. Sława i splendor wkrótce staną się kulą u nogi i skutecznie uniemożliwią realizację własnych pragnień. Okaże się bowiem, że despotyczny mąż będzie oczekiwał od swej żony tylko dwóch rzeczy: męskiego potomka i bezgranicznego posłuszeństwa.
Mimo że analogie „Księżnej” z tragiczną historią Lady Di narzucają się niechybnie, film Saula Dibba nie jest jedynie ekranizacją znanej z brukowców historii przeniesionej w kostium XVIII wieku. Georgiana już w pierwszej scenie filmu jest pokazana jako piękna młoda dziewczyna, która lideruje swoim rówieśniczkom. Daleko jej do nieśmiałej, pulchnej dziewczynki, jaką była w dzieciństwie księżna Walii. Z drugiej strony również trzeba zauważyć, że aktywność na polu społecznym Georgiany ograniczała się do działalności politycznej (legenda głosi, że głosującym na partię wigów rozdawała całusy). Blado to jednak wypada przy charytatywnej działalności Diany. Nie zmienia to jednak faktu, że możliwość odczytania tego filmu przez pryzmat tragicznej historii księżnej Walii istnieje i z pewnością będzie miała swoich zwolenników. Zwłaszcza postacie drugoplanowe obu dramatów dają w tej materii szerokie pole do popisu – analogia filmowej Elizabeth Foster (Hayley Atwell) z rzeczywistą Camillą Parker Bowles jest bardzo wyraźna. Jeśli natomiast chodzi o Karola, to trzeba uczciwie przyznać, że Ralph Fiennes jako filmowy książę Cavendish jest dla niego bardzo łagodny.
„Księżna” to przede wszystkim opowieść o kobiecie, której życie zostało zamienione w piekło, jednak nie mamy tutaj do czynienia z prostym mechanizmem księżniczki zamkniętej w wysokiej wieży. Saul Dibb i Keira Knightley próbują częściową winą za tę sytuację obarczyć samą Georgianę – reżyser poprzez błędne decyzje, jakie każe jej podejmować, natomiast aktorka stara się niezdecydowanie i powściągliwość swojej bohaterki bardzo dobrze uwiarygodnić. Filmowa Georgiana, wbrew historycznej legendzie, nie jest kobietą ponadprzeciętną, która potrafiłaby uczynić ze swego statusu społecznego siłę. Nie jest lwem salonowym ani sprytną intrygantką. Co więcej, rządząca nią bardzo często emocjonalna naiwność czyni z niej łatwy łup dla opanowanego i zimnego księcia. W tym aspekcie film jest raczej na bakier z prawdą historyczną, bo prawdziwa księżna Cavednish tak łatwo swemu mężowi się nie poddała.
Aby zachować jak najwyższą jakość kostiumów, dla celów filmu zaangażowano dziesiątki specjalnie tresowanych tchórzofretek, przystosowanych do nieruchomego leżenia w każdych warunkach.
Aby zachować jak najwyższą jakość kostiumów, dla celów filmu zaangażowano dziesiątki specjalnie tresowanych tchórzofretek, przystosowanych do nieruchomego leżenia w każdych warunkach.
Przy tak dobrej obsadzie nie sposób nie wspomnieć o aktorstwie. Na pierwszym planie króluje zdecydowanie Keira Knightley – bardzo wiarygodnie udaje jej się pokazać mieszane uczucia, jakie żywi wobec swego męża. Na początku filmu jest nim w oczywisty sposób zafascynowana, jako osobą tak wysoko postawioną. Fascynacja przeplata się jednak z lękiem, co rewelacyjnie pokazała podczas nocy poślubnej. Z czasem dominującym uczuciem zaczyna jednak być rosnące z każdą chwilą rozczarowanie, które miesza się z chwilowymi przebłyskami złudnej nadziei, aby na koniec oddać pola rezygnacji, niepozbawionej jednak tragicznej dumy.
Ralph Fiennes swoją kreacją z kolei stworzył dla filmowej partnerki bardzo dobry kontrapunkt. Jest oszczędny w słowach i gestach, prawie w ogóle nie ujawnia emocji, chyba że księcia nagle zacznie rozsadzać tłumiona wściekłość, z którą nie potrafi sobie poradzić. Wtedy wygląda naprawdę przerażająco i nie ukrywa tego, bo nie potrafi. Gdzieś jednak głęboko wewnątrz odzywa się w tym gburowatym tyranie szczątka ludzkiej istoty. Fiennes potrafi to pokazać w melancholijnym spojrzeniu, czasem pełnym beznadziejnej świadomości, że choćby chciał, nie zmieni już samego siebie.
Czy czegoś zatem temu filmowi brakuje? Chyba jednak zbyt wielką odpowiedzialnością za pokazanie całego dramatu obarczeni zostali aktorzy. Choć oczywiście wywiązują się z powierzonego im zadania bez zarzutu, za mało w tym filmie środków dynamizujących akcję (nawet jak na kostiumowy melodramat) czy zwracających uwagę na sytuację bohaterów. Zdjęcia wygrywają głównie oklepany motyw wielkich pustych pałacowych komnat, w których opuszczona Georgiana czuje przeraźliwą samotność, by zestawiać je z pięknem i rozmachem plenerów, czyli zewnętrznego świata zamkniętego dla sterroryzowanej księżnej. W taki sposób komponowane i zestawiane kadry przypominają obrazy z „Barry’ego Lyndona” (1975), zwłaszcza te pokazujące samotność Lady Lyndon (Marisa Berenson), ale w porównaniu z zdjęciami filmu Kubricka te, które wyszły spod ręki Gyuli Padosa (odpowiedzialnego także za „Wieczór”), wypadają raczej schematycznie.
Podsumowując, film Saula Dibba to bardzo dobry obraz aktorski, który głównie za sprawą Keiry Knightley i Ralpha Fiennesa wybija się ponad przeciętny poziom. I choć odtwórczyni tytułowej roli nie pokazuje tutaj za wiele ze swoich wdzięków, rekompensuje nam to wachlarzem emocji, rozkładanym w miarę potrzeb bardzo umiejętnie. Jeden z nielicznych to przypadków, gdy kino pobudza wyobraźnię w równym stopniu co literatura. Jednak tym, którzy w niuanse bawić się nie lubią, „Księżna” do gustu raczej nie przypadnie. To film przede wszystkim dla miłośników kostiumowych melodramatów i dla wielbicieli aktorskich popisów – no i dla tych, którzy chcieliby przeżyć sentymentalną historię Lady Di jeszcze raz, choć w trochę innej wersji.
koniec
9 stycznia 2009

