Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.
Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.
Niekoniecznie jasno pisane: Superheroizm psychodeliczny
Najsłynniejszą superbohaterską grupą mutantów Marvela od zawsze była i jest X-Men. Tego nikt nie podważa, w końcu Chris Claremont (ale nie tylko) wywindował pod koniec dwudziestego wieku popularność Cyclopsa i spółki na poziom niespotykany. Ale oprócz X-Men istniały i istnieją też inne grupy – dziś zajrzymy do najlepszego okresu jednej z nich, drugiej po X-Men według chronologii założenia. Poznajmy Nowych Mutantów z czasów, gdy rysował ich sam Bill Sienkiewicz.
Kulawe konie: Sez. 3. odc. 6. Prawda jak oliwa zawsze na wierzch wypływa
Po raz kolejny mamy okazję się przekonać, że chociaż agenci ze Slough House pod wieloma względami może nie dorównują kolegom z Regent’s Park, to nie sposób odmówić im pomysłowości, odwagi i waleczności (nawet jeśli cechy te nie rozkładają się równomiernie w ich grupie). Nie możemy mieć natomiast pewności, czy porażka Ingrid Tearney spowoduje, że w MI5 rzeczywiście nastąpią zmiany na lepsze.
Niedzielny krytyk komiksów: Można się nią ogolić!
Historia z przygodami pirackimi jest swoistą ciekawostką w dorobku Szarloty Pawel. Artystce kilkukrotnie zdarzyło się tworzyć od nowa swoje historie, ale w przypadku tej opowieści wygląda na to, że były to aż trzy podejścia. W tym tekście skupię się na ostatniej odsłonie, tej z przełomu lat 1982-83, wskazując jednocześnie co ciekawsze różnice w stosunku do wcześniejszych wersji oraz pozwolę sobie na kilka dygresji.
W krainie Wojennego Młota: Luty 2024
Mimo dodatkowego dnia tegoroczny luty nie obfitował w nadmiar warhammerowych nowinek.
Reacher: Sez. 2. odc. 1. Specjalna grupa śledcza na celowniku
Twórcy serialu nie zdecydowali się na ekranizowanie powieści Lee Childa po kolei, gdyż drugi sezon przedstawia wydarzenia z jedenastej w cyklu „Elity zabójców”. Niewątpliwą zaletą tego rozwiązania – oprócz atrakcyjnej sensacyjnej fabuły – jest zaś możliwość lepszego poznania przez widzów przeszłości Jacka Reachera.
Oblicza strachu
Jak pisać o końcu świata, gdy wszystko wokół nas się rozpada? Można tak jak Eugenia Kuzniecowa, której znakomita powieść „Drabina” została książką roku 2023 w Ukrainie.
PRL w kryminale: Femme fatale za kierownicą
„Zaczęło się w Zakopanem” to pierwsza – z dotychczas znanych – gazetowa „powieść milicyjna” Pawła Borysa Henelta, która nie ukazała się na łamach „Słowa Powszechnego”. I pierwsza, w której jako główny bohater nie pojawia się Wiktor Zaruba, chociaż nie brakuje w niej jego najbliższych współpracowników. Pod nieobecność majora na najważniejszego funkcjonariusza MO wyrasta porucznik Zbigniew Madej.
– kanał informacyjny ogólny [pomoc…] – kanał informacyjny działu [więcej…] – kanał informacyjny blogu
komiksowekomiksowe
10 naj… : Wehikuły czasuOd paru lat jesteśmy straszeni wizją likwidacją tzw. zmian czasu pomiędzy „letnim” a „zimowym”. Dzisiaj przechodzimy na ten drugi, z tej okazji przypominamy różnej maści artefakty, pozwalające na manipulowanie czasem. Doceńcie fakt, że są to wehikuły czasu zebrane wyłącznie z polskich komiksów.
