Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 20 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Komiksy

Magazyn CCXXXV

Podręcznik

Kulturowskaz MadBooks Skapiec.pl

Nowości

komiksowe

więcej »

Zapowiedzi

komiksowe

więcej »

Hugo Pratt
‹Corto Maltese: Ballada o słonym morzu›

Corto Maltese: Ballada o słonym morzu
EKSTRAKT:100%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułCorto Maltese: Ballada o słonym morzu
Tytuł oryginalnyLa ballade de la mer salée
Scenariusz
Data wydaniaczerwiec 2004
RysunkiHugo Pratt
PrzekładMonika Gurgul
Wydawca POST
CyklCorto Maltese
ISBN-1083-919142-2-4
Format225×295
Cena34,90
Gatunekprzygodowy
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk

Historia w obrazkach: Awanturnik spod jasnej gwiazdy
[Hugo Pratt „Corto Maltese: Ballada o słonym morzu” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Drugi wydany w Polsce tom przygód marynarza Corto Maltese – „Ballada o słonym morzu” – jest oryginalnie pierwszym albumem cyklu, powstałym niemal czterdzieści lat temu. Widać w nim jeszcze pewne niedoskonałości kreski Hugo Pratta, nieco rozwleczony może się też wydawać scenariusz. Nie zmienia to faktu, że „Ballada…” jest doskonałą zapowiedzią geniuszu włoskiego twórcy i dziś jeszcze może fascynować miłośników epickich opowieści.

Sebastian Chosiński

Historia w obrazkach: Awanturnik spod jasnej gwiazdy
[Hugo Pratt „Corto Maltese: Ballada o słonym morzu” - recenzja]

Drugi wydany w Polsce tom przygód marynarza Corto Maltese – „Ballada o słonym morzu” – jest oryginalnie pierwszym albumem cyklu, powstałym niemal czterdzieści lat temu. Widać w nim jeszcze pewne niedoskonałości kreski Hugo Pratta, nieco rozwleczony może się też wydawać scenariusz. Nie zmienia to faktu, że „Ballada…” jest doskonałą zapowiedzią geniuszu włoskiego twórcy i dziś jeszcze może fascynować miłośników epickich opowieści.

