Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 16 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Komiksy

Magazyn CCXXXIV

Podręcznik

Kulturowskaz MadBooks Skapiec.pl

Nowości

komiksowe

więcej »

Zapowiedzi

komiksowe

więcej »

Grzegorz Rosiński, Jean Van Hamme
‹Szninkiel #1: Misja›

Szninkiel: Misja
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułSzninkiel #1: Misja
Tytuł oryginalnyLe commandement
Scenariusz
Data wydania2001
RysunkiGrzegorz Rosiński
PrzekładKsenia Chamerska
Wydawca Egmont
CyklSzninkiel
ISBN-1083-237-1233-6
Format233×312 mm
Cena16,90
Gatunekfantasy
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Szninkiel: Misja

Niekoniecznie jasno pisane: Zasady marketingu teologicznego

Esensja.pl
Esensja.pl
Grzegorz Rosiński jest twórcą, który bez wątpienia zasłużył sobie na epitet „legendarny”. Kryje się za tym pewien paradoks, o którym wspomina w jednym z udzielonych wywiadów. Otóż „legendą” staje się zazwyczaj wbrew swojej woli i wbrew swojej wiedzy. Im bardziej ucieka się od tego epitetu, tym bardziej on lgnie do człowieka. Rosiński nie chciał stać się legendą, podobnie jak bohater jednego z najważniejszych komiksów w dorobku autora – Szninkiel J’On.

Marcin Knyszyński

Niekoniecznie jasno pisane: Zasady marketingu teologicznego

Grzegorz Rosiński jest twórcą, który bez wątpienia zasłużył sobie na epitet „legendarny”. Kryje się za tym pewien paradoks, o którym wspomina w jednym z udzielonych wywiadów. Otóż „legendą” staje się zazwyczaj wbrew swojej woli i wbrew swojej wiedzy. Im bardziej ucieka się od tego epitetu, tym bardziej on lgnie do człowieka. Rosiński nie chciał stać się legendą, podobnie jak bohater jednego z najważniejszych komiksów w dorobku autora – Szninkiel J’On.

