Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 24 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Charles-Amir Perret
‹Szalone Wózki›

EKSTRAKT:80%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułSzalone Wózki
Data produkcji1 czerwca 2016
Autor
Wydawca Portal Games
EAN5902560380033
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

Po trupach do celu
[Charles-Amir Perret „Szalone Wózki” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Gry wyścigowe kojarzą się przeważnie z samochodami, motocyklami, ewentualnie zwierzętami. Ktoś jednak wpadł na przewrotny pomysł i środkiem transportu postanowił ustanowić wózki, a za ich sterami umieścić postaci rodem z fantasy. I tak właśnie powstały ”Szalone Wózki”.

Jakub Małecki

Po trupach do celu
[Charles-Amir Perret „Szalone Wózki” - recenzja]

Gry wyścigowe kojarzą się przeważnie z samochodami, motocyklami, ewentualnie zwierzętami. Ktoś jednak wpadł na przewrotny pomysł i środkiem transportu postanowił ustanowić wózki, a za ich sterami umieścić postaci rodem z fantasy. I tak właśnie powstały ”Szalone Wózki”.

Dziękujemy wydawnictwu Portal za udostępnienie egzemplarza gry na potrzeby recenzji.

Charles-Amir Perret
‹Szalone Wózki›

EKSTRAKT:80%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułSzalone Wózki
Data produkcji1 czerwca 2016
Autor
Wydawca Portal Games
EAN5902560380033
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
Pierwsze skojarzenie, które nasuwa się po zetknięciu z tym tytułem jest takie, że przypomina on jedną z kreskówek z wytwórni Hanna-Barbera. Mowa tu o bajce pt. „Odlotowe Wyścigi”, w której to dwuosobowe zespoły animowanych postaci co odcinek ścigały się ze sobą, nie szczędząc sobie przy tym najwymyślniejszych złośliwości. W „Szalonych Wózkach” jest bardzo podobnie.
Rozgrywka złożona jest z dwóch wyścigów. Pierwszy, nieco krótszy, to kwalifikacje, gdzie zdobyć można przydatne usprawnienia. W drugim wykorzystywany jest już cały zestaw możliwości, a do zdobycia jest okazałe trofeum. Na tor jazdy składają się trzy bądź cztery plansze, układane jedna za drugą. Na każdej z nich znajdują się heksagonalne pola, po których przemieszczać będą się wózki. Niektóre z nich są puste, inne natomiast to pola przeszkód - utrudniających przejazd lub doładowań - gdzie zdobyć można specjalne moce. Każdy zespół składa się z dwóch osób, które pełnią w pojeździe zupełnie odmienne role. Pierwszy kierowca odpowiada za specjalne zdolności, przyśpieszanie, strzelanie do przeciwników oraz naprawy. Drugi z kolei decyduje o inicjatywie, hamowaniu, skręcaniu, używaniu żetonów doładowań i ładowaniu ich licznika. Wszystkie decyzje gracze podejmują umieszczając karty przy odpowiednich polach za zasłonkami. Im więcej kart zostanie przeznaczonych na jakąś akcję, tym będzie ona mocniejsza. To zaś, ile kart gracze będą mieli dostępnych w danej turze, zależy od aktualnej prędkości wózka. Wolniejsza jazda pozwala na lepsze panowanie nad tym, co dzieje się na drodze. Cała zabawa toczy się wokół tego, że obaj jeźdźcy nie mogą się w żaden sposób konsultować swoich poczynań. Przez nieporozumienia w drużynie nieraz przyjdzie wpaść na przeszkodę czy zderzyć się ze ścianą czy wózkiem oponentów. Każdy wózek ma swoją wytrzymałość, jednak nie może zostać całkowicie zniszczony, nie ma więc sytuacji, w której jeden z zespołów kończy wyścig przedwcześnie i musi czekać na pozostałych. Co jednak, jeśli liczba graczy jest nieparzysta? Chętny zostaje wtedy Samotnym Wilkiem, prowadzącym swój wózek w pojedynkę. Żeby nie miał jednak za łatwo, co turę będzie on losował dwie karty, jedną blokującą mu dostęp do wskazanej na niej akcji, a drugą wzmacniającą którąś z opcji. Granie Wilkiem jest więc możne bardziej przewidywalne, ale wcale nie łatwiejsze. Rozgrywkę tak czy siak charakteryzuje spora doza chaosu, ale dzięki temu są spore emocje, a walka trwa przeważnie do ostatnich metrów.
foto J. Małecki
foto J. Małecki
Niewątpliwym atutem „Szalonych Wózków” jest to, że bawić może się przy nich jednocześnie nawet do ośmiu osób, a czym ich więcej, tym lepiej, bo duża liczba pojazdów równa się większej rywalizacji na torze. Grę należy zaliczyć do imprezowych. Nie jest to rozbudowana strategia, nie da się wszystkiego przewidzieć, a zabawa pełna jest niespodziewanych zwrotów akcji. Miłym urozmaiceniem jest to, że dostępne drużyny różnią się nieco mocami specjalnymi. Elfy mogą zbierać żetony doładowań z pól sąsiadujących, a Krasnoludy taranować przeszkody. Gobliny mają możliwość skrętu przed ruchem, a Mumie przyciągnięcia przeciwników za pomocą lassa. Plansz jest sporo, są w dodatku dwustronne, o różnym rozkładzie pól, więc za każdym razem rozgrywka wygląda nieco inaczej. Jedyne, do czego można się przyczepić, to zbyt mała czcionka, zarówno na kartach, jak i żetonach przeszkód. Nieraz trzeba się porządnie nachylić, by odczytać to, co na nich napisano. Mimo wszystko, jeśli do „Szalonych wózków” podejdzie się na luzie, mając na uwadze, że często los spłata nam figla, a partner nie zawsze zagra po naszej myśli, to czas spędzony przy grze minie niezauważalnie.
koniec
27 lipca 2016

