Login:
Hasło:
Pamiętaj mnie

Zapomniałem hasła	Nie mam jeszcze konta
Zaloguj przez:

dzisiaj: 25 kwietnia 2024

PRL w kryminale: Femme fatale za kierownicą
„Zaczęło się w Zakopanem” to pierwsza – z dotychczas znanych – gazetowa „powieść milicyjna” Pawła Borysa Henelta, która nie ukazała się na łamach „Słowa Powszechnego”. I pierwsza, w której jako główny bohater nie pojawia się Wiktor Zaruba, chociaż nie brakuje w niej jego najbliższych współpracowników. Pod nieobecność majora na najważniejszego funkcjonariusza MO wyrasta porucznik Zbigniew Madej.
Niedzielny krytyk komiksów: Można się nią ogolić!
Historia z przygodami pirackimi jest swoistą ciekawostką w dorobku Szarloty Pawel. Artystce kilkukrotnie zdarzyło się tworzyć od nowa swoje historie, ale w przypadku tej opowieści wygląda na to, że były to aż trzy podejścia. W tym tekście skupię się na ostatniej odsłonie, tej z przełomu lat 1982-83, wskazując jednocześnie co ciekawsze różnice w stosunku do wcześniejszych wersji oraz pozwolę sobie na kilka dygresji.
Niekoniecznie jasno pisane: Superheroizm psychodeliczny
Najsłynniejszą superbohaterską grupą mutantów Marvela od zawsze była i jest X-Men. Tego nikt nie podważa, w końcu Chris Claremont (ale nie tylko) wywindował pod koniec dwudziestego wieku popularność Cyclopsa i spółki na poziom niespotykany. Ale oprócz X-Men istniały i istnieją też inne grupy – dziś zajrzymy do najlepszego okresu jednej z nich, drugiej po X-Men według chronologii założenia. Poznajmy Nowych Mutantów z czasów, gdy rysował ich sam Bill Sienkiewicz.
Reacher: Sez. 2. odc. 1. Specjalna grupa śledcza na celowniku
Twórcy serialu nie zdecydowali się na ekranizowanie powieści Lee Childa po kolei, gdyż drugi sezon przedstawia wydarzenia z jedenastej w cyklu „Elity zabójców”. Niewątpliwą zaletą tego rozwiązania – oprócz atrakcyjnej sensacyjnej fabuły – jest zaś możliwość lepszego poznania przez widzów przeszłości Jacka Reachera.
Oblicza strachu
Jak pisać o końcu świata, gdy wszystko wokół nas się rozpada? Można tak jak Eugenia Kuzniecowa, której znakomita powieść „Drabina” została książką roku 2023 w Ukrainie.
Kulawe konie: Sez. 3. odc. 6. Prawda jak oliwa zawsze na wierzch wypływa
Po raz kolejny mamy okazję się przekonać, że chociaż agenci ze Slough House pod wieloma względami może nie dorównują kolegom z Regent’s Park, to nie sposób odmówić im pomysłowości, odwagi i waleczności (nawet jeśli cechy te nie rozkładają się równomiernie w ich grupie). Nie możemy mieć natomiast pewności, czy porażka Ingrid Tearney spowoduje, że w MI5 rzeczywiście nastąpią zmiany na lepsze.
W krainie Wojennego Młota: Luty 2024
Mimo dodatkowego dnia tegoroczny luty nie obfitował w nadmiar warhammerowych nowinek.

Komiksy

Magazyn CCXXXV

Pobierz magazyn

Podręcznik

Nowości

komiksowe

Czarny młot. Wizje Spiral City
Jeff Lemire, Kelly Thompson, Patton Oswalt; Leonardo Romero, Emi Lenox, Dean Kotz
Shade. Człowiek Przemiany #2
Peter Milligan; Chris Bachalo, Bryan Talbot, Mark Pennington
LastMan #12
Bastien Vivès; Bastien Vivès, Michaël Sanlaville
Świat Akwilonu: Magowie #2: Eragan
Nicolas Jarry; Stéphane Créty
Skarga Utraconych Ziem: Skarga Utraconych Ziem. Sudenne’owie #2: Aylissa
Jean Dufaux; Paul Teng
Daredevil #1: Znowu w czerni
Charles Soule; Ron Garney, Goran Sudžuka, Matteo Buffagni, Vanesa R. Del Rey
Niesamowita historia medycyny
Jean-Noël Fabiani; Philippe Bercovici, Isabelle Lebeau
Kapitan Ameryka #9: Stare rany, nowe porządki
Ed Brubaker, Cullen Bunn, James Asmus, Marc Andreyko; Francesco Francavilla, Scot Eaton, Patch Zircher, Chris Samnee

więcej »

