dzisiaj: 25 kwietnia 2024
Kulawe konie: Sez. 3. odc. 6. Prawda jak oliwa zawsze na wierzch wypływa
Po raz kolejny mamy okazję się przekonać, że chociaż agenci ze Slough House pod wieloma względami może nie dorównują kolegom z Regent’s Park, to nie sposób odmówić im pomysłowości, odwagi i waleczności (nawet jeśli cechy te nie rozkładają się równomiernie w ich grupie). Nie możemy mieć natomiast pewności, czy porażka Ingrid Tearney spowoduje, że w MI5 rzeczywiście nastąpią zmiany na lepsze.
Niekoniecznie jasno pisane: Superheroizm psychodeliczny
Najsłynniejszą superbohaterską grupą mutantów Marvela od zawsze była i jest X-Men. Tego nikt nie podważa, w końcu Chris Claremont (ale nie tylko) wywindował pod koniec dwudziestego wieku popularność Cyclopsa i spółki na poziom niespotykany. Ale oprócz X-Men istniały i istnieją też inne grupy – dziś zajrzymy do najlepszego okresu jednej z nich, drugiej po X-Men według chronologii założenia. Poznajmy Nowych Mutantów z czasów, gdy rysował ich sam Bill Sienkiewicz.
Oblicza strachu
Jak pisać o końcu świata, gdy wszystko wokół nas się rozpada? Można tak jak Eugenia Kuzniecowa, której znakomita powieść „Drabina” została książką roku 2023 w Ukrainie.
Reacher: Sez. 2. odc. 1. Specjalna grupa śledcza na celowniku
Twórcy serialu nie zdecydowali się na ekranizowanie powieści Lee Childa po kolei, gdyż drugi sezon przedstawia wydarzenia z jedenastej w cyklu „Elity zabójców”. Niewątpliwą zaletą tego rozwiązania – oprócz atrakcyjnej sensacyjnej fabuły – jest zaś możliwość lepszego poznania przez widzów przeszłości Jacka Reachera.
PRL w kryminale: Femme fatale za kierownicą
„Zaczęło się w Zakopanem” to pierwsza – z dotychczas znanych – gazetowa „powieść milicyjna” Pawła Borysa Henelta, która nie ukazała się na łamach „Słowa Powszechnego”. I pierwsza, w której jako główny bohater nie pojawia się Wiktor Zaruba, chociaż nie brakuje w niej jego najbliższych współpracowników. Pod nieobecność majora na najważniejszego funkcjonariusza MO wyrasta porucznik Zbigniew Madej.
W krainie Wojennego Młota: Luty 2024
Mimo dodatkowego dnia tegoroczny luty nie obfitował w nadmiar warhammerowych nowinek.
Niedzielny krytyk komiksów: Można się nią ogolić!
Historia z przygodami pirackimi jest swoistą ciekawostką w dorobku Szarloty Pawel. Artystce kilkukrotnie zdarzyło się tworzyć od nowa swoje historie, ale w przypadku tej opowieści wygląda na to, że były to aż trzy podejścia. W tym tekście skupię się na ostatniej odsłonie, tej z przełomu lat 1982-83, wskazując jednocześnie co ciekawsze różnice w stosunku do wcześniejszych wersji oraz pozwolę sobie na kilka dygresji.
Komentarze
Magazyn CCXXXV
Podręcznik
- Drogi Potencjalny Autorze!
