Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 19 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Komiksy

Magazyn CCXXXV

Podręcznik

Kulturowskaz MadBooks Skapiec.pl

Nowości

komiksowe

więcej »

Zapowiedzi

komiksowe

więcej »

Enki Bilal: Trylogia Nikopola

Esensja.pl
Esensja.pl
1 2 »
W roku 1980 Bilal zaczął pracować nad „la Foire des immortels” („Targi nieśmiertelnych”), pierwszym pełnometrażowym komiksem, którego był jednocześnie autorem scenariusza i rysunków. Dalszym ciągiem tej historii były tomy „Femme piège” („Kobieta pułapka”), wydany w roku 1986 i „Froid Équateur” („Mroźny równik”) z roku 1992.

Błażej

Enki Bilal: Trylogia Nikopola

W roku 1980 Bilal zaczął pracować nad „la Foire des immortels” („Targi nieśmiertelnych”), pierwszym pełnometrażowym komiksem, którego był jednocześnie autorem scenariusza i rysunków. Dalszym ciągiem tej historii były tomy „Femme piège” („Kobieta pułapka”), wydany w roku 1986 i „Froid Équateur” („Mroźny równik”) z roku 1992.
Cała trylogia została wydana ponownie w roku 1995, tym razem pod tytułem „la Trilogie Nikopol” („Trylogia Nikopola”). W Polsce „Trylogia” została wydana w latach 2002-2003 przez wydawnictwo Egmont.
„Targi nieśmiertelnych”
W pierwszym tomie trylogii kapsuła hibernacyjna Nikopola – umieszczonego w niej za dezercję trzydzieści lat wcześniej – zostaje w 2023 roku zestrzelona nad rządzonym przez faszystowskiego dyktatora Paryżem. Bohater zostaje uratowany przez Horusa – zbuntowanego egipskiego boga, który uciekł ze statku bogów – piramidy, unoszącej się nad miastem z powodu braku paliwa. Horus opanowuje ciało Nikopola (pozwala mu jednak w większości przypadków samodzielnie działać), by przy jego pomocy zdobyć władzę nad Paryżem, co dałoby mu dostęp do zasobów paliwowych, a zarazem kartę przetargową w porachunkach z pozostałymi bogami. Razem osiągają cel polityczny. Niestety, Horus zostaje schwytany przez swoich egipskich towarzyszy i ukarany. Nikopol natomiast doznaje pomieszania zmysłów i zamiast niego władzę sprawuje jego wyglądający bliźniaczo syn (o takim samym imieniu). Dodam, że nowa władza nie jest demokratyczna – przypomina raczej model stalinowski.
„Targi nieśmiertelnych” przypominają wcześniejsze prace Bilala, zarówno rysunkowo (dużo operowania tuszem), jak i tematycznie (autor porusza zagadnienia polityczne, komiks jest zdecydowanie „zaangażowany”). Narracyjnie również jest stosunkowo „typowy” – sporo dymków i niewiele tekstu komentarza. Kilka przeplatających się wątków nie utrudnia czytania.
Problem dyktatury jest w albumie ukazany od bardzo wielu stron – mamy klasyczną dyktaturę polityczną, mamy przewrót, który owocuje kolejną jej formą. Obie przypominają te, które znamy z przeszłości. Wniosek? Nigdy nie sądźmy, że raz obalony i skompromitowany system polityczny nie może odrodzić się jak Feniks z popiołów. Jest tam też inny rodzaj dyktatury: Horusa – boga – nad Nikopolem – człowiekiem. Jakkolwiek bowiem związek z Horusem ma dla bohatera oczywiste zalety (przede wszystkim – umożliwił mu przeżycie), to jest on prowadzony jak po sznurku ku celowi, który jest mu obcy. Nikopol stwierdza: „Jest pan gorszy, niż Mussolini, Stalin i Hitler razem wzięci”. Jest to nietypowe – religie zwykle uznają wcielenie boga za największy dar, nie przekleństwo.
„Kobieta pułapka”
W drugim tomie „Trylogii” – „Kobiecie pułapce” – artysta uczynił główną bohaterką niebieskowłosą dziennikarkę Jill Bioskop. Akcja rozpoczyna się w Londynie, w okresie niewiele późniejszym, niż wydarzenia z pierwszego tomu. Kochanek Jill – Obcy – ginie w zamachu (a przynajmniej ona tak sądzi), zostawiając jej dwukolorowe pigułki, mające rzekomo wymazywać pamięć.
W poszukiwaniu dziennikarskiego zlecenia bohaterka leci do Berlina Zachodniego (enklawę na terytorium Czechosowietów, państwa zobrazowanego symbolicznie czerwoną chmurą, w którą wlatuje samolot po przekroczeniu Kanału La Manche), a po drodze zabija trzech mężczyzn, którzy próbują ją napastować, po czym za każdym razem łyka tabletki, żeby o tym zapomnieć.

