Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 30 września 2023
w Esensji w Esensjopedii

Quentin Tarantino
‹Bękarty wojny›

EKSTRAKT:100%
WASZ EKSTRAKT:
80,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułBękarty wojny
Tytuł oryginalnyInglourious Basterds
Dystrybutor UIP
Data premiery11 września 2009
ReżyseriaQuentin Tarantino
ZdjęciaRobert Richardson
Scenariusz
ObsadaBrad Pitt, Diane Kruger, Mélanie Laurent, Christoph Waltz, Daniel Brühl, Eli Roth, Samm Levine, B.J. Novak, Til Schweiger, Samuel L. Jackson, Mike Myers, Julie Dreyfus, Cloris Leachman, Michael Fassbender, Christian Berkel, Maggie Cheung, Rod Taylor, Martin Wuttke, Jacky Ido, August Diehl
Rok produkcji2009
Kraj produkcjiNiemcy, USA
Czas trwania153 min
WWW
Gatunekprzygodowy, wojenny
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

Daj się uwieść obliczu żydowskiej zemsty
[Quentin Tarantino „Bękarty wojny” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Quentin Tarantino bierze na tapetę wojenne kino akcji klasy „B”, by… wypełnić je genialnym gadulstwem, powywracać schematy do góry nogami, dać zabłysnąć kilku bardziej i mniej znanym aktorom i dostarczyć widzowi doskonałej rozrywki w swoim najlepszym stylu.

Konrad Wągrowski

Daj się uwieść obliczu żydowskiej zemsty
[Quentin Tarantino „Bękarty wojny” - recenzja]

Quentin Tarantino bierze na tapetę wojenne kino akcji klasy „B”, by… wypełnić je genialnym gadulstwem, powywracać schematy do góry nogami, dać zabłysnąć kilku bardziej i mniej znanym aktorom i dostarczyć widzowi doskonałej rozrywki w swoim najlepszym stylu.

