Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 19 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Komiksy

Magazyn CCXXXV

Podręcznik

Kulturowskaz MadBooks Skapiec.pl

Nowości

komiksowe

więcej »

Zapowiedzi

komiksowe

więcej »

Berliac
‹Sadbøi›

EKSTRAKT:80%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułSadbøi
Scenariusz
Data wydaniawrzesień 2017
RysunkiBerliac
Wydawca Timof i cisi wspólnicy
ISBN9788365527554
Format144s. 170x240 mm
Cena49,00
Gatunekobyczajowy
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

Ten obcy
[Berliac „Sadbøi” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
„Sadboi” to komiks opowiadający o społeczno-kulturowej alienacji i jej konsekwencjach. Tytułowy bohater, którego smutek podkreśla nie tylko pseudonim (imię?), ale również wytatuowana na policzku łza, nie potrafi odnaleźć się w obcym kraju. Można nawet odnieść wrażenie, że jego wyobcowanie jest tym większe, im więcej energii różni ludzie oraz reprezentowane przez nich instytucje poświęcają na stworzenie mu dogodnych warunków do nowego życia.

Paweł Ciołkiewicz

Ten obcy
[Berliac „Sadbøi” - recenzja]

„Sadboi” to komiks opowiadający o społeczno-kulturowej alienacji i jej konsekwencjach. Tytułowy bohater, którego smutek podkreśla nie tylko pseudonim (imię?), ale również wytatuowana na policzku łza, nie potrafi odnaleźć się w obcym kraju. Można nawet odnieść wrażenie, że jego wyobcowanie jest tym większe, im więcej energii różni ludzie oraz reprezentowane przez nich instytucje poświęcają na stworzenie mu dogodnych warunków do nowego życia.