Enki Bilal
‹Trylogia Nikopola #1: Targi nieśmiertelnych›

Trylogia Nikopola: Targi nieśmiertelnych
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułTargi nieśmiertelnych
Tytuł oryginalnyLa foire aux immortels
Scenariusz
Data wydaniakwiecień 2002
RysunkiEnki Bilal
PrzekładWojciech Birek
Wydawca Egmont
CyklTrylogia Nikopola
ISBN-1083-237-1284-0
Format215×290
Cena18,90
GatunekSF
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
W równoległym wątku Horusowi udaje się uciec z miejsca odosobnienia. Żądny zemsty bóg wyrusza w ociekającą krwią podróż z powrotem na Ziemię. Tam odnajduje go Nikopol przy prawie nieprzytomnej Jill, na którą pigułki nie mają najlepszego wpływu. Koniec końców okazuje się, że morderstwa bohaterki były jedynie jej złudzeniami, spowodowanymi złym dozowaniem pozaziemskiego specyfiku. Nikopol z Horusem dogadują się – mężczyzna godzi się nosić boga w swoim ciele w zamian za przygody, które ani chybi razem przeżyją. Wszyscy troje udają się razem do Egiptu, gdzie odpoczywają, Jill odzyskuje siły i między nią a Nikopolem nawiązuje się romans.
Jill jest atrakcyjną kobietą, Bilal zaś nie waha się pokazywać jej nagości. Trudno jednak byłoby uznać, że album ten jest pełen erotyzmu – jest tak samo mroczny i pełen brutalności, jak tom pierwszy. Akcja toczy się o wiele szybciej, niż w „Targach nieśmiertelnych” – kolejne kadry niekiedy dotyczą przeplatających się, całkiem różnych wątków. Narracja też jest inaczej poprowadzona, o czym napiszę dalej.
„Kobieta pułapka” jest w zasadzie pozbawiona wątków geopolitycznych. Brak tutaj głębszych myśli o dyktaturach (może poza tym, że Nikopol teraz już nie traktuje Horusa jako siły obcej i złej, ale dobrowolnie poddaje mu się i wchodzi z nim w układ, co stawia całą sytuację „dyktatury poprzez bezpośrednie przejęcie kontroli” w innym świetle).
Jeśli komuś wydaje się, że tytuł „Kobieta pułapka” nie za bardzo pasuje do treści tego albumu, to wyjaśnienie być może znajdzie w specyficznym procesie twórczym Bilala. Najpierw wymyśla on tytuł, następnie imię i nazwisko głównego bohatera, a dopiero później zaczyna formułować scenariusz. Taka kolejność sprawia, że tytuły jego komiksów czasami trudno jednoznacznie dopasować do treści. Podobnie jest w przypadku „Snu potwora”.
„Zimny równik”
„Zimny równik” to album kończoący „Trylogię Nikopola”. Od wydarzeń opisanych w dwóch poprzednich minęło kilka lat. Nikopol-syn (zwany po prostu Niko) wyrusza na poszukiwanie ojca do Afryki. Po drodze spotyka Yelenę, naukowca-genetyka, próbującą odnaleźć Jill Bioskop (i jej dziecka, które jest niezwykłe, ale nie dowiadujemy się tak naprawdę, z jakiego powodu). Razem udają się do KKDZO, miasta położonego na samym równiku, wyróżniającego się niezwykłą anomalią klimatyczną: panuje tam stale temperatura minus 21 stopni Celsjusza.
Miastem rządzi pięcioro ludzi (pierwsze litery ich nazwisk tworzą właśnie skrót KKDZO). Jest to światowa stolica mafii i terroryzmu. Kiedy do KKDZO przybywają bohaterowie, odbywa się tam walka między Johnem-Elvisem Johnelvissonem, czołowym zawodnikiem w światowej lidze szachoboksu, a pretendentem do tytułu mistrzowskiego, Loopkinem. Nazwisko Loopkin jest anagramem słowa Nikopol... bo to właśnie on – wraz ze swoim przyjacielem Horusem, a jakże – walczy z Johnelvissonem.
Nikopol znosi coraz gorzej obecność Horusa, przy mówieniu mylą mu się litery. Walkę szachoboksu wygrywa, ale w sposób nieuczciwy – dzięki nadprzyrodzonym siłom przebywającego w jego ciele boga. Horus z kolei postanawia ukorzyć się i wrócić do piramidy, więc obu na rękę jest rozstanie. Nikopol zostaje na pożegnanie obdarzony nieśmiertelnością i wymazana zostaje mu pamięć.
Władze KKDZO tymczasem odkrywają, że w wygranej Loopkina uczestniczyły siły nadprzyrodzone i postanawiają pozbyć się go (wystrzelić na orbitę w kapsule hibernacyjnej). Niestety, przez podobieństwo obu Nikopoli schwytany i wysłany na orbitę zostaje Niko. Tym sposobem akcja „Trylogii” zatacza symboliczny okrąg.

