Kadr, który…: Włoski temperamentPodobno muzyka łagodzi obyczaje, ale na załączonym obrazku wyraźnie widzimy, że ta zasada nie zawsze sprawdza się w praktyce.
Marcin MroziukKadr, który…: Włoski temperamentPodobno muzyka łagodzi obyczaje, ale na załączonym obrazku wyraźnie widzimy, że ta zasada nie zawsze sprawdza się w praktyce. Nie da się ukryć, że gitarzysta, który w celu wymierzenia sprawiedliwości używa swego instrumentu niczym maczugi, to widok dość niecodzienny. Czym jednak naraził mu się wyglądający na turystę mężczyzna? Czyżby śmiał skrytykować występ wrażliwego na punkcie swoich umiejętności muzyka? Otóż wszystkiemu winna okazuje się nieznajomość miejscowych obyczajów. Przechodzień, któremu spodobała się śpiewana przez młodego człowieka serenada, postanowił nagrodzić jego wysiłki i rzucił mu do stóp pieniążek. Tymczasem krewki Włoch grał i śpiewał po prostu dla własnej przyjemności, wiec oburzył się, że ktoś daje mu jakąś jałmużnę (niezależnie od jej wysokości). Przynajmniej takie wytłumaczenie podają poszkodowanemu Kajtek i Koko, którzy są przypadkowymi świadkami całego tego zajścia. Nie mogą oni jednak przewidzieć, że ich troskliwość przyniesie efekty odwrotne od zamierzonych. Nie będzie to bowiem ostatnie spotkanie pary głównych bohaterów z tym turystą,którego będziemy świadkami w „Na tropach pitekantropa”. Co gorsza jegomość ten niedługo później uzna, że ilekroć na nich trafia, zawsze ma przykrości. Nieporozumienie na uliczce w Neapolu będzie miało więc jeszcze znacznie dalej idące konsekwencje nie tylko dla mężczyzny poturbowanego przez obdarzonego wybuchowym charakterem śpiewaka… 22 kwietnia 2021 |
Bo łagodzi, ale w dobrym wykonaniu. Wiem po sobie- nie znoszę, jak ktoś fałszuje, a jak mam sam dajmy na to śpiewać, to mam ochotę zdzielić się gitarą w głowę, albo przynajmniej muszę się porządnie znieczulić. Z kolei gdy pójdę na jakiś dobry koncert albo puszczę sobie jakieś dobre wykonanie, od razu mi nerwy przechodzą.
The Who roztrzaskiwali po koncertach swój sprzęt, a Jimi Hendrix nawet swą gitarę spalił. No i kolejnym rockmanom już tak zostało jako buntownicza poza...
Może ten Włoch był rock'n'rollowcem?
Polecam filmik z wesela. W jednej z ról pan z Nirvany:
https://www.youtube.com/watch?v=nd-_UwzSSvQ
Komiks to nie tylko historyjki obrazkowe. Jest on umownym przedstawieniem rzeczywistości oraz otaczającego nas świata. Jak na ten gatunek patrzono w Polsce Ludowej drugiej połowy lat 70.? I co wspólnego z teoretykami literatury, a także dziennikarzami tygodnika „Razem” mają poszczególne epizody „Porad Praktycznego Pana”? O tym wszystkim przeczytacie w artykule poniżej.
więcej »Komiksy DC z fabułą osadzoną w alternatywnym uniwersum, czyli tak zwane „elseworldy”, między 1990 a 2010 rokiem były normą. W roku 2011 rozpoczęła się era „The New 52”, wielki restart całego uniwersum, które samo stało się w całości takim właśnie elseworldem. Jakby tego było mało, DC postanowiło uruchomić kolejne światy alternatywne w stosunku do nowo powstałego. Tak powstała „Ziemia Jeden”.
więcej »Zmiany, zmiany, zmiany. W 23 zestawieniu najlepiej sprzedających się komiksów, opracowanym we współpracy z księgarnią Centrum Komiksu, same nowości i ani jednej pozycji sprzed miesiąca.
więcej »Batman zdemitologizowany
— Marcin Knyszyński
Superheroizm psychodeliczny
— Marcin Knyszyński
Za dużo wolności
— Marcin Knyszyński
Nigdy nie jest tak źle, jak się wydaje
— Marcin Knyszyński
„Incal” w wersji light
— Marcin Knyszyński
Superhero na sterydach
— Marcin Knyszyński
Nowe status quo
— Marcin Knyszyński
Fabrykacja szczęśliwości
— Marcin Knyszyński
Pusta jest jego ręka! Część druga
— Marcin Knyszyński
Pusta jest jego ręka! Część pierwsza
— Marcin Knyszyński
Głowa astronauty czy ufoludka?
— Wojciech Gołąbowski
W świetle i bez niego
— Wojciech Gołąbowski
Właściwy człowiek na właściwym grzbiecie
— Konrad Wągrowski
Trójwymiarowość
— Wojciech Gołąbowski
Sakai i Andreas
— Wojciech Gołąbowski
Pośród cieni
— Wojciech Gołąbowski
Co to to, kto to tak pcha
— Marcin Mroziuk
Ho, ho… kurde bele… ho!
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
No wiesz ty co…?
— Wojciech Gołąbowski
Kto wrobił G.H. Fretwella?
— Paweł Ciołkiewicz
Krótko o komiksach: Sielanka nigdy nie trwa wiecznie
— Marcin Mroziuk
Reacher: Sez. 2. odc. 4. Zabójcze kreacje wieczorowe
— Marcin Mroziuk
Reacher: Sez. 2. odc. 3. Konfrontacja jest lepsza niż bezczynne czekanie
— Marcin Mroziuk
Reacher: Sez. 2. odc. 2. W śledztwie liczą się szczegóły
— Marcin Mroziuk
Reacher: Sez. 2. odc. 1. Specjalna grupa śledcza na celowniku
— Marcin Mroziuk
Kulawe konie: Sez. 3. odc. 6. Prawda jak oliwa zawsze na wierzch wypływa
— Marcin Mroziuk
Kulawe konie: Sez. 3. odc. 5. Nikt nie chce być kozłem ofiarnym
— Marcin Mroziuk
Kulawe konie: Sez. 3. odc. 4. Tajemnice muszą być zawsze chronione
— Marcin Mroziuk
Kulawe konie: Sez. 3. odc. 3. Niewłaściwi ludzie w kluczowych miejscach
— Marcin Mroziuk
Kulawe konie: Sez. 3. odc. 2. Gra pozorów z wysoką stawką w tle
— Marcin Mroziuk
Matka miała w podstawówce nauczycielkę muzyki, która biła dzieci. Na koledze matki zepsuła sobie skrzypce, na kimś innym połamała smyczek :/