Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 19 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Jason Reitman
‹W chmurach›

EKSTRAKT:80%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułW chmurach
Tytuł oryginalnyUp in the Air
Dystrybutor UIP
Data premiery26 lutego 2010
ReżyseriaJason Reitman
ZdjęciaEric Steelberg
Scenariusz
ObsadaGeorge Clooney, Vera Farmiga, Jason Bateman, Anna Kendrick, Sam Elliott, Melanie Lynskey, J.K. Simmons, Zach Galifianakis
MuzykaRolfe Kent
Rok produkcji2009
Kraj produkcjiUSA
Czas trwania109 min
WWW
Gatunekdramat, komedia
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

W poszukiwaniu drugiego pilota
[Jason Reitman „W chmurach” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Nazywany reżyserskim objawieniem ostatnich lat, wychwalany za ubieranie ważnych społecznie tematów w humorystyczne szaty, łącząc lekki, niezobowiązujący klimat z zaproszeniem do szerszej refleksji. Z mojej perspektywy jednak filmowiec nierówny, podejmujący ciekawe zagadnienia w intrygujący sposób, lecz poruszający się po emocjonalnych peryferiach, nie potrafiąc stworzyć jednolitego, wiarygodnego świata. „W chmurach” jednak Jasonowi Reitmanowi wreszcie udało się wyklarować swój autorski styl.

Dariusz Kuźma

W poszukiwaniu drugiego pilota
[Jason Reitman „W chmurach” - recenzja]

Nazywany reżyserskim objawieniem ostatnich lat, wychwalany za ubieranie ważnych społecznie tematów w humorystyczne szaty, łącząc lekki, niezobowiązujący klimat z zaproszeniem do szerszej refleksji. Z mojej perspektywy jednak filmowiec nierówny, podejmujący ciekawe zagadnienia w intrygujący sposób, lecz poruszający się po emocjonalnych peryferiach, nie potrafiąc stworzyć jednolitego, wiarygodnego świata. „W chmurach” jednak Jasonowi Reitmanowi wreszcie udało się wyklarować swój autorski styl.

