Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 20 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Komiksy

Magazyn CCXXXV

Podręcznik

Kulturowskaz MadBooks Skapiec.pl

Nowości

komiksowe

więcej »

Zapowiedzi

komiksowe

więcej »

Hermann Huppen
‹Wieże Bois-Maury #7: William›

EKSTRAKT:90%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułWieże Bois-Maury #7: William
Scenariusz
Data wydaniawrzesień 2014
RysunkiHermann Huppen
Wydawca Wydawnictwo Komiksowe
CyklWieże Bois-Maury
ISBN78-83-64638-07-7
Cena38,00
Gatunekhistoryczny
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk

Historia w obrazkach: Nie-święta drogi do Ziemi Świętej
[Hermann Huppen „Wieże Bois-Maury #7: William” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
W siódmym tomie „Wież Bois-Maury” Hermanna Huppena rycerz Aymar wyrusza wreszcie do Ziemi Świętej. Nieco spóźniony z powodu problemów zdrowotnych maszeruje przez Europę szlakiem wcześniej już przetartym przez krzyżowców. Taka perspektywa pozwala autorowi komiksu spojrzeć z jednej strony obiektywniej, z drugiej zaś – krytyczniej na ideę krucjat.

Sebastian Chosiński

Historia w obrazkach: Nie-święta drogi do Ziemi Świętej
[Hermann Huppen „Wieże Bois-Maury #7: William” - recenzja]

W siódmym tomie „Wież Bois-Maury” Hermanna Huppena rycerz Aymar wyrusza wreszcie do Ziemi Świętej. Nieco spóźniony z powodu problemów zdrowotnych maszeruje przez Europę szlakiem wcześniej już przetartym przez krzyżowców. Taka perspektywa pozwala autorowi komiksu spojrzeć z jednej strony obiektywniej, z drugiej zaś – krytyczniej na ideę krucjat.