Quentin Tarantino
‹Bękarty wojny›

EKSTRAKT:100%
WASZ EKSTRAKT:
80,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułBękarty wojny
Tytuł oryginalnyInglourious Basterds
Dystrybutor UIP
Data premiery11 września 2009
ReżyseriaQuentin Tarantino
ZdjęciaRobert Richardson
Scenariusz
ObsadaBrad Pitt, Diane Kruger, Mélanie Laurent, Christoph Waltz, Daniel Brühl, Eli Roth, Samm Levine, B.J. Novak, Til Schweiger, Samuel L. Jackson, Mike Myers, Julie Dreyfus, Cloris Leachman, Michael Fassbender, Christian Berkel, Maggie Cheung, Rod Taylor, Martin Wuttke, Jacky Ido, August Diehl
Rok produkcji2009
Kraj produkcjiNiemcy, USA
Czas trwania153 min
WWW
Gatunekprzygodowy, wojenny
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
Już pierwsza obszerna sekwencja jest znamienna dla całego filmu. Zostajemy poinformowani, że akcja toczy się „Pewnego razu w okupowanej przez nazistów Francji” (skojarzenia z filmami Sergio Leone jak najbardziej słuszne, wzmacniane zresztą przez motywy muzyczne Ennio Morricone). Do wiejskiego gospodarstwa, w którym mieszka ojciec z trzema ślicznymi córkami, przybywa oficer SS Landa wraz z eskortą. Grzecznie wprasza się do domu, prosi o szklankę mleka, chwali… krowy i zaczyna się dialog. Tarantinowski dialog.
Pomimo że wiemy, w jakim kierunku idzie ta rozmowa (filmowe przyzwyczajenia każą sądzić, że esesman prezentuje tylko udawaną grzeczność i w końcu ujawni się jego prawdziwa natura), słucha się jej w nieustannym napięciu i z rosnącą fascynacją. Wielka w tym zasługa samego Tarantino, który dialog przeplata oryginalnymi wątkami pobocznymi (jak choćby kwestie o mleku, znajomości francuskiego czy rozważania nad przydomkiem esesmana), ale też charyzmy Christopha Waltza w roli Landy. Charyzmy, która jest jednym z największych objawień filmu, zapewniła aktorowi nagrodę w Cannes i – miejmy nadzieję – zapewni również oscarową nominację.
To wprowadzenie wyznacza rytm całego filmu. Sceny długich, oryginalnych dialogów będą przerywane króciutkimi sekwencjami przemocy, ale główna siła filmu leży w rozmowach. Pod jednym tylko względem początek nie jest znamienny dla reszty – potem nic już nie będzie przewidywalne.
„Bękarty wojny” są bowiem genialną filmową zabawą. Zabawą w mieszanie gatunków, schematów i igranie z przyzwyczajeniami widza. Sceny (zwłaszcza genialna sekwencja w piwnicznej knajpie) rozwijają się w sposób całkowicie zaskakujący, a historyczna podbudowa, z którą mało kto śmie igrać, zostaje zupełnie wywrócona do góry nogami.
Postacie okazują się kimś innym, niż wydają nam się na pierwszy rzut oka, nasze odniesienie do nich musi zaskakiwać nas samych. Nie można nie czuć sympatii do tytułowego oddziału, choć jego uczestnicy zabijają kijem bejsbolowym bezbronnych jeńców, ale dla równowagi postacią, której również nie sposób w jakimś stopniu nie polubić, jest Landa, człowiek noszący wszak niezbyt dobrze kojarzący się przydomek „Łowca Żydów” i w czasie wojny nie zajmujący się raczej uprawą ogródka.
W tej całej zabawie w mniejszym stopniu wydaje się być zaakcentowany główny z pozoru temat filmu, ochoczo podchwytywany przecież przez krytyków – zemsta Żydów na nazistach. Choć odtwarzający jedną z ról w filmie reżyser Eli Roth wspomina w wywiadzie, że dla niego, amerykańskiego Żyda, „Bękarty wojny” są „koszernym porno”, frajdą stworzoną poprzez odwrócenie ról z II wojny światowej, choć z wielkiego ekranu Shoshana ogłasza się „obliczem żydowskiej zemsty”, to jednak w obliczu szalonej zabawy, jaką daje widzowi film, te tematy schodzą na dalszy plan.
Każdy z chłopców miał nadzieję, że nie będzie wybrany do piłkarskiej drużyny jako ostatni.
Każdy z chłopców miał nadzieję, że nie będzie wybrany do piłkarskiej drużyny jako ostatni.
Zaskakujące jest to, że „Bękarty wojny” są najbliższe klasycznej komedii spośród wszystkich filmów Tarantino. Wiele elementów zostaje wprowadzonych tylko i wyłącznie w celu rozbawienia widza, a humor jest bardzo zróżnicowany. Z jednej strony oparty oczywiście na dialogach (celuje w tym Landa, ale też świetny jest brytyjski agent grany przez Fassbendera), z drugiej strony na błyskotliwych one-linerach (domena Pitta), na postaciach wprowadzonych ze względów humorystycznych (niektórzy żołnierze oddziału „Bekartów”, niemiecki sierżant), elementach parodii (włoski akcent amerykańskich żołnierzy), absurdzie (sceny w kwaterze Hitlera, choćby z jego ogromnym portretem malowanym na ścianie), makabrze (sceny przemocy). Mamy nawet do czynienia z humorem sytuacyjnym (reakcje Hitlera i Goebbelsa) i zaskakującymi sztuczkami metafilmowymi… Nigdy dotąd Tarantino nie był tak wesoły.
Oczywiście jednak „Bękarty wojny” są kolejnym, być może najsilniejszym wyrazem szalonej miłości Quentina Tarantino do kina. Z jednej strony film jak zwykle przepełniony jest nawiązaniami – do włoskiego pierwowzoru (z którego niewiele w Tarantinowskiej wersji jednak zostało), do „Parszywej dwunastki”, do spaghetti westernów, do niemieckiego kina totalitarnego, pojawia się kapitalnie wprowadzony motyw „King Konga”, ale także nawiązania do filmów Charliego Chaplina, Leni Riefenstahl i G.W. Pabsta. Każdy, kto do tej pory uważał, że Tarantino został wychowany przez tanie grindhouse’owe produkcyjniaki czy kino sztuk walki, musi poczuć się zaskoczony. Fascynacje kinem Quentina Tarantino sięgają dużo dalej. Wydaje się, że nie ma gatunku, którego by nie poznawał, w którym nie szukałby inspiracji.
A pamiętasz scenę z kina ze „Złego wychowania” Almodovara?
A pamiętasz scenę z kina ze „Złego wychowania” Almodovara?
Jednak cały ten film jest też hołdem dla kina samego w sobie. Tarantino wie, że zmienić historię, naprowadzić ją na właściwe tory, zwyciężyć dawne zło można tylko w kinie i właśnie – dosłownie – w kinie ma miejsce finałowa akcja. Spójrzmy zresztą na profesje bohaterów pozytywnych. Po stronie dobra występuje właścicielka kina, krytyk filmowy i aktorska gwiazda. Trzy postacie reprezentujące różne role w filmowym świecie, będące w pewien sposób jego syntezą, ramię w ramię stają do walki ze Złem. Czy może być piękniejszy hołd dla kina we wszelkich jego przejawach? Jeśli naprawdę kochacie kino, nie powinniście mieć problemów, by dać się totalnie uwieść cudnemu, przewrotnemu filmowi Quentina Tarantino.
• • •
koniec
11 września 2009

