Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 23 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Reiner Knizia
‹Modern Art›

EKSTRAKT:80%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułModern Art
Data produkcji9 marca 2009
Autor
Wydawca Rebel.pl
Cena139,—
WWW
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk

Evviva l’arte!
[Reiner Knizia „Modern Art” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Co tu kryć – „Modern Art” zalicza się do gier udanych. Dzięki sporej grywalności, przyjaznym regułom i przyjemnej dla oka szacie graficznej potrafi zachęcić nawet tych, którzy znajomość planszówek zakończyli na „Chińczyku”.

Miłosz Cybowski

Evviva l’arte!
[Reiner Knizia „Modern Art” - recenzja]

Co tu kryć – „Modern Art” zalicza się do gier udanych. Dzięki sporej grywalności, przyjaznym regułom i przyjemnej dla oka szacie graficznej potrafi zachęcić nawet tych, którzy znajomość planszówek zakończyli na „Chińczyku”.

Reiner Knizia
‹Modern Art›

EKSTRAKT:80%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułModern Art
Data produkcji9 marca 2009
Autor
Wydawca Rebel.pl
Cena139,—
WWW
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Niewielka liczba elementów gry każe się na początku zastanowić, czy to aby w zupełności wystarcza, by dobrze się bawić. Cóż bowiem otrzymujemy w pudełku? Poza instrukcją w pięciu językach jest tam plansza, zestaw kart z obrazami, żetony pieniędzy, żetony wartości obrazów oraz pięć zasłonek domów licytacyjnych, za którymi każdy skrywa swoje oszczędności. Gdyby nie kolory i przepiękne wykonanie można by pomyśleć, że zamiast z planszówką samego Knizi mamy do czynienia z kolejną Dobrą Grą. Obrazy na zasłonkach domów licytacyjnych są tak nietypowe, że niekiedy może nawet dochodzić do starć między graczami o to, kto będzie miał swoją ulubioną. Z kartami nie jest aż tak dobrze, jednak i one prezentują wysoki poziom wykonania. Kilkukrotnie spotkałem się ze zdumieniem współgrających, gdy dowiadywali się, że to nie reprodukcje prawdziwych artystów, a jedynie wymysł ilustratora.
Same zasady są banalnie proste. Każdy z graczy reprezentuje dom licytacyjny, który ma na sprzedaż obrazy. W każdej kolejce można wystawić jeden lub dwa dzieła na sprzedaż, zaś licytacja o nie jest uzależniona od symbolu aukcji na danej karcie. Są zatem aukcje otwarte, czyli standardowe proponowanie coraz wyższych cen do czasu, gdy nikt nie będzie już chciał dać za dany obraz więcej. Są aukcje jednorazowe, w których każdy może podać tylko raz swoją stawkę. Są aukcje zamkniętej dłoni, w których każdy potajemnie decyduje, jak wiele jest skłonny zapłacić i wygrywa ten, kogo oferta będzie najwyższa. Są wreszcie aukcje wyznaczonej ceny, w których gracz wystawiający obraz decyduje sam ile chce za dane dzieło sztuki, a pozostali mogą to albo zaakceptować, albo spasować. Istnieją również aukcje łączone, w których zamiast jednego, licytuje się dwa obrazy. Pod koniec każdej tury określana jest wartość rynkowa obrazów danych artystów (jest ich pięciu) w oparciu o liczbę sprzedanych płócien. Następnie każdy z graczy musi sprzedać do banku zakupione obrazy, inkasując za nie określoną kwotę (trzydzieści, dwadzieścia lub dziesięć tysięcy, w zależności od popularności artystów).
Celem gry, jakże by inaczej, nie jest zgromadzenie jak najlepszej kolekcji obrazów, ale zarobienie jak największej ilości pieniędzy. Niekiedy trzeba zdrowo się nakombinować, by sprzedać je drogo, kupić tanio, a na koniec jeszcze zdobyć dodatkowe fundusze z ich sprzedaży do banku. Nie zawsze się udaje, ale po kilku partiach można już z dużą dozą prawdopodobieństwa określić, który z przeciwników snuje plany obłowienia się na obrazach Koriko, a któremu marzy się sukces Nexa. Przez fakt, iż koniec tury następuje zawsze wtedy, gdy na stole pojawia się piąty obraz jednego z artystów, można w sprytny, a niekiedy bezczelny sposób psuć innym szyki. Jednak dopiero w okolicach trzeciej i czwartej tury gra nabiera rumieńców, kiedy stawki są naprawdę wysokie, a gracze gotowi niemal na wszystko, by zdobyć wymarzone dzieła. Jednocześnie rzadko kiedy pojawiają się sytuacje konfliktowe, w których gracze rzucają się sobie do gardła. Z drugiej strony często wynik rozgrywki już w trzeciej turze okazuje się przesądzony – kogoś kto w niej porządnie się obłowił, nie zostanie strącony z piedestału lidera nawet przez skoncentrowane wysiłki pozostałych graczy.
Gra została bardzo dobrze zbalansowana, a jedynym elementem losowym, jaki w niej występuje, są dobierane na początku każdej tury karty z obrazami. Zwykle to w zależności od tego, jakimi będziemy dysponować, zależy nasza taktyka podczas rozgrywki. Jednak dalsze działania to już kwestia tylko i wyłącznie zależna od nas. Neutralny i pokojowy temat „Modern Art” sprawia, iż jest to idealna gra rodzinna, do której można zaprosić wszystkich krewnych i znajomych królika by sprawdzić, jak dobrze radzą sobie w dysponowaniu pieniędzmi. Prostota zasad w połączeniu z szybkością rozgrywki to jej solidne plusy. Jednocześnie nie jest to nic tak ciężkostrawnego jak logiczna „Mozaika”, ani nierodzinnego jak choćby „Wojny Ryżowe”. Jedynym minusem gry jest jej cena, za którą można zdobyć o wiele bardziej rozbudowane i klimatyczne gry zapewniające dobrą zabawę na dłuższe godziny, a nie tylko na popołudniową sjestę.
koniec
20 kwietnia 2009

