Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 24 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Komiksy

Magazyn CCXXXV

Podręcznik

Kulturowskaz MadBooks Skapiec.pl

Nowości

komiksowe

więcej »

Zapowiedzi

komiksowe (wybrane)

więcej »

Hermann Huppen
‹Jeremiah #7: Afroameryka›

EKSTRAKT:80%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułJeremiah #7: Afroameryka
Scenariusz
Data wydaniapaździernik 2015
RysunkiHermann Huppen
Wydawca Elemental
CyklJeremiah
Cena38,00
Gatuneksensacja
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk

Walka ras
[Hermann Huppen „Jeremiah #7: Afroameryka” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
W siódmym tomie „Jeremiaha” Hermann Huppen podejmuje temat, który wcześniej obchodził szerokim łukiem. I raczej nie z powodu politycznej poprawności, o której na początku lat 80. ubiegłego wieku jeszcze mało kto słyszał. W albumie zatytułowanym „Afromeryka” postanowił postawić naprzeciw siebie dwie zwaśnione rasy: białych i czarnych. A pomiędzy nimi umieścił tytułowego bohatera i jego niesfornego przyjaciela, Kurdy’ego Malloya.

Sebastian Chosiński

Walka ras
[Hermann Huppen „Jeremiah #7: Afroameryka” - recenzja]

W siódmym tomie „Jeremiaha” Hermann Huppen podejmuje temat, który wcześniej obchodził szerokim łukiem. I raczej nie z powodu politycznej poprawności, o której na początku lat 80. ubiegłego wieku jeszcze mało kto słyszał. W albumie zatytułowanym „Afromeryka” postanowił postawić naprzeciw siebie dwie zwaśnione rasy: białych i czarnych. A pomiędzy nimi umieścił tytułowego bohatera i jego niesfornego przyjaciela, Kurdy’ego Malloya.

Hermann Huppen
‹Jeremiah #7: Afroameryka›

EKSTRAKT:80%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułJeremiah #7: Afroameryka
Scenariusz
Data wydaniapaździernik 2015
RysunkiHermann Huppen
Wydawca Elemental
CyklJeremiah
Cena38,00
Gatuneksensacja
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Do tej pory belgijski scenarzysta i rysownik Hermann Huppen nie eksponował w „Jeremiahu” w aż tak poważnym stopniu kwestii rasowych. Owszem, w czwartej odsłonie serii, czyli „Oczach płonących żelazem” (1980), pokazani są – dodajmy, że w niezbyt pozytywnym świetle – Indianie. Ale dziwić mógł fakt, że w Ameryce Północnej spustoszonej przez katastrofę nuklearną, która była wszak skutkiem… wojny rasowej, problem ten znalazł się na dalszym planie. Czyżby został on w jakiś przedziwny sposób rozwiązany dzięki strasznemu kataklizmowi? To raczej mało prawdopodobne. Dlatego z pewną ulgą można przyjąć to, co Belg zaproponował – od strony fabularnej – w „Afromeryce”, w której ponad wszystkie inne wątki wybija się ten dotyczący walki o prymat na kontynencie pomiędzy białymi a czarnymi mieszkańcami Nowego Dzikiego Zachodu.
Album otwiera scena skonstruowana według recepty mistrza suspensu Alfreda Hitchcocka. Uciekający przez sawannę mężczyzna zostaje zaatakowany przez gepardy, które dopadają go, zagryzają i zjadają. Jak się jednak okazuje, nie są to wcale dzikie koty. Tak zostały wytresowane przez swojego właściciela, który pojawia się chwilę później, by nasycić wzrok okrucieństwem pupili. Kim jest – nie wiadomo. Widać tylko jego nienagannie skrojony jasny garnitur. Huppen oczywiście rozwiązuje tę zagadkę, ale na to – na szczęście – trzeba będzie trochę poczekać. Początek robi kapitalne wrażenie. Kto wie, czy to nie najlepsze otwarcie spośród wszystkich dotychczasowych albumów cyklu – krótkie, dosadne, przejmujące i na dodatek wielce znaczące w kontekście tego, co pojawia się w dalszym ciągu.
Nie zapominajmy jednak, że najważniejszymi postaciami komiksu są Jeremiah i Kurdy Malloy. Prędzej czy później, to oni muszą wybić się na plan pierwszy. I tak też się dzieje. Młodzi mężczyźni mieszkają razem z ciotką Jeremiaha, Marthą, w starym wagonie kolejowym. Wydaje się, że w końcu po wielu mniej lub bardziej makabrycznych przygodach (przedstawionych w „Laboratorium wieczności” i „Sekcie”), zaznają trochę spokoju. Nic z tych rzeczy! W okolicy robi się bowiem coraz niebezpieczniej. Kolejni osadnicy opuszczają teren, bojąc się zarówno dzikich zwierząt, jak i jeszcze dzikszych ludzi. Jeremiah, Kurdy i Martha dziwią się uciekającym (nikt przecież nie może mieć pewności, że trafi w bardziej przyjazne miejsce), ale wkrótce sami znajdą się w sytuacji bez wyjścia, co stanie się początkiem ich dalszej wędrówki.
W „Afromeryce” Hermann wprowadza do fabuły cyklu dwa nowe elementy. Z jednej strony są to skrajnie fanatyczni biali rasiści, skupieni w organizacji Survival (bez wątpienia wzorowanej na Ku Klux Klanie), z drugiej – mocno zróżnicowane społeczeństwo czarnych, wśród których również nie brakuje osób (vide psychopatyczny Mungalia), które marzą o dominacji tylko jednej rasy. Których celem jest doprowadzenie do stworzenia na kontynencie tytułowej Afromeryki. Malloy i Jeremiah w charakterystyczny dla siebie sposób trafiają w sam środek konfliktu, czego efekt może być taki, że oberwą z obu stron. Chyba że wcześniej uda się zawrzeć porozumienie (choćby nawet oparte na kruchych podstawach). Iluzoryczna szansa na to istnieje. Problem w tym, że pojawiają się tacy, którym zależy na storpedowaniu jakichkolwiek rozmów pomiędzy zwaśnionymi stronami.
Belgijski scenarzysta umiejętnie miesza wątki; tym samym aż do końca można mieć wątpliwości, jakie są rzeczywiste intencje poszczególnych „graczy”. Podział na dobrych i złych nie przebiega tu bowiem zgodnie z kolorem skóry; pojawiają się odcienie szarości, zacierają się granice. Ba! Huppen tak kieruje akcją, że w pewnym momencie zaczyna się nawet współczuć rasistom z Survivalu. A to, przyznacie, wielka sztuka. Graficznie natomiast wciąż mamy do czynienia z tym samym – starym i dobrym – Hermannem. Zaskakiwać może jedynie to, że świat spustoszony przez wojnę jądrową skrzy się taką paletą wyrazistych i ciepłych barw, na dodatek skąpany jest w promieniach wyjątkowo przyjemnie grzejącego – takie przynajmniej odnosi się wrażenie – Słońca. Możemy to uznać za komiksową licentia poetica belgijskiego autora, dzięki której „Afromeryka” prezentuje się od strony wizualnej doskonale. Niemal hipnotyzująco.
koniec
4 listopada 2015

