Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 23 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Komiksy

Magazyn CCXXXV

Podręcznik

Kulturowskaz MadBooks Skapiec.pl

Nowości

komiksowe

więcej »

Zapowiedzi

komiksowe

więcej »

Gou Tanabe
‹H.P. Lovecraft OGAR i inne opowiadania›

EKSTRAKT:80%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułH.P. Lovecraft OGAR i inne opowiadania
Scenariusz
Data wydania8 października 2015
RysunkiGou Tanabe
Wydawca Studio JG
CyklH.P. Lovecraft
Cena29,99
Gatunekmanga
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk

„Nie umarło, co spoczywać w uśpieniu wieki całe może”
[Gou Tanabe „H.P. Lovecraft OGAR i inne opowiadania” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Opowiadań i powieści Howarda Phillipsa Lovecrafta nie trzeba reklamować. Historie o grozie czającej się w morskich głębinach, o pradawnych bogach oraz upadłych cywilizacjach, które zostawiły po sobie ślady na ziemi, doskonale bronią się same. Powstaje jednak pytanie, czy specyficzny, staroświecki styl tych opowieści daje się przełożyć medium komiksowe. Wydana przez Studio J.G. mangowa adaptacja trzech opowiadań Lovecrafta z początku lat dwudziestych dwudziestego wieku, dowodzi, że takie próby mogą być wartościowe.

Paweł Ciołkiewicz

„Nie umarło, co spoczywać w uśpieniu wieki całe może”
[Gou Tanabe „H.P. Lovecraft OGAR i inne opowiadania” - recenzja]

Opowiadań i powieści Howarda Phillipsa Lovecrafta nie trzeba reklamować. Historie o grozie czającej się w morskich głębinach, o pradawnych bogach oraz upadłych cywilizacjach, które zostawiły po sobie ślady na ziemi, doskonale bronią się same. Powstaje jednak pytanie, czy specyficzny, staroświecki styl tych opowieści daje się przełożyć medium komiksowe. Wydana przez Studio J.G. mangowa adaptacja trzech opowiadań Lovecrafta z początku lat dwudziestych dwudziestego wieku, dowodzi, że takie próby mogą być wartościowe.

