Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 19 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Komiksy

Magazyn CCXXXV

Podręcznik

Kulturowskaz MadBooks Skapiec.pl

Nowości

komiksowe

więcej »

Zapowiedzi

komiksowe

więcej »

Phil Jimenez, Geoff Johns, Jerry Ordway, George Pérez, Ivan Reis
‹Nieskończony kryzys›

WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułNieskończony kryzys
Scenariusz
Data wydania22 sierpnia 2018
RysunkiPhil Jimenez, Jerry Ordway, George Pérez, Ivan Reis
Wydawca Egmont
ISBN9788328134393
Format264s. 180x275 mm
Cena99,99
Gatuneksuperhero
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

Niekoniecznie jasno pisane: Doskonały świat nie potrzebuje Supermana

Esensja.pl
Esensja.pl
1 2 »
Mamy rok 2005. Minęło dwadzieścia lat od „Kryzysu na nieskończonych ziemiach”, największego wydarzenia w historii uniwersum DC Comics. Przyszła pora na jubileusz – w końcu nic tak nie nakręca sprzedaży jak wielkie crossovery doprowadzające uniwersum na skraj zagłady i przewijające się przez wiele równolegle wydawanych tytułów. Siedmioodcinkowy „Nieskończony kryzys” wpisał się w powyższe zasady idealnie.

Marcin Knyszyński

Niekoniecznie jasno pisane: Doskonały świat nie potrzebuje Supermana

Mamy rok 2005. Minęło dwadzieścia lat od „Kryzysu na nieskończonych ziemiach”, największego wydarzenia w historii uniwersum DC Comics. Przyszła pora na jubileusz – w końcu nic tak nie nakręca sprzedaży jak wielkie crossovery doprowadzające uniwersum na skraj zagłady i przewijające się przez wiele równolegle wydawanych tytułów. Siedmioodcinkowy „Nieskończony kryzys” wpisał się w powyższe zasady idealnie.

Phil Jimenez, Geoff Johns, Jerry Ordway, George Pérez, Ivan Reis
‹Nieskończony kryzys›

WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułNieskończony kryzys
Scenariusz
Data wydania22 sierpnia 2018
RysunkiPhil Jimenez, Jerry Ordway, George Pérez, Ivan Reis
Wydawca Egmont
ISBN9788328134393
Format264s. 180x275 mm
Cena99,99
Gatuneksuperhero
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
„Kryzys na nieskończonych ziemiach”, ze scenariuszem Marva Wolfmana i rysunkami George’a Pereza, był wielkim sprzątaniem po pięćdziesięciu latach bałaganiarstwa Złotej, Srebrnej i Brązowej Ery komiksu. Uniwersum DC Comics zostało uproszczone i scalone do jednego wszechświata nazywanego „Nową Ziemią” – konglomeratu „Ziemi–1”, „Ziemi–2”, „Ziemi–4”, „Ziemi–S” i „Ziemi–X” z dominującą rolą tej pierwszej. Nastała Mroczna Era komiksu amerykańskiego, nazywana czasem Erą Nowoczesną. Kluczowi bohaterowie DC Comics zostali zaprezentowani na nowo, w duchu nowej, o wiele poważniejszej epoki. John Byrne napisał słynnego „Człowieka ze stali”, Frank Miller „Batmana. Rok pierwszy”, a taki Flash na ten przykład został całkowicie odnowiony – umarł Barry Allen, niech żyje Wally West! Nowe „originy” bohaterów DC nie były jednak tworzone jednocześnie i pod kontrolą jakiegoś wielkiego koordynatora z klarowną wizją. Niebezpieczeństwo chaosu znów zawisło nad ciągłością fabularną DC Comics.
We wstępie do „Nieskończonego kryzysu” możemy przeczytać, że „Julius Schwartz powiedział kiedyś, że komiksowym wszechświatom trzeba robić lewatywę co mniej więcej dziesięć lat. Trzeba uwolnić je od balastu starych historii i pozwolić, by rozwijały się nowe opowieści pełne nieskończonych możliwości. Mądry był z niego człowiek”. Gdy kończyła się pierwsza dekada Mrocznej Ery komiksu, kluczowe postacie uniwersum zmagały się naprawdę z poważnymi problemami. Bane złamał kręgosłup człowieka-nietoperza, Superman poległ w pojedynku z Doomsdayem a Zieloną Latarnię opętał przerażający kosmiczny byt zwany Parallaxem. Na te wszystkie tragedie zaczęły się nakładać znowu pewne nieścisłości fabularne – pokryzysowe „retcony” (wsteczne korekty oficjalnie obowiązujących „biografii” herosów DC) nie wychodziły w jednym czasie i ciągłość fabularna DC Comics znów traciła spójność. Druga połowa 1994 roku przyniosła zatem crossover znany jako „The Zero Hour. Crisis in Time!”, kolejny „kryzys” prostujący pokręcone ścieżki jakimi poruszały się umysły scenarzystów komiksowych. Tym razem superzłoczyńcą był… superbohater – Hal Jordan, najsłynniejsza Zielona Latarnia Ziemi – który postanowił „naprawić czas” tak, aby nigdy nie doszło do wspomnianej historii z Parallaxem.
Kolejne dziesięć lat minęło bez większych rewolucji. Mniej więcej w 2000 roku w wydawnictwie zabłysła nowa gwiazda – młody scenarzysta, Geoff Johns, zaczął pisać dla DC Comics. To on przywrócił do łask Hala Jordana w sześcioczęściowej historii „Green Lantern. Rebirth” z 2004 i 2005 roku. Spektakularny powrót tej popularnej postaci i uznanie czytelników przetarły Johnsowi drogę na szczyt. Zanim jednak tam dotarł musiał zaliczyć pewne punkty kontrolne – jednym z nich był „Nieskończony kryzys”. Zbliżała się dwudziesta rocznica scalenia uniwersum DC – młody autor nie mógł wymarzyć sobie lepszej okazji na wykazanie się.
Zaczęło się w maju 2005 roku. Wtedy to wydany został niemal stustronicowy one-shot „Countdown to Infinite Crisis” ze scenariuszem (między innymi) Geoffa Johnsa. „Infinite Crisis” już założenia miał być komiksem, po który sięgną wszyscy, także i ci „niedzielni” fani DC Comics. Zatem zadaniem „Countdown…” było przygotowanie gruntu pod to wydarzenie i wprowadzenie mniej zorientowanych czytelników w bieżącą sytuację w uniwersum. A była ona dość napięta – nie milkły jeszcze echa „Kryzysu tożsamości” Brada Meltzera z 2004 roku, a superherosi nadal zmagali się z własną naturą i wewnętrznymi problemami. Jeden z nich, Blue Beetle, wpadł na trop tajemniczej organizacji „Checkmate”, na której czele stał niejaki Maxwell Lord. Nad wszystkimi tajnymi tożsamościami herosów zawisło zagrożenie – Checkmate, przejęło kontrolę nad satelitą o nazwie „Brat Oko” i sterowanymi przez nią dronami. Urządzenia te wymyślił kiedyś w dobrej wierze Batman – teraz „OMAC Project” (Observational Meta-human Activity Constructs), jest w rękach Lorda, który ma na celu totalną infiltrację całej superbohaterskiej społeczności. Ktoś musi „pilnować strażników”, przecież mogą nadejść czasy, kiedy to zapragną przejąć kontrolę nad naszą planetą. Maxwell Lord, nowa wersja „Monitora” sprzed dwudziestu lat”, i jego organizacja doprowadzili w końcu do tego, że superbohaterowie stali się w oczach zwykłych ludzi nie tak kryształowi, jak by się mogło wydawać. Doprowadzona do ostateczności Wonder Woman zabiła Lorda, a cała wyjęta z kontekstu scena, została transmitowana na cały świat przez „Brata Oko”. Superherosom już nikt nie ufa, a coraz więcej ludzi zaczyna się ich bać. DC Comics postanowiło reaktywować idee stanowiące podstawę „Kingdom Come”, wydanego w 1996 roku komiksu Alexa Rossa i Marka Waida – teraz już nie gdzieś bezpiecznie w jednym z „elseworlds”, lecz po prostu w mainstreamie.
