Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 24 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Martin Wallace
‹Świat Dysku: Wiedźmy›

EKSTRAKT:80%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułŚwiat Dysku: Wiedźmy
Tytuł oryginalnyThe Witches: A Discworld Game
Data produkcjipaździernik 2013
Autor
Wydawca Phalanx Games
CyklŚwiat Dysku
EAN5900741508061
Info1-4 graczy
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

Jak trwoga to do… wiedźmy
[Martin Wallace „Świat Dysku: Wiedźmy” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Bycie wiedźmą to bardzo niewdzięczne zajęcie. Człowiek dwoi się i troi, pomaga innym jak może, a trud ten jest często niedoceniany. Mimo wszystko młode dziewczyny wciąż garną się do zawodu. Właśnie o tym jest gra „Świat Dysku – Wiedźmy”.

Jakub Małecki

Jak trwoga to do… wiedźmy
[Martin Wallace „Świat Dysku: Wiedźmy” - recenzja]

Bycie wiedźmą to bardzo niewdzięczne zajęcie. Człowiek dwoi się i troi, pomaga innym jak może, a trud ten jest często niedoceniany. Mimo wszystko młode dziewczyny wciąż garną się do zawodu. Właśnie o tym jest gra „Świat Dysku – Wiedźmy”.

Podziękowania dla wydawnictwa Phalanx Games za udostępnienie gry na potrzeby recenzji.

Martin Wallace
‹Świat Dysku: Wiedźmy›

EKSTRAKT:80%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułŚwiat Dysku: Wiedźmy
Tytuł oryginalnyThe Witches: A Discworld Game
Data produkcjipaździernik 2013
Autor
Wydawca Phalanx Games
CyklŚwiat Dysku
EAN5900741508061
Info1-4 graczy
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
Fani Terry`ego Pratchetta są rozpieszczani na każdym kroku. Nie dość, że autor jest niezwykle płodny i co rusz uracza wielbicieli nowymi tytułami, to właśnie pojawiła się już druga gra, w której można się wcielić w postacie rodem z jego fantastycznego uniwersum. W porównaniu z „ŚD: Ankh-Morpork” rozgrywka nacechowana jest mniejszą negatywną interakcją, dużo większą rolę odkrywają kostki. Nadal jednak sercem gry są różnorodne karty, a klimat oddano z wielką pieczołowitością.
Na szczególną uwagę zasługuje bajecznie zaprojektowana plansza. Nie jest to jak w większości przypadków zbiór przypadkowych miejsc, a tętniąca życiem kraina. Zwierzęta pasą się na łąkach, na polach praca wre. Ktoś muzykuje, ktoś poluje, jeszcze inny prowadzi dyliżans czy pobiera wodę ze studni. Poszczególne lokacje, które odwiedzać będą nasze bohaterki, okolono niepsującymi odbioru kwadratami, a połączenia między nimi to prawdziwe ścieżki. Na kontemplowaniu tego wszystkiego można spędzić dłuższą chwilę.
Gracze wcielają się w młode wiedźmy, które w ramach szkolenia niosą pomoc mieszkańcom okolicznych terenów. Czasem zadania będą łatwe, jak wyleczenie świni czy nastawienie złamanej ręki, czasem jednak trzeba będzie stawić czoło naprawdę trudnym wyzwaniom, znanym z kart książek. Rozwiązywanie problemu to nic innego, jak próba uzyskania w serii rzutów wystarczającej sumy oczek na kostkach. Porażka przy co trudniejszych wyzwaniach może nieść ze sobą przykre konsekwencje, np. pobyt w pobliskim lochu.
Część żetonów problemów leży na planszy od początku, pozostałe będą się systematycznie pojawiać na początku tur graczy. W swoim ruchu można przesunąć swój pionek do dwóch pól i wykonać w miejscu docelowym jedną z trzech akcji. Następnie sekwencję tę należy powtórzyć. Najczęstszą akcją jest wspomniane już rozwiązywanie problemów, poza tym można wypić herbatkę z koleżanką po fachu, pozbywając się przy tym niechcianych żetonów Rechotu. Żetony te otrzymuje się karnie w różnych sytuacjach, a ich nadmiar może kosztować na koniec gry pewną liczbę punktów ujemnych. Ostatnią możliwością jest tzw. Nicnierobienie, którego tłumaczyć chyba nie trzeba.
Zabawa szybko stałaby się powtarzalna, gdyby nie karty, które wpływają na losy naszych podopiecznych. Dzięki lotowi na miotle szybciej dotrzemy do upragnionego celu, niewidzialność pozwoli natomiast ominąć niechciane miejsce. Wiele kart pomaga przy rzutach kośćmi, umożliwiając ich przerzucenie lub dodając pewne wartości. W moim przekonaniu przydałaby się większa różnorodność kartoników. Część kart, mimo innych nazw czy obrazków, ma to samo działanie, jakby autorowi zabrakło pomysłów na nowe.
Rozgrywka trwa tak długo, aż z puli nie zniknie określona liczba problemów. Może jednak zakończyć się szybciej, jeśli na planszy pojawią się wszystkie żetony Kryzysów, bądź naraz znajdą się na niej trzy trudne wyzwania odnoszące się do Elfów, z którymi się w porę nie uporamy. Przy standardowych zasadach raczej nie jest o to łatwo, istnieje jednak możliwość zwiększenia sobie poziomu trudności i wtedy nie jest już tak różowo. Co ciekawe istnieje także wariant pozwalający na zabawę kooperacyjną, a także wersja solo, w której celem jest uzyskanie jak najwyższego wyniku. Jak widać grę można dostosowywać do swoich potrzeb na wiele sposobów. Partię wygrywa osoba, która zdobyła najwięcej punktów widniejących na każdym z rozwiązanych wyzwań.
„Świat Dysku – Wiedźmy” jest pozycją bardzo przyjemną. Gra jest dość taktyczna, nie można nastawić się na jakąś określoną strategię, trzeba po prostu reagować na aktualną sytuację na stole. Losowość związana z kostkami oczywiście występuje, można jednak dopomóc sobie zagrywaniem odpowiednich kart. Ta niepewność wzmaga emocje, co jest raczej zaletą niż wadą w tak przygodowym tytule. Gracze zaawansowani zagrają raz na jakiś czas, dla graczy niedzielnych może to być strzał w dziesiątkę. Jest to także pozycja obowiązkowa dla fanów Pratchetta, zadbano o wiele smaczków, które odkryją oni w trakcie zabawy.
koniec
18 grudnia 2013

