Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 25 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Komiksy

Magazyn CCXXXV

Podręcznik

Kulturowskaz MadBooks Skapiec.pl

Nowości

komiksowe

więcej »

Zapowiedzi

komiksowe

więcej »

Hergé
‹Przygody TinTina #1: W kraju Sowietów›

WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułPrzygody TinTina #1: W kraju Sowietów
Scenariusz
Data wydaniamarzec 2017
RysunkiHergé
Wydawca Egmont
CyklPrzygody Tintina
Cena34,99
Gatunekprzygodowy
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk

Tintin nieprzerysowany
[Hergé „Przygody TinTina #1: W kraju Sowietów” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Nawet rozumiem decyzję Egmontu sprzed ośmiu lat aby wydawać zbiorcze, małe albumy z przygodami Tintina (i nie tylko). Biorąc pod uwagę zasobność czytelniczych portfeli oraz długość serii może to był jedyny sposób na szybkie przybliżenie tego legendarnego cyklu polskim fanom komiksu. Na szczęście przyszedł czas aby pokazać ten album w pełnej okazałości czyli w formacie A4.

Marcin Osuch

Tintin nieprzerysowany
[Hergé „Przygody TinTina #1: W kraju Sowietów” - recenzja]

Nawet rozumiem decyzję Egmontu sprzed ośmiu lat aby wydawać zbiorcze, małe albumy z przygodami Tintina (i nie tylko). Biorąc pod uwagę zasobność czytelniczych portfeli oraz długość serii może to był jedyny sposób na szybkie przybliżenie tego legendarnego cyklu polskim fanom komiksu. Na szczęście przyszedł czas aby pokazać ten album w pełnej okazałości czyli w formacie A4.

Hergé
‹Przygody TinTina #1: W kraju Sowietów›

WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułPrzygody TinTina #1: W kraju Sowietów
Scenariusz
Data wydaniamarzec 2017
RysunkiHergé
Wydawca Egmont
CyklPrzygody Tintina
Cena34,99
Gatunekprzygodowy
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Fakt, że w najnowszym wydaniu komiks wygląda imponująco. Standardowy „Tintin” to sześćdziesiąt dwie strony, tutaj mamy ich sto czterdzieści. To zasługa większych rysunków, które, w porównaniu z poprzednim wydaniem stały się dużo czytelniejsze (Hergé jeszcze nie dopracował się swojej słynnej „ligne claire”).
Intryga „Przygód Tintina w kraju Sowietów” jest bardzo prosta, wręcz banalna. Bez żadnego wprowadzenia, na pierwszym kadrze spotykamy głównego bohatera wsiadającego do pociągu do Moskwy. Jedzie tam jako reporter „Petit Vingtième” (notabene to prawdziwy magazyn, dla którego pracował Hergé), aby przygotować relację na temat Rosji Sowieckiej. Pomysł ten od początku nie spodobał się kremlowskim notablom, którzy nakazali swoim licznym agentom uniemożliwienie Tintinowi realizacji jego zadania. Od tego momentu trwa nieprzerwana zabawa w kotka i myszkę pomiędzy dzielnym reporterem a mniej lub bardziej rozgarniętymi przedstawicielami bolszewickiego reżimu. Przepychanki te są poprzetykane mało sielankowymi obrazkami Związku Radzieckiego. Mamy więc konfiskatę zboża, wybory przeprowadzane pod lufą karabinu, a ukoronowaniem sowieckiej propagandy są atrapy fabryk wzniesione po to, aby przekonywać zagranicznych dziennikarzy o wysokim stopniu industrializacji kraju. Oczywiście Tintin demaskuje wszystkie te kłamstwa, co jeszcze bardziej rozwściecza komunistów. Główny bohater kilkakrotnie ląduje w więzieniu, areszcie i temu podobnych.
„Przygody Tintina w kraju Sowietów” to najbardziej oryginalny ze wszystkich dostępnych obecnie albumów o młodym reporterze z charakterystyczną fryzurą. Po pierwsze, bo jest pierwszy (brzmi jak truizm, ale za chwilę wrócę do tego wątku). Po drugie, ponieważ jako jedyny jest czarno-biały. Ostatnim komiksem w wersji czarno-białej był „Krab o złotych szczypcach” (tom dziewiąty). Ale Hergé przerysował i pokolorował wszystkie, poza właśnie „Tintinem w kraju Sowietów”. Po trzecie, historia jest opowiedziana w sposób mocno odstający od pozostałych przygód Tintina. O co konkretnie chodzi? O ile w późniejszych albumach przemoc fizyczna (także w wykonaniu głównego bohatera) jest stosowana w sposób umiarkowany, o tyle w „Kraju Sowietów” stanowi ona główny sposób rozwiązywania konfliktów i wychodzenia z kłopotów. Powiedzieć o tym albumie „brutalny” byłoby przesadą, ale bardziej wpisuje się on w poetykę slapstickowych komedii kina niemego, w niewielkim stopniu przypominając późniejsze historie, w których głównym orężem Tintina są jego inteligencja i spryt. Natomiast już w tym albumie widać zamiłowanie głównego bohatera do pościgów wszelkiego rodzaju wehikułami (samoloty, pociągi, samochody), co stało się znakiem firmowym całej serii.
Muszę przyznać, że zupełnie inaczej wyobrażałem sobie ten komiks. Znając frankofońskie fascynacje Rosją (carską, sowiecką, każdą) spodziewałem się raczej historii pobłażliwie traktującej o państwie bolszewików. Nic z tych rzeczy. Poza pojedynczymi przypadkami, wszyscy mieszkańcy kraju Sowietów to kanalie, agenci i donosiciele. Tytuł tytułem ale Tintin jakoś musi do celu swojej podróży dotrzeć. To daje autorowi pretekst do przedstawienia swojego stosunku do Niemców. Nie jest to zbyt przychylne spojrzenie. W komiksie Hergé’a Niemcy to państwo policyjne wypełnione po brzegi mundurowymi. Trudno oczekiwać czegoś innego kilka lat po Wielkiej Wojnie.
Ciekawostką samą w sobie jest geneza „Tintina w kraju Sowietów”. Tutaj pojawia się odwieczne pytanie, co było pierwsze – jajko czy kura. Czy Hergé najpierw wymyślił bohatera, którego nazwał Tintin i uczynił wszędobylskim dziennikarzem? Otóż nie. Naczelny magazynu „Le Vingtième Siècle” – Norbert Wallez – poprosił rysownika (wtedy szefa „Le Petit Vingtième”, młodzieżowego dodatku do „Le Vingtième Siècle”) o stworzenie komiksu, który belgijskiej młodzieży przedstawi prawdziwy obraz Związku Radzieckiego. Tworząc obraz Kraju Rad, Hergé oparł się na książce „Moscou sans voiles”, napisanej przez Josepha Douillet, byłego konsula belgijskiego w Rostowie nad Donem. Można więc powiedzieć, że bez Związku Radzieckiego nie byłoby najpopularniejszego komiksu świata.
koniec
29 marca 2017

