Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 19 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Alejandro González Iñárritu
‹21 gramów›

EKSTRAKT:80%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
Tytuł21 gramów
Tytuł oryginalny21 Grams
Dystrybutor SPI
Data premiery12 marca 2004
ReżyseriaAlejandro González Iñárritu
ZdjęciaRodrigo Prieto, Fortunato Procopio
Scenariusz
ObsadaSean Penn, Benicio del Toro, Naomi Watts, Clea DuVall, Charlotte Gainsbourg
MuzykaGustavo Santaolalla
Rok produkcji2003
Kraj produkcjiUSA
Czas trwania125 min
WWW
Gatunekdramat
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

Ciężar duszy
[Alejandro González Iñárritu „21 gramów” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Inarritu przedstawił jedną z najbardziej ponurych i fatalistycznych wizji ludzkiego życia, jakie mieliśmy w ostatnich latach okazję oglądać w kinie. Zanegował sensowność bytu, pokazał ludzi jako istoty szarpane nieokreślonymi i nieprzewidywalnymi wyrokami losu, stwierdził, że każde z dotykających nas zdarzeń musi nas całkowicie zmienić. Nie istnieje coś takiego jak powrót do dawnego życia. Możemy jedynie łudzić się, że coś jest na dłużej, podczas gdy życie, status, zdrowie są rzeczami ulotnymi i nietrwałymi. Nie ma wartości, których możemy się złapać i na nich polegać – wiara, Bóg, rodzina, zdrowie – to tylko ułuda, stan chwilowy, który może szybko minąć.

Konrad Wągrowski

Ciężar duszy
[Alejandro González Iñárritu „21 gramów” - recenzja]

Inarritu przedstawił jedną z najbardziej ponurych i fatalistycznych wizji ludzkiego życia, jakie mieliśmy w ostatnich latach okazję oglądać w kinie. Zanegował sensowność bytu, pokazał ludzi jako istoty szarpane nieokreślonymi i nieprzewidywalnymi wyrokami losu, stwierdził, że każde z dotykających nas zdarzeń musi nas całkowicie zmienić. Nie istnieje coś takiego jak powrót do dawnego życia. Możemy jedynie łudzić się, że coś jest na dłużej, podczas gdy życie, status, zdrowie są rzeczami ulotnymi i nietrwałymi. Nie ma wartości, których możemy się złapać i na nich polegać – wiara, Bóg, rodzina, zdrowie – to tylko ułuda, stan chwilowy, który może szybko minąć.