Hugo Pratt
‹Corto Maltese: Ballada o słonym morzu›

Corto Maltese: Ballada o słonym morzu
EKSTRAKT:100%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułCorto Maltese: Ballada o słonym morzu
Tytuł oryginalnyLa ballade de la mer salée
Scenariusz
Data wydaniaczerwiec 2004
RysunkiHugo Pratt
PrzekładMonika Gurgul
Wydawca POST
CyklCorto Maltese
ISBN-1083-919142-2-4
Format225×295
Cena34,90
Gatunekprzygodowy
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Corto Maltese – jedna z najważniejszych postaci w historii włoskiego komiksu – to marynarz-awanturnik, który narodził się lat temu prawie czterdzieści w głowie scenarzysty i rysownika Hugo Pratta. Zafascynowany dziewiętnastowiecznymi powieściami awanturniczo-przygodowymi spod znaku Juliusza Verne’a, Waltera Scotta, czy też Aleksandra Dumas, postanowił stworzyć bohatera nawiązującego do postaci znanych z powieści mistrzów. Dorzucił do tego zainteresowanie egzotyką – nade wszystko krajami Ameryki Łacińskiej, czy też Dalekiego Wschodu – które swój największy rozkwit przeżywało w okresie międzywojennym (także w polskiej literaturze ślad ten jest wyjątkowo wyrazisty, począwszy od Kornela Makuszyńskiego, poprzez Antoniego Ferdynanda Ossendowskiego, aż po brazylijskie reportaże Zbigniewa Uniłowskiego) – i dzięki temu znalazł znakomite tło dla przygód obdarzonego niezwykłym hartem ducha wenecjanina.
Akcja komiksów Pratta rozgrywa się w tamtym okresie, na przełomie drugiej i trzeciej dekady XX wieku: „Corto Maltese na Syberii” to przecież okres wojny domowej w porewolucyjnej Rosji, z kolei – chronologicznie wcześniejsza – „Ballada…” obejmuje kilka miesięcy lat 1913-1914. Wcale nie tak odległe są też miejsca akcji: z jednej strony, w „Balladzie…”, są to niewielkie wysepki Oceanu Spokojnego (na północny wschód od Australii), z drugiej – rosyjski i mongolski Daleki Wschód. Coś więc wyjątkowo ciągnie Corto w te zakątki globu…
Trochę źle się jednak stało, iż w pierwszej kolejności wydawca zaoferował nam szósty tom przygód Corto Maltese, a dopiero kilka tygodni później album, który całą serię rozpoczął (wcześniejszy aż o siedem lat). Biorąc pod uwagę, iż sam cykl, jak również postać głównego bohatera, znacznie ewoluowały, iż w dalszych tomach pojawiały się postaci przewijające się już wcześniej, to naruszenie chronologii może wprowadzić odrobinę zamętu w głowach czytelników. Przydałoby się więc, o ile Post zechce wydawać kolejne albumy, zachować już teraz oryginalną kolejność. Jest to ważne chociażby dla dokładnego śledzenia ewolucji stylu graficznego Pratta: od miejscami trochę nieporadnych rysunków w „Balladzie…”, aż do perfekcji „Syberii”, gdzie autor nie wahał się przed zatrudnieniem pomocników do rysowania pojazdów opancerzonych.
Akcja powieści zaczyna się według przepisu Alfreda Hitchcocka: od trzęsienia ziemi. Jest 1 listopada 1913 roku. Po wielkiej burzy i sztormie, które wstrząsnęły Oceanem Spokojnym, statek dowodzony przez kapitana Rasputina (niezwykle barwna postać, która powracać będzie jeszcze na kartach kolejnych albumów cyklu), znajduje szalupę z dwójką rozbitków: młodą dziewczyną Pandorą Groosvenor i jej bratem Kainem, którzy ocaleli z katastrofy statku „Dziewczyna z Amsterdamu”. Młodzi wdzięczni są za uratowanie życia, ale bardzo szybko okazuje się, że wpadli z deszczu pod rynnę. Trudno prorokować, jakie byłyby ich dalsze losy, gdyby nie kolejne wydarzenie, które ma miejsce tego samego dnia, kilka godzin później. Statek Rasputina napotyka tratwę, do której przywiązany jest linami samotny marynarz. W ten sposób poznajemy Corto Maltese, którego tak nieludzko potraktowała zbuntowana załoga. Okazuje się, że Corto doskonale zna Rasputina. Stosunki między tą dwójką są niezwykle skomplikowane, co często prowadzi do nieoczekiwanych zwrotów akcji i jest całkiem niezłym motorem napędowym akcji.
Rasputin i po trochu również sam Corto są piratami. Napadają na statki kursujące w tych rejonach Pacyfiku, grabią przewożone przez nie towary i odsprzedają stałym kontrahentom – Niemcom, co w przededniu wybuchu I wojny światowej ma dodatkowe znaczenie i także pozostaje nie bez znaczenia dla dalszego przebiegu wydarzeń. Nie robią tego jednak na własny rachunek. Za ich działaniami stoi tajemniczy Mnich, który zbudował swoje imperium – na wzór hiszpańskich konkwistadorów – na zapomnianej przez ludzi wysepce Escondida. Rządzi tam jak udzielny książę, czczony przez miejscowych Maorysów niemal jak pół-człowiek, pół-bóg. Mnich nikomu nie pokazuje swojej twarzy, chodzi przez cały czas w habicie i zakrywa głowę kapturem (stąd tytuł, jakim jest obdarzany przez swoich współpracowników), jakby skrywał jakąś straszną tajemnicę. Losy Mnicha, Corto Maltese, Rasputina, a nawet Pandory i Kaina są ze sobą sprzęgnięte – jak w każdej dziewiętnastowiecznej epickiej powieści Hugo Pratt na zakończenie na szczęście rozwikła (niemal) wszystkie wątki.
Największym atutem „Ballady…” jest wielowarstwowa fabuła. Akcja toczy się miejscami dość leniwie, to znów nabiera niespodziewanego rozpędu. Bohaterowie z krwi i kości, których można i kochać (Corto), i nienawidzić (Rasputin), jak również tacy, którzy wzbudzają mieszane uczucia (Mnich) – nie pozwalają oderwać się od tej historii. Czytelnik szybko daje się porwać bezkresnej jak Ocean Spokojny wyobraźni autora i płynie wraz z nim nieprzerwanie aż do samego końca. Poza głównymi bohaterami, wyśmienicie nakreślone zostały jednak również postaci drugoplanowe: Maorys Tarao, walczący o niepodległość swojego ludu, służący Mnichowi Cranio, który potrafi sprzeciwić się swemu panu, gdy ten nie cofa się przed postępowaniem moralnie dwuznacznym, w końcu – najbardziej tragiczna i tym samym wzbudzająca chyba najwięcej (prócz Corto) sympatii postać niemieckiego porucznika Sluettera.
Prattowi udaje się doskonale unikać mielizn stereotypów i fabularnych klisz. U niego Niemcy wcale nie muszą być skończonymi łajdakami, a Anglicy jedynie wytwornymi dżentelmenami. Każdy z bohaterów ma swój bagaż doświadczeń, który go ukształtował i wpłynął na jego postępowanie i podejmowane przezeń decyzje. Choć to historia stricte przygodowa, nie sposób nie dostrzec wiarygodności psychologicznej poszczególnych postaci. Jedyne, co odrobinę psuje radość lektury, to takie pokierowanie akcją, iż trochę zbyt szybko czytelnik odkrywa tajemnicę Mnicha, a raczej – zaczyna się domyślać jej rozwiązania.
Podjęty przez autora temat i – nade wszystko – rozmach, z jakim go potraktował, czynią z tego albumu dzieło wyjątkowe. Nie wahałbym się przed określeniem „Ballady…” mianem „powieści graficznej”, albo – dla purystów – „komiksu epickiego”. Nosi ona bowiem wszelkie znamiona klasycznej powieści awanturniczo-przygodowej, z tą różnicą, że przedstawionej przy pomocy rysunków i dialogów w „dymkach”. Czarno-białe rysunki są natomiast doskonałym dopełnieniem opowiedzianej przez Pratta historii. Bywają ascetyczne, kiedy wymaga tego fabuła, jakby autor nie chciał zawracać czytelnikowi głowy szczegółami, odrywając go od nabierającej przyspieszenia akcji. Kiedy zaś akcja zwalnia, Pratt z upodobaniem dopieszcza każdy kadr, nie zapominając np. o dokładnym odzwierciedleniu okładki książki, którą czyta Rasputin, czy też baretkach na mundurze i monoklu w oku dowódcy niemieckiego statku, kapitana Gallanda. Widać rękę prawdziwego mistrza. Nie dziwi zatem fakt, że we wstępie do „Ballady…” hołd oddał Prattowi inny wielki Włoch – Umberto Eco. Pomimo drobnych niedoskonałości, album otwierający cykl o Corto Maltese to dzieło wybitne. Nawet po czterdziestu latach.
koniec
30 lipca 2004

