STRAŻNICY ORLEGO PIÓRA to pierwsza w Polsce seria historycznych i dwujęzycznych (polsko-angielskich) komiksów edukacyjnych dla dzieci i młodzieży w wieku szkolnym. Pierwszy tom wydania kolekcjonerskiego zawierać będzie pierwsze dwa zeszyty serii (pierwszy poświęcony jest legendarnemu władcy Słowian - Siemowitowi i nosi tytuł: Szara Drużyna, drugi poświęcony jest pierwszemu królowi elekcyjnemu - Henrykowi Walezemu i nosi tytuł: Skarb Walezjusza). W albumie znajdą się dodatki w postaci map z okresów panowania Siemowita i Henryka Walezego, szkice postaci wykonane przez rysowników oraz słowniczki: staropolski i angielski.

Idea STRAŻNIKÓW ORLEGO PIÓRA jest następujaca: oderwać dzieci od komputerów i przez zabawę (czytanie komiksów) sprawić, by się uczyły.

W naszej serii przez historię Polski przeprowadzać będzie czytelników fikcyjna rodzina Witoszowiców - tytułowi Strażny Orlego Pióra. Losy członków tej rodziny, w każdym pokoleniu, zostaną splecione z losami polskich władców. Na tle wydarzeń historycznych czytelnicy będą świadkami zwariowanych przygód głównych bohaterów - wszystko to oczywiście będzie osadzone w realiach historycznych.

W zeszytach serii (każdy będzie liczył 24 strony i kosztować 5 zł) zostanie umieszczone kalendarium, w którym znajdzie się opis najważniejszych wydarzeń z okresu rządów danego władcy.

Powrót do ciekawego pomysłu, jakim było niegdyś wydawanie komiksów dwujęzycznych o tematyce historycznej. Pozycja adresowana do dzieci, choć nie tylko. W pierwszym zeszycie legenda o Popielu, opowiedziana interesująco i fajnie narysowana. Wstęp zapowiada ambitne plany wydawcy i autorów serii. Cóż, nie pozostaje nic innego, jak trzymać kciuki.

Historyjka jak historyjka, czyta się nieźle choć od razu wiadomo co się stanie. Pomysł z gwizdkiem i tymi tam, co na niego reagują, średnio mi się podoba, ale zobaczymy jak to dalej będzie. Bo chyba będzie? Rysunki przyjemne, acz momentami gubią się proporcję w ujęciach, np. raz chłopcy siegają Piastowi do pępka, a kilka kadrów potem zaledwie do kolan. Miłym akcentem jest napomknięcie o Gallu. Śmiem jednak twierdzić, że Mistrz Wincenty Kadłubkiem zwany oraz Długosz Jan mogą się czuć pominięci. Ale tak to już bywa, Gall był pierwszy i basta. Aha przypomniało mi się z zajęć z literatury staropolskiej, że Gall przywędrował do nas przez Węgry, gdzie go zwerbowali do królewskiej świty w klasztorze o wdzięcznej nazwie (przywołuję z pamięci i fonetycznie na dodatek) Szekeszfery. Niezła nazwa nie? A właśnie, jak już sie wdałem w tę dygresje o Gallu, to on chyba sam tej kroniki własnymi ręcami nie spisywał, jeno łaził i dyktował a skryby różniste zapisywały coby więcej kopii było. Taka średniowieczna kserokopiarka jakoby. Heh.