Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 4 grudnia 2023
w Esensji w Esensjopedii

Joe Johnston
‹Wilkołak›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułWilkołak
Tytuł oryginalnyThe Wolfman
Dystrybutor UIP
Data premiery26 lutego 2010
ReżyseriaJoe Johnston
ZdjęciaShelly Johnson
Scenariusz
ObsadaBenicio del Toro, Anthony Hopkins, Hugo Weaving, Emily Blunt, Geraldine Chaplin, Elizabeth Croft, Art Malik
MuzykaDanny Elfman
Rok produkcji2008
Kraj produkcjiUSA, Wielka Brytania
Czas trwania125 min
WWW
Gatunekgroza / horror
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

Groza na wrzosowisku
[Joe Johnston „Wilkołak” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
„Wilkołak” Joe Johnstona jest bardzo romantyczny – we właściwym tego słowa znaczeniu. Remake filmu pod tym samym tytułem z 1941 roku jest w prostej linii dziedzicem dziewiętnastowiecznych powieści gotyckich. Jednak to, co kiedyś budowało atmosferę niesamowitości, dziś składa się na obraz, który można obejrzeć i szybko zapomnieć.

Tomasz Rachwald

Groza na wrzosowisku
[Joe Johnston „Wilkołak” - recenzja]

„Wilkołak” Joe Johnstona jest bardzo romantyczny – we właściwym tego słowa znaczeniu. Remake filmu pod tym samym tytułem z 1941 roku jest w prostej linii dziedzicem dziewiętnastowiecznych powieści gotyckich. Jednak to, co kiedyś budowało atmosferę niesamowitości, dziś składa się na obraz, który można obejrzeć i szybko zapomnieć.

Joe Johnston
‹Wilkołak›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułWilkołak
Tytuł oryginalnyThe Wolfman
Dystrybutor UIP
Data premiery26 lutego 2010
ReżyseriaJoe Johnston
ZdjęciaShelly Johnson
Scenariusz
ObsadaBenicio del Toro, Anthony Hopkins, Hugo Weaving, Emily Blunt, Geraldine Chaplin, Elizabeth Croft, Art Malik
MuzykaDanny Elfman
Rok produkcji2008
Kraj produkcjiUSA, Wielka Brytania
Czas trwania125 min
WWW
Gatunekgroza / horror
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
Żadna scena filmowa nigdy nie przeraziła mnie tak, jak marsz wilków w „Akademii pana Kleksa”. Byłem wtedy nieodrosłym od ziemi przedszkolakiem, ale przeszywający wizg, towarzyszący ich pojawieniu się na ekranie, zapamiętałem na resztę życia. Późniejszych kilka lat życia na wsi w bezpośrednim sąsiedztwie rezerwatu przyrody zmieniło mój stosunek do tych zwierząt, przerażenie ustąpiło sympatii. Pamiętam jednak, że to, czego bałem się najbardziej, wiązało się z wyglądem wilczych żołnierzy: oni byli zbyt podobni do ludzi. Widocznie w dziecku, które nigdy nie słyszało o lykantropii, myśl o istocie pół zwierzęcej, pół ludzkiej wzbudzała prawdziwą grozę.
Dziś tego rodzaju filmy ogląda się inaczej. Postacie odmieńców, wilkołaka, wampira, zombie, zostały już tak przeorane przez popkulturę, że nie sposób już powracać do podobnych historii bez odniesień do poprzednich prób. Film Johnstona znajduje na to sposób. Zamiast reinterpretować, powtarza. Jest dosyć wiernym odtworzeniem „Wilkołaka” z Lonem Chaneyem Jr. i Belą Lugosim w rolach głównych. Najważniejsze postacie noszą tu te same imiona, akcja rozgrywa się w Anglii u schyłku dziewiętnastego wieku, częściowo w miejscowości nazwanej stylowo Blackmoor, częściowo w cyfrowo odtworzonym Londynie. Cały niemal sztafaż towarzyszący głównemu wątkowi jest jakby żywcem przeniesiony z angielskich powieści gotyckich: jest więc stare zamczysko, klątwa, ponure wrzosowisko i mgła, dużo gęstej mgły. W zamczysku zaś bohater: ponury, postawny mężczyzna o twarzy Benicio Del Toro. Ukłonem w stronę późniejszych wersji tej opowieści są sceny przeobrażeń człowieka w wilka. Jeśli coś przypominają, to nic dziwnego: nad charakteryzacją bohaterów pracował Rick Baker, zdobywca Oscara za „Amerykańskiego wilkołaka w Londynie”. Przedstawiona w nowym filmie przemiana jest równie bolesna, co w tamtym obrazie. Wszystko to zostaje podane z szacunkiem dla oryginałów i w podniosłej atmosferze. Jakże to odmienne niż w pastiszowym „Jeźdźcu bez głowy”, który stał się oryginalną fantazją na temat, przez twórców „Wilkołaka” podejmowany jedynie ze śladową ilością autorskich wstawek.
Za owe wstawki odpowiada, jak można zakładać, Andrew Kevin Walker, scenarzysta odpowiedzialny również za „Siedem” i za dużo mniej udane „8 milimetrów”. Walker w swoich tekstach wielokrotnie powraca do tematów przemocy i perwersji, każe swoim bohaterom stykać się ze zjawiskami ekstremalnymi, daleko poza marginesem społecznej tolerancji. Jemu pewnie film zawdzięcza wyjątkowo ponury wydźwięk, jak na produkcję o takim budżecie (150 milionów dolarów), a także niesztampowo rozwijający się wątek relacji syna (Del Toro) z ojcem (Anthony Hopkins). Dodatkowym smaczkiem jest wątek prowadzącego śledztwo w sprawie zabójstw w Blackmoor inspektora Abberline, autentycznej postaci znanej przede wszystkim dzięki sprawie Kuby Rozpruwacza, nad którą pracował przez wiele lat. Grający go Hugo Weaving prezentuje się z wąsami i bokobrodami nad wyraz interesująco.
Nie wszystko jednak w filmie gra. Irytuje niepotrzebny do niczego wątek Cyganów, żal kompletnie niewykorzystanej Geraldine Chaplin, która pojawia się parę razy i wygłasza banalne kwestie. Niezbyt dobrze wypada Emily Blunt. Wątek miłosny z jej udziałem, choć istotny dla fabuły, jest zupełnie nieinteresujący. Przemykająca raz na jakiś czas przez ekran istota gollumopodobna wzbudza konsternację. Ale największym mankamentem „Wilkołaka” jest końcówka, w której pośpiesznie zamyka się wątki z taką pieczołowitością prowadzone przez cały film. Przypomina to oglądanie obrazu, którego autor mozolnie malował detale, by na końcu najważniejsze elementy kompozycji ledwie naszkicować ołówkiem. W efekcie film zostaje skazany na odbiór jednorazowy: widz po wyjściu z kina, chcąc, nie chcąc, szybko o nim zapomina.
Albo wilk bieży; pragniesz go odegnać,
Aż orlim skrzydłem wilk macha,
Dość „Zgiń, przepadnij” wyrzec i przeżegnać,
Wilk zniknie wrzeszcząc: „cha cha cha”.
(Adam Mickiewicz, „To lubię – ballada”)
koniec
9 marca 2010