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Zapiski niedzielnego gracza: Wolność i swoboda
Miłosz Cybowski

14 IV 2024

„Broforce” nie jest grą nową, ale lubię do niej wracać – ta brutalna platformówka nabija się z popkulturowych klisz w sposób podobny do filmowej serii „Expendables”. Robi to jednak o wiele lepiej. I zabawniej.

więcej »

Krótko o grach: Rodzina jest najważniejsza
Miłosz Cybowski

6 IV 2024

„Dziedzictwo: Testament Diuka de Crecy” jest jedną z tych gier, które w świetnym stylu łączą ze sobą temat z mechaniką. Rozbudowa drzewa genealogicznego naszej rodziny, aranżowanie udanych mariaży i dbanie o kolejnych potomków naprawdę wciąga.

więcej »

Erpegi ze starej szafy: Nie ma wody na pustyni
Miłosz Cybowski

17 II 2024

„Don′t Drink the Water” Matta Cuttera to solidna, nieskomplikowana przygoda, która świetnie oddaje klimat Martwych Ziem.

więcej »

Polecamy

Wyrzuty sumienia kanciarza

W świecie pdf-ów:

Wyrzuty sumienia kanciarza
— Miłosz Cybowski

Więcej, ciekawiej i za darmo
— Miłosz Cybowski

Starzy Bogowie nie śpią
— Miłosz Cybowski

Typowe miasto
— Miłosz Cybowski

Gnijący las
— Miłosz Cybowski

Roninowie pod zaćmionym słońcem
— Miłosz Cybowski

Księga wiedźmich czarów
— Miłosz Cybowski

Pancerni bez psa
— Miłosz Cybowski

Słudzy Pana Rozkładu
— Miłosz Cybowski

Mali, brzydcy i zieloni
— Miłosz Cybowski

Zobacz też

Tegoż autora

Cnota umiaru
— Jakub Małecki

Coś dla koneserów
— Jakub Małecki

Escape room domowej roboty
— Jakub Małecki

Wielki spęd bydła
— Jakub Małecki

Gnom jaszczurowi wilkiem
— Jakub Małecki

Ukryte piękno
— Jakub Małecki

Precyzja w cenie
— Jakub Małecki

W koło Macieju
— Jakub Małecki

Podnieś i dostarcz
— Jakub Małecki

Na polach chwały
— Jakub Małecki

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.