„Countdown to Infinite Crisis” był również zalążkiem czterech innych miniserii, wspólnie prowadzących do wydarzeń „Nieskończonego kryzysu”. Wszystkie wystartowały w czerwcu bądź lipcu 2005 i były wydawane równolegle, przez cały czas trwania „Infinite Crisis”. „The OMAC Project” to bezpośrednia kontynuacja fabuły „Countdown…” i pojedynek z Maxwellem Lordem oraz jego organizacją. „Day of Vengeance” zabrał czytelników do „magicznego” zakątka DC Comics, gdzie naprędce sklecona grupa „Shadowpact” walczyła rozpaczliwie o ocalenie magii w uniwersum, którą postanowił zniszczyć potężny Spectre, uznający ją za aberrację naturalnego porządku rzeczy. „Rann-Thanagar War” to wyprawa w kosmos DC, wielka galaktyczna wojna między dwoma narodami i kontynuacja wątków wspomnianego „Green Lantern. Rebirth”. „Villains United” to dzieje innego z kolei ugrupowania – zebranego przez Lexa Luthora, który ma swój własny plan unicestwienia superbohaterów. Wydarzenia z wszystkich czterech serii przeplatały się z akcję omawianego dziś albumu i stanowiły znaczące uzupełnienie jego fabuły. Tak po prawdzie, sam „Nieskończony kryzys”, oderwany od nich, może sprawiać wrażenie lekko chaotycznego i niezrozumiałego – w końcu zaczyna się w samym środku akcji.
„Infinite Crisis” wystartował w grudniu 2005 roku. Znajdujemy się na Nowej Ziemi – jedynej Ziemi w pokryzysowym uniwersum DC. Jak pamiętamy z końcówki „Kryzysu na nieskończonych Ziemiach”, cztery osoby pochodzące z innych, usuniętych światów, nie potrafiły i nie chciały odnaleźć się w nowej rzeczywistości. Alexander Luthor z Ziemi-3 (nazwijmy dla uproszczenia go Luthorem-3), Superboy z Ziemi-1 (Superboy Prime), Superman i Lois z Ziemi-2 (Superman-2, Lois-2) przenieśli się do innego wymiaru, istniejącego poza jedynym uniwersum DC. Mieli tam pozostać na zawsze – DC użyło ich postaci w „Kryzysie…” i podziękowało za współpracę. Ale po dwudziestu latach Geoff Johns stwierdził, że je wykorzysta. Czwórka bohaterów cały czas obserwowała to, co dzieje się na Nowej Ziemi – i z czasem zaczęło się im to coraz mniej podobać. Dlaczego?
Mroczna Era przyniosła komiksy poważniejsze i przeznaczone dla dojrzałego, dorosłego odbiorcy. Alan Moore i Frank Miller rozbili kolorowy mit nieskazitelnego superbohatera w drobny mak, urealniając niejako sam archetyp. Uniwersum DC stało się mroczne i brutalne – z czasem twórcy zaczęli zapominać, że „dojrzałość” niekoniecznie oznacza nihilizm. Całe lata dziewięćdziesiąte były takie – przesadzone momentami do granicy autoparodii, z komiksami pełnymi wielkich mięśni, spluw i gonitwy za standardami pnącego się w górę wyników sprzedażowych wydawnictwa „Image Comics”. Superherosi przestawali być „super”.
Upadek wartości możemy zaobserwować już na początku „Nieskończonego kryzysu”. Akcja rozpoczyna się na księżycu, gdzie, w ruinach dopiero co zniszczonej bazy obserwacyjnej Ligi Sprawiedliwości, spotyka się „Trójca” – Wonder Woman, Batman i Superman. Sztandarowi herosi DC Comics przestają się rozumieć i akceptować, więzi między nimi się rozpadają. Rozgoryczeni zaczynają wytykać sobie błędy – Batman, ogarnięty obsesją kontroli, stworzył „Brata Oko”, Diana posunęła się do morderstwa, a Superman, rzekomy wzorzec i morska latarnia, pozwalał na to wszystko. Batman mówi Kryptończykowi, że ten nie jest już dla nikogo wykładnią i że ostatni raz był inspiracją dla kogokolwiek wtedy, gdy umarł.
Świat pogrąża się w chaosie. Drony OMAC wymknęły się spod kontroli, ludzie boją się superbohaterów, Gotham staje się polem „bitwy o magię”, Stowarzyszenie Złoczyńców Lexa Luthora zabija niemal wszystkich członków „Amerykańskich Bohaterów” dowodzonych przez Wuja Sama a miasto Bludhaven staje się swego rodzaju Sodomą i Gomorą DC, o którą walczą jedni z najmniej „skażonych ciemnością” bohaterów uniwersum, czyli Nastoletni Tytani z Nightwingiem na czele. W Smallville, na farmie państwa Kent, żyje Connor Kent, Superboy Nowej Ziemi, klon Supermana i Luthora znany z „Rządów Supermanów” – zrezygnowany i załamany całą tą sytuacją.
1 2 »