Zapowiedzi

komiksowe

Dieter Lumpen
Jorge Zentner; Rubén Pellejero
Cienie z Thule
Patrick Mallet; Lionel Marty
Wilusa. Ostatnie godziny Troi
Mikael Coadou; Benjamin Blasco-Martinez
Eskadra narwańców #1 (okładka A)
Pierre Veys; Jean-Michel Arroyo, Vincent Jagerschmidt
Eskadra narwańców #1 (okładka B)
Pierre Veys; Jean-Michel Arroyo, Vincent Jagerschmidt
Thorgal. Saga. Wendigo (oprawa twarda)
Fred Duval; Corentin Rouge
Skorpion #3 (wyd. zbiorcze)
Stephen Desberg; Enrico Marini
Low Moon i inne historie
Jason

więcej »

Pożegnania 2020 (4/4)

Jarosław Loretz

« 1 2 3 »

Pożegnania 2020 (4/4)

W listopadzie:

1. – Rachel Caine, czyli w rzeczywistości Roxanne Longstreet Conrad. Amerykańska autorka powieści SF i fantasy z elementami romansu, powieści detektywistycznej i horroru. Po polsku wyszedł jej młodzieżowy cykl „Wampiry z Morganville” (15 tomów), zaczątek młodzieżowego cyklu „Wielka Biblioteka” (1 z 5 tomów), fragment cyklu „Czas Wygnania” (3 z 4 tomów), będącego odpryskiem niewydanego u nas cyklu „Weather Warden” (liczy 10 tomów i opowiada o Strażnikach Pogody), fragment kryminalnego cyklu „Stillhouse Lake” (jak na razie wyszły 4 z 5 tomów) oraz garść opowiadań w kilku antologiach.

3. – Jan Stanisław Zaus, tłumacz z angielskiego, specjalizujący się kryminałach. Spolszczył – niejednokroć na spółkę z Ireną Ciechanowską-Sudymont – szereg powieści Agathy Christie, Arthura Conan Doyle’a, Edgara Wallace’a, Dashiella Hammetta, Cornella Woolricha, Fergusa Hume’a, Craiga Rice’a, Steve’a Cavanagha, Vince’a Flynna, a spoza gatunku tłumaczył m.in. kilka powieści Charlesa Dickensa, dwa zbiory opowiadań Roberta E. Howarda („Cień bestii” i „Wilcza głowa”) oraz „Upiorną opowieść” Petera Strauba.

4. – Ken Hensley, brytyjski multiinstrumentalista i wokalista rockowy, autor piosenek, producent muzyczny. Największą popularność zyskał jako klawiszowiec, gitarzysta i wokalista zespołu Uriah Heep, a także autor większości jego utworów. To dzięki niemu powstały takie przeboje jak „Lady in Black”, „July Morning”, „Easy Living”, „Come Away Melinda”, „Sweet Lorraine” czy „Stealin”. Po nagraniu 13 płyt z Uriah Heep Hensley rozpoczął solową karierę, przez jakiś czas grając z zespołem Blackfoot, a także biorąc udział w nagraniach grupy W.A.S.P. Notabene półtora miesiąca wcześniej, 19 września, zmarł inny członek Uriah Heep – basista Lee Kerslake.

5. – Geoffrey Palmer, brytyjski aktor telewizyjny i filmowy. Swoją karierę związał z telewizją, występując mniej lub bardziej epizodycznie w serialach przeważnie sitcomowych – m.in. w „Hotelu Zacisze”, „Whoops Apocalypse”, „Czarnej Żmii”, a także „Rewolwerze i meloniku”, „Świętym”, „Doktorze Who” czy „Poirocie”. Większą rolę miał w serialu „Butterflies”, natomiast ukoronowaniem kariery była główna rola – u boku Judi Dench – w trwającym dziesięć sezonów serialu „Z biegiem lat”. Oprócz tego wystąpił w drobniejszych, choć wyrazistych rolach, w „Szczęśliwym człowieku”, „Rybce zwanej Wandą”, „Szaleństwie króla Jerzego”, Bondzie „Jutro nie umiera nigdy” i „Piotrusiu Panie”.

18. – László Benkő, węgierski muzyk i wokalista. Współzałożyciel i stały członek zespołu Omega, długi czas jego klawiszowiec (fortepian, organy Hammonda, Clavinet, potem syntezatory Korg, Minimoog), okazjonalnie grający także na flecie, trąbce, cytrze, a nawet wiolonczeli. Także kompozytor, równolegle tworzący swoje własne projekty. Z Omegą nagrał 17 albumów studyjnych, natomiast na własny rachunek wydał 6 płyt z muzyką mniej lub bardziej elektroniczną („Lexikon”, „Lexikon 2”, „Ikarosz”, „Omega-mix”, „Impressio” i „Másik világ”) i jedną z bardziej klasyczną muzyką do filmu „Pieśni Róży” („Hogyan tovább?”). Notabene trzy dni po nim, 21 listopada, zmarł nieaktywny już zawodowo Tamás Mihály, przez 40 lat grający w Omedze jako basista.