Alejandro González Iñárritu
‹21 gramów›

EKSTRAKT:80%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
Tytuł21 gramów
Tytuł oryginalny21 Grams
Dystrybutor SPI
Data premiery12 marca 2004
ReżyseriaAlejandro González Iñárritu
ZdjęciaRodrigo Prieto, Fortunato Procopio
Scenariusz
ObsadaSean Penn, Benicio del Toro, Naomi Watts, Clea DuVall, Charlotte Gainsbourg
MuzykaGustavo Santaolalla
Rok produkcji2003
Kraj produkcjiUSA
Czas trwania125 min
WWW
Gatunekdramat
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
Paul Rivers umiera. Ma nieuleczalną wadę serca i tylko przeszczep może uratować mu życie. Zaczyna powoli godzić się z myślą o śmierci, jest zresztą osobą zagubioną, także jego małżeństwo nie jest udane.
Christina Peck jest szczęśliwą mężatką i matką dwóch córek. Po burzliwej narkomańskiej przeszłości odnalazła wreszcie spokój i swoje miejsce w życiu.
Jack Jordan, były przestępca, powrócił na dobrą drogę, siłę odnalazł w żarliwiej wierze. Jest także ojcem dwojga dzieci i wydaje się, że jego życie wreszcie weszło na właściwe tory.
Pewnego dnia Jack, jadąc samochodem, spowoduje wypadek. Zginie w nim mąż i dwie córki Christiny. Serce pana Pecka posłuży jako organ do przeszczepu dla Paula i uratuje mu życie.
Życie Jacka i Christiny legnie w gruzach. Jack utraci wiarę, a Christina powróci do narkotyków.
Paul rozpoczyna nowe życie, ale doświadczenie zbliżającej śmierci odmieniło go. Zacznie na nowo szukać sensu życia. Nie wie czego teraz się uchwycić, chce dowiedzieć się, czyje w tej chwili nosi serce. W ten sposób trafi do pogrążonej w depresji Christiny. Połączy ich rozpaczliwe uczucie, a Paul obieca zabić Jacka, w zemście za śmierć bliskich Christiny.
A może tak?
Pewnego dnia Jack, jadąc samochodem, spowoduje wypadek. Zginie w nim mąż i dwie córki Christiny. Serce pana Pecka posłuży jako organ do przeszczepu dla Paula i uratuje mu życie.
Jack Jordan, były przestępca, powrócił na dobrą drogę, siłę odnalazł w żarliwiej wierze. Jest także ojcem dwojga dzieci i wydaje się, że jego życie wreszcie weszło na właściwe tory.
Christina Peck jest szczęśliwą mężatką i matką dwóch córek. Po burzliwej narkomańskiej przeszłości odnalazła wreszcie spokój i swoje miejsce w życiu.
Życie Jacka i Christiny legnie w gruzach. Jack utraci wiarę, a Christina powróci do narkotyków.
Paul rozpoczyna nowe życie, ale doświadczenie zbliżającej śmierci odmieniło go. Zacznie na nowo szukać sensu życia. Nie wie czego teraz się uchwycić, chce dowiedzieć się, czyje w tej chwili nosi serce. W ten sposób trafi do pogrążonej w depresji Christiny. Połączy ich rozpaczliwe uczucie, a Paul obieca zabić Jacka, w zemście za śmierć bliskich Christiny.
Paul Rivers umiera. Ma nieuleczalną wadę serca i tylko przeszczep może uratować mu życie. Zaczyna powoli godzić się z myślą o śmierci, jest zresztą osobą zagubioną, także jego małżeństwo nie jest udane.
Taką historię opowiedział w „21 gramach” Alejandro Gonzales Inarritu. Ale dla filmu, oprócz treści, niezwykle istotna stała się forma. Reżyser całkowicie zachwiał chronologią opisywanych wydarzeń. I zrobił to nie tak jak ja powyżej, ale jeszcze wyraziściej – na poziomie pojedynczych ujęć, nie całych scen. Główne elementy fabuły poznajemy już w ciągu pierwszej pół godziny, reszta informacji spływa stopniowo później, pozwalając budować nam z puzzli całość opowieści. I dzięki temu z tej mało odkrywczej historii udało się stworzyć całość oddziałującą dużo silniej niż mogłaby to uczynić wersja linearna – gdyż dzięki achronologicznemu podejściu przestaje nas tu interesować sama historia, a uwagę skupiają postacie i ich uczucia.
Wnioski są niezwykle pesymistyczne. Inarritu przedstawił jedną z najbardziej ponurych i fatalistycznych wizji ludzkiego życia, jakie mieliśmy w ostatnich latach okazję oglądać w kinie. Zanegował sensowność bytu, pokazał ludzi jako istoty szarpane nieokreślonymi i nieprzewidywalnymi wyrokami losu, stwierdził, że każde z dotykających nas zdarzeń musi nas całkowicie zmienić. Nie istnieje coś takiego jak powrót do dawnego życia. Możemy jedynie łudzić się, że coś jest na dłużej, podczas gdy życie, status, zdrowie są rzeczami ulotnymi i nietrwałymi. Nie ma wartości, których możemy się złapać i na nich polegać – wiara, Bóg, rodzina, zdrowie – to tylko ułuda, stan chwilowy, który może szybko minąć.
Ogromnym atutem filmu jest wspaniałe aktorstwo. Sean Penn nie dostał nominacji tylko dlatego, że dostał ją za „Rzekę Tajemnic”. Ale rolą w „21 gramach” udowodnił, że Oscar w pełni mu się należał (przy całej mej sympatii dla Bill Murraya i Johnny’ego Deppa, w tym roku palmę pierwszeństwa oddaję Pennowi). Benicio del Toro jest postacią najbardziej rozdartą – scena, w której pokazuje na siebie, mówiąc „Tu jest piekło”, na długo zapada w pamięć. Rewelacją jest Naomi Watts, która wreszcie udowadnia, że znakomita rola w „Mulholland Drive” Davida Lyncha nie była przypadkiem. Mało która aktorka obecnie tak znakomicie potrafi zagrać sceny dramatyczne.
Inarritu zanegował sens życia, ale nie zanegował sensu śmierci. Tytułowe 21 gramów to waga o jaką ponoć zmniejsza się ciężar ciała w chwili śmierci. Czyżby dusza? Czym jest owo 21 gramów, czyli co tak naprawdę dzieje się w chwili śmierci? Inarritu nie daje na to odpowiedzi, bo oczywiście nie może – ale zdaje się sugerować, że w niej może być jedyna szansa na osiągnięcie poczucia pewności. Ciężki, trudny, mroczny film, wymaga czasu, aby go w pełni pojąć.
koniec
19 kwietnia 2004