Grzegorz Rosiński, Jean Van Hamme
‹Szninkiel #1: Misja›

Szninkiel: Misja
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułSzninkiel #1: Misja
Tytuł oryginalnyLe commandement
Scenariusz
Data wydania2001
RysunkiGrzegorz Rosiński
PrzekładKsenia Chamerska
Wydawca Egmont
CyklSzninkiel
ISBN-1083-237-1233-6
Format233×312 mm
Cena16,90
Gatunekfantasy
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Szninkiel: Misja
W połowie lat osiemdziesiątych Grzegorz Rosiński, narysowawszy już dziesięć „Thorgali” i mający za sobą debiutancki album o „Yansie”, zapragnął jakiejś odmiany, czegoś co wyrazi w jakiś sposób jego samego. Miała to być kolejna seria opowiadająca całkowicie fikcyjną historię, umiejscowioną w jakiejś fantastycznej krainie, podobnej nieco do Śródziemia J.R.R. Tolkiena, nie zaangażowaną w żadne „słuszne sprawy i ideologie” oraz nie „opartą na faktach”. Złożył propozycję Jeanowi Van Hamme’owi i zaznaczył, że fajnie byłoby poeksperymentować z czernią i bielą, zrobić komiks celowo nie pokolorowany. Dodatkowo, scenariusz miał odzwierciedlać pewne poglądy na świat obydwu twórców (całkiem zbieżne, jak się okazuje), prezentować historię fantastyczną, ale pozbawioną magii tak bardzo jak się tylko da i w miarę możliwości bez bogów wyskakujących z maszyn. Innymi słowy, miała to być zamknięta całość, krótka historia z dobrze przemyślanym i jasno wyłożonym konceptem.
I tak, od października 1986 do lipca 1987, w francusko-belgijskim magazynie komiksowym „À Suivre” wyszło dziesięć odcinków opowieści „Le Grand Pouvoir du Chninkel”. Wydawnictwo Casterman, do którego należał magazyn, wydaje w 1988 roku wszystkie odcinki w zbiorczym albumie, który bardzo szybko trafia do Polski. Jeszcze w tym samym roku Orbita wydaje „Szninkiela”, komiks, który po latach stał się rzeczoną legendą. W 2001 roku wychodzi we Francji edycja trzytomowa, pokolorowana przez Grażynę Kasprzak, żonę innego znanego polskiego rysownika (Zbigniew Kasprzak był drugim, po Rosińskim, ilustratorem „Yansa”). Stało to trochę w sprzeczności z pierwotną ideą Rosińskiego, ale jak widać, niezbadane są wyroki wydawców. „Graza” wykonała świetną robotę, a polscy czytelnicy otrzymali trzytomową wersję znów bardzo szybko, zaraz po ukazaniu się jej we Francji – tym razem nakładem Egmontu. I wreszcie w styczniu 2010 roku, w „Kolekcji komiksów Grzegorza Rosińskiego” pojawia się ekskluzywne wznowienie zbiorczego wydania w czerni i bieli.
Tytułowy Szninkiel to mały, hobbitopodobny stworek, reprezentant zniewolonej rasy z planety Daar, nad którą krążą dwa słońca. Świat ten od niepamiętnych czasów pogrążony jest w nieustającej i okrutnej wojnie pomiędzy trzema nieśmiertelnymi tyranami. Jednym z nich jest Barr-Find Czarna Ręka i jego ciężkozbrojne armie, złożone z bestii jadących na plujących ogniem womochach. Druga jest Zembria – władczyni bezlitosnych jednookich amazonek. I w końcu Jargot Pachnący, dowodzący łucznikami latającymi na dziwnych mięsożernych roślinach i włochatymi małpoludami, obdarzonymi nadludzką siłą. Nad Daarem cyklicznie rozlega się szczęk broni, wrzask mordowanych, chrzęst łamanych kości, płyną rzeki krwi oraz czuć zapach przerażenia, rozkładu i spalenizny. Szninkiele-niewolnicy giną masowo, pozostając zawsze na pierwszej linii w oddziałach Barr-Finda. Ale po jednej z bitew, spod ciała martwego womocha wydostaje się J’On, przedstawiciel tej małej rasy, który siedząc na parującym jeszcze od krwi polu bitwy uświadomił sobie, że odzyskał wolność. Tylko co z tego, skoro gdziekolwiek się uda, czeka go znowu niewola i cierpienie?