Gou Tanabe
‹H.P. Lovecraft OGAR i inne opowiadania›

EKSTRAKT:80%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułH.P. Lovecraft OGAR i inne opowiadania
Scenariusz
Data wydania8 października 2015
RysunkiGou Tanabe
Wydawca Studio JG
CyklH.P. Lovecraft
Cena29,99
Gatunekmanga
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Tanabe Gou, który w posłowiu przyznaje się do swojej fascynacji prozą Lovecrafta, przedstawia udaną mangową wersję trzech opowiadań mistrza grozy. Tom otwiera „Świątynia” – opowieść rozgrywająca się w trakcie pierwszej wojny światowej. Łódź podwodna dowodzona przez komandora marynarki wojennej Cesarstwa Niemieckiego Karla Heinricha von Altberg-Ehrensteina właśnie zatopiła brytyjski frachtowiec. Niedługo po tym zdarzeniu załoga statku odnajduje uczepionego do relingu martwego marynarza. Z jego kieszeni porucznik Klenze wyciąga tajemniczą statuetkę. To zdarzenie rozpoczyna serię niewyjaśnionych i budzących grozę zdarzeń. Kolejni marynarze z załogi okrętu podwodnego zaczynają popadać w obłęd – bunt wisi w powietrzu. Wydarzenia rozgrywające się w klaustrofobicznych wnętrzach okrętu zdają się prowadzić do nieuchronnej tragedii.
„Ogar” opowiada z kolei o dwóch mężczyznach, którzy nudę codziennej egzystencji zagłuszają bardzo ekstrawaganckim hobby – włamują się mianowicie na cmentarze, by plądrować groby. Podczas tych eskapad zbierają różne trofea, które gromadzą w wielkim, kamiennym domu. Pewnego razu postanawiają wyruszyć do Holandii, gdzie na jednym z cmentarzy pochowano pięćset lat teamu jakiegoś łupieżcę grobów. Na swoje nieszczęście w grobie poza zaskakująco dobrze zachowanymi szczątkami odnajdują jeszcze coś – nefrytową figurkę przedstawiającą skrzydlatego psa, w której od razu rozpoznają amulet sekty pożerającej umarłych. Podobnie, jak w przypadku „Świątyni” znalezienie tego artefaktu sprowadza na bohaterów szereg mrożących krew w żyłach okropieństw.
Tom zamyka „Zapomniane miasto” – opowieść o archeologu, który chce zbadać odległe, bezimienne miasto leżące gdzieś w bezkresach arabskich pustyni. Gdy bohater dociera do miejsca przeznaczenia, przekonuje się na własnej skórze, że miasto nie zostało wybudowane ludzką ręką. Przemierzając dziwne wnętrza ukrytej w jego centrum pieczary odkrywa przerażającą prawdę o tym miejscu.
Trzy opowiadania, które wybrał Tanabe Gou łączy kilka wspólnych cech. Przede wszystkim powstały one na początku lat dwudziestych, kiedy to Lovecraft był zafascynowany twórczością Lorda Dunsany i dawał temu wyraz w wielu swych dziełach. Fantastyczne opowieści o pradawnych bogach i cywilizacjach, które pozostawiły na ziemi potworne ślady swej bytności zagościły także w opowieściach samotnika z Providence. Te wpływy szczególnie widać w „Świątyni” oraz „Zapomnianym mieście”. Natomiast „Ogar” powstał w innych okolicznościach i do innych obsesji pisarza nawiązuje. S.T. Joshi opisuje w swojej monumentalnej biografii Lovecrafta, jak podczas pobytu w Nowym Jorku w 1922 roku pisarz zwiedzał stary holenderski kościół, za którym rozciągał się cmentarz. Spacerując przez nekropolię Lovecraft odłupał z jednego nagrobka kawałek kamienia i zabrał ze sobą. Tak pisał o tym, w jednym ze swoich listów: „Muszę którejś nocy położyć go pod poduszką. (…) Któż jest w stanie powiedzieć, co może wypełznąć z wiekowej gleby, by wywrzeć zemstę za zbezczeszczenie grobowca?” (S.T.Joshi, „H.P. Lovecraft. Biografia, 2010). Swoją wizję tej zemsty zawarł właśnie w opowieści o plądrowaniu grobów.
Wybrane przez Gou opowiadania są ważne z jeszcze jednego powodu. Jak zauważa S.T. Joshi to właśnie w napisanym w 1921 roku „Zapomnianym mieście” po raz zostaje wspomniany szalony Arab Abdul Alhazred (to on jest autorem relacji o mieście, która pobudza ciekawość głównego bohatera). Natomiast w „Ogarze” – opublikowanym w roku 1922 – Lovecraft po raz pierwszy wprowadza na karty swoich opowieści potworną księgę „Necronomicon”, której autorstwo przypisuje właśnie wymyślonemu rok wcześniej Arabowi. Od tego momentu „Necronomicon” staje się jednym ze znaków rozpoznawczych twórczości Lovecrafta. Na marginesie warto odnotować, że Gou nie ustrzegł się tu drobnej pomyłki przywołując Abdula Alhazreda jako autora Necronomiconu w swojej wersji „Zapomnianego miasta”. Jeśli już o drobnych wpadkach mowa, to warto zwrócić uwagę na jeszcze jedną rzecz. Otóż błędnie została przedstawiona bandera marynarki Cesarstwa Niemieckiego. Swastyka, którą Gou umieszcza na pierwszej planszy, pojawiła się na niemieckiej banderze dopiero w roku 1938.
Manga Tanabe Gou stanowi bardzo interesującą adaptację opowiadań mistrza grozy, która nie ustępuje oryginałom pod względem kreowania atmosfery tajemniczości. Autor przedstawia pełne mroku opowieści umiejętnie budując napięcie. Obrazy szaleństwa rozwijającego się w klaustrofobicznych wnętrzach okrętu podwodnego są bardzo sugestywne – w twarzach marynarzy doskonale widać mieszankę przerażenia i obłędu wywołanego odnalezionym amuletem. Równie efektownie prezentują się sceny nocnych wypraw na cmentarze i plądrowanie grobów. Jeśli zresztą o „Ogara” chodzi to można nawet zaryzykować stwierdzenie, że Gou wydobył z tego opowiadania, to co w oryginale nie robi tak wielkiego wrażenia. Na przykład scena śmierci jednego z bohaterów jest przedstawiona w mandze z zdecydowanie bardziej przejmujący i sugestywny sposób niż w opowiadaniu, w którym jest zaledwie odnotowana przez narratora. Innym wkładem mangaki są oczywiście dialogi, których nie ma w opowiadaniach. Dzięki nim te opowieści nabierają odpowiedniego tempa i naturalności. Pod względem graficznym manga prezentuje się bardzo efektownie. Precyzyjne i pełne szczegółów rysunki budują odpowiednią atmosferę. Tanabe Gou nie oszczędzał tuszu, dzięki czemu większość kadrów tonie w mroku podkreślającym grozę tych opowieści.
Podsumowując należy stwierdzić, że lektura mangi stanowi ciekawe graficzne uzupełnienie opowiadań Lovecrafta. Warto ją przeczytać także po to, żeby zobaczyć w jaki sposób pełne grozy treści wizualizuje ktoś wywodzący się z innego kręgu kulturowego niż sam pisarz. Tom powinien niewątpliwie wzbogacić zarówno biblioteczki sympatyków prozy Loverafta, jak i fanów mangowych opowieści grozy.
koniec
28 października 2015

