Jak dla mnie to – razem z ósmym tomem – najsłabszy odcinek serii. Wspominałem już, że w trzech ostatnich tomach nagromadziło się tyle biblijnych i historycznych postaci, tyle atrakcji, walk, konfliktów i właśnie przeciągania na jedną lub drugą stronę, że to wszystko mnie już nuży. Przesyt i już. Do tej pory w serii odczuwało się coś nieziemskiego, coś nieznanego, coś, co rzeczywiście fascynowało – no bo jak nie odczuwać fascynacji początkami ludzkości. A kiedy już ta ludzkość poczuła się pewniej i stanęła krzepko na nogach, mamy tylko rozgrywki polityczne, wydarzenia historyczne i od czasu do czasu wyjaśnienie, skąd się to czy tamto wzięło (wieża Babel, piramidy, posąg Sfinksa, manna z nieba itd.). I w dodatku Ais, zamiast jak zwykle sterować z tylnego siedzenia, osobiście zasiada na tronie, wchodząc na karty historii. Pewnie później nazwano ją Nefretete czy coś...

W recenzji jest "południk dzieli kontynenty mi morza" – błąd z "mi".
Po drugie: powinno być Szwajcar, bo szwajcar to przestarzale: portier, odźwierny.

To już jest Aistar a nie Ais. I rzeczywiście bardzo podobnie brzmi Isztar.

A, racja, Aistar. I Isztar, faktycznie.

Na początku tej recenzji powinien być wielki napis "UWAGA SPOJLER!", albo "STRESZCZENIE". Gdyby nie to, że komiks znam od lat naprawdę bym się wkurzył. Ja naprawdę nie chcę wiedzieć co się dzieje strona po stronie - to sobie przeczytam i będę miał z tego dużo większą frajdę niż znając treść z recenzji.
A wracając do samego komiksu, to trudno oprzeć się wrażeniu, że seria straciła cały swój urok. Niby jest wszystko co powinno być, niby dość szybka akcja, niby świetne rysunki, ale jakoś to nie porywa. Nie ma już tych emocji, które towarzyszyły czytaniu pierwszych pięciu albumów. Ilość niekonsekwencji na standardowym poziomie. To co się dzieje z Azazelem pod koniec ma się nijak do tego, co było powiedziane w końcówce tomu poprzedniego. No i Satham i Azazel nagle stali się starcami, mimo że w poprzednim albumie wyglądali zupełnie normalnie, a akcja albumu rozgrywa się bezpośrednio po poprzednim.
"Tajemnica piramidy" nie jest zła, ale gdzie jej do "Ludzi i potworów", "Walki o planetę", czy "Buntu olbrzymów"? Czar gdzieś prysł. To dobrze narysowany przeciętniak. Do plusów albumu zaliczyłbym pupę Aistar na początku albumu, gdy leży na brzuchu przed Sargonem. No, ale "Ekspedycja" to nie "Druuna" i należy potraktować to jako mało ważny bonus. ;-)

OK, może się trochę rozpędziłem w opisie - przepraszam. Ale po pierwsze, rzeczywiście pisząc recenzje poszczególnych tomów wychodziłem z założenia, że wszyscy to znają. Po drugie, w tym przypadku zakończenie jest oczywiste, nawet dla tych, którzy komiksu nie czytali. W konsekwencji straciłem nieco czujność.

Nie ma za co przepraszać. Wstęp o piramidzie jak najbardziej w porządku, ale jeśli chodzi o dalszą część, to wydaje mi się, że zawsze warto zakładać, że są osoby które nie znają treści (bo przecież ci którzy znają nie potrzebują recenzji -mają własne wyrobione zdanie) i dlatego chyba lepiej dla nich właśnie tylko w dwóch, trzech zdaniach zarysować fabułę nie wdając się w szczegóły, tak by wiedzieli mniej więcej czego się spodziewać (bo resztę sami sobie odkryją jeśli ich recenzja zachęci).
A poza tym recenzja zupełnie w porządku. I generalnie zgadzam się z twoimi odczuciami wobec tego tomu. Niestety odkąd zabrakło Ais mamy tendencję spadkową i utrzyma się ona już do końca.

"przecież ci którzy znają nie potrzebują recenzji -mają własne wyrobione zdanie"

Oj, to dość wywrotowa, odważna i raczej niespotykana teoria. Jestem prawie pewien, że recenzje (wszelkiego rodzaju i tematyki) chętnie czytają także osoby doskonale już obeznane z tematem, choćby po to, żeby skonfrontować swoje zdanie z czyimś innym. No i żeby się dowiedzieć czegoś nowego, jeśli tekst poszerza wiedzę i jest kompetentnie napisany. Targetem takich recenzji jestem na przykład ja...

Nnno tttak, ja też czytam recenzje dzieł które znam (np. niniejsza), co nie zmienia faktu, że szczegółów fabuły (w przypadku nieznanego mi dzieła) chciałbym się dowiedzieć czytając komiks/książkę/oglądając film, a nie z recenzji (która powinna przecież być analizą i oceną (subiektywną z resztą), a nie streszczeniem).
W każdym razie to była moja luźna uwaga i spostrzeżenie, a nie ciężki oręż wytoczony przeciwko recenzentowi.