Wojciech Gołąbowski, Marcin Osuch, Agnieszka ‘Achika’ Szady10 naj… : Wehikuły czasuOd paru lat jesteśmy straszeni wizją likwidacją tzw. zmian czasu pomiędzy „letnim” a „zimowym”. Dzisiaj przechodzimy na ten drugi, z tej okazji przypominamy różnej maści artefakty, pozwalające na manipulowanie czasem. Doceńcie fakt, że są to wehikuły czasu zebrane wyłącznie z polskich komiksów.  Chronolot – „Najdłuższa podróż” Chronolot jaki jest, każdy widzi. Przynajmniej ci, którzy oglądają telewizję. Ale z chronolotem dalekiego zasięgu to zupełnie inna sprawa. Do takich celów trzeba zbudować wielki egzemplarz specjalny. Tylko w ten sposób można dostać się w miarę komfortowo w odpowiedni moment w przeszłości. I szybko, bo były też chronoloty, które na cofnięcie się o kilka godzin potrzebowały siedmiu dni, trochę bez sensu.  Czasułki – „W Służbie Galaktycznej” Czasułki to jedyny w naszym zestawieniu wehikuł czasu pochodzenia roślinnego. Tak dokładnie, to są one uzupełnieniem właściwego wehikułu, za pomocą którego można przenieść się w czasie, a zjedzenie czasułek zapewnia powrót do momentu wyruszenia. Trochę pokręcona historia, ale bardzo sprawnie zilustrowana przez samego Grzegorza Rosińskiego.  Aparacik – „Tytus, Romek i A′Tomek” Wynalazek profesora T. Alenta trochę kojarzy mi się ze zmieniaczem czasu Hermiony, który trzeba było przekręcić odpowiednią liczbę razy, aby cofnąć się w czasie o kilka minut lub godzin (jest to prawdopodobnie odpowiedź na pytanie, czemu nikt go nie wykorzystał dla zabicia młodego Voldemorta – kto wytrzyma obracanie klepsydrą kilka tysięcy razy? toż ręce mogą odpaść). Aparacik jest wygodniejszy w działaniu, ma mianowicie korbkę. Odpowiednie jej użycie pozwala bohaterom na wizytę w Toruniu czasów Kopernika, a nawet podróż do starożytnego Egiptu (patrz ten kadr). Co ciekawe, w każdej epoce pojawiają się od razu w pasujących do niej strojach! Tak praktycznej strony nie przewidziało żadne z opisanych w naszym zestawieniu urządzeń.  Buty – „Pięć kroków wstecz” Buty, jak powszechnie wiadomo, służą zasadniczo do pokonywania przestrzeni. Nawet te mniej lub bardziej magiczne, jak chociażby siedmiomilowe, zwiększają zasięg chodzenia, ale nadal w trzech wymiarach. W „relaksowej” historyjce obuwie wykorzystano do przekraczania czwartego wymiaru, czyli oczywiście czasu. Jest jednak pewien haczyk, buty są jednorazowego użytku, a przenoszą do epoki, z której pochodzą.  Winda czasu – „Funky Koval” Czym się różni temporysta od terrorysty? Tym, że ten pierwszy tradycyjną terrorystyczną robotę taką jak zamachy i porwania realizuje także w różnym wymiarze czasowym. A do podróży w czasie wykorzystuje „windę czasu”, nieco przypominającą urządzenia do teleportacji ze „Startreka”. Temporyści pojawili się w odcinku, który jeszcze stanowił według zamysłu autorów oddzielny epizod, w związku z czym, nie dowiedzieliśmy się dużo więcej o tej sekcie. Z zapowiedzi autorów, że temporyści pojawią się w kolejnych odcinkach nic, niestety nie wyszło.  „w czasie gdy ja podróżuję” – „Antresolka Profesorka Nerwosolka” W tym kadrze mamy przykład tak lubianej przez Baranowskiego gry słów (czy raczej gry składni zdania). Nerwosolek wprawdzie odwiedzał kosmos oraz tajemniczy świat we własnej studni, jednak temporalnie nie podróżował. A w każdym razie autor nic na ten temat nie zdradził.  Chronotaradajka – „Niezwykłe wakacje ” Inżynier Bazyli Malinek wcale nie chciał swą chronotaradajką przenieść się do feudalnej Japonii. Planował znaleźć się w początku wieku XX w Kioto, w dodatku samotnie, a nie z dwójką ciekawskich chłopaków. Nastawiona w ten sposób maszyna, uruchomiona niechcący w obecności komponentu kierunkowego – miecza samurajskiego – wyraźnie przeciążyła się. Jedyne, co wiadomo, to że powrót nastąpi wkrótce po tym, jak na rączce parasola inżyniera zaświeci światełko.  Wehikuł czasu – „Wehikuł czasu” Można zaryzykować stwierdzenie, że wehikuł czasu z „Wehikułu czasu” H.G. Wellsa jest ojcem wszystkich wehikułów czasu. Polscy fani komiksu z pewnością zapamiętali niezwykle plastyczną wizję tej maszyny autorstwa Waldemara Andrzejewskiego, z komiksowej adaptacji do scenariusza Antoniego Wolskiego.  Wyobraźnia – „Złoto Alaski” Jonka, Jonek i Kleks dość często podróżują, choć tylko w tomie „Pióro contra flamaster” jest to podróż realna. W innych przypadkach docierają do Afryki lub za koło podbiegunowe wyłącznie w wyobraźni (choć z dziwnie realnymi efektami w finale). Moc wyobraźni może przenieść zarówno w przestrzeni jak i w czasie: w „Złocie Alaski” trafiają na rzeczony półwysep w połowie XIX wieku, w czasie gorączki złota. Ponieważ start wymaga wielkiego skupienia, na początku przytrafia im się drobny błąd w Matriksie, kiedy to rozkojarzenie Jonki sprawia, że w pełnym rynsztunku polarno-narciarskim trafiają na… bałtycką plażę. Epoka owszem, zgadza się – sądząc po strojach nielicznych wczasowiczów, którzy doznają lekkiego szoku. Pogłębionego tym, że kiedy dziewczyna posłusznie się skupia i podróżnicy znikają w zawiei, nad morzem w środku lata zaczyna padać śnieg.  Klepsydra – „W mocy Wielkiej Bogini” Wydawało się, że stara, popsuta klepsydra – pamiątka po podróżach i odkryciach ojca bohatera krótkiego komiksu Marii Olszewskiej i Marka Szyszko – może być jedynie ozdobą. A jednak, gdy młodzian trzymając ją w ręce, wyraził chęć podróży w czasie, piasek zaczął się przesypywać… Bohater trafił do niezwykłej, matriarchalnej cywilizacji, gdzie bieg wydarzeń skumulował się w dramatycznej, zagrażającej jego życiu scenie. Na szczęście wystarczyło ponownie mocno chwycić czasomierz, by wrócić do teraźniejszości.  31 października 2021 |
Bo wersje albumowe Kleksa często są inne od tych ze Świata Młodych. Głównie dlatego, że oryginalne plansze ginęły i autorka rysowała je na nowo.