Grzegorz Rosiński, Jean Van Hamme
‹Szninkiel #2: Wybraniec›

Szninkiel: Wybraniec
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułSzninkiel #2: Wybraniec
Tytuł oryginalnyLe choisi
Scenariusz
Data wydania2001
RysunkiGrzegorz Rosiński
PrzekładKsenia Chamerska
Wydawca Egmont
CyklSzninkiel
ISBN-1083-237-1231-X
Format233×310 mm
Cena16,90
Gatunekfantasy
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Szninkiel: Wybraniec
I wtedy dochodzi do epifanii. J’On widzi zawieszony przed nim czarny monolit, nieodparcie przywodzący na myśl ten z „Odysei kosmicznej 2001” Stanleya Kubricka. Potężny głos przedstawia się jako Władca Stworzyciel Światów i zapowiada zagładę Daaru w morzu ognia, jeśli w ciągu pięciu obrotów słońc nie zapanuje pokój. A pokój ów możliwy jest tylko w przypadku sojuszu trzech nieśmiertelnych – J’On jest Wybrańcem, który musi doprowadzić do takiego rozejmu. Pomóc mu powinna tajemnicza Wielka Moc, którą rzekomo obdarzył go Stworzyciel. Takie zadanie jest bardzo nie na rękę małemu szninkielowi, który marzy tylko o spokojnym i bezpiecznym życiu.
Tak zaczyna się wielka wyprawa J’Ona ku przeznaczeniu, którego wcale nie chce. Zaprzyjaźnia się po drodze z małpoludem, który uciekł z niewoli Jargota; uwalnia G’Wel, reprezentantkę swego gatunku, z rąk okrutnych krasnoludów, nazywanych tu Koldami; trafia do ostatniej osady wolnych szninkieli, która jednak w strachu przed zemstą trzech tyranów wypędza go na pustynię i w końcu namówiony przez swoich „apostołów” rusza wraz z G’Wel do tajemniczego miejsca zwanego „Pamięcią świata”, aby uzyskać poradę i zrozumieć swoje zadanie.
J’On staje się mesjaszem nowej religii zupełnie wbrew swojej woli. Jest całkiem przeciętnym szninkielem-everymanem, pragnącym ciszy i spokoju – a nade wszystko pożądającym G’Wel. O tak, libido J’On ma gigantyczne. Jest szaraczkiem nie lubiącym się wychylać i nie potrafiącym w żaden sposób wydostać się z narzuconej roli. Świadomy tego, że nie posiada żadnej supermocy trwa w kłamstwie, poddając się fali oczekiwań, która niesie go już potężną siłą inercji ku niechcianemu przeznaczeniu. J’On wie, że będzie Wybrańcem dopiero wtedy, gdy dokona tego, czego Wybraniec dokonać powinien. A jeśli się nie uda, to okaże się, że był fałszywym mesjaszem. Tylko, że w rzeczywistości sprawa nie jest tak prosta. Od kiedy padło hasło „Wybraniec” J’On po prostu nim jest, niezależnie od tego czy potrafi wykonać zadanie Stworzyciela czy nie – to jest już zupełnie nieważne. J’On nie należy już do siebie, tylko do swojego ludu i wszystko to, co się z nim dzieje, nie zależy już od niego. Tak właśnie rodzi się religia, nawet jeśli jej mesjasz jest niedoskonały. Lub fałszywy.

Grzegorz Rosiński, Jean Van Hamme
‹Szninkiel #3: Sąd›

Szninkiel: Sąd
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułSzninkiel #3: Sąd
Tytuł oryginalnyLe jugement
Scenariusz
Data wydaniakwiecień 2002
RysunkiGrzegorz Rosiński
PrzekładKsenia Chamerska
Wydawca Egmont
CyklSzninkiel
ISBN-1083-237-1276-X
Format235×310 mm
Cena16,90
Gatunekfantasy
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Szninkiel: Sąd
Nawiązania do Nowego Testamentu są wyraźnie widoczne. J’On jest mesjaszem; ma swoich apostołów, z których jeden okaże się przekupionym zdrajcą; jedna ze scen jest bezdyskusyjnie odpowiednikiem ostatniej wieczerzy; są niewierni Tomasze; uzdrowienia; chodzenie po wodzie; wewnętrzna walka samotnego mesjasza na pustyni; sąd nad J’Onem przeprowadzony przez jego pobratymców „uczonych w piśmie”; droga na odpowiednik Golgoty; ukrzyżowanie; przebity bok i głośna inwokacja o „mocy wybaczenia w imieniu Stworzyciela Światów”. Czy zatem ta trawestacja Męki Chrystusowej i poświęcenie J’Ona może wskazywać na to, że był jednak mimo wszystko prawdziwym Wybrańcem, a przepowiednia się sprawdziła? Musimy najpierw zastanowić się kim lub czym jest „Bóg”, który objawił się szninkielowi.
Daar jest prawdziwym piekłem. Zło jest wszechobecne, terror jest jedynym sposobem rozmowy władców z ludem a szczęściem jest chwilowa ulga w nieustannym cierpieniu. Teodycea w tak stanowionym świecie nie ma racji bytu, a teza Gottfrieda Leibniza, że „żyjemy w najlepszym z możliwych światów”, wzbudziłaby na Daarze tylko pusty śmiech. Gnostycy twierdzili, że wszelkie zło na świecie jest wynikiem niedoskonałości stworzenia. Ułomny Bóg-Demiurg, sam będąc dalekim od ideału, stworzył świat ograniczony i upośledzony. Prawdziwy Bóg, którego cząstkę nosi w sobie każdy człowiek, jest tak zwanym „Bogiem ukrytym” a poznać prawdę o Nim można tylko na drodze pozarozumowego oświecenia. Czy zatem byt objawiający się pod postacią czarnego monolitu jest takim właśnie gnostycznym Demiurgiem? Czy możemy dotrzeć do Prawdy, wyrwać się z okrutnej materii i dołączyć do Boga? Niestety, świat „Szninkiela” rozwiewa te nadzieje. W przedmowie do pierwszej z trzech części „kolorowej” edycji Egmontu, Ksenia Chamerska przytacza słowa samego Jeana Van Hamme’a: „Bóg stworzył mnóstwo światów i każdy z nich tak samo sobie podporządkował. Prymitywne ludy wielbią Boga, ale on sprawia, aby wyznawcy się od niego odwrócili. Następnie ich karze, zsyłając potop i inne katastrofy (…). Pozwala zamartwiać się kilku pokoleniom i podpowiada, że do odkupienia grzechów potrzebny jest Zbawiciel. Wraz z nadejściem Zbawiciela odradza się wiara w Boga, ale i strach przed następną karą, który obcy był prymitywnej wierze. Oto pokrótce mój pomysł marketingu teologicznego”.