Komentarze

09 III 2010   13:58:12

kupa rozpruwacz ?

09 III 2010   15:24:24

"kupa rozpruwacz ?"

taak...nie mam pojęcia co miałem na myśli, pisząc tak. w każdym razie poprawione, dzięki.

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

East Side Story: Depresja gangstera
Sebastian Chosiński

3 XII 2023

Po uwolnieniu z rosyjskiej kolonii karnej ukraiński reżyser Ołeh Sencow dokończył swój filmowy projekt, do którego przymierzał się jeszcze przed Euromajdanem. Nie nakręcił jednak wcale filmu patriotycznego, ku pokrzepieniu serc, ale dramat gangsterski, który przenosi widzów w okrutne i szalone lata 90. ubiegłego wieku. Tym samym „Nosorożca” można uznać za ukraińską odpowiedź na rosyjskie „Brata” czy „Córki mafii”.

więcej »

Klasyka kina radzieckiego: Dziki Wschód w obronie Stalingradu
Sebastian Chosiński

29 XI 2023

Druga odsłona trzyczęściowego uzbeckiego miniserialu „Tu jest granica” wyreżyserowana została już nie przez Jurija Stepczuka, lecz Eduarda Chaczaturowa. Z poprzednią powiązana jest miejscem akcji (pogranicze z Afganistanem) oraz głównymi bohaterami (Koriesznikow, Łozowoj, Swietłana, Talibchan, Abzał). Choć czas już nieco inny, trwa bowiem druga wojna światowa, a Niemcy zacięcie atakują Stalingrad.

więcej »

East Side Story: Dlaczego go nie udusiła!?
Sebastian Chosiński

26 XI 2023

O uzbeckim gwiazdorze współczesnego kina obyczajowego Ahadzie Kajumie pisałem już parokrotnie. Zawsze źle. Przy okazji „Zdradzającej panny młodej” autorstwa Jułduz Saidowej również nie stwierdzę nic dobrego. To, mimo intrygującego tematu, film nadzwyczaj kiepski, na dodatek utrwalający stereotypy.

więcej »

Polecamy

Dysonans motoryzacyjny

Z filmu wyjęte:

Dysonans motoryzacyjny
— Jarosław Loretz

Obrandowani
— Jarosław Loretz

Na wywczasie
— Jarosław Loretz

W kupie raźniej
— Jarosław Loretz

Proszę szanownej wycieczki
— Jarosław Loretz

Och jej, ja tu faktycznie mam tatuaż
— Jarosław Loretz

Proszę oddać mi kapelusz. W środku tkwi połowa mojego czerepu
— Jarosław Loretz

Superman z napędem kobiecym
— Jarosław Loretz

Warzywny dramat
— Jarosław Loretz

Międzygwiezdne fotele w natarciu
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Inne recenzje

SPF – Subiektywny Przegląd Filmów (16)
— Jakub Gałka

Tegoż twórcy

Na pohybel patriotyzmowi!
— Ewa Drab

Pełnej krwi mustang. Rzecz o mirażu nie tylko na pustyni.
— Marcin Łuczyński

Przyzwoite nic nowego
— Michał Chaciński

Tegoż autora

Wypuśćcie krakena z klatki!
— Tomasz Rachwald

Wyspa śniących
— Tomasz Rachwald

Ckliwość zamiast nostalgii
— Tomasz Rachwald

Balet mechaniczny
— Tomasz Rachwald

Polański w stanie czystym
— Tomasz Rachwald

Imaginarium pana Gilliama
— Tomasz Rachwald

Dobrego zakończenia nie gwarantujemy
— Tomasz Rachwald

Toruk Macto i jeźdźcy ważek
— Tomasz Rachwald

Na śmierć prowincjonalnego demona
— Tomasz Rachwald

Bogowie epoki ołowiu
— Tomasz Rachwald

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.