Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 24 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Komiksy

Magazyn CCXXXV

Podręcznik

Kulturowskaz MadBooks Skapiec.pl

Nowości

komiksowe

więcej »

Zapowiedzi

komiksowe

więcej »

Alexandro Jodorowsky, Milo Manara
‹Borgia: Borgia #4: Wszystko marność›

EKSTRAKT:40%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułBorgia #4: Wszystko marność
Scenariusz
Data wydaniagrudzień 2010
RysunkiMilo Manara
Wydawca Taurus Media
CyklBorgia
ISBN9788360298565
Gatunekerotyka
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

Historia w obrazkach: Papież, który… gwałci, pluje, kopuluje
[Alexandro Jodorowsky, Milo Manara „Borgia: Borgia #4: Wszystko marność” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Że też wstydu nie mają! Osiemdziesięciojednoletni Alexandro Jodorowsky oraz sześćdziesięciosześcioletni Milo Manara zamiast, jak przystało na nobliwych staruszków, wygrzewać swoje kości w kurortach, opublikowali właśnie czwarty tom opowieści o występnej rodzinie Borgiów. „Wszystko marność”, choć dotyczy historii, z nią samą niewiele ma jednak wspólnego. Za to przedstawionymi w komiksie perwersjami można by obdzielić kilka filmów pornograficznych.

Sebastian Chosiński

Historia w obrazkach: Papież, który… gwałci, pluje, kopuluje
[Alexandro Jodorowsky, Milo Manara „Borgia: Borgia #4: Wszystko marność” - recenzja]

Że też wstydu nie mają! Osiemdziesięciojednoletni Alexandro Jodorowsky oraz sześćdziesięciosześcioletni Milo Manara zamiast, jak przystało na nobliwych staruszków, wygrzewać swoje kości w kurortach, opublikowali właśnie czwarty tom opowieści o występnej rodzinie Borgiów. „Wszystko marność”, choć dotyczy historii, z nią samą niewiele ma jednak wspólnego. Za to przedstawionymi w komiksie perwersjami można by obdzielić kilka filmów pornograficznych.