Jason Reitman
‹W chmurach›

EKSTRAKT:80%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułW chmurach
Tytuł oryginalnyUp in the Air
Dystrybutor UIP
Data premiery26 lutego 2010
ReżyseriaJason Reitman
ZdjęciaEric Steelberg
Scenariusz
ObsadaGeorge Clooney, Vera Farmiga, Jason Bateman, Anna Kendrick, Sam Elliott, Melanie Lynskey, J.K. Simmons, Zach Galifianakis
MuzykaRolfe Kent
Rok produkcji2009
Kraj produkcjiUSA
Czas trwania109 min
WWW
Gatunekdramat, komedia
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
Głównym bohaterem „W chmurach” jest Ryan Bingham, pracownik firmy wynajmowanej przez menedżerów z całych Stanów Zjednoczonych, którzy nie mają tak zwanych jaj, by osobiście dokonać redukcji zatrudnień. Bingham to absolutny as w swoim zawodzie: przekazuje złe wieści z delikatnością, zagładza rodzące się konflikty, motywuje do jak najszybszego podniesienia się z kolan. Kawaler bez chęci ustatkowania się, praca to dla niego matka, żona i kochanka, znaczną część życia spędza zadowolony w przestworzach, przenosząc się z jednego hotelu do drugiego, kontynuując swoją działalność w dziesiątkach miast całego kraju. Równocześnie w roli prelegenta na konferencjach wykłada swoją ideologię życiową – że nie warto się zbytnio przywiązywać do ludzi, miejsc, rzeczy, bowiem stanowi to bagaż, który przeszkadza stworzonemu do życiowej mobilności człowiekowi. Czasy się jednak zmieniają, a co za tym idzie – zmieniać się musi nastawienie do otaczającego świata. Bingham najpierw spotyka Alex, kobietę podobnie jak on ciągle „w chmurach”, przy której boku zaczyna wreszcie czuć pragnienie ustatkowania. A potem do jego firmy przybywa Natalie, młoda adeptka nowego sposobu myślenia o świecie, zakochana w teorii i możliwościach oferowanych przez globalizację. Implementuje idee zwalniania za pomocą wideokonferencji, ażeby połączyć przyjemne z pożytecznym – by pracownicy firmy nie tracili połowy życia na latanie, a firma zaoszczędziła pieniądze w trudnych czasach kryzysu ekonomicznego.
Jak by na to nie patrzeć, „W chmurach” to zbiór opatrzonych elementów fabularnych, które znamy z wielu innych produkcji. Jest motyw kryzysu tożsamości u człowieka, któremu wydawało się, że jest panem swojego losu; pojawia się niespodziewany romans, prowadzący do czasem bolesnych przewartościowań, jest wreszcie wątek dehumanizującego korporacyjnego myślenia skonfrontowany z iście caprowskim pojęciem wartości ludzkiego życia. Mamy także motyw mistrza i ucznia, bowiem Bingham zabiera młodą, zachłyśniętą teorią Natalie w podróż po kraju, żeby udowodnić jej, iż w tym fachu liczy się przede wszystkim rozmowa twarzą w twarz, nie przerabianie ludzkich uczuć na efektowną statystykę. Znajdujący się w centrum wydarzeń Bingham zostaje zmuszony do ustosunkowania się względem nowych reguł, jednocześnie jego twarda postawa życiowa służy innym za punkt odniesienia wobec tego, kim sami chcieliby być. Jak w każdym dobrym filmie, który podejmuje stricte humanistyczne tematy, w „W chmurach” nie ma podziałów na dobrych i złych, na radosnych i nieszczęśliwych – ekran zapełniają po prostu ludzie, złożeni w swoich planach i marzeniach. Reitman odnosi sukces również w tym, że wszystkie mniej lub bardziej ograne motywy nabierają w jego rękach świeżości i filmowego czaru. Osiągnięcie tego możliwe było dzięki dwóm aspektom.
Pierwszym z nich jest tematyka, wokół której obraca się „W chmurach”, czyli kryzys ekonomiczny w Stanach Zjednoczonych. Nie dość, że jest to bodaj jeden z pierwszych filmów, które opowiadają o tym trudnym i ciągle bardzo nacechowanym emocjonalnie temacie, to jeszcze reżyser umieścił w rolach zwalnianych osób… ludzi, którzy naprawdę zostali w tamtym czasie pozbawieni pracy (poza kilkoma występami zawodowych aktorów, reszta to naturszczycy opowiadający swoje własne historie). Poprzez postać złotoustego Binghama twórca przygląda się im, kreśląc przejmujący obraz kryzysu, nie podejmując jednak jakiejś większej próby analizy mechanizmów nim rządzących, lecz przedstawiając przede wszystkim humanistyczną stronę całej tragedii, która dotknęła niezliczonej ilości osób. Dokładając do tego młodą, agresywną kobietę, która już zaczyna przepychać się łokciami, żeby wypracować sobie dobrą pozycję startową do wyścigu szczurów, pozwala sobie również na całkiem ostrą krytykę współczesnego świata. Bez żadnego moralizowania, bez mało wiarygodnych happy endów, pozwalając widzom dokonać ostatecznej oceny. Drugim aspektem jest znakomicie napisany, piekielnie inteligentny scenariusz, skrzący się od subtelnego, często werbalnego humoru, oparty o doskonale rozpisane partie, zarówno pierwszo-, jak i drugoplanowe, które aktorzy później z przyjemnością wypełnili swoimi osobowościami.
Reitman prowadzi swoich bohaterów przez stany euforii i mielizny nastroju w konkretnym kierunku. W „W chmurach” chodzi o człowieka, o jego wartość w świecie rządzonym zasadami zysków i strat. Właśnie dlatego pierwsza, drapieżna połowa filmu, w której nacisk jest położony na konflikty ideologiczne pomiędzy głównymi postaciami oraz lekkie ujęcie satyryczne, musi ustąpić drugiej, lżejszej, klimatem przypominającej filmy typu „U progu sławy”. Nie jest to jednak minus tego obrazu, jak wielu twierdzi, skazując kulminacyjne sceny na miano spektaklu z ostrzem stępionym przez ideologiczne „ciepłe kluchy”. Druga część „W chmurach” nie tylko znakomicie uzupełnia początkowe akty, ale tak naprawdę przedstawia to, do czego Reitman od samego początku dąży, wyłuskując swoje przesłanie spośród rozmów pomiędzy bohaterami oraz poszczególnych wydarzeń. „W chmurach” jest również filmem tak dobrym, ponieważ opowiada o współczesnym świecie w momencie, kiedy nie odszedł on jeszcze do przeszłości, w sposób, który łączy zabarwioną lekkim humorem celność obserwacji z łagodnym sentymentem za czasami minionymi, kiedy mobilność zawodowa, globalizacja, synergia i inne tego typu kwestie nie ustalały hierarchii wartości oraz światopoglądu. W efekcie stając się jednym z najbardziej humanistycznych obrazów ostatniego czasu.
koniec
24 lutego 2010