23. – Konrad Fiałkowski, informatyk, cybernetyk i pisarz SF, aktywny literacko w latach 60. i 70. Jego dorobek stanowi blisko 40 opowiadań, z których większość została zebrana w zbiorach opowiadań „Wróble Galaktyki”, „Poprzez piąty wymiar” i „Włókno Claperiusa” (potem zbiorczo zostały wznowione przez Iskry w „Kosmodromie”), oraz dwie – z dzisiejszego punktu widzenia raczej słabe – powieści: „Homo divisus” i „Adam, jeden z nas”.

24. – Siergiej Siniakin, rosyjski pisarz SF, emerytowany podpułkownik milicji. Zostawił po sobie sześć powieści i niezliczoną ilość mikropowieści i opowiadań. Po polsku mieliśmy jedynie pięć krótszych tekstów: „Nudny wieczór na Marsie”, „Feniks”, „Czas Apokalipsy” i „Władca mórz” ukazały się w zbiorze noszącym tytuł ostatniej z wymienionych mikropowieści, zaś obsypany szeregiem nagród przez rosyjski fandom „Mnich na skraju ziemi” pojawił się w antologiach „Zombi Lenina” i „Rakietowe szlaki 4” (2012).

25. – Diego Maradona, argentyński piłkarz i trener piłkarski. Legenda piłki nożnej, bożyszcze nastolatków w latach 80. i na początku 90. Po przejściu na sportową emeryturę obejmował posady trenera w kolejnych zespołach i reprezentacjach, ale prowadzone przezeń drużyny nie odniosły większych sukcesów. Zostawił po sobie autobiografię, wydaną również w Polsce.

26. – Daria Nicolodi, włoska aktorka i scenarzystka. Ze względu na małżeństwo z Dariem Argento (1974-1985) wystąpiła w głównych bądź wyraźnych drugoplanowych rolach w większości jego najważniejszych filmów – „Głębokiej czerwieni”, „Infernie”, „Ciemności”, „Fenomenach” i „Operze”. Napisała też z mężem scenariusz do „Odgłosów” (sama nie mogła wystąpić ze względu na kontuzję). W tym okresie w głównej roli obsadził ją też Mario Bava w swoim „Schocku”. Po rozpadzie małżeństwa i porażce w postaci „Upiornego domu” (Nicolodi napisała do niego scenariusz i zagrała główną rolę) ograniczyła się do sporadycznych występów w produkcjach telewizyjnych. Dała się też namówić do zagrania w autobiograficznym filmie córki, Asii Argento („Scarlet Diva”).

27. – Piotr Strojnowski, muzyk reggae, wokalista, współzałożyciel zespołu Daab. Jego autorstwa są wszystkie teksty piosenek na pierwszej płycie zespołu, czyli m.in. „Fala ludzkich serc” i „Ogrodu serce”, znane bardziej jako „W moim ogrodzie”.

28. – David Prowse, brytyjski kulturysta, sztangista, a dopiero na końcu aktor. Grał drugoplanowe, ale mocno zauważalne role m.in. w „Horrorze Frankensteina” i „Frankenstein i potwór z piekła” (oczywiście był tam potworem Frankensteina), „Mechanicznej pomarańczy” (służący i ochroniarz Franka Alexandra), „Cyrku wampirów” (siłacz) i „Jabberwockym” (Czarny Rycerz). No a potem były „Gwiezdne wojny” i od tej pory Prowse był kojarzony już wyłącznie jako Darth Vader, aktor bez twarzy…

29. – Ben Bova, amerykański pisarz, redaktor i popularyzator SF, redaktor naczelny „Analog Science Fiction” (1972-1978) i „Omni” (1978-1981), laureat sześciu nagród Hugo za redagowane antologie. Z 80 powieści i 15 tomów opowiadań do Polski dotarło 13 tomów cyklu „Droga przez Układ Słoneczny” (z ogólnej liczby 27), powieść „Wędrowcy”, będąca pierwszą częścią tetralogii o tej samej nazwie, oraz zbiór opowiadań „Zbrodnia”. W czasach klubówek krążyły jeszcze w drugim obiegu beletryzacja scenariusza „THX 1138”, powieść „Brama wieczności” i wydane odrębnie opowiadanie „Potop”.

« 1 2 3 »

Komentarze

Dodaj komentarz

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Niekoniecznie jasno pisane: Jedenaście lat Sodomy
Marcin Knyszyński

21 IV 2024

Większość komiksów Alejandro Jodorowsky’ego to całkowita fikcja i niczym nieskrępowana, rozbuchana fantastyka. Tym razem jednak zajmiemy się jednym z jego komiksów historycznych albo może „historycznych” – fabuła czteroczęściowej serii „Borgia” oparta jest bowiem na faktycznych postaciach i wydarzeniach, ale potraktowanych z dość dużą dezynwolturą.

więcej »

Komiksowe Top 10: Marzec 2024
Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

17 IV 2024

W 24 zestawieniu najlepiej sprzedających się komiksów, opracowanym we współpracy z księgarnią Centrum Komiksu, czas się cofnął. Na liście znalazły się bowiem całkiem nowe przygody pewnych walecznych wojów z Mirmiłowa i ich smoka… Ale, o dziwo, nie na pierwszym miejscu.

więcej »