Alexandro Jodorowsky, Milo Manara
‹Borgia: Borgia #4: Wszystko marność›

EKSTRAKT:40%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułBorgia #4: Wszystko marność
Scenariusz
Data wydaniagrudzień 2010
RysunkiMilo Manara
Wydawca Taurus Media
CyklBorgia
ISBN9788360298565
Gatunekerotyka
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
„Wszystko marność” to czwarty i zarazem ostatni album z publikowanego od sześciu lat cyklu „Borgia”, autorstwa słynnego chilijskiego, chociaż z żydowsko-ukraińskimi korzeniami, scenarzysty Alejandra Jodorowsky’ego i włoskiego rysownika Mila Manary. Seria poświęcona została niezwykle barwnej postaci papieża Aleksandra VI i jego dzieciom: synom Juanowi (w komiksie nazywanemu Giovannim) i Cezarowi oraz córce Lukrecji. Mimo że nigdzie nie ma odpowiedniej adnotacji, biorąc pod uwagę kontekst, w jakim przedstawiony został ów wpływowy ród, można wnioskować, że pisarz z Ameryki Południowej oparł się – przynajmniej w ogólnych zarysach – na wydanej przed dziesięcioma laty, a więc już pośmiertnie, ostatniej powieści Mario Puzo oryginalnie zatytułowanej „The Family”, w naszym kraju znanej jednak jako „Rodzina Borgiów”. To właśnie Puzo pierwszy przedstawił Aleksandra VI i jego bliskich jako protoplastów włoskiej mafii, którzy starają się przejąć pełną kontrolę – polityczną, gospodarczą i, z racji funkcji pełnionej przez Rodriga, również duchową – nad całą Italią. Którzy we wszystkich swoich działaniach kierują się jedynie dobrem i interesem dynastii. Jodorowsky poszedł dokładnie tym samym tropem i raczej trudno uznać to za przypadek.
W poprzednich albumach serii – „Krwi dla papieża” (2004), „Władzy i grzechu” (2006) oraz „Płomieniach stosu” (2008) – autorzy nie szczędzili czytelnikom sensacji i skandali. Chętnie zaglądali do alkowy papieża, dając przy okazji posłuch chyba wszystkim, krążącym od stuleci, plotkom na temat Aleksandra VI i członków jego familii. Podejrzewano go o spółkowanie z własną córką? Proszę, pokazujemy. Słynął ojciec święty z organizowanych w pałacu papieskim orgii seksualnych? Trudno wyobrazić sobie coś bardziej widowiskowego do przedstawienia w formie rysunkowej. I w zasadzie nie ma w tym nic złego. Skoro dawny kardynał Borgia na to zasłużył, niech takim będzie pokazany i zapamiętany przez potomnych. Problem jednak w tym, że z każdą kolejną odsłoną cyklu Jodorowsky coraz bardziej oddalał się od prawdy historycznej. W finale zaś – „odjechał” na całego, serwując pokaźną porcję drobnych kłamstewek i znacznie poważniejszych przeinaczeń. Jak można sądzić, uczynił to tylko po to, aby spiętrzyć do granic nieprawdopodobieństwa poziom niegodziwości i perwersji, co mogłoby wydatnie pomóc w wypromowaniu tak obrazoburczego dzieła.
Stwierdzi ktoś: Być może Chilijczykowi wcale nie zależało na stworzeniu komiksu historycznego. Gdyby jednak właśnie tak było, nie musiałby przecież wcale posługiwać się postaciami istniejącymi niegdyś w rzeczywistości. Mógł, jak już często robił to wcześniej, stworzyć opowieść z pogranicza fantastyki (vide „Incal”, „Kasta Metabaronów”, „Technokapłani”), w której ze spokojem pomieściłby wszystkie swoje pomysły fabularne zawarte w „Borgii”. Akcja „Wszystko marność” rozpoczyna się w końcu XV wieku, prawdopodobnie około 1498 roku. Król Francji Karol VIII Walezjusz odnosi spore sukcesy w Italii; rzuca do swych stóp Neapol, co przyprawia o ból głowy ambitnego papieskiego syna Cezarego, który wciąż jeszcze nie porzucił marzeń o panowaniu nad całym Półwyspem Apenińskim. Na razie jednak musi uznać wyższość swego francuskiego rywala, kryjąc się przed nim we Florencji, gdzie korzysta z azylu w domu słynnego myśliciela Niccolò Machiavellego. Gdy jednak dziwnym zrządzeniem losu Karol VIII zostaje wyeliminowany z walki o Italię, młody Borgia wraca do Rzymu i żąda od swego ojca, by ten zrzucił z jego barków ciążący mu straszliwie płaszcz kardynalski i powierzył wreszcie dowodzenie armią. Aleksander VI nie ma jednak wcale zamiaru tego robić i wyznacza na dowódcę wojska starszego z synów, Giovanniego (Juana). Ale gdy niebawem Giovanni ginie w niewyjaśnionych okolicznościach, papież nie mając wyboru, spełnia wielkie marzenie Cezarego. Wkrótce też syn Rodriga – choć, jak się okazuje, i tego nie możemy być pewni – wyrusza na triumfalny podbój włoskich miast. Nie zdaje sobie jednak sprawy, że szczęście, które właśnie złapał za nogi, okaże się boleśnie krótkotrwałe.
Ponieważ „Wszystko marność” od początku zamierzone zostało jako ostatni tom serii, Jodorowsky musiał pozamykać najważniejsze wątki opowieści, co w przypadku komiksu zahaczającego o historię równało się praktycznie z odesłaniem wszystkich bohaterów po kolei do Świętego Piotra. Żeby zaś zbytnio nie rozwlekać całości, scenarzysta zdecydował się na bezczelne wręcz naginanie faktów. Jedynie śmierć Giovanniego przedstawiona została w zgodzie z istniejącymi hipotezami (bo prawdy nie poznamy w tym przypadku zapewne już nigdy). Z kolejnymi członkami rodu Borgiów Chilijczyk postąpił już z nieprawdopodobną wręcz dowolnością. Żywot Lukrecji skrócił o dobrych kilkanaście lat, każąc przy okazji zapłacić pięknej lubieżnicy bolesną karę za lata rozpusty. Cezarowi także zdecydował się do końca odebrać dobre imię, nie pozwalając mu umrzeć w walce z wojskami wrogiego Borgiom hrabiego de Lerin. Girolamo Savonarolę posłał, co prawda, na stos, ale jakby zapomniał, że jego los dopełnił się nie w Rzymie, lecz we Florencji. No tak, ale wtedy słynny fanatyczny mnich dominikański nie mógłby zostać poddany wyrafinowanym i perwersyjnym torturom, jakie w komiksie zafundował mu Aleksander VI. Widowiskową śmierć sprawił Jodorowsky również Karolowi VIII, co w sumie – chyba jako jedyne – można usprawiedliwić. Bo chyba każdy władca wolałby spłonąć w lawie Wezuwiusza, niż stracić życie podczas niewinnej, zdawałoby się, gry w piłkę (a mówiąc precyzyjniej: w jedną z wersji tenisa, zwaną przez Francuzów jeu de paume).
Żebyśmy dobrze się zrozumieli: Naginanie historii nie zawsze musi być naganne. Gdy jednak robi się to jedynie po to, aby kogoś lub coś zohydzić i zyskać dzięki temu rozgłos – trudno tego typu postępowanie pochwalić. Ale i to dałoby się pewnie znieść, gdyby opowieść o Borgiach miała w sobie jakiś wewnętrzny nerw, niosła głębsze przesłanie (choćby i krytykę Kościoła i papiestwa); w każdym razie – gdyby oferowała coś więcej, niż tylko gigantyczną porcję, nie zawsze nawet uzasadnionych fabularnie, perwersji i sprośności. W ostatnim tomie cyklu wszystko zostało bowiem podporządkowane dwóm podstawowym celom: spektakularnemu uśmierceniu głównych bohaterów i epatowaniu zboczeniami seksualnymi. Wszystko inne przestało się liczyć. Dlatego też fabuła rwie się co rusz, a scenarzysta rozpaczliwie poszukuje ciągów przyczynowo-skutkowych, którymi da się poszczególne fragmenty pozszywać. Całości nie ratują nawet tradycyjnie urokliwe rysunki Manary. Pewnie dlatego, że po przedwczesnym – czysto „ideologicznym” – uśmierceniu Lukrecji Borgii włoski artysta nie ma już możliwości dania upustu swojej największej fascynacji, czyli przedstawianiu nagich kobiet w najbardziej wymyślnych i wyzywających pozach. Podsumowując: Zaczęła się ta seria całkiem obiecująco, skończyła natomiast na poziomie pornograficznych filmów Eda Wooda, które reżyser ten kręcił u schyłku swojej filmowej kariery. Szkoda. Wielka szkoda!
koniec
12 stycznia 2011