Grzegorz Rosiński, Jean Van Hamme
‹Szninkiel›

WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułSzninkiel
Scenariusz
Data wydaniastyczeń 2010
RysunkiGrzegorz Rosiński
Wydawca Egmont
CyklKolekcja komiksów Rosińskiego
ISBN978-83-237-3613-4
Cena69,00
Gatunekfantasy
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
Zły Demiurg jest tu jedynym i ostatecznym Bogiem. Stworzyciel Światów, jest po prostu podłym okrutnikiem, który niczym dziecko bawi się i eksperymentuje kolejnymi powołanymi do życia światami. I to on jest instancją ostateczną, nic więcej się za nim nie kryje, nie ma żadnej gnostycznej pleromy, czyli miejsca gdzie mogą dotrzeć ludzkie dusze, które po oświeceniu zostają wyzwolone z piekła materii. Co więcej, Stworzyciel jawi się on tutaj jako główne źródło zła we wszechświecie, takiego przez wielkie Z. I idąc dalej tym tropem – skoro ludzie niewinni są bluźnierstwa i bałwochwalstwa a grzech jest w nas wmuszany jako kaprys Boga, który tak naprawdę jest Szatanem, to czy możemy przyjąć założenie, że wszelkie zło pochodzi spoza człowieka? Że jesteśmy do niego niezdolni? Stworzyciel Świata zmusił niewinną istotę do ofiary z samej siebie, która okazała się całkowicie bezcelowa. Zrobił to, ot tak, dla zabawy, bo zwyczajnie mógł. Nie dotrzymał słowa danemu J’Onowi, który zamiast bohaterem stał się kozłem ofiarnym i oddał życie na próżno. I jak czytamy w wielce przygnębiającym zakończeniu zwyczajnie zapomniał o swoich „dzieciach”, porzucił je i zostawił same ze stworzonym przez siebie złem, powodując, że ten świat nie ma przyszłości.
Interpretacja „biblijna” (a właściwie anty-biblijna) jest najprostszym sposobem odczytu „Szninkiela” bo zasugerowanym przez samych twórców. Komiks ten jest jednak na tyle bogaty i niejednoznaczny, że możemy zadać sobie na jego temat kilka dodatkowych pytań, które, nawet jeśli kierują nas gdzie indziej, niż chcieli Van Hamme i Rosiński, wcale nie muszą prowadzić na manowce. Czy aby na pewno „Szninkiel” jest komiksem antyreligijnym? Czy Stworzyciel Świata powinien być tu odbierany dosłownie jako Bóg, czy może jako pewien symbol ludzkiej skłonności do zrzucania odpowiedzialności za zło na kogoś innego? Może w takim układzie Stworzyciel i J’On pełnią tę samą rolę? Czy Bóg i Szatan to to samo? A co, gdyby przyjąć założenie, że monolit ze „Szninkiela” to dokładnie ten sam byt, który pojawia się w „Odysei kosmicznej 2001”? Co, jeśli film zaczyna się tam, gdzie kończy „Szninkiel”? Jaką wymowę przyjęłoby wtedy dzieło Kubricka? A potem przeczytajmy „Zwycięzcę” Jerzego Żuławskiego, drugą część jego Trylogii Księżycowej i porównajmy z komiksem – możemy dojść do naprawdę ciekawych wniosków.
Rysunki Grzegorza Rosińskiego, niezależnie od tego, czy pokolorowane przez Grazę czy nie, są niesamowite. Cały ten biblijny klimat nabiera groteskowego zabarwienia, czuć pewien czarny humor, po którym w ogóle nie robi się wesoło. Jeśli założyć, że wizja Van Hamme’a i Rosińskiego jest prawdziwa, znika wszelka nadzieja. A ona jest ostatnia – po niej nie ma już nic.
koniec
23 września 2018
Marcin Knyszyński: Rocznik 1979. Nałogowy czytelnik i kinoman. Zwolennik szczegółowego i wnikliwego podejścia do popkultury. W wolnej chwili czyta, pisze o tym co czyta, ogląda filmy pasjami i prowadzi bloga „Niekoniecznie jasno pisane”. Recenzuje dla Szortalu i CarpeNoctem.pl oraz pisze artykuły dla kwartalnika „OkoLica Strachu”.

