Kadr, który…: Królowa owadoidalnych obcych„Planeta czarów” to szósta część przygód Yansa – agenta temporalnego, którego stworzyli Grzegorz Rosiński i André Paul Duchâteau. W ucieczce przed złą królową bohater i jego ukochana rozbijają się na porośniętej dżunglą planecie, gdzie zaczynają dziać się dziwne rzeczy, jak gdyby sama przyroda pragnęła ich chronić.
Agnieszka ‘Achika’ SzadyKadr, który…: Królowa owadoidalnych obcych„Planeta czarów” to szósta część przygód Yansa – agenta temporalnego, którego stworzyli Grzegorz Rosiński i André Paul Duchâteau. W ucieczce przed złą królową bohater i jego ukochana rozbijają się na porośniętej dżunglą planecie, gdzie zaczynają dziać się dziwne rzeczy, jak gdyby sama przyroda pragnęła ich chronić. Ta space-opera dzisiaj ma już lekki powiew retro, szczególnie pompatycznych niekiedy dialogach („Żyjmy dniem dzisiejszym, moja słodka, i cieszmy się, że znaleźliśmy kryjówkę!”) oraz w przedstawianiu mieszkańców obcych planet. Poddani królowej Ardelii charakteryzują się bowiem czułkami na głowie oraz długimi nosami przypominającymi ptasie dzioby. Czułki ma również sama władczyni, stąd tytuł niniejszej notki. Aczkolwiek kolosalne naramienniki przypominają raczej otwarte pokrywy skrzydłowe jakiegoś chrząszcza. Co ciekawe, żołnierze wysłani w pościg za Yansem i Orchideą czułków nie mają, za to na czaszkach wyrasta im rodzaj grzebienia. Czyżby u tej rasy różnice w wyglądzie odzwierciedlały status społeczny? Zresztą być może w królestwie koegzystują różne gatunki obcych, skoro w sali tronowej widzimy panienki z wyglądu już zupełnie owadzie, ze skrzydłami i odwłokami. Architektura pałacu jest również „kosmiczna” (a w każdym razie tak to się wtedy kojarzyło), pełna opływowych kształtów zarówno w konstrukcji ścian jak i w umeblowaniu. Dość niebanalnie przedstawiona jest też sama królowa: zamiast seksbomby w stalowym bikini widzimy zażywną kobietę w średnim wieku, wyglądającą faktycznie jak osoba, która ma już dorosłego syna. Kadr pokazuje typowe dla stylu Rosińskiego cieniowanie przy pomocy drobnych kreseczek. Barwy są dość ograniczone i kładzione płaskimi, jednolitymi plamami, co wynikało zarówno z ręcznego kolorowania jak i mniej niż dzisiaj zaawansowanych technik druku. Wnętrza pałacu utrzymane są w ciepłej tonacji, natomiast dżungla na planecie – w chłodnej. Nie widać tutaj aż tak bardzo zamiłowania do szczegółów, z którego słynie ten rysownik, za to w scenach dziejących się na powierzchni planety nieraz trudno odnaleźć bohaterów wśród setek precyzyjnie narysowanych roślin. Więcej o przygodach Yansa przeczytacie w zbiorczej recenzji Konrada Wągrowskiego. 7 grudnia 2017 |
Dokładnie tak. "Prawo Ardelii" narysowali wspólnie Rosiński i Kasprzak (co ciekawe, Kasprzak tak wczuł się w styl starszego kolegi, że Rosiński po latach sam już nie był w stanie odróżnić swoich rysunków od tych Kasprzaka i przypomnieć sobie, które kadry są jego autorstwa). Kolejną część, właśnie "Planetę czarów" narysował już samodzielnie Kasprzak, jednak nazwisko Rosińskiego również pojawiło się na okładce komiksu ze względów marketingowych.
