Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 25 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Icíar Bollaín
‹Detektywi w spódnicach›

EKSTRAKT:80%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułDetektywi w spódnicach
Tytuł oryginalnyMataharis
ReżyseriaIcíar Bollaín
ZdjęciaKiko de la Rica
Scenariusz
ObsadaNuria González, Najwa Nimri, María Vázquez
MuzykaLucio Godoy
Rok produkcji2007
Kraj produkcjiHiszpania
Czas trwania100 min
Gatunekkryminał, obyczajowy
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

Szpiegowanie na ekranie
[Icíar Bollaín „Detektywi w spódnicach” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
W podstawówce uwielbiałam „Aniołki Charliego”. Fascynowały mnie przygody dzielnych detektywek i one same – ich odwaga, inteligencja, poświęcenie. Marzyłam o pójściu do szkoły policyjnej. Gdyby i dziś ktoś miał tak romantyczne wyobrażenie o zawodzie detektywa i planował podobną przyszłość, warto przedtem zobaczyć film „Detektywi w spódnicach”.

Iwona Michałowska

Szpiegowanie na ekranie
[Icíar Bollaín „Detektywi w spódnicach” - recenzja]

W podstawówce uwielbiałam „Aniołki Charliego”. Fascynowały mnie przygody dzielnych detektywek i one same – ich odwaga, inteligencja, poświęcenie. Marzyłam o pójściu do szkoły policyjnej. Gdyby i dziś ktoś miał tak romantyczne wyobrażenie o zawodzie detektywa i planował podobną przyszłość, warto przedtem zobaczyć film „Detektywi w spódnicach”.

Icíar Bollaín
‹Detektywi w spódnicach›

EKSTRAKT:80%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułDetektywi w spódnicach
Tytuł oryginalnyMataharis
ReżyseriaIcíar Bollaín
ZdjęciaKiko de la Rica
Scenariusz
ObsadaNuria González, Najwa Nimri, María Vázquez
MuzykaLucio Godoy
Rok produkcji2007
Kraj produkcjiHiszpania
Czas trwania100 min
Gatunekkryminał, obyczajowy
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
Film hiszpańskiej reżyserki Icíar Bollaín również opowiada o trzech kobietach z agencji detektywistycznej, ale ukazuje ich życie w sposób zgoła odmienny od pełnego przygód biało-czarnego życia z wiecznymi happy endami. Inés, Eva i Carmen pracują w madryckiej firmie przyjmującej różnego rodzaju zlecenia wywiadowcze. Carmen dawno przestała się łudzić, że ta praca ma cokolwiek wspólnego ze szlachetnością; Eva przede wszystkim musi znaleźć sposób na połączenie życia zawodowego z wychowywaniem dwójki małych dzieci; Inés jest młoda, wykształcona i pełna pasji. Natura ich pracy nie pozwala oddzielić jej od życia prywatnego: konsternacja klienta odkrywającego, że żona zdradza go ze wspólnikiem, zmusza Carmen do gorzkiej analizy własnego małżeństwa – od dawna martwego, choć pochłonięty pracą mąż zdaje się tego nie zauważać. Eva z kolei odkrywa w notesie męża adres tajemniczej Marty i bez wahania wsiada w samochód, by go śledzić. Wkrótce przekona się, że jej kilkuletnia córka rozumie z życia więcej niż ona i ma większą gotowość do akceptacji nowej, bardziej złożonej rzeczywistości. Najmłodsza z bohaterek, Inés, nie założyła jeszcze rodziny, a jej kolejne związki rozpadają się z braku czasu. I właśnie jej przypada w udziale zadanie, które zburzy jej wiarę w szlachetność własnej pracy, a może i całego społeczeństwa: ma infiltrować pracowników dużego przedsiębiorstwa, by znaleźć dowody winy dwóch rzekomych złodziei. Szybko się przekonuje, że złodzieje są w istocie niewygodnymi dla zwierzchników związkowcami, podburzającymi personel do walki o swoje prawa. Co gorsza, wpada w oko jednemu z nich i to nie bez wzajemności. Gdy dziewczyna składa swojemu szefowi raport o tym, co naprawdę dzieje się w firmie, ten nawet nie chce słyszeć o jej rezygnacji – Inés zdobyła już zaufanie śledzonych, a zleceniodawcy płacą agencji duże pieniądze. Skonfrontowani z faktami przyznają zresztą z rozbrajającą szczerością, że tak naprawdę chodzi im o znalezienie na związkowców jakiegoś haka, dzięki któremu będą mogli ich zwolnić. Dziewczyna musi zatem dokonać wyboru między bezpieczną posadą a uczciwością i być może również miłością. Decyzja w tej sprawie może odcisnąć się piętnem na całym jej przyszłym życiu, zaważyć o postawie, jaką od tej pory będzie przyjmowała w podobnych konfrontacjach.
Każda z tych trzech kobiet reprezentuje inny etap na drodze życia. Eva prawdopodobnie jest niewiele starsza od Inés, ale o ile tamta znajduje się jeszcze w miejscu, w którym można wszystko przekreślić i zacząć od nowa, jej wspólniczka jest już uwikłana w życie rodzinne, odsuwając problem zawodowej uczciwości na dalszy plan. Z kolei Carmen, która ma dorosłe dziecko, znów może (acz nie musi) pozwolić sobie na pewne radykalne posunięcia. Jej wybory nie są jednak wcale łatwiejsze od wyborów Inés, a może wręcz przeciwnie, bo i czasu na naprawę ewentualnych błędów mniej, i konsekwencje sroższe. Wszystkie trzy bohaterki jednak wykazują się ostatecznie pewną odwagą, idąc pod prąd konwenansu i próbując uporządkować swoje życie, nawet jeśli owe porządki trzeba zacząć od zburzenia poprzednich struktur (zawodowych, osobistych, mentalnych). Być może paradoksalnie pomogła im w tym rozczarowująca, ale dająca wgląd w złożoność ludzkiej natury i ludzkich losów praca. Przypadek staruszka poszukującego miłości sprzed 50 lat uświadamia Carmen, że na nowy początek nigdy nie jest za późno. Postawa Manuela skłania Inés do dokonania przewartościowań i ostatecznego uznania, że lepiej przyznać się do rozczarowania wymarzoną pracą niż żyć w świecie pozorów. Z kolei podejrzliwa Eva jest przeciwieństwem ślepego na zdradę (i potrzeby?) żony Sergia. Wszystko to razem tworzy kształtną układankę, w której trudno dopatrzyć się luk czy niewłaściwych klocków.
Bollaín nakręciła kawał dobrego kina. Przede wszystkim świetnie złożyła fabułę: losy trzech postaci są misternie splecione, wzbudzają zaciekawienie, czasem zaskakują; chwilami widz się śmieje, a chwilami płacze – bardziej jednak ze wzruszenia niż żalu. „Detektywi w spódnicach” w dużej mierze są filmem dla kobiet, bo przedstawiają świat widziany ich oczami, ale problemy bohaterek z życiem osobistym i zawodowym aż tak bardzo nie różnią się od męskich – można by rzec, że odmienność leży raczej w formie niż w treści. Polecam ten film więc także mężczyznom, których nie odstręcza słowo „obyczajowy”. Jest tu trochę komedii, trochę dramatu i dużo zadumy nad zawiłościami ludzkiej egzystencji. I wcale nie jest tak, że kobieta zawsze ma rację.
koniec
10 czerwca 2010