Enki Bilal
‹Trylogia Nikopola #2: Kobieta pułapka›

Trylogia Nikopola: Kobieta pułapka
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułKobieta pułapka
Tytuł oryginalnyLa femme piège
Scenariusz
Data wydania2002
RysunkiEnki Bilal
PrzekładWojciech Birek
Wydawca Egmont
CyklTrylogia Nikopola
ISBN-1083-237-1304-9
Format215×290
Cena18,90
GatunekSF
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
W tym czasie Nikopol, będący w trakcie procesu „rekonstrukcji”, zupełnie przypadkowo spotyka Yelenę i razem jadą na północ, gdzie spotykają Jill. Niebieskowłosa bohaterka wcześniej zażyła ostatnią z pigułek wymazujących pamięć, więc ani ona, ani Nikopol nie rozpoznają się. Na koniec wszyscy troje wygłaszają „przepowiednie” co do własnej przyszłości.
Warto dodać, że piramida egipskich bogów zostaje zdestabilizowana wystrzeleniem rakiety z kapsułą hibernacyjną i spada na KKDZO, powodując zakończenie mafijnych rządów pięciorga dyktatorów, sami bogowie zaś udają się do Egiptu, by piramidę Cheopsa przerobić na nowy pojazd.
Jak widać choćby z powyższego opisu, „Zimny równik” jest bardzo zagęszczony fabularnie. Nie tylko to jednak odróżnia ten tom od „Targów nieśmiertelnych” i „Kobiety pułapki”: konstrukcja jego świata przedstawionego opiera się na obecności elementów jawnie negujących oczekiwania i przyzwyczajenia czytelnika. Mamy wymieniony już wcześniej paradoks klimatyczny KKDZO oraz szachoboks, ale to nie wszystko. Zwierzęta funkcjonują na identycznych prawach, jak ludzie: nosorożce i goryle jeżdżą pociągami, białe niedźwiedzie chodzą na walki szachoboksu itp. Co ciekawe, w świecie przedstawionym jest to zjawisko całkowicie naturalne, nie budzące niczyjego (łącznie z narratorem) zdziwienia. Można w tym dostrzec interesującą wizję „politycznej poprawności” (również pięcioro „władców” KKDZO reprezentuje różne rasy i kultury). Inny przykład: wszystko, co się da, jest wyrażane w skalach: skala brzydkiego zapachu, kondycji fizycznej i zdrowia, agresywności, politycznej skuteczności, nawet skala stopnia wyjścia poza inne skale. Każda skala ma swoją nazwę i jest całkowicie obiektywna.
Bardzo ciekawą myśl zawarł Bilal w pożegnalnej „mowie” Horusa: ludzie żyją zbyt krótko, by mogli zrozumieć siebie i świat. Dlatego tak łatwo poddają się ideologiom nacjonalistycznym, ksenofobicznym i fundamentalistycznym...
Fabularna spójność
„Trylogia Nikopola” jest całością fabularną. Pod tym względem wyróżnia się pierwszy tom, który jest zamkniętą opowieścią. Pozostałe dwa nie mają prawie żadnego sensu w oderwaniu od pozostałych. Sprawiają to przede wszystkim związki przyczynowe między nimi – ich fabuły znajdują uzasadnienie w wydarzeniach opisanych w tomach wcześniejszych. To właśnie sprawia, że można w tym przypadku mówić o trylogii, zamkniętym cyklu. Zauważmy, że w świecie komiksu częste jest podejście odmienne: twórcy scenariuszów chcą uzyskać dość wysoki stopień niezależności od siebie kolejnych albumów jednej serii, by nie utrudniać odbioru czytelnikom, którzy być nie znają wcześniejszych tomów. Jest to zresztą w równiej mierze strategia marketingowa.
1 2 »