Komentarze

23 IX 2018   19:57:33

Wiem, że zdanie o dziesięciu "Thorgalach" pochodzi z tekstu pani Chamerskiej, ale jest to błąd. Zaczynając pracę nad Szninkielem Rosiński miał już na koncie dwanaście części "Thorgala" i trzy "Yansa". Nic dziwnego, że czuł potrzebę odmiany.

23 IX 2018   20:28:36

Co do "Thorgala" bazowałem na tym:
https://fr.wikipedia.org/wiki/Thorgal
Faktycznie jest to błędne, bo Oczy Tanatloca to październik 1986 wg:
https://www.bedetheque.com/BD-Thorgal-Tome-11-Les-yeux-de-Tanatloc-408.html
Dzięki za czujność.

23 IX 2018   23:43:28

"Bez magii tak bardzo jak się tylko da i w miarę możliwości bez bogów wyskakujących z maszyn"

Hmm... Jeśli chodzi tylko o to, to nie udało się. Magia napędza akcję, a deux ex machiny to tam można liczyć na pęczki.

Monolit zawsze kojarzyłem z "Odyseją kosmiczną", ale nie wiem czemu nigdy małpoludy ze "Szninkla (Szninkiela?)" nie skojarzyły mi się z tymi z "Odysei". "Szninkiel" jako prequel "Odysei kosmicznej" to bardzo ciekawa idea...

24 IX 2018   07:48:38

Szninkiel - Szninkla, tak jak dekiel - dekla, rygiel - rygla. Mam nadzieję, że pomogłem. ;)

24 IX 2018   08:16:01

Z tą odmianą słowa Szninkiel to były już dyskusje na esensji:
https://esensja.pl/komiks/recenzje/tekst.html?id=9612

Poszedłem tropem Jankiela :)

24 IX 2018   10:20:16

Tak czy owak, w tamtej dyskusji ktoś mówi: "będę musiał sięgnąć po komiks i sprawdzić, jak to tam pisano". Ja w tej chwili po komiks sięgnąć nie mogę, ale jestem pewien, że tam jest wszędzie o szninklach, a nie szninkielach, lecz z jednym wyjątkiem. Raz J'on mówi o sobie jakoś tak: "biedny, mały szninkielek". Czyli kolejny językowy ból głowy. :)

24 IX 2018   20:07:54

W wydaniu z 2010 roku są szninkiele, w tym pierwszym, z 1989 były szninkle.