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Klasyka kina radzieckiego: Niełatwo być geologiem
Sebastian Chosiński

27 IX 2023

Choć pustynia Kara-kum znajdowała się tysiące kilometrów od głównych frontów wojny niemiecko-radzieckiej, to i tam dotarli hitlerowscy dywersanci, którym na dodatek sprzyjały niedobitki miejscowych basmaczy. O takiej właśnie akcji niemieckiego wywiadu opowiada w „Gorących szlakach” uzbecki reżyser Jułdasz Agzamow.

więcej »

Fundacja: Sez. 1. odc. 10. Nic tak nie jednoczy jak wspólny wróg
Marcin Mroziuk

25 IX 2023

Możemy się przekonać, że w serialu znaczenie Hariego Seldona jest znacznie większe niż w cyklu Isaaca Asimova, gdyż tutaj nie tylko jest twórcą psychohistorii i obu Fundacji, lecz nawet po swej śmierci aktywnie uczestniczy w rozwoju wydarzeń.

więcej »

East Side Story: Kamp Amersfoort
Sebastian Chosiński

24 IX 2023

Uzbecki dramat wojenny „Sto jeden” Hamidułły Hasanowa to opowieść oparta na faktach. Reżyser przedstawia w niej historię wziętych do niewoli latem 1941 roku jeńców wojennych Armii Czerwonej – byli nimi sami Uzbecy – którzy trafili do znajdującego się na terenie Holandii Kamp Amersfoort. Komendant obozu Walter Heinrich otrzymał zadanie przygotowania ich do swoiście pojętej misji specjalnej.

więcej »

Polecamy

Międzygwiezdne fotele w natarciu

Z filmu wyjęte:

Międzygwiezdne fotele w natarciu
— Jarosław Loretz

Peregrynacje wyssane z palca
— Jarosław Loretz

Podróże międzygwiezdne de luxe
— Jarosław Loretz

E.T. wersja hard
— Jarosław Loretz

Ogrodowy nielot
— Jarosław Loretz

Mumii podejście drugie
— Jarosław Loretz

Mumia z gwiazd
— Jarosław Loretz

Pracownik idealny
— Jarosław Loretz

Niech się mury… drzewią?
— Jarosław Loretz

Interpol muzealny
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Inne recenzje

SPF – Subiektywny Przegląd Filmów (10)
— Jakub Gałka

Z tego cyklu

Ile prawdy jest w remake’u?
— Urszula Lipińska

Nienakręcony Tarantino
— Kamil Witek

Parszywa siódemka
— Urszula Lipińska

Tegoż twórcy

Szalone lata 60.
— Piotr Nyga

Jedyna taka mitologia
— Piotr Dobry

Esensja ogląda: Maj 2013 (3)
— Sebastian Chosiński, Grzegorz Fortuna, Jakub Gałka, Kamil Witek

Esensja ogląda: Maj 2013 (2)
— Miłosz Cybowski, Ewa Drab, Gabriel Krawczyk, Kamil Witek

Esensja ogląda: Luty 2013 (Kino)
— Miłosz Cybowski, Gabriel Krawczyk, Alicja Kuciel, Konrad Wągrowski

Wściekły pies
— Grzegorz Fortuna

Esensja ogląda: Styczeń 2013 (Kino)
— Sebastian Chosiński, Miłosz Cybowski, Piotr Dobry, Jakub Gałka, Anna Kańtoch, Alicja Kuciel, Beatrycze Nowicka, Agnieszka Szady, Konrad Wągrowski

Podoba mi się, jak kręcisz filmy, chłopcze
— Ewa Drab

Gaz do dechy
— Kamil Witek

DVD: Wściekłe psy
— Konrad Wągrowski

Tegoż autora

Kosmiczny redaktor
— Konrad Wągrowski

Po komiks marsz: Maj 2023
— Sebastian Chosiński, Paweł Ciołkiewicz, Piotr ‘Pi’ Gołębiewski, Marcin Knyszyński, Marcin Osuch, Konrad Wągrowski

Statek szalony
— Konrad Wągrowski

Kobieta na szczycie
— Konrad Wągrowski

Przygody Galów za Wielkim Murem
— Konrad Wągrowski

Potwór i cudowna istota
— Konrad Wągrowski

Migające światła
— Konrad Wągrowski

Śladami Hitchcocka
— Konrad Wągrowski

Miliony sześć stóp pod ziemią
— Konrad Wągrowski

Tak bardzo chciałbym (po)zostać kumplem twym
— Konrad Wągrowski

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.