Komentarze

25 II 2011   21:38:37

proboje przeczytac trylogie nikopola od kilku lat, ale nie moge skonczyc
nie podobają mi się rysunki, szkoda ze nie narysował tego will eisner

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Komiksowe Top 10: Marzec 2024
Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

17 IV 2024

W 24 zestawieniu najlepiej sprzedających się komiksów, opracowanym we współpracy z księgarnią Centrum Komiksu, czas się cofnął. Na liście znalazły się bowiem całkiem nowe przygody pewnych walecznych wojów z Mirmiłowa i ich smoka… Ale, o dziwo, nie na pierwszym miejscu.

więcej »

Po komiks marsz: Kwiecień 2024
Paweł Ciołkiewicz, Piotr ‘Pi’ Gołębiewski, Marcin Knyszyński, Marcin Osuch

11 IV 2024

Wiosna w pełni także na rynku komiksowym. Jest z czego wybierać i aż strach pomyśleć, co będzie się działo w maju.

więcej »

Najlepsze komiksy 2023 roku według czytelników Esensji
Esensja Komiks

4 IV 2024

Tradycyjnie, jak co roku, przeprowadziliśmy wśród czytelników Esensji ankietę, w której mieli wskazać najlepsze komiksy minionego roku. Najwyższa pora aby zapoznać się z jej wynikami.

więcej »

Polecamy

Batman zdemitologizowany

Niekoniecznie jasno pisane:

Batman zdemitologizowany
— Marcin Knyszyński

Superheroizm psychodeliczny
— Marcin Knyszyński

Za dużo wolności
— Marcin Knyszyński

Nigdy nie jest tak źle, jak się wydaje
— Marcin Knyszyński

„Incal” w wersji light
— Marcin Knyszyński

Superhero na sterydach
— Marcin Knyszyński

Nowe status quo
— Marcin Knyszyński

Fabrykacja szczęśliwości
— Marcin Knyszyński

Pusta jest jego ręka! Część druga
— Marcin Knyszyński

Pusta jest jego ręka! Część pierwsza
— Marcin Knyszyński

Zobacz też

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.