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Po komiks marsz: Kwiecień 2024
Paweł Ciołkiewicz, Piotr ‘Pi’ Gołębiewski, Marcin Knyszyński, Marcin Osuch

11 IV 2024

Wiosna w pełni także na rynku komiksowym. Jest z czego wybierać i aż strach pomyśleć, co będzie się działo w maju.

więcej »

Najlepsze komiksy 2023 roku według czytelników Esensji
Esensja Komiks

4 IV 2024

Tradycyjnie, jak co roku, przeprowadziliśmy wśród czytelników Esensji ankietę, w której mieli wskazać najlepsze komiksy minionego roku. Najwyższa pora aby zapoznać się z jej wynikami.

więcej »

Razem: Odcinek 4. Dziecko do bicia
Radosław Owczarek

27 III 2024

Komiks to nie tylko historyjki obrazkowe. Jest on umownym przedstawieniem rzeczywistości oraz otaczającego nas świata. Jak na ten gatunek patrzono w Polsce Ludowej drugiej połowy lat 70.? I co wspólnego z teoretykami literatury, a także dziennikarzami tygodnika „Razem” mają poszczególne epizody „Porad Praktycznego Pana”? O tym wszystkim przeczytacie w artykule poniżej.

więcej »

Polecamy

Batman zdemitologizowany

Niekoniecznie jasno pisane:

Batman zdemitologizowany
— Marcin Knyszyński

Superheroizm psychodeliczny
— Marcin Knyszyński

Za dużo wolności
— Marcin Knyszyński

Nigdy nie jest tak źle, jak się wydaje
— Marcin Knyszyński

„Incal” w wersji light
— Marcin Knyszyński

Superhero na sterydach
— Marcin Knyszyński

Nowe status quo
— Marcin Knyszyński

Fabrykacja szczęśliwości
— Marcin Knyszyński

Pusta jest jego ręka! Część druga
— Marcin Knyszyński

Pusta jest jego ręka! Część pierwsza
— Marcin Knyszyński

Zobacz też

Z tego cyklu

Batman zdemitologizowany
— Marcin Knyszyński

Superheroizm psychodeliczny
— Marcin Knyszyński

Za dużo wolności
— Marcin Knyszyński

Nigdy nie jest tak źle, jak się wydaje
— Marcin Knyszyński

„Incal” w wersji light
— Marcin Knyszyński

Superhero na sterydach
— Marcin Knyszyński

Nowe status quo
— Marcin Knyszyński

Fabrykacja szczęśliwości
— Marcin Knyszyński

Pusta jest jego ręka! Część druga
— Marcin Knyszyński

Pusta jest jego ręka! Część pierwsza
— Marcin Knyszyński

Tegoż twórcy

Wyłącz ten telewizor!
— Marcin Osuch

Śliczne i superproste
— Dagmara Trembicka-Brzozowska

Hrabia Monte Skarbek
— Dagmara Trembicka-Brzozowska

Ten Polak to wspaniały zawodnik!
— Konrad Wągrowski

Krótko o komiksach: Opowieść kompletna
— Marcin Osuch

Klasycznie i od nowa
— Dagmara Trembicka-Brzozowska

Legendarna Historia Polski: Umarł król, niech żyje król!
— Marcin Osuch

Legendarna Historia Polski: Gryzonie zemsty
— Marcin Osuch

Legendarna Historia Polski: Zanim pojawił się wiedźmin
— Marcin Osuch

Prosta historia
— Marcin Knyszyński

Tegoż autora

Oto koniec znanego nam świata
— Marcin Knyszyński

Po komiks marsz: Kwiecień 2024
— Paweł Ciołkiewicz, Piotr ‘Pi’ Gołębiewski, Marcin Knyszyński, Marcin Osuch

Miecze i sandały
— Marcin Knyszyński

Z rodzynkami, czy bez?
— Marcin Knyszyński

Hola, hola, panie Straczynski!
— Marcin Knyszyński

Żadna dziura nie jest dość głęboka
— Marcin Knyszyński

Uczta ekstremalna
— Marcin Knyszyński

Straczynski Odnowiciel
— Marcin Knyszyński

Cztery wywiady, coś tam pomiędzy i pogrzeb
— Marcin Knyszyński

Bez emocji
— Marcin Knyszyński

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.