Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 20 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Komiksy

Magazyn CCXXXV

Podręcznik

Kulturowskaz MadBooks Skapiec.pl

Nowości

komiksowe

więcej »

Zapowiedzi

komiksowe

więcej »

Pau
‹Saga o Atlasie i Axisie #3›

EKSTRAKT:80%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułSaga o Atlasie i Axisie #3
Scenariusz
Data wydaniawrzesień 2015
RysunkiPau
Wydawca Timof i cisi wspólnicy
CyklSaga o Atlasie i Axisie
Gatunekhumor / satyra
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk

Pies psu wilkiem
[Pau „Saga o Atlasie i Axisie #3” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Trzeci tom „Sagi o Atlasie i Axisie” przedstawia dalsze perypetie dwóch dzielnych psów poszukujących mitycznej kości Khimery. Tym razem bohaterowie znajdą się w samym środku działań wojennych i na własnej skórze doświadczą okrucieństwa, do jakiego zdolni są ich pobratymcy.

Paweł Ciołkiewicz

Pies psu wilkiem
[Pau „Saga o Atlasie i Axisie #3” - recenzja]

Trzeci tom „Sagi o Atlasie i Axisie” przedstawia dalsze perypetie dwóch dzielnych psów poszukujących mitycznej kości Khimery. Tym razem bohaterowie znajdą się w samym środku działań wojennych i na własnej skórze doświadczą okrucieństwa, do jakiego zdolni są ich pobratymcy.

Pau
‹Saga o Atlasie i Axisie #3›

EKSTRAKT:80%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułSaga o Atlasie i Axisie #3
Scenariusz
Data wydaniawrzesień 2015
RysunkiPau
Wydawca Timof i cisi wspólnicy
CyklSaga o Atlasie i Axisie
Gatunekhumor / satyra
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Atlas i Axis wytrwale poszukują mitycznej Kości Obfitości z Khimery, opisanej w legendzie badanej przez Canuto – jednego z zabitych przez Norcando mieszkańców wioski, z której wywodzą się nasi bohaterowie (tom 1). Te poszukiwania wpędziły ich w nie lada kłopoty. Zaślepieni możliwością łatwego dostania się na wyspę Escapulę, na której prawdopodobnie ukryta została kość, łatwo padli ofiarą oszustwa. Okazało się mianowicie, że wyprawa, w której biorą udział, jest wyprawą wojenną, której cel stanowi podbój wyspy, a nie jej ponowne zasiedlenie (tom 2). W ten właśnie sposób Atlas i Axis zostali wbrew sobie wcieleni do ogromnej armii, która zmierza ku brzegom wyspy, by rozprawić się z bezwzględnymi Makas – psami terroryzującymi okolicę.
Trzeci tom rozpoczyna się od spektakularnego szturmu na znajdującą się u brzegów wyspy twierdzę. Inwazja jest zakrojona na szeroką skalę – dziesiątki okrętów przybijają do brzegu i zapowiada się krwawa konfrontacja. Najeźdźcy, wśród których znaleźli się nasi bohaterowie, przedostają się do lasu, gdzie konstruują wielkie machiny oblężnicze i ruszają do ataku. Zarówno atakujący, jak i obrońcy walczą z ogromną determinacją. Grad strzał przesłania niebo a wybuchające owce raz po raz sieją spustoszenie w szeregach obrońców twierdzy. Za pomocą sprytnego fortelu Atlas i Axis uciekają jednak z pola bitwy. Tułając się po wyspie poznają jednookiego wilka o imieniu Volk, który opowiada im dramatyczną historię swojego życia. Jest to opowieść, która nie tylko stanowi intrygujący wykład na temat związków łączących zemstę, władzę, przemoc i porządek społeczny, ale także w zupełnie nowym, zaskakującym, świetle ukazuje inwazję na siedzibę Makas. Puenta tej historii jest jednak nie do końca jednoznaczna. Pojawia się tu szereg pytań dotyczących zasadności i logiki działań wilka, na które każdy czytelnik będzie musiał samodzielnie szukać odpowiedzi.
Trzecia odsłona przygód dzielnych psów – podobnie jak poprzednie – dostarcza inteligentnej, choć może nie do końca oczywistej i typowej, rozrywki. By w pełni cieszyć się tą opowieścią, trzeba zaakceptować konwencję, na której została oparta. Pau bowiem wykorzystuje pewną stylistykę, ale głównie po to, by zakwestionować niektóre jej założenia i skłonić w ten sposób czytelnika do refleksji. Nie jest to bowiem, wbrew temu co mogłaby sugerować warstwa graficzna, komiks dla najmłodszych czytelników. Nie brakuje tu przemocy przedstawionej w sposób, jakiego nie znajdziemy w typowych kreskówkowych opowieściach o zwierzętach (które zresztą też nie są przecież pozbawione brutalnych scen). Poza tym, podobnie jak w poprzednich dwóch tomach, jest tu wiele sekwencji, w których Pau znów daje wyraz swojemu specyficznemu – a chwilami makabrycznemu – poczuciu humoru (wspomnijmy chociażby o „hot dogach” podczas oblężenia twierdzy, czy znanych już z poprzednich tomów wybuchających owcach).
Pod względem graficznym komiks niezmiennie prezentuje wysoki poziom. Atutem są świetnie przedstawione krajobrazy oraz sceny batalistyczne. Szczególne wrażenie robi atak na twierdzę Makas – Pau często stosuje całostronicowe a nawet dwustronicowe panele, które ukazują rozmach i brutalność całego przedsięwzięcia. Utrzymane w kreskówkowej stylistyce rysunki cieszą oko i stanowią interesujący kontrapunkt dla przedstawionej historii, która obfituje w krwawe sceny. Autor nie unika przedstawiania sytuacji pełnych przemocy. Wprawdzie za sprawą charakterystycznej kreski ta przemoc jest w pewnym stopniu odrealniona, ale w przeciwieństwie np. do przemocy ukazanej w disneyowskich kreskówkach, tu jest znacznie więcej krwi i – oczywiście – kości.
Pau przyzwyczaił już czytelników do tego, że potrafi opowiadać dynamiczne, ciekawe i łamiące schematy historie, które przy okazji podejmują ważne i uniwersalne tematy. Nie inaczej jest tym razem – opowieść, którą Volk przedstawia Atlasowi i Axisowi to w gruncie rzeczy wnikliwe studium na temat zemsty. W komiksie można doszukać się dwóch podejść do tego zagadnienia. Pierwszy z nich jest prezentowany przez Volka, drugi zaś przez Raposę (podkochującą się w Atlasie bohaterkę, którą poznaliśmy w tomie pierwszym). W obu przypadkach dokonanie zemsty mogłoby się wydawać uzasadnione. Zemścić się, czy od zemsty odstąpić? Która droga jest słuszna? W trzecim tomie sagi o dwóch dzielnych psach, Pau podejmuje ten właśnie problem, ale zamiast dostarczać gotowych rozwiązań, zostawia czytelnika sam na sam z tym dylematem, sprawiając, że o opisanych tu zdarzeniach trudno zapomnieć długo po skończonej lekturze. I na tym między innymi polega atrakcyjność tego komiksu.
koniec
1 marca 2016

