Bardzo dobry odcinek, chyba najlepszy z całej serii. Wszystkie wymienione w recenzji zalety są wciąż widoczne i robią wrażenie (na mnie) do dziś, zwłaszcza zgrabne nawiązanie do tych staroindyjskich eposów. Autorzy w dodatku w dyskretny, acz świetny sposób potrafili oddać pewien niepokój i grozę, jaką wzbudzają plany insektoidów – aż tak niewiele brakowało, żeby Ziemia została skolonizowana przez tych złych? O, dzięki ci, Ais. Znakomity motyw.

No i ciekawe, że tym razem nie ma Sathama. Pewnie zaszył się w jakiejś dziurze i leczył rany po awanturze z potworami. Z późniejszych tomów nie wynika, żeby wiedział, co go ominęło, a zapewne miałby ochotę wejść w jakiś bandycki sojusz z tymi owadzimi paskudami. :)

@Voight
Z tym Sathamem to pewnie kolejna mielizna scenariusza. Po prostu nie chciał za bardzo się napracować - tu owady, tam Satham...

Nie no, czemu mielizna? Po prostu był zajęty czymś innym, nikt nie mówi, że miał dzień w dzień rzucać pod nogi kłody Ais i reszcie, a czytelnik nie musiał wiedzieć, że ma brać udział w całej serii (Rub przecież wystąpił tylko w jednej części, mieliśmy prawo sądzić, że tak samo będzie z Sathamem). Nawet zły czasem odpoczywa.

Mnie najbardziej ubawiło stworzenie broni jądrowej praktycznie z godziny na godzinę, jak za pomocą magicznej różdżki. Zanowi nawet reaktor jądrowy nie był do tego potrzebny.

Wybacz, ale Zan jest Naukowcem z Innej Planety. Tacy tworzą broń atomową nawet z garści piasku i starych skarpet.

Heh, pamiętam, kiedyś były pisemka - dla młodszych "Ja, ty", dla nieco starszych "My" i w tym "My" były fragmenty z "Walki o planetę", które tak mi się spodobały, że dostałam cały komiks a potem jeszcze "Ludzi i potwory". Nawet nie wiedziałam, że aż tyle części było jeszcze. Te dwie mam do dziś i darzę sentymentem. Ais była moją idolką a nad Ramą to nieledwie się poryczałam...

Znakomity album. Świetnie narysowany i znakomicie poprowadzony. Oczywiście można się czepiać dlaczego insekty zbudowały bazę na księżycu, a nie osiedliły się od razu na Ziemii? Skąd, po powiększeniu obrazu ze zdjęciem insekta, Ais wpadła na pomysł, że na statku są tylko dwa - trzy insekty, a reszta to bioroboty (z powiększenia zdjęcia to nie wynika)? Albo czym były świetliste kule na ostatnich stronach komiksu? Albo (i to naprawdę zgrzyt) dlaczego ręka kierująca ewolucją insektów jest ludzka, nie owadzia i po co te obrazy były w ogóle wyświetlane (czy nasi astronauci wyświetlają na ISS tego typu projekcje i po co mieliby to robić)? Itd. itd. No, ale takie bzdury można w każdym albumie znaleźć i w niczym nie umniejsza to jego wartości. To zdecydowanie jeden z najlepszych odcinków serii (choć ja osobiście wyżej cenię poprzedni i następny). A że nie ma Sathama? Robił w tym czasie coś innego. Nie da się zrelacjonować wszystkiego na kilkudziesięciu kartach komiksu. To, że nigdzie nie ma Ais siedzącej na kiblu nie oznacza, że nie musiała zeń korzystać. Po prostu nie miało to znaczenia dla głównej osi akcji. ;-)

PRL-owski komiks na światowym poziomie, to było coś. Rama pojawił się też w poprzedniej części, ale nie jest wymieniony z imienia. Ais to niestety postać tragiczna - kto się w niej zakochał, ten ginął (Rama, Eness, Chat). Sam Rama pewnie kręcił też na boku z ziemskimi kobietami, bo tysiące lat później pojawił się jego daleki potomek Funky Koval, nawet fryzurę miał po przodku.