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Zapiski niedzielnego gracza: Wolność i swoboda
Miłosz Cybowski

14 IV 2024

„Broforce” nie jest grą nową, ale lubię do niej wracać – ta brutalna platformówka nabija się z popkulturowych klisz w sposób podobny do filmowej serii „Expendables”. Robi to jednak o wiele lepiej. I zabawniej.

więcej »

Krótko o grach: Rodzina jest najważniejsza
Miłosz Cybowski

6 IV 2024

„Dziedzictwo: Testament Diuka de Crecy” jest jedną z tych gier, które w świetnym stylu łączą ze sobą temat z mechaniką. Rozbudowa drzewa genealogicznego naszej rodziny, aranżowanie udanych mariaży i dbanie o kolejnych potomków naprawdę wciąga.

więcej »

Erpegi ze starej szafy: Nie ma wody na pustyni
Miłosz Cybowski

17 II 2024

„Don′t Drink the Water” Matta Cuttera to solidna, nieskomplikowana przygoda, która świetnie oddaje klimat Martwych Ziem.

więcej »

Polecamy

Wyrzuty sumienia kanciarza

W świecie pdf-ów:

Wyrzuty sumienia kanciarza
— Miłosz Cybowski

Więcej, ciekawiej i za darmo
— Miłosz Cybowski

Starzy Bogowie nie śpią
— Miłosz Cybowski

Typowe miasto
— Miłosz Cybowski

Gnijący las
— Miłosz Cybowski

Roninowie pod zaćmionym słońcem
— Miłosz Cybowski

Księga wiedźmich czarów
— Miłosz Cybowski

Pancerni bez psa
— Miłosz Cybowski

Słudzy Pana Rozkładu
— Miłosz Cybowski

Mali, brzydcy i zieloni
— Miłosz Cybowski

Zobacz też

Tegoż twórcy

Podnieś i dostarcz
— Jakub Małecki

Śmiertelne starcie
— Agata Hanak

Promocja: Siedziby i imiona Bestii

07 znowu nadaje
— Jakub Małecki

Angielska Ziemia Obiecana
— Piotr Stelmach

Locomotive breath, czyli kolejowe Eldorado
— Piotr Stelmach

Pratchettowa zawierucha
— Kamil Sambor

Praktyczne zajęcia z historii Polski
— Kamil Sambor

Tegoż autora

Cnota umiaru
— Jakub Małecki

Coś dla koneserów
— Jakub Małecki

Escape room domowej roboty
— Jakub Małecki

Wielki spęd bydła
— Jakub Małecki

Gnom jaszczurowi wilkiem
— Jakub Małecki

Ukryte piękno
— Jakub Małecki

Precyzja w cenie
— Jakub Małecki

Po trupach do celu
— Jakub Małecki

W koło Macieju
— Jakub Małecki

Podnieś i dostarcz
— Jakub Małecki

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.