– kanał informacyjny ogólny [pomoc…]- Esensja bloguje
- – kanał informacyjny blogu
- Mapa wydarzeń – ogólna
książkowe (wybrane)
- Billy Summers
Stephen King - Świat Lodu
B.V. Larson - Ci, którzy zostali
Hanna Greń - Era
Kamil Piechura - Geniusz zbrodni
Chris Carter - HERK
Phoenicia Rogerson - Kuchnia książek
Kim Jee Hye - W tych szacownych murach
komiksowe
- Czarny młot. Wizje Spiral City
Jeff Lemire, Kelly Thompson, Patton Oswalt; Leonardo Romero, Emi Lenox, Dean Kotz - Shade. Człowiek Przemiany #2
Peter Milligan; Chris Bachalo, Bryan Talbot, Mark Pennington - LastMan #12
Bastien Vivès; Bastien Vivès, Michaël Sanlaville - Świat Akwilonu: Magowie #2: Eragan
Nicolas Jarry; Stéphane Créty - Skarga Utraconych Ziem: Skarga Utraconych Ziem. Sudenne’owie #2: Aylissa
Jean Dufaux; Paul Teng - Daredevil #1: Znowu w czerni
Charles Soule; Ron Garney, Goran Sudžuka, Matteo Buffagni, Vanesa R. Del Rey - Niesamowita historia medycyny
Jean-Noël Fabiani; Philippe Bercovici, Isabelle Lebeau - Kapitan Ameryka #9: Stare rany, nowe porządki
Ed Brubaker, Cullen Bunn, James Asmus, Marc Andreyko; Francesco Francavilla, Scot Eaton, Patch Zircher, Chris Samnee
muzyczne (wybrane)
- Mythical River
Elephant9 - Chaos Rocks
Hawkestrel - Clouds
Randi Pontoppidan, Martin Fabricius - Path
Mathias Landæus - Twain Walking
Lis Wessberg - Stories from Time and Space
Hawkwind - The Night is the Night
Rotem Geffen - Infinite Reflections
Uniri
książkowe
- Diabeł zabierze was do domu
Gabino Iglesias - Kwintesencja wszystkiego
Suzie Sheehy - Maigret u pana ministra
Georges Simenon - Szpony mocy
Tui T. Sutherland - Złowieszczy dar
Emily Thiede
komiksowe
- Dieter Lumpen
Jorge Zentner; Rubén Pellejero - Cienie z Thule
Patrick Mallet; Lionel Marty - Wilusa. Ostatnie godziny Troi
Mikael Coadou; Benjamin Blasco-Martinez - Eskadra narwańców #1 (okładka A)
Pierre Veys; Jean-Michel Arroyo, Vincent Jagerschmidt - Eskadra narwańców #1 (okładka B)
Pierre Veys; Jean-Michel Arroyo, Vincent Jagerschmidt - Thorgal. Saga. Wendigo (oprawa twarda)
Fred Duval; Corentin Rouge - Skorpion #3 (wyd. zbiorcze)
Stephen Desberg; Enrico Marini - Low Moon i inne historie
Jason
growe (wybrane)
- Bretwalda
Lew Sołowiej - Apiary
Connie Vogelmann - Aqua
Dan Halstad, Tristan Halstad - FLOE
Henry Audubon, Jonny Pac Cantin - Na skrzydłach smoków
Connie Vogelmann - Pursuit of Victory
Raymond de Maria - Trekking przez historię
Charlie Bink - Triumph
Raymond de Maria, Waldek Gumienny
muzyczne
- As Time Passes
Arild Andersen, Daniel Sommer, Rob Luft - The Death of Kalypso
Angles & Elle-Kari Sander with Strings
Komentarze
Tłumacz zaszalał, bo "papillon" po francusku to po prostu "motyl". Bez żadnych zdrobnień. Z tego co pamiętam bohater miał tatuaż z motylem i stąd się wziął jego przydomek. Motyl pewnie tez ma symbolizować wolność.
Recenzja zachęca, choć z drugiej strony nie wiem gdzie twórcy filmu znaleźli las tropikalny na Malcie i na Bałkanach. Może w jakiejś oranżerii?
Z trzeciej strony "Rękopis znaleziony w Saragossie" jest dziełem wybitnym, a Jura Krakowsko-Częstochowska bez żadnych efektów komputerowych grała tam południową Hiszpanię...
Gwoli ścisłości wspomnienia Henri Charriera są kompilacją wspomnień różnych skazańców, chociaż w momencie wydania były prezentowane jako jego autobiografia. Nie są więc kompletnym zmyśleniem, ale nie jest to prawdziwy życiorys jednej osoby. Skoro Charriere mógł sobie kompilować, to i twórcy remake'u mogli urozmaicić akcję.
Aktor z plakatu fizycznie przypomina Steve'a Mc Queena. Charakterystyczne, że dzieło znów ekranizują Amerykanie, a nie Francuzi... System więziennictwa w Gujanie Francuskiej bardzo przypominał obozy koncentracyjne.
Szczerze powiem, że nie czekałem na ten film. Odświeżanie klasyków jest nadal w modzie, często sięga się po tytuły które wcale się nie zestarzały a ich nowe wersje wołają o pomstę do nieba, jednak... Suspiria mnie kupiła w całości, bardzo lubię film Argento, jednak dopiero remake jest filmem jak dla mnie kompletnym. Świetne kreacje aktorskie, nie tylko Tildy, niepokojący klimat, bardzo plastyczne kadry, gdyby tak odświeżano klasyki mało kto by protestował. Nie do końca zgadzam się z oceną muzyki, nie do końca, bo miałem podobnie przy pierwszym zetknięciu z filmem Guadagnino, ale doceniłem ja podczas drugiego seansu, już nie porównywałem jej z dziełem Goblina i stwierdzam, że jest równie genialna. Pozdrawiam
Bardziej standardowo - обмен.