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Komiksowe Top 10: Marzec 2024
Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

17 IV 2024

W 24 zestawieniu najlepiej sprzedających się komiksów, opracowanym we współpracy z księgarnią Centrum Komiksu, czas się cofnął. Na liście znalazły się bowiem całkiem nowe przygody pewnych walecznych wojów z Mirmiłowa i ich smoka… Ale, o dziwo, nie na pierwszym miejscu.

więcej »

Po komiks marsz: Kwiecień 2024
Paweł Ciołkiewicz, Piotr ‘Pi’ Gołębiewski, Marcin Knyszyński, Marcin Osuch

11 IV 2024

Wiosna w pełni także na rynku komiksowym. Jest z czego wybierać i aż strach pomyśleć, co będzie się działo w maju.

więcej »

Najlepsze komiksy 2023 roku według czytelników Esensji
Esensja Komiks

4 IV 2024

Tradycyjnie, jak co roku, przeprowadziliśmy wśród czytelników Esensji ankietę, w której mieli wskazać najlepsze komiksy minionego roku. Najwyższa pora aby zapoznać się z jej wynikami.

więcej »

Polecamy

Batman zdemitologizowany

Niekoniecznie jasno pisane:

Batman zdemitologizowany
— Marcin Knyszyński

Superheroizm psychodeliczny
— Marcin Knyszyński

Za dużo wolności
— Marcin Knyszyński

Nigdy nie jest tak źle, jak się wydaje
— Marcin Knyszyński

„Incal” w wersji light
— Marcin Knyszyński

Superhero na sterydach
— Marcin Knyszyński

Nowe status quo
— Marcin Knyszyński

Fabrykacja szczęśliwości
— Marcin Knyszyński

Pusta jest jego ręka! Część druga
— Marcin Knyszyński

Pusta jest jego ręka! Część pierwsza
— Marcin Knyszyński

Zobacz też

Inne recenzje

Po komiks marsz: Sierpień 2018
— Esensja Komiks

Z tego cyklu

Batman zdemitologizowany
— Marcin Knyszyński

Superheroizm psychodeliczny
— Marcin Knyszyński

Za dużo wolności
— Marcin Knyszyński

Nigdy nie jest tak źle, jak się wydaje
— Marcin Knyszyński

„Incal” w wersji light
— Marcin Knyszyński

Superhero na sterydach
— Marcin Knyszyński

Nowe status quo
— Marcin Knyszyński

Fabrykacja szczęśliwości
— Marcin Knyszyński

Pusta jest jego ręka! Część druga
— Marcin Knyszyński

Pusta jest jego ręka! Część pierwsza
— Marcin Knyszyński

Tegoż twórcy

Oto koniec znanego nam świata
— Marcin Knyszyński

Uczta ekstremalna
— Marcin Knyszyński

Tort i świeczki dla Batmana
— Maciej Jasiński

Nawiedzony Londyn
— Andrzej Goryl

Superpolicjanci w supermieście – po raz drugi
— Andrzej Goryl

A po nocy przychodzi dzień
— Marcin Knyszyński

Gdy zalewa nas żółć
— Marcin Knyszyński

Raz na wodzie, raz pod wodą
— Marcin Knyszyński

Prequel, spin-off, sequel
— Marcin Knyszyński

Londyn magiczny (zły)
— Marcin Knyszyński

Tegoż autora

Oto koniec znanego nam świata
— Marcin Knyszyński

Po komiks marsz: Kwiecień 2024
— Paweł Ciołkiewicz, Piotr ‘Pi’ Gołębiewski, Marcin Knyszyński, Marcin Osuch

Miecze i sandały
— Marcin Knyszyński

Z rodzynkami, czy bez?
— Marcin Knyszyński

Hola, hola, panie Straczynski!
— Marcin Knyszyński

Żadna dziura nie jest dość głęboka
— Marcin Knyszyński

Uczta ekstremalna
— Marcin Knyszyński

Straczynski Odnowiciel
— Marcin Knyszyński

Cztery wywiady, coś tam pomiędzy i pogrzeb
— Marcin Knyszyński

Bez emocji
— Marcin Knyszyński

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.