Komentarze

28 II 2011   18:29:02

Oj, mocna przesada z tym Ed Woodem! Lepsze będzie porównanie do Tinto Brassa i jego KALIGULI (pełna wersja na DVD dostępna w każdym Empiku!). Jest oczywiste, że mini-seria Jodo i Manary nie aspiruje do rangi poważnego komiksu historycznego, było to widać już po pierwszym albumie. Jako okrutna i wyuzdana fantasmagoria sprawdza się zaś znakomicie. Niewiele jest równie odważnych komiksów na naszym rynku, zwłaszcza po upadku Hella Komiks, dlatego też BORGIOWIE mają moje pełne poparcie! Ciekawe, czy Taurus wyda również swego rodzaju sequel, pierwszy tom serii LE PAPE TERRIBLE, opowiadający o kolejnym dość paskudnym namiestniku piotrowym?

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Dyskretny urok showbiznesu
Paweł Ciołkiewicz

24 IV 2024

Nestor Burma to prywatny detektyw, który ma skłonność, naturalną chyba u prywatnych detektywów, do wpadania w tarapaty. Po „Mgle na moście Tolbiac”, „Ulicy Dworcowej 120” oraz „Awanturze na Nation” dostajemy kolejny album z jego przygodami. „Chciałeś mnie widzieć martwą?” to opowieść o intrydze rozgrywającej się w świecie musicali.

więcej »

Przygody małych króliczków
Maciej Jasiński

23 IV 2024

„Opowieści z Bukowego Lasu” to kolejna już seria dla dzieci, którą od roku 2021 publikuje wydawnictwo Egmont. Tym razem mamy do czynienia z cyklem przeznaczonym dla najmłodszych czytelników, którzy dopiero stawiają pierwsze kroki w świecie komiksu.

więcej »

Impreza się rozkręca
Dagmara Trembicka-Brzozowska

22 IV 2024

Seria duetu Carbone & Gijé fabularnie rozwija się w bardzo ciekawym kierunku - widać to dosłownie z tomu na tom. Autorzy najwyraźniej mają zamiar stworzyć rozbudowaną opowieść fantastyczną z całkiem rozległym światem przedstawionym.

więcej »

Polecamy

Jedenaście lat Sodomy

Niekoniecznie jasno pisane:

Jedenaście lat Sodomy
— Marcin Knyszyński

Batman zdemitologizowany
— Marcin Knyszyński

Superheroizm psychodeliczny
— Marcin Knyszyński

Za dużo wolności
— Marcin Knyszyński

Nigdy nie jest tak źle, jak się wydaje
— Marcin Knyszyński

„Incal” w wersji light
— Marcin Knyszyński

Superhero na sterydach
— Marcin Knyszyński

Nowe status quo
— Marcin Knyszyński

Fabrykacja szczęśliwości
— Marcin Knyszyński

Pusta jest jego ręka! Część druga
— Marcin Knyszyński

Zobacz też

Z tego cyklu

Powinno być lepiej
— Sebastian Chosiński

Konkwistadorzy!
— Sebastian Chosiński

Z Kijowa do Algieru
— Sebastian Chosiński

Zaskakująco dobrze
— Dagmara Trembicka-Brzozowska

Do utraty tchu i zmysłów
— Sebastian Chosiński

Pycha kroczy przed upadkiem
— Wojciech Gołąbowski

Co znaczy współpraca
— Wojciech Gołąbowski

Bardzo na czasie
— Wojciech Gołąbowski

Miłość w czasach wojny
— Marcin Osuch

Przeczuwając własną śmierć
— Wojciech Gołąbowski

Tegoż twórcy

Orgia u Borgiów
— Paweł Ciołkiewicz

Rządy tłumu tępych idiotów
— Paweł Ciołkiewicz

Od świętości do absurdu
— Aleksander Krukowski

Podążaj za Białym Królikiem
— Paweł Ciołkiewicz

Co za małpa!
— Paweł Ciołkiewicz

Wina i odkupienie
— Paweł Ciołkiewicz

Ciemne strony seksu
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

Bierzcie i… uczcie się miłości
— Sebastian Chosiński

Światło i mrok
— Paweł Ciołkiewicz

Pozory nie zawsze mylą
— Wojciech Gołąbowski

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.