Fakt, zapomniałem o metanie i COx, bo do ochrony przed resztą wystarczy zwykłe ubranie robocze.
"Machniom"- zastanawiało mnie, jak po polsku przedstawili tłumaczenie "exchange" na rosyjski ;-)
Mnie tam kiedyś dobitnie tłumaczono, że smary, że oleje, że różne toksyczne świństwa, a do tego jakaś szansa na grubą warstwę dwutlenku węgla. Niejeden już postradał przez to życie.
PS - w sensie?
No cóż, do zęzy zazwyczaj schodzi się bez żadnego zabezpieczenia, chyba że liczyć za zabezpieczenie garść pakuł i mopa ;-).
Zazwyczaj jedyne niebezpieczeństwo, jakie tam grozi, to pływające twory przemiany materii współtowarzyszy podróży, ewentualnie szczury, ale to już na wyjątkowo zapuszczonych statkach (na lepiej utrzymanych nie mają co szukać w zęzie, siedzą raczej u kuka w magazynku).
PS- "machniom"?
"To może teraz pora przyjrzeć się „Cyrkowi Skalskiego”?"- jestem zdecydowanie za, tym bardziej, że latających Spitfire-ów czy Mustangów jest wystarczająco dużo, żeby można było spokojnie nakręcić jakieś większe sceny. Z drugiej strony jest trochę trudniej, ale nawet samo Duxford ma kilka sztuk latających Bf-109.
W każdym filmie, w którym akcja dzieje się na jakiejś pozornie opuszczonej stacji z dodatkiem zjawisk paranormalnych, są echa "Solaris". Mogę nawet zaryzykować twierdzenie że bez "Solaris" nie byłoby "Moon-a" z Samem Rockwellem. A muzyka rzeczywiście robi wrażenie, trochę nostalgiczna, ja myślałem nawet, że są to nieco przerobione fragmenty z Jana Sebastiana Bacha.
@Tomek- z uproszczonej łaciny "xeno morphos"- obcokształtny. Zarówno w Alienach, jak i w Venomie mamy do czynienia z pozaziemską formą życia (xeno) przyjmującą niespotykane na codzień kształty (morpho)
"Pojawiające się w nim ksenomorfy" --> Ksenomorfy w Venomie? Serio?
Poprawiliśmy długość trwania filmu :)
I tak nie warto kupować BR z filmem trwającym 112 sekund.
"Szkoda tylko, że wydanie DVD obligatoryjnie zmusza widza do oglądania wersji z dubbingiem" - czy to znaczy, że w wersji DVD nie ma oryginalnej ścieżki dźwiękowej i napisów pl?
To jest mowa nienawiści i dyskryminacja autyzmu, zgłaszam to do prokuratury i chcę rozmawiać z kierownikiem. Poza tym pretensje są błędne, ponieważ tyłki, truskawki i przystanki będą obrabiały ksenomorfy, którym udzieli się azylu w planowanym sequelu, jednocześnie będącym prequelem AvP osadzonym w rozszerzonym mrocznym i dojrzałym uniwersum Ragnarok-Disney. Tytuł roboczy to "Predalienator: Mickey the Matriarch"
Tak właśnie działa nowoczesne spoleczeństwo oparte na wiedzy, czyli na autyźmie.
10% dla tego guana to za dużo.
I nie zapominajmy o polskim akcencie - piwo Okocim w trakcie imprezki w plenerze...
No to naprawde malo wiecie o Rosji dawnej i wspolczesnej, jezeli dziwi was, ze Rosjanie wciaz uprawiaja kult Stalina i widza w nim bohatera narodowego. Ba, 30 lat temu tez widzialam transparenty Stalinie wroc, a dzis Niemcy i czesc Europejczykow wola Hitlerze wroc. To tak troche jak u nas Wisniowiecki czy Pilsudski, spokojnie zapomina sie o tym co zrobili zlego, ba, nawet nie wierzy sie w fakty dotyczace Stalina, uwaza go sie ogolnie za ojczulka narodu i w wielu przypadkach ludzie, wcale nie tacy starzy autentycznie w to wierza.