Hermann Huppen
‹Wieże Bois-Maury #7: William›

EKSTRAKT:90%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułWieże Bois-Maury #7: William
Scenariusz
Data wydaniawrzesień 2014
RysunkiHermann Huppen
Wydawca Wydawnictwo Komiksowe
CyklWieże Bois-Maury
ISBN78-83-64638-07-7
Cena38,00
Gatunekhistoryczny
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Od jakiegoś czasu można było odnieść wrażenie, że pracując nad kolejnymi tomami „Wież Bois-Maury”, Hermann Huppen przeżywał regularne – powracające co dwa lata – nie tyle może nawet kryzysy, co lekkie wahania formy. Po wyśmienitym albumie numer trzy, zatytułowanym „Germain” (1986), przytrafił mu się zdecydowanie przekombinowany fabularnie i wtórny „Reinhardt” (1987); po nim jednak światło dzienne ujrzała kapitalna „Alda” (1988), która z kolei poprzedzała dużo słabszego „Sigurda” (1989). Gdyby ta prawidłowość miała zostać podtrzymana, siódma odsłona serii powinna ponownie być bliska arcydziełu. I tak też się stało! „William” portretuje belgijskiego scenarzystę i rysownika w najlepszej z możliwych formie.
Rycerz de Bois-Maury po latach tułaczki po rodzinnej Francji przeprawia się za kanał La Manche, aby spotkać się ze swoim starym przyjacielem, Haroldem, ojcem młodego Williama, którego Aymar poznał dobrze podczas obfitującego w perypetie turnieju na zamku pana Landri (vide „Sigurd”). Albion nie jest jednak celem walecznego żołnierza, ale zaledwie przystankiem w podróży znacznie dalszej i dużo bardziej niebezpiecznej – do Ziemi Świętej. Młody William pragnie wyruszyć razem z nim, ale na to potrzebuje zgody ojca. Harold wyraża ją po wielogodzinnej uczcie w towarzystwie Aymara. Ceni bowiem odwagę i dzielność Francuza, jest więc pewny, że u jego boku niedoświadczonego jeszcze panicza nie spotka nic złego. Wkrótce też Bois-Maury – wraz ze swoim wiernym sługą Oliwierem i Williamem – płyną do Flandrii, której władca, hrabia Baldwin, szykuje się właśnie do wysłania rycerzy na Bliski Wschód. Pech sprawia jednak, że Aymara dopada niemoc i zamiast wsiąść na konia, ląduje w łóżku, walcząc z trawiącymi go maligną i koszmarami.
Niecierpliwy William dogaduje się w tym czasie z innymi i, mając przyzwolenie ojcowskiego przyjaciela, rusza przodem. Aymar, wróciwszy do zdrowia, ma ich za czas jakiś dogonić. Bois-Maury rzeczywiście w miarę szybko dochodzi do siebie, ale nie mając już prawie w ogóle gotówki, musi nająć się jako żołnierz ochraniający kilkudziesięcioosobową grupę pielgrzymów podążających do Grobu Pańskiego. Liczni cywile spowalniają marsz, na dodatek droga pełna jest zasadzek i czyhających niemal wszędzie niebezpieczeństw. W efekcie opieka Aymara nad Williamem okazuje się czysto iluzoryczna, czego rycerzowi przyjdzie niebawem mocno pożałować. Huppen z pietyzmem oddaje realia średniowiecznej Europy (do czego zdążył już przyzwyczaić czytelników w poprzednich tomach „Wież…”), ale tym razem dodał jeszcze jeden, niezwykle istotny element – przedstawił stopniowo opanowującą mieszkańców Europy Zachodniej gorączkę związaną z organizacją krucjaty. Nie zapomina przy tym o narastającym fanatyzmie religijnym i zwykłej ludzkiej chciwości, która podpowiadała, że na wojnie można przecież dorobić się majątku.
W „Williamie” Huppen pozostaje wierny wydarzeniom historycznym, choć swoich bohaterów umieszcza na dalekim ich tle. Wspomina więc o wyprawie Piotra Pustelnika i dokonywanych przez część z jego towarzyszy podczas przemarszu przez Węgry okropnościach (pogromy Żydów, gwałty, rabunki i mordy na chrześcijanach), ale nie pokazuje ich wprost. To, co się wydarzyło, poznajemy z perspektywy czasu (co prawda krótkiej, ale zawsze); patrzymy na to oczyma Aymara, który – wraz z ochranianymi przez niego pielgrzymami – musi ponieść konsekwencje nieodpowiedzialnego zachowania idących przed nimi. Tym sposobem Hermann, zgrabnie unikając epatowania nadmiernym okrucieństwem (zwłaszcza w warstwie plastycznej), nie ucieka jednocześnie od kontrowersyjnego tematu – przedstawia go w formie wyważonej, ale jednoznacznie krytycznej. Robi tym samym duży krok naprzód, już na wstępie eksponując skutki krótkowzrocznego postępowania krzyżowców. Daje też wyrazisty sygnał, pytając retorycznie: Jeśli to się tak zaczyna, to jak się skończy?
Od strony graficznej „William” jest arcydziełem. Realistyczna kreska Huppena pozwala sycić wzrok wspaniałymi obrazami średniowiecznej Europy w formie, w jakiej wyobrażał ją sobie autor. Biorąc jednak pod uwagę rzetelność Belga, możemy być pewni, że wcześniej uważnie przestudiował dzieła historyków, by nie zaliczyć żadnej wpadki. Praktycznie każdy kadr tchnie klimatem wieków średnich. I bez znaczenia jest fakt, czy przedstawia mroczne zamczyska i kościoły, chłopskie chaty, puszcze, czy też targane morskimi falami okręty. Fabularnie Hermann również wznosi się na wyżyny. W „Williamie” nie ma żadnych dłużyzn ani nieprawdopodobieństw, żadnych fantastycznych (czytaj: wziętych z kosmosu) rozwiązań; jest linearnie poprowadzona narracja z kilkoma intrygującymi zwrotami akcji. I są dwa dodatkowe elementy, za które scenarzystę należy pochwalić. Po pierwsze: fascynująca, chociaż pełna sprzeczności i niejednoznaczna postać, towarzyszącego w drodze Aymarowi, rycerza Hendrika. Po drugie: szczypta ironii i złośliwości pod adresem rycerza Bois-Maury, na którego głowę Belg sprowadza tym razem całkiem sporo nieszczęść.
koniec
13 października 2014

Komentarze

16 VII 2015   10:01:44

Ogólnie zgadzam się z recenzją, choć jeśli chodzi o stronę graficzną to osobiście nadal nie jestem przekonany do hermannowej kreski. Ale to już oczywiście kwestia gustu.
Natomiast to, co zrobił Aymar pod koniec, a właściwie nie tyle zrobił, co zaakceptował, by uratować własny tyłek to zwykłe draństwo i zwyrodnialstwo. Ja wiem, że Hermann pokazuje średniowiecze takie jakim było, czyli okrutne i brutalne, ale sposób rozwiązania akcji wcale mi się nie podoba.
Było siedzieć na tyłku, a nie jeździć na durne wyprawy krzyżowe, to nie wpadłbyś pan w kłopoty, panie Aymar. Sorry, ale się wkurzyłem.