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Klasyka kina radzieckiego: Said – kochanek i zdrajca
Sebastian Chosiński

24 IV 2024

W trzeciej części tadżyckiego miniserialu „Człowiek zmienia skórę” Bension Kimiagarow na krótko rezygnuje z socrealistycznej formuły opowieści i przywołuje dobre wzorce środkowoazjatyckich easternów. Na ekranie pojawiają się bowiem basmacze, których celem jest zakłócenie budowy kanału. Ten wątek służy również scenarzystom do tego, by ściągnąć kłopoty na głowę głównego inżyniera Saida Urtabajewa.

więcej »

Fallout: Odc. 3. Oko w oko z potworem
Marcin Mroziuk

22 IV 2024

Nie da się ukryć, że pozbawione głowy ciało Wilziga nie prezentuje się najlepiej, jednak ważne okazuje się to, że wciąż można zidentyfikować poszukiwanego zbiega z Enklawy. Obserwując rozwój wydarzeń, możemy zaś dojść do wniosku, że przynajmniej chwilowo szczęście opuszcza Lucy, natomiast Maximus ląduje raz na wozie, raz pod wozem.

więcej »

East Side Story: Czy można mieć nadzieję w Piekle?
Sebastian Chosiński

21 IV 2024

Mariupol to prawdopodobnie najboleśniej doświadczone przez los ukraińskie miasto w toczonej od ponad dwóch lat wojnie. Oblężone przez wojska rosyjskie, przez wiele tygodni sukcesywnie niszczone ostrzałami z lądu, powietrza i morza. Miasto zamordowane po to, by złamać opór jego mieszkańców i ukarać ich za odrzucenie „ruskiego miru”. O tym opowiada dokument Maksyma Litwinowa „Mariupol. Niestracona nadzieja”.

więcej »

Polecamy

Knajpa na szybciutko

Z filmu wyjęte:

Knajpa na szybciutko
— Jarosław Loretz

Bo biblioteka była zamknięta
— Jarosław Loretz

Wilkołaki wciąż modne
— Jarosław Loretz

Precyzja z dawnych wieków
— Jarosław Loretz

Migrujące polskie płynne złoto
— Jarosław Loretz

Eksport w kierunku nieoczywistym
— Jarosław Loretz

Eksport niejedno ma imię
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy – kontynuacja
— Jarosław Loretz

Polski hit eksportowy
— Jarosław Loretz

Zemsty szpon
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Tegoż twórcy

Zaspokoić pragnienie
— Joanna Pienio

Tegoż autora

Ersatz duszy
— Iwona Michałowska

Potęga podświadomości
— Iwona Michałowska

Serca wielkie i małe
— Iwona Michałowska

14. Tydzień Kina Hiszpańskiego - relacja
— Iwona Michałowska

Alicja w Krainie Chichów
— Iwona Michałowska

Arlekin na barykadach
— Iwona Michałowska

Nakręcane anioły
— Iwona Michałowska

Ciastko z dziurką
— Iwona Michałowska

Charlie Brown, Snoopy i spółka
— Iwona Michałowska

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.