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Przygody małych króliczków
Maciej Jasiński

23 IV 2024

„Opowieści z Bukowego Lasu” to kolejna już seria dla dzieci, którą od roku 2021 publikuje wydawnictwo Egmont. Tym razem mamy do czynienia z cyklem przeznaczonym dla najmłodszych czytelników, którzy dopiero stawiają pierwsze kroki w świecie komiksu.

więcej »

Impreza się rozkręca
Dagmara Trembicka-Brzozowska

22 IV 2024

Seria duetu Carbone & Gijé fabularnie rozwija się w bardzo ciekawym kierunku - widać to dosłownie z tomu na tom. Autorzy najwyraźniej mają zamiar stworzyć rozbudowaną opowieść fantastyczną z całkiem rozległym światem przedstawionym.

więcej »

Beznadziejna piątka
Marcin Knyszyński

21 IV 2024

Spider-Man to tylko jeden bohater komiksowy, ale posiadający tak rozbudowane własne uniwersum, jak mało który. Nic dziwnego, był to od zawsze pupil samego Stana Lee, ulubieniec czytelników i wydawniczy samograj. Wrogów miał mnóstwo, najwięcej tych występujących kilka razy i często zapominanych, bo przemykających szybko po nawet nie drugim czy trzecim, ale czwartym planie. Dziś czytamy komiks z takimi właśnie kolesiami w rolach głównych.

więcej »

Polecamy

Jedenaście lat Sodomy

Niekoniecznie jasno pisane:

Jedenaście lat Sodomy
— Marcin Knyszyński

Batman zdemitologizowany
— Marcin Knyszyński

Superheroizm psychodeliczny
— Marcin Knyszyński

Za dużo wolności
— Marcin Knyszyński

Nigdy nie jest tak źle, jak się wydaje
— Marcin Knyszyński

„Incal” w wersji light
— Marcin Knyszyński

Superhero na sterydach
— Marcin Knyszyński

Nowe status quo
— Marcin Knyszyński

Fabrykacja szczęśliwości
— Marcin Knyszyński

Pusta jest jego ręka! Część druga
— Marcin Knyszyński

Zobacz też

Tegoż twórcy

Ciemność widzę
— Paweł Ciołkiewicz

Kolor cierpienia
— Paweł Ciołkiewicz

Tegoż autora

Piękny umysł
— Paweł Ciołkiewicz

Mieć chaos w sobie
— Paweł Ciołkiewicz

Blask z innej przestrzeni
— Paweł Ciołkiewicz

Między prawdą a kłamstwem
— Paweł Ciołkiewicz

Nosferatu ponad wszystko
— Paweł Ciołkiewicz

Obrzęd przejścia
— Paweł Ciołkiewicz

Szklane domy
— Paweł Ciołkiewicz

Miejska pułapka
— Paweł Ciołkiewicz

Przeciwstawić się losowi
— Paweł Ciołkiewicz

Powszechna historia nikczemności
— Paweł Ciołkiewicz

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.