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Klasyka kina radzieckiego: Odcięta głowa Jima Clarka
Sebastian Chosiński

17 IV 2024

Niby powinny cieszyć nas wielkie sukcesy odnoszone przez polskich artystów poza granicami kraju. A powieść Brunona Jasieńskiego „Człowiek zmienia skórę” bez wątpienia taki sukces odniosła. Tyle że to sukces bardzo gorzki: po pierwsze – książka była typowym przejawem literatury socrealistycznej, po drugie – nie uchroniła autora przed rozstrzelaniem przez NKWD. Cztery dekady po jego śmierci na jej podstawie powstał w sowieckim Tadżykistanie telewizyjny serial.

więcej »

Co nam w kinie gra: Perfect Days
Kamil Witek

16 IV 2024

„Proza życia według klozetowego dziada” może nie brzmi za zbyt chwytliwy filmowy tagline, ale Wimowi Wendersowi chyba coraz mniej zależy, aby jego filmy cechowały się przede wszystkim potencjałem na komercyjny sukces. Zresztą przepełnione nostalgią „Perfect Days” koresponduje całkiem nieźle z powoli podsumowującym swoją twórczość Niemcem, który jak wielu starych mistrzów, powoli zaczyna odchodzić do filmowego lamusa. Nie znaczy to jednak, że zasłużony reżyser żegna się z kinem. Tym bardziej że (...)

więcej »

Fallout: Odc. 1. Odkrywanie realiów zniszczonego świata
Marcin Mroziuk

15 IV 2024

Po obejrzeniu pierwszego odcinka z jednej strony możemy poczuć się zafascynowani wizją postapokaliptycznego świata, w którym funkcjonują bardzo zróżnicowane, mocno od siebie odizolowane społeczności, z drugiej strony trudno nie ulec lekkiej dezorientacji, gdyż na razie brakuje jeszcze połączenia pomiędzy poszczególnymi wątkami.

więcej »

Polecamy

Bo biblioteka była zamknięta

Z filmu wyjęte:

Bo biblioteka była zamknięta
— Jarosław Loretz

Wilkołaki wciąż modne
— Jarosław Loretz

Precyzja z dawnych wieków
— Jarosław Loretz

Migrujące polskie płynne złoto
— Jarosław Loretz

Eksport w kierunku nieoczywistym
— Jarosław Loretz

Eksport niejedno ma imię
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy – kontynuacja
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy
— Jarosław Loretz

Zemsty szpon
— Jarosław Loretz

Taśmowa robota
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Tegoż twórcy

Esensja ogląda: Wrzesień 2012 (DVD)
— Sebastian Chosiński, Miłosz Cybowski, Karolina Ćwiek-Rogalska, Anna Kańtoch, Mateusz Kowalski, Jarosław Loretz, Daniel Markiewicz, Konrad Wągrowski

Esensja ogląda: Sierpień 2012 (DVD)
— Sebastian Chosiński, Miłosz Cybowski, Daniel Markiewicz, Konrad Wągrowski

To jeszcze nie czas
— Joanna Pienio

Esensja ogląda: Czerwiec 2012
— Sebastian Chosiński, Grzegorz Fortuna, Mateusz Kowalski, Alicja Kuciel, Małgorzata Steciak, Agnieszka Szady

Kurs dojrzewania
— Ewa Drab

Tegoż autora

Kopać czy nie kopać?
— Dariusz Kuźma

My name is Chan. Jackie Chan
— Dariusz Kuźma

Oblicza wojny
— Dariusz Kuźma

Filmowy samolot bez skrzydeł
— Dariusz Kuźma

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.