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Klasyka kina radzieckiego: Odcięta głowa Jima Clarka
Sebastian Chosiński

17 IV 2024

Niby powinny cieszyć nas wielkie sukcesy odnoszone przez polskich artystów poza granicami kraju. A powieść Brunona Jasieńskiego „Człowiek zmienia skórę” bez wątpienia taki sukces odniosła. Tyle że to sukces bardzo gorzki: po pierwsze – książka była typowym przejawem literatury socrealistycznej, po drugie – nie uchroniła autora przed rozstrzelaniem przez NKWD. Cztery dekady po jego śmierci na jej podstawie powstał w sowieckim Tadżykistanie telewizyjny serial.

więcej »

Co nam w kinie gra: Perfect Days
Kamil Witek

16 IV 2024

„Proza życia według klozetowego dziada” może nie brzmi za zbyt chwytliwy filmowy tagline, ale Wimowi Wendersowi chyba coraz mniej zależy, aby jego filmy cechowały się przede wszystkim potencjałem na komercyjny sukces. Zresztą przepełnione nostalgią „Perfect Days” koresponduje całkiem nieźle z powoli podsumowującym swoją twórczość Niemcem, który jak wielu starych mistrzów, powoli zaczyna odchodzić do filmowego lamusa. Nie znaczy to jednak, że zasłużony reżyser żegna się z kinem. Tym bardziej że (...)

więcej »

Fallout: Odc. 1. Odkrywanie realiów zniszczonego świata
Marcin Mroziuk

15 IV 2024

Po obejrzeniu pierwszego odcinka z jednej strony możemy poczuć się zafascynowani wizją postapokaliptycznego świata, w którym funkcjonują bardzo zróżnicowane, mocno od siebie odizolowane społeczności, z drugiej strony trudno nie ulec lekkiej dezorientacji, gdyż na razie brakuje jeszcze połączenia pomiędzy poszczególnymi wątkami.

więcej »

Polecamy

Bo biblioteka była zamknięta

Z filmu wyjęte:

Bo biblioteka była zamknięta
— Jarosław Loretz

Wilkołaki wciąż modne
— Jarosław Loretz

Precyzja z dawnych wieków
— Jarosław Loretz

Migrujące polskie płynne złoto
— Jarosław Loretz

Eksport w kierunku nieoczywistym
— Jarosław Loretz

Eksport niejedno ma imię
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy – kontynuacja
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy
— Jarosław Loretz

Zemsty szpon
— Jarosław Loretz

Taśmowa robota
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Inne recenzje

Do sedna: Alejandro González Iñárritu. 21 gramów
— Marcin Knyszyński

Tegoż autora

Kosmiczny redaktor
— Konrad Wągrowski

Statek szalony
— Konrad Wągrowski

Kobieta na szczycie
— Konrad Wągrowski

Przygody Galów za Wielkim Murem
— Konrad Wągrowski

Potwór i cudowna istota
— Konrad Wągrowski

Migające światła
— Konrad Wągrowski

Śladami Hitchcocka
— Konrad Wągrowski

Miliony sześć stóp pod ziemią
— Konrad Wągrowski

Tak bardzo chciałbym (po)zostać kumplem twym
— Konrad Wągrowski

Kac Vegas w Zakopanem
— Konrad Wągrowski

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.