Komiks to nie tylko historyjki obrazkowe. Jest on umownym przedstawieniem rzeczywistości oraz otaczającego nas świata. Jak na ten gatunek patrzono w Polsce Ludowej drugiej połowy lat 70.? I co wspólnego z teoretykami literatury, a także dziennikarzami tygodnika „Razem” mają poszczególne epizody „Porad Praktycznego Pana”? O tym wszystkim przeczytacie w artykule poniżej.
więcej »Komiksy DC z fabułą osadzoną w alternatywnym uniwersum, czyli tak zwane „elseworldy”, między 1990 a 2010 rokiem były normą. W roku 2011 rozpoczęła się era „The New 52”, wielki restart całego uniwersum, które samo stało się w całości takim właśnie elseworldem. Jakby tego było mało, DC postanowiło uruchomić kolejne światy alternatywne w stosunku do nowo powstałego. Tak powstała „Ziemia Jeden”.
więcej »Zmiany, zmiany, zmiany. W 23 zestawieniu najlepiej sprzedających się komiksów, opracowanym we współpracy z księgarnią Centrum Komiksu, same nowości i ani jednej pozycji sprzed miesiąca.
więcej »Batman zdemitologizowany
— Marcin Knyszyński
Superheroizm psychodeliczny
— Marcin Knyszyński
Za dużo wolności
— Marcin Knyszyński
Nigdy nie jest tak źle, jak się wydaje
— Marcin Knyszyński
„Incal” w wersji light
— Marcin Knyszyński
Superhero na sterydach
— Marcin Knyszyński
Nowe status quo
— Marcin Knyszyński
Fabrykacja szczęśliwości
— Marcin Knyszyński
Pusta jest jego ręka! Część druga
— Marcin Knyszyński
Pusta jest jego ręka! Część pierwsza
— Marcin Knyszyński
O dwóch takich, co nie wiedzieli kiedy skończyć
— Konrad Wągrowski
Głowa astronauty czy ufoludka?
— Wojciech Gołąbowski
W świetle i bez niego
— Wojciech Gołąbowski
Właściwy człowiek na właściwym grzbiecie
— Konrad Wągrowski
Trójwymiarowość
— Wojciech Gołąbowski
Sakai i Andreas
— Wojciech Gołąbowski
Pośród cieni
— Wojciech Gołąbowski
Co to to, kto to tak pcha
— Marcin Mroziuk
Ho, ho… kurde bele… ho!
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
No wiesz ty co…?
— Wojciech Gołąbowski
Kto wrobił G.H. Fretwella?
— Paweł Ciołkiewicz
Wyłącz ten telewizor!
— Marcin Osuch
Śliczne i superproste
— Dagmara Trembicka-Brzozowska
Hrabia Monte Skarbek
— Dagmara Trembicka-Brzozowska
Ten Polak to wspaniały zawodnik!
— Konrad Wągrowski
Krótko o komiksach: Opowieść kompletna
— Marcin Osuch
Klasycznie i od nowa
— Dagmara Trembicka-Brzozowska
Legendarna Historia Polski: Umarł król, niech żyje król!
— Marcin Osuch
Legendarna Historia Polski: Gryzonie zemsty
— Marcin Osuch
Legendarna Historia Polski: Zanim pojawił się wiedźmin
— Marcin Osuch
Prosta historia
— Marcin Knyszyński
Po komiks marsz: Marzec 2024
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski, Marcin Knyszyński, Marcin Osuch, Agnieszka ‘Achika’ Szady
Po komiks marsz: Luty 2024
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski, Marcin Knyszyński, Marcin Osuch, Agnieszka ‘Achika’ Szady
Krótko o filmach: Walka Thora z podwodnym Sauronem
— Agnieszka ‘Achika’ Szady
Weekendowa Bezsensja: Wszystko, czego nigdy nie chcielibyście wiedzieć o… Esensji (31)
— Agnieszka ‘Achika’ Szady
I gwiazdka z nieba nie pomoże, kiedy brak natchnienia
— Agnieszka ‘Achika’ Szady
Tajemnica beczki z solą
— Agnieszka ‘Achika’ Szady
Serializacja MCU
— Agnieszka ‘Achika’ Szady
Od Lukrecji Borgii do bitew kosmicznych
— Agnieszka ‘Achika’ Szady
Półelfi łotrzyk w kanale burzowym
— Agnieszka ‘Achika’ Szady
Zwariowane studentki znów atakują
— Agnieszka ‘Achika’ Szady
Ale Rosiński odpuścił rysowanie Yansa bodajże przy części 5. "Planetę Czarów" rysował Kasprzak. Więc pisanie "Kadr pokazuje typowe dla stylu Rosińskiego cieniowanie przy pomocy drobnych kreseczek" pokazuje, jak dobrze go podrabiał :)