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Zamknięcie etapu
Andrzej Goryl

19 IV 2024

Dziesiąty tom „Ms Marvel” jest jednocześnie ostatnim pisanym przez G. Willow Wilson – autorkę, która zapoczątkowała tę serię i stworzyła postać Kamali Khan. Scenarzystka prowadziła tę postać przez ponad pięćdziesiąt zeszytów, a jej cykl przez cały ten czas utrzymywał równy, wysoki poziom (z drobnymi potknięciami, nie rzutującymi na ogólną jakość). Jak wypadło zakończenie tej serii?

więcej »

Małe sprzeczki w nowej rodzinie
Maciej Jasiński

18 IV 2024

Pierwsze dwa tomy serii „Pan Borsuk i pani Lisica” były naprawdę interesującymi komiksami przedstawiającymi wspólne życie dwóch zupełnie obcych kulturowo rodzin. Pan Borsuk wychowujący samotnie trójkę dzieci oraz pani Lisica, która wraz z córką musiała uciekać przed myśliwymi – zamieszkali razem w norce, tworząc z czasem jedno gospodarstwo domowe. W kolejnych albumach czytelnicy będą mieli okazję lepiej poznać bohaterów.

więcej »

Piękny umysł
Paweł Ciołkiewicz

17 IV 2024

Życie nie rozpieszczało Wiktora. Wychowywał się bez ojca, a jego matka raczej nie była osobą, którą trudno uznać za wzór macierzyńskiej troskliwości. Wszystkie problemy chłopak rekompensował sobie zanurzaniem się w cudowny świat…, nie, nie baśni, lecz matematyki. To liczby i ich wzajemne relacje pochłaniały go bez reszty. A u źródeł tej fascynacji stało, rzecz jasna, poszukiwanie szczęścia.

więcej »

Polecamy

Batman zdemitologizowany

Niekoniecznie jasno pisane:

Batman zdemitologizowany
— Marcin Knyszyński

Superheroizm psychodeliczny
— Marcin Knyszyński

Za dużo wolności
— Marcin Knyszyński

Nigdy nie jest tak źle, jak się wydaje
— Marcin Knyszyński

„Incal” w wersji light
— Marcin Knyszyński

Superhero na sterydach
— Marcin Knyszyński

Nowe status quo
— Marcin Knyszyński

Fabrykacja szczęśliwości
— Marcin Knyszyński

Pusta jest jego ręka! Część druga
— Marcin Knyszyński

Pusta jest jego ręka! Część pierwsza
— Marcin Knyszyński

Zobacz też

Inne recenzje

Esensja czyta dymki: Luty 2018
— Marcin Mroziuk, Marcin Osuch

Tegoż twórcy

Trochę inny kryzys tożsamości
— Agata Włodarczyk

Proszę spojrzeć na pawiana…
— Paweł Ciołkiewicz

Esensja czyta dymki: Luty 2018 (2)
— Marcin Mroziuk, Marcin Osuch

Esensja czyta dymki: Grudzień 2017
— Marcin Mroziuk, Marcin Osuch, Agnieszka ‘Achika’ Szady

Esensja czyta dymki: Listopad 2017 (3)
— Marcin Mroziuk, Agnieszka ‘Achika’ Szady

Teoria wielkiego wybuchu
— Paweł Ciołkiewicz

Podróże (i komiksy) kształcą
— Paweł Ciołkiewicz

Zemsta najlepiej smakuje na zimno
— Paweł Ciołkiewicz

Tegoż autora

Piękny umysł
— Paweł Ciołkiewicz

Mieć chaos w sobie
— Paweł Ciołkiewicz

Blask z innej przestrzeni
— Paweł Ciołkiewicz

Między prawdą a kłamstwem
— Paweł Ciołkiewicz

Nosferatu ponad wszystko
— Paweł Ciołkiewicz

Obrzęd przejścia
— Paweł Ciołkiewicz

Szklane domy
— Paweł Ciołkiewicz

Miejska pułapka
— Paweł Ciołkiewicz

Przeciwstawić się losowi
— Paweł Ciołkiewicz

Powszechna historia nikczemności
— Paweł Ciołkiewicz

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.