Faktycznie w wersjach albumowych niekiedy się coś mogło różnić - KAW był np. irytujący przy wydawaniu albumowym Kajka i Kokosza, bo zwykle przycinał pierwszy kadr ze "Świata Młodych" w postaci ozdobnego wcięcia w pierwszym akapicie.
Dobrze że w tych przenoszących do określonej epoki butach BYŁ sposób powrotu w macierzyste czasy poprzez zdjęcie tychże, bo tak to byłaby to podróż w jedną tylko stronę...
Bodajże w "Jeżu Jerzym" był wehikuł czasu w postaci fajki z pewnym ziołem. Po zapaleniu przenosił w czasie o 3-5 dni, niestety tylko w przyszłość ;-P. Podobnie działa też butelka samogonu z "Kija w dupie"- wystarczy łyk i jesteśmy w przyszłości, odległej o ca. dwa tygodnie.
Było też urządzenie do przenosin w czasie zwane „translatorem” w komiksach o Yansie.
Większość komiksów Alejandro Jodorowsky’ego to całkowita fikcja i niczym nieskrępowana, rozbuchana fantastyka. Tym razem jednak zajmiemy się jednym z jego komiksów historycznych albo może „historycznych” – fabuła czteroczęściowej serii „Borgia” oparta jest bowiem na faktycznych postaciach i wydarzeniach, ale potraktowanych z dość dużą dezynwolturą.
więcej »
W 24 zestawieniu najlepiej sprzedających się komiksów, opracowanym we współpracy z księgarnią Centrum Komiksu, czas się cofnął. Na liście znalazły się bowiem całkiem nowe przygody pewnych walecznych wojów z Mirmiłowa i ich smoka… Ale, o dziwo, nie na pierwszym miejscu.
więcej »
Wiosna w pełni także na rynku komiksowym. Jest z czego wybierać i aż strach pomyśleć, co będzie się działo w maju.
więcej »Jedenaście lat Sodomy
— Marcin Knyszyński
Batman zdemitologizowany
— Marcin Knyszyński
Superheroizm psychodeliczny
— Marcin Knyszyński
Za dużo wolności
— Marcin Knyszyński
Nigdy nie jest tak źle, jak się wydaje
— Marcin Knyszyński
„Incal” w wersji light
— Marcin Knyszyński
Superhero na sterydach
— Marcin Knyszyński
Nowe status quo
— Marcin Knyszyński
Fabrykacja szczęśliwości
— Marcin Knyszyński
Pusta jest jego ręka! Część druga
— Marcin Knyszyński
Uczmy się języków!
— Marcin Osuch
„Szalony Kojot” przez dwie chmury?
— Marcin Osuch
Aparat, góry, człowiek
— Marcin Osuch
Niech prezydent się tym zajmie
— Marcin Osuch
Ratunek czy porwanie?
— Marcin Osuch
Zatrzymane w słowach
— Marcin Osuch
Broń i pieniądze
— Marcin Osuch
Tylko wkrętacza brakuje
— Marcin Osuch
I gwiazdka z nieba nie pomoże, kiedy brak natchnienia
— Agnieszka ‘Achika’ Szady
Zbierając okruchy przeszłości
— Wojciech Gołąbowski
Dziwna sprawa z tym Kleksem: w moim wydaniu (o ile tak można nazwać komiks pracowicie powycinany ze Świata Młodych) obrazek jest kompletnie inny! Tylko jedno małżeństwo z dzieckiem i ojciec na narciarzy reaguje pytaniem, czy to dr Chałubiński.