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Dyskretny urok showbiznesu
Paweł Ciołkiewicz

24 IV 2024

Nestor Burma to prywatny detektyw, który ma skłonność, naturalną chyba u prywatnych detektywów, do wpadania w tarapaty. Po „Mgle na moście Tolbiac”, „Ulicy Dworcowej 120” oraz „Awanturze na Nation” dostajemy kolejny album z jego przygodami. „Chciałeś mnie widzieć martwą?” to opowieść o intrydze rozgrywającej się w świecie musicali.

więcej »

Przygody małych króliczków
Maciej Jasiński

23 IV 2024

„Opowieści z Bukowego Lasu” to kolejna już seria dla dzieci, którą od roku 2021 publikuje wydawnictwo Egmont. Tym razem mamy do czynienia z cyklem przeznaczonym dla najmłodszych czytelników, którzy dopiero stawiają pierwsze kroki w świecie komiksu.

więcej »

Impreza się rozkręca
Dagmara Trembicka-Brzozowska

22 IV 2024

Seria duetu Carbone & Gijé fabularnie rozwija się w bardzo ciekawym kierunku - widać to dosłownie z tomu na tom. Autorzy najwyraźniej mają zamiar stworzyć rozbudowaną opowieść fantastyczną z całkiem rozległym światem przedstawionym.

więcej »

Polecamy

Jedenaście lat Sodomy

Niekoniecznie jasno pisane:

Jedenaście lat Sodomy
— Marcin Knyszyński

Batman zdemitologizowany
— Marcin Knyszyński

Superheroizm psychodeliczny
— Marcin Knyszyński

Za dużo wolności
— Marcin Knyszyński

Nigdy nie jest tak źle, jak się wydaje
— Marcin Knyszyński

„Incal” w wersji light
— Marcin Knyszyński

Superhero na sterydach
— Marcin Knyszyński

Nowe status quo
— Marcin Knyszyński

Fabrykacja szczęśliwości
— Marcin Knyszyński

Pusta jest jego ręka! Część druga
— Marcin Knyszyński

Zobacz też

Tegoż twórcy

Miasto grzechu i występku
— Sebastian Chosiński

Konflikt pokoleń
— Sebastian Chosiński

Gwiazda wyrwana z galaktyki
— Sebastian Chosiński

Diamenty nie zapewniają wieczności
— Sebastian Chosiński

Na miedzianej ziemi
— Tomasz Nowak

Prawo i bezprawie
— Tomasz Nowak

Odwaga i poświęcenie
— Sebastian Chosiński

Prosto i spójnie
— Dagmara Trembicka-Brzozowska

Tragedia pomyłek
— Dagmara Trembicka-Brzozowska

Co za porąbana rodzinka!
— Sebastian Chosiński

Tegoż autora

Płynąć na chmurach
— Sebastian Chosiński

Ptaki wśród chmur
— Sebastian Chosiński

„Czemu mi smutno i czemu najsmutniej…”
— Sebastian Chosiński

Pieśni wędrujące, przydrożne i roztańczone
— Sebastian Chosiński

W kosmosie też znają jazz i hip hop
— Sebastian Chosiński

Od Bacha do Hindemitha
— Sebastian Chosiński

Z widokiem na Manhattan
— Sebastian Chosiński

Duńczyk, który gra po amerykańsku
— Sebastian Chosiński

Awangardowa siła kobiet
— Sebastian Chosiński

Czekając na…
— Sebastian Chosiński

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.