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Fallout: Odc. 3. Oko w oko z potworem
Marcin Mroziuk

22 IV 2024

Nie da się ukryć, że pozbawione głowy ciało Wilziga nie prezentuje się najlepiej, jednak ważne okazuje się to, że wciąż można zidentyfikować poszukiwanego zbiega z Enklawy. Obserwując rozwój wydarzeń, możemy zaś dojść do wniosku, że przynajmniej chwilowo szczęście opuszcza Lucy, natomiast Maximus ląduje raz na wozie, raz pod wozem.

więcej »

East Side Story: Czy można mieć nadzieję w Piekle?
Sebastian Chosiński

21 IV 2024

Mariupol to prawdopodobnie najboleśniej doświadczone przez los ukraińskie miasto w toczonej od ponad dwóch lat wojnie. Oblężone przez wojska rosyjskie, przez wiele tygodni sukcesywnie niszczone ostrzałami z lądu, powietrza i morza. Miasto zamordowane po to, by złamać opór jego mieszkańców i ukarać ich za odrzucenie „ruskiego miru”. O tym opowiada dokument Maksyma Litwinowa „Mariupol. Niestracona nadzieja”.

więcej »

Fallout: Odc. 2. Elementy układanki zaczynają do siebie pasować
Marcin Mroziuk

19 IV 2024

Z jednej strony trudno nam zachować powagę, gdy obserwujemy, jak bardzo zachowanie Lucy nie pasuje do zwyczajów i warunków panujących na powierzchni. Z drugiej strony w miarę rozwoju wydarzeń wygląda na to, że właśnie ta młoda kobieta ma szansę wykonać z powodzeniem misję, która na pierwszy rzut oka jest ponad jej siły.

więcej »

Polecamy

Bo biblioteka była zamknięta

Z filmu wyjęte:

Bo biblioteka była zamknięta
— Jarosław Loretz

Wilkołaki wciąż modne
— Jarosław Loretz

Precyzja z dawnych wieków
— Jarosław Loretz

Migrujące polskie płynne złoto
— Jarosław Loretz

Eksport w kierunku nieoczywistym
— Jarosław Loretz

Eksport niejedno ma imię
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy – kontynuacja
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy
— Jarosław Loretz

Zemsty szpon
— Jarosław Loretz

Taśmowa robota
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Inne recenzje

SPF – Subiektywny Przegląd Filmów (4)
— Jakub Gałka

Tegoż autora

Trzy surrealistyczne ewangelie i genezis z oka
— Łukasz Twaróg

Western, czyli wstydliwe marzenia kowboja
— Łukasz Twaróg

Seks i inne nudziarstwa
— Łukasz Twaróg

Młotek na chrześcijan
— Łukasz Twaróg

Polański – lokator w absurdalnym labiryncie życia
— Łukasz Twaróg

Rodzina w ruinie
— Łukasz Twaróg

Bardzo śmieszna tragedia
— Łukasz Twaróg

Sen, który nie przeminął
— Łukasz Twaróg

Wiem, że nic nie wiem
— Łukasz Twaróg

Mokrą ręką na goły tyłek
— Łukasz Twaróg

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.