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Zapiski niedzielnego gracza: Wolność i swoboda
Miłosz Cybowski

14 IV 2024

„Broforce” nie jest grą nową, ale lubię do niej wracać – ta brutalna platformówka nabija się z popkulturowych klisz w sposób podobny do filmowej serii „Expendables”. Robi to jednak o wiele lepiej. I zabawniej.

więcej »

Krótko o grach: Rodzina jest najważniejsza
Miłosz Cybowski

6 IV 2024

„Dziedzictwo: Testament Diuka de Crecy” jest jedną z tych gier, które w świetnym stylu łączą ze sobą temat z mechaniką. Rozbudowa drzewa genealogicznego naszej rodziny, aranżowanie udanych mariaży i dbanie o kolejnych potomków naprawdę wciąga.

więcej »

Erpegi ze starej szafy: Nie ma wody na pustyni
Miłosz Cybowski

17 II 2024

„Don′t Drink the Water” Matta Cuttera to solidna, nieskomplikowana przygoda, która świetnie oddaje klimat Martwych Ziem.

więcej »

Polecamy

Wyrzuty sumienia kanciarza

W świecie pdf-ów:

Wyrzuty sumienia kanciarza
— Miłosz Cybowski

Więcej, ciekawiej i za darmo
— Miłosz Cybowski

Starzy Bogowie nie śpią
— Miłosz Cybowski

Typowe miasto
— Miłosz Cybowski

Gnijący las
— Miłosz Cybowski

Roninowie pod zaćmionym słońcem
— Miłosz Cybowski

Księga wiedźmich czarów
— Miłosz Cybowski

Pancerni bez psa
— Miłosz Cybowski

Słudzy Pana Rozkładu
— Miłosz Cybowski

Mali, brzydcy i zieloni
— Miłosz Cybowski

Zobacz też

Tegoż twórcy

Szkoła dorzucania do stosu
— Wojciech Gołąbowski

Mała Esensja: Sprzątanie poprzez odkładanie na bok
— Wojciech Gołąbowski

Mała Esensja: Zielone kozaczki kontra fioletowe trampki
— Wojciech Gołąbowski

Mała Esensja: Skąd to mięsko?
— Miłosz Cybowski

Mała Esensja: Dywersyfikacja i wstrzemięźliwość
— Wojciech Gołąbowski

Logiczna zmiana nastroju
— Marcin Mroziuk

Ilu piratów, tyle map
— Miłosz Cybowski

Dla wytrwałych
— Miłosz Cybowski

Uczłowieczanie przez granie
— Marcin Mroziuk

Łupieżcza wyprawa
— Jacek Jaciubek

Tegoż autora

Przygody z literaturą
— Miłosz Cybowski

Dylematy samoświadomości
— Miłosz Cybowski

Tysiąc lat później
— Miłosz Cybowski

Europa da się lubić
— Miłosz Cybowski

Zimnowojenne kompleksy i wojskowa utopia
— Miłosz Cybowski

Powrót na „Discovery”
— Miłosz Cybowski

Odyseja kosmiczna 2001: Pisarz i Reżyser
— Miłosz Cybowski

Mniej, ale więcej
— Miłosz Cybowski

Jak drzewiej o erpegach rozprawiano
— Miłosz Cybowski

Wojenna matematyka
— Miłosz Cybowski

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.