Mnie film takze sie nie podobal i to bardzo. Nie dlatego, ze nie rozumiem go czy humoru, ale dlatego, ze jak Spilberg po Pianiscie nie potrafi juz robic z nazistowskich Niemcow niegroznych i smiesznych idiotow, tak ja nie potrafie przykladac humoru prostackiego i nie ironicznego do tamtych czasow i ludzi. Moze gdyby byla to komedia jak kiedys o Hitlerze w stylu Brooksa, ale jednak tam bylo tlo ponure i makabryczne dot. zwyklych ludzi i glupich, zlych i bezmyslnych, okrutnych decyzji podejmowanych ot tak sobie, wplywajace na wszystko.
I naprawde nie rozumiemi tego glupiego komentarza autora tekstu, ze jezeli w danym kraju rzadza swolocze, chamy, mordercy itp., to zwykli ludzie tez sa tacy. Nie pierwszy raz i nie ostatni mamy na swiecei takich ludzi. Ludzi, ktorzy dorywaja sie do wladzy wszedzie i zawsze, i ktorych wladza korumpuje albo popadaja w spirale terroru i wlasnych fobii, psychoz przed podwladnymi i ludem. Jednoczesnie wielu z nich nie mozna odmowic naprawde inteligencji i wyrachowania w knuciu. Cesarzowo Wu Zetian jedyna kobieta na tronie Panstwa Srodka, zaslynela z okrucienstwa, dla nas szokujacego, a nie bedacego wtedy niczym niezwyklym i dla wspolczesnych jej i jej poprzednikow, a jednoczesnie wprowadzila wiele madrych reform i rzadzila krajem w rozkwicie.
A poza tym czemu, znajac realia roznych wojen, przewrotow, dyktatur autor uwaza, ze narod danego panstwa wybral obie w pelni demokratycznie taka wladze? Proponuje przypomniec sobie Folwark zwierzecy, jezeli go sie nie zna lub nie pamieta. Tam prosto pokazano te procesy od dobra do zla i pomylki, za ktore placa zwykli ludzie.
Mnie jakiś czas temu zszokowało - otóż przeglądam sobie prace na DA i trafiłam na profil malarza z Rosji, pejzaże maluje, warsztatowo bardzo dobre, więc przeglądam jego galerię i (wprawdzie widoczek rosyjskiej flagi powiewającej nad Krymem powinien mnie niejako uprzedzić) - oto jest selfie - malarz (na oko trzydziestoparolatek) szczerzy zęby a w tle pochód ludzi z czerwonymi flagami i wielką podobizną Stalina. I komentarz - jaki to wspaniały Dzień Zwycięstwa obchodzą, wszyscy są tacy dumni i szczęśliwi radośnie świętują a on wraca wspomnieniami do swojego wspaniałego dzieciństwa w związku radzieckim. To była jedna z tych chwil, kiedy obraz świata się człowiekowi jakoś rozjeżdża. Pomyślałam sobie - czy którykolwiek człowiek w historii był winny śmierci większej ilości Rosjan niż Stalin? Ale, jak widać po latach, liczy się to (przynajmniej dla niektórych), że dał im owo zwycięstwo nad Niemcami.
Inny profil - bodajże głównie fotografie - gdzieś u spodu grafika z sierpem i młotem zatytułowana "nostalgia" , pod spodem kilka komentarzy krajanów, że oni też tą nostalgię czują.
Mam wrażenie, że dla Rosjan zawsze będzie za wcześnie. A wszystko przez mongolska inwazję z XIII wieku. Najezdzcy upodlili na skalę chyba nieznaną w historii cały naród. Bezprzykładne okrucieństwo i bezwzględność Mongołów udzieliło się zależnym od nich rosyjskim kniaziom, którzy zaczęli traktować swych poddanych na wschodnia modłę: jak motłoch pozbawiony jakichkolwiek praw, zmuszony do całkowitej uległości wobec władcy. To nie zmieniło się do dziś, nieważne czy rządzi car, pierwszy sekretarz czy prezydent - Rosjanie słuchają go ślepo i im bardziej jest "srogi" tym bardziej go kochają bo tylko taki rodzaj władzy znają. Nie wiem czy to się kiedykolwiek zmieni.
Polecamy
Niedzielny krytyk komiksów:
Można się nią ogolić!
— Marcin Osuch
Z których Jolskych?
— Marcin Osuch
Odbiło mi się trzy razy
— Marcin Osuch
Coś łysego bym ozłocił
— Marcin Osuch
Copyright © 2000-2024 – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.