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Dyskretny urok showbiznesu
Paweł Ciołkiewicz

24 IV 2024

Nestor Burma to prywatny detektyw, który ma skłonność, naturalną chyba u prywatnych detektywów, do wpadania w tarapaty. Po „Mgle na moście Tolbiac”, „Ulicy Dworcowej 120” oraz „Awanturze na Nation” dostajemy kolejny album z jego przygodami. „Chciałeś mnie widzieć martwą?” to opowieść o intrydze rozgrywającej się w świecie musicali.

więcej »

Przygody małych króliczków
Maciej Jasiński

23 IV 2024

„Opowieści z Bukowego Lasu” to kolejna już seria dla dzieci, którą od roku 2021 publikuje wydawnictwo Egmont. Tym razem mamy do czynienia z cyklem przeznaczonym dla najmłodszych czytelników, którzy dopiero stawiają pierwsze kroki w świecie komiksu.

więcej »

Impreza się rozkręca
Dagmara Trembicka-Brzozowska

22 IV 2024

Seria duetu Carbone & Gijé fabularnie rozwija się w bardzo ciekawym kierunku - widać to dosłownie z tomu na tom. Autorzy najwyraźniej mają zamiar stworzyć rozbudowaną opowieść fantastyczną z całkiem rozległym światem przedstawionym.

więcej »

Polecamy

Jedenaście lat Sodomy

Niekoniecznie jasno pisane:

Jedenaście lat Sodomy
— Marcin Knyszyński

Batman zdemitologizowany
— Marcin Knyszyński

Superheroizm psychodeliczny
— Marcin Knyszyński

Za dużo wolności
— Marcin Knyszyński

Nigdy nie jest tak źle, jak się wydaje
— Marcin Knyszyński

„Incal” w wersji light
— Marcin Knyszyński

Superhero na sterydach
— Marcin Knyszyński

Nowe status quo
— Marcin Knyszyński

Fabrykacja szczęśliwości
— Marcin Knyszyński

Pusta jest jego ręka! Część druga
— Marcin Knyszyński

Zobacz też

Tegoż twórcy

Zmiana kursu
— Marcin Knyszyński

Ku lepszemu
— Marcin Knyszyński

Grzechy młodości
— Marcin Knyszyński

Tintin nienarysowany
— Marcin Osuch

Tintin przerysowany
— Marcin Osuch

Tintin zakazany
— Marcin Osuch

Najlepszy, zdecydowanie najlepszy
— Marcin Osuch

Powrót superbohatera
— Marcin Osuch

Piętnaście lat przed Armstrongiem
— Marcin Osuch

Widziałem kondora cień
— Marcin Osuch

Tegoż autora

Uczmy się języków!
— Marcin Osuch

„Szalony Kojot” przez dwie chmury?
— Marcin Osuch

Aparat, góry, człowiek
— Marcin Osuch

Niech prezydent się tym zajmie
— Marcin Osuch

Ratunek czy porwanie?
— Marcin Osuch

Zatrzymane w słowach
— Marcin Osuch

Broń i pieniądze
— Marcin Osuch

Tylko wkrętacza brakuje
— Marcin Osuch

Pożegnanie
— Marcin Osuch

Ten komiks nieco więcej obiecuje niż daje
— Marcin Osuch

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.