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Idź do krateru wulkanu Snæfellsjökull…
Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

20 IV 2024

Powieść „Podróż do wnętrza Ziemi” Juliusza Verne′a została opublikowana w 1864 roku i choć nawet wówczas zaprezentowane w niej teorie miały w sobie o wiele więcej z fantastyki niż nauki, to do dziś zachwyca kolejne pokolenia czytelników. Dla tych, którzy wolą rysunki od żywego tekstu, Egmont przygotował jej wierną adaptację komiksową.

więcej »

Zamknięcie etapu
Andrzej Goryl

19 IV 2024

Dziesiąty tom „Ms Marvel” jest jednocześnie ostatnim pisanym przez G. Willow Wilson – autorkę, która zapoczątkowała tę serię i stworzyła postać Kamali Khan. Scenarzystka prowadziła tę postać przez ponad pięćdziesiąt zeszytów, a jej cykl przez cały ten czas utrzymywał równy, wysoki poziom (z drobnymi potknięciami, nie rzutującymi na ogólną jakość). Jak wypadło zakończenie tej serii?

więcej »

Małe sprzeczki w nowej rodzinie
Maciej Jasiński

18 IV 2024

Pierwsze dwa tomy serii „Pan Borsuk i pani Lisica” były naprawdę interesującymi komiksami przedstawiającymi wspólne życie dwóch zupełnie obcych kulturowo rodzin. Pan Borsuk wychowujący samotnie trójkę dzieci oraz pani Lisica, która wraz z córką musiała uciekać przed myśliwymi – zamieszkali razem w norce, tworząc z czasem jedno gospodarstwo domowe. W kolejnych albumach czytelnicy będą mieli okazję lepiej poznać bohaterów.

więcej »

Polecamy

Batman zdemitologizowany

Niekoniecznie jasno pisane:

Batman zdemitologizowany
— Marcin Knyszyński

Superheroizm psychodeliczny
— Marcin Knyszyński

Za dużo wolności
— Marcin Knyszyński

Nigdy nie jest tak źle, jak się wydaje
— Marcin Knyszyński

„Incal” w wersji light
— Marcin Knyszyński

Superhero na sterydach
— Marcin Knyszyński

Nowe status quo
— Marcin Knyszyński

Fabrykacja szczęśliwości
— Marcin Knyszyński

Pusta jest jego ręka! Część druga
— Marcin Knyszyński

Pusta jest jego ręka! Część pierwsza
— Marcin Knyszyński

Zobacz też

Z tego cyklu

Powinno być lepiej
— Sebastian Chosiński

Konkwistadorzy!
— Sebastian Chosiński

Z Kijowa do Algieru
— Sebastian Chosiński

Zaskakująco dobrze
— Dagmara Trembicka-Brzozowska

Do utraty tchu i zmysłów
— Sebastian Chosiński

Pycha kroczy przed upadkiem
— Wojciech Gołąbowski

Co znaczy współpraca
— Wojciech Gołąbowski

Bardzo na czasie
— Wojciech Gołąbowski

Miłość w czasach wojny
— Marcin Osuch

Przeczuwając własną śmierć
— Wojciech Gołąbowski

Tegoż twórcy

Miasto grzechu i występku
— Sebastian Chosiński

Konflikt pokoleń
— Sebastian Chosiński

Gwiazda wyrwana z galaktyki
— Sebastian Chosiński

Diamenty nie zapewniają wieczności
— Sebastian Chosiński

Na miedzianej ziemi
— Tomasz Nowak

Prawo i bezprawie
— Tomasz Nowak

Odwaga i poświęcenie
— Sebastian Chosiński

Prosto i spójnie
— Dagmara Trembicka-Brzozowska

Tragedia pomyłek
— Dagmara Trembicka-Brzozowska

Co za porąbana rodzinka!
— Sebastian Chosiński

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.