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Zamknięcie etapu
Andrzej Goryl

19 IV 2024

Dziesiąty tom „Ms Marvel” jest jednocześnie ostatnim pisanym przez G. Willow Wilson – autorkę, która zapoczątkowała tę serię i stworzyła postać Kamali Khan. Scenarzystka prowadziła tę postać przez ponad pięćdziesiąt zeszytów, a jej cykl przez cały ten czas utrzymywał równy, wysoki poziom (z drobnymi potknięciami, nie rzutującymi na ogólną jakość). Jak wypadło zakończenie tej serii?

więcej »

Małe sprzeczki w nowej rodzinie
Maciej Jasiński

18 IV 2024

Pierwsze dwa tomy serii „Pan Borsuk i pani Lisica” były naprawdę interesującymi komiksami przedstawiającymi wspólne życie dwóch zupełnie obcych kulturowo rodzin. Pan Borsuk wychowujący samotnie trójkę dzieci oraz pani Lisica, która wraz z córką musiała uciekać przed myśliwymi – zamieszkali razem w norce, tworząc z czasem jedno gospodarstwo domowe. W kolejnych albumach czytelnicy będą mieli okazję lepiej poznać bohaterów.

więcej »

Piękny umysł
Paweł Ciołkiewicz

17 IV 2024

Życie nie rozpieszczało Wiktora. Wychowywał się bez ojca, a jego matka raczej nie była osobą, którą trudno uznać za wzór macierzyńskiej troskliwości. Wszystkie problemy chłopak rekompensował sobie zanurzaniem się w cudowny świat…, nie, nie baśni, lecz matematyki. To liczby i ich wzajemne relacje pochłaniały go bez reszty. A u źródeł tej fascynacji stało, rzecz jasna, poszukiwanie szczęścia.

więcej »

Polecamy

Batman zdemitologizowany

Niekoniecznie jasno pisane:

Batman zdemitologizowany
— Marcin Knyszyński

Superheroizm psychodeliczny
— Marcin Knyszyński

Za dużo wolności
— Marcin Knyszyński

Nigdy nie jest tak źle, jak się wydaje
— Marcin Knyszyński

„Incal” w wersji light
— Marcin Knyszyński

Superhero na sterydach
— Marcin Knyszyński

Nowe status quo
— Marcin Knyszyński

Fabrykacja szczęśliwości
— Marcin Knyszyński

Pusta jest jego ręka! Część druga
— Marcin Knyszyński

Pusta jest jego ręka! Część pierwsza
— Marcin Knyszyński

Zobacz też

Inne recenzje

Między wyspami
— Marcin Osuch

Z tego cyklu

Powinno być lepiej
— Sebastian Chosiński

Konkwistadorzy!
— Sebastian Chosiński

Z Kijowa do Algieru
— Sebastian Chosiński

Zaskakująco dobrze
— Dagmara Trembicka-Brzozowska

Do utraty tchu i zmysłów
— Sebastian Chosiński

Pycha kroczy przed upadkiem
— Wojciech Gołąbowski

Co znaczy współpraca
— Wojciech Gołąbowski

Bardzo na czasie
— Wojciech Gołąbowski

Miłość w czasach wojny
— Marcin Osuch

Przeczuwając własną śmierć
— Wojciech Gołąbowski

Tegoż twórcy

Magiczna opowieść złożona z niemagicznych elementów
— Marcin Osuch

Nieodkryta tajemnica labiryntu
— Maciej Jasiński

Ostatnia (?) podróż Corto
— Marcin Osuch

Zagadka nieśmiertelności?
— Marcin Osuch

Nie tak boskie Buenos
— Marcin Osuch

Nocą w Wenecji
— Marcin Osuch

Nie ma takiego miasta, jak London! Jest Mukden
— Sebastian Chosiński

Mój przyjaciel Stalin
— Marcin Osuch

Nie zabili go i uciekł
— Marcin Osuch

Nie jestem bohaterem
— Marcin Osuch

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.