Berliac
‹Sadbøi›

EKSTRAKT:80%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułSadbøi
Scenariusz
Data wydaniawrzesień 2017
RysunkiBerliac
Wydawca Timof i cisi wspólnicy
ISBN9788365527554
Format144s. 170x240 mm
Cena49,00
Gatunekobyczajowy
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
Bez wątpienia komiks argentyńskiego artysty Berliaca jest tyleż aktualny, co kontrowersyjny. Problematyka uchodźców, czy też imigrantów nie schodzi dziś z pierwszych stron europejskich gazet, a opinia na temat ewentualnego ich przyjmowania stanowi dla wielu osób główny wskaźnik światopoglądu tego, kto ją wyraża. W polskiej sferze publicznej temat ten również jest niezwykle gorący. Upraszczając, można powiedzieć, że ścierają się ze sobą dwie perspektywy. Z jednej strony mamy krytykę polityki, która ma prowadzić do niekontrolowanego napływu imigrantów do Europy. Zwolennicy tego punktu widzenia eksponują w swoich wypowiedziach zagrożenia, jakie się z tym wiążą. Z drugiej strony mamy obóz zwolenników przyjmowania uchodźców wojennych uzasadniany zarówno względami humanitarnymi, jak i polskimi zobowiązaniami wobec Unii Europejskiej. Bez wątpienia komiks „Sadboi” mógłby zostać odczytany przez przedstawicieli obu punktów widzenia – jeśli czytaliby oni komiksy – jako głos potwierdzający ich poglądy. I właśnie na tym polega siła tego dzieła. „Sadboi” jest bowiem komiksem bardzo niejednoznacznym i otwartym na różne, także te niezbyt poprawne politycznie, interpretacje.
W przywołującej pewne skojarzenia z kultową mangą „Akira” sekwencji otwierającej opowieść obserwujemy, jak tytułowy bohater zmierza na otwarcie swojej wystawy. Czarny samochód przemierza opustoszałe ulice, a w tle słyszymy audycję radiową zapowiadającą debiutancką wystawę Sadboia w Galerii Sztuki Współczesnej. Spiker zastanawia się, czy przestępstwo może być formą sztuki i zachęca słuchaczy do udziału w dyskusji. Zanim jednak przekonamy się, o co chodzi w tym wyczekiwanym przez wszystkich zdarzeniu, akcja komiksu przenosi się do przeszłości. Obserwujemy tu, poszatkowane ujęcia z burzliwej przeszłości Sadboia. Chłopak, który jako dziecko został uratowany podczas burzy z łodzi pełnej ludzi szukających nowego miejsca do życia, nie może odnaleźć się w obcej rzeczywistości. Jego życie w Norwegii to jeden wielki koszmar. Choć trafił do kraju, w którym dużą uwagę poświęca się kwestii asymilacji i stworzenia imigrantom dogodnych warunków do życia, od początku ma poczucie wykluczenia i osamotnienia. Pokazując poszczególne fragmenty jego biografii autor jednoznacznie sugeruje, że chłopak do samego początku był skazany – a może sam się skazał – na bycie outsiderem. Powolne wchodzenie na drogę przestępstwa było nieuniknione. Czymś zaskakującym było natomiast spotkanie z tajemniczym mecenasem sztuki, dzięki któremu bohater odkrył, jak cienka granica oddziela świat sztuki od przestępczości (tu zapewne do dyskusji o wymowie dzieła włączą się artyści).
Nie sposób nie doszukiwać się w tej opowieści dość zjadliwej satyry na krótkowzroczność wszystkich, którym wydaje się, że osoba pochodząca z zupełnie innego kręgu kulturowego, może w pełni przystosować się do życia w nowym otoczeniu. Berliac sugeruje, że alienacja jest po prostu na stałe wpisana w los każdego imigranta. To poczucie wyobcowania w specyficzny sposób przypomina stan, w jakim znajdują się artyści. Co więcej, to samo społeczeństwo sprawia, że nie może być inaczej. Działania wymuszające konformizm muszą spotkać się z reakcją i próbą zakwestionowania narzucanych ograniczeń. W komiksie znajdziemy wiele drażliwych momentów z życia głównego bohatera, które mogą stać się punktem wyjścia do żywiołowych dyskusji na temat statusu imigrantów oraz możliwości ich przystosowania się do nowej kultury.
Pod względem graficznym komiks stanowi wyraz mangowych fascynacji autora. Bez trudu można tu odnaleźć nawiązania do klasyków japońskiego komiksu. Rysunki Berliaca stanowią swoiste połączenie stylistyki Osamu Tezuki, Yoshihiro Tatsumiego oraz Katsuhiro Otomo przyprawione oryginalnym podejściem do konstruowania postaci. W dynamicznych kadrach komiksu można rozpoznać subtelne odniesienia do „Akiry”, choć zamiast fotorealistycznych drugich planów autor stawia raczej na minimalizm, a sposób przedstawiania postaci – szczególnie ich twarzy – przywołuje raczej skojarzenia z rysunkami Tezuki czy Tatsumiego. Autor także wkomponowuje w swoje kadry ikoniczne dzieło japońskiego malarstwa ukiyo-e – „Wielką falę w Kanagawie” autorstwa Katsushiki Hokusaia. Odcienie szarości uzyskiwane są za pomocą, charakterystycznych dla mangowej stylistyki rastrów. Wszystko to tworzy interesującą całość. Można pokusić się o stwierdzenie że argentyńska żywiołowość została tu połączona z japońskim rygorem i norweskim minimalizmem tworząc autorską wersję gekigi – stylu bliskiego Berliacowi.
„Sadboi” niesie ze sobą spory ładunek pesymizmu. Autor ukazuje życie imigrantów (i artystów), jako nieuchronne podążanie ku katastrofie. Ta swoista trajektoria staje się udziałem tytułowego Sadboia, ale on sam jest przecież jedynie symbolem smutnego losu wielu jemu podobnych. Bohater opowieści starannie pielęgnuje swoje wyobcowanie wbrew wszelkim inicjatywom, których celem jest uczynienie z niego konformistycznego członka społeczności. Konsekwentnie kwestionuje on reguły rządzące w społeczeństwie, w którym przyszło mu żyć. Otwarte pozostaje jednak pytanie, czy te same kryteria da się zastosować w odniesieniu do imigranta i artysty.
W tym pytaniu tkwią źródła niejednoznaczności i kontrowersyjności komiksu. Zresztą „Sadboi” ma już za sobą pewne perturbacje wydawnicze, które wynikały być może w większym stopniu z poglądów jego autora, niż z treści samego dzieła. Dość powiedzieć, że wydawnictwo Drawn & Quarterly zrezygnowało niedawno z publikacji „Sadboia”, po tym, jak ktoś przypomniał kontrowersyjną wypowiedź autora z roku 2015. Sprawa jest niezwykle złożona i drażliwa, warto zatem samemu wyrobić sobie opinię na ten temat, czytając zapis tych kontrowersji dostępny w internecie. Niedługo zresztą będzie okazja, by zapytać o te sprawy autora, który już w najbliższy weekend odwiedzi Międzynarodowy Festiwal Komiksu i Gier w Łodzi. Bez wątpienia warto wziąć udział w tym spotkaniu, by przekonać się o spojrzeniu autora na aktualne problemy współczesnego świata.
koniec
13 września 2017

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Zamknięcie etapu
Andrzej Goryl

19 IV 2024

Dziesiąty tom „Ms Marvel” jest jednocześnie ostatnim pisanym przez G. Willow Wilson – autorkę, która zapoczątkowała tę serię i stworzyła postać Kamali Khan. Scenarzystka prowadziła tę postać przez ponad pięćdziesiąt zeszytów, a jej cykl przez cały ten czas utrzymywał równy, wysoki poziom (z drobnymi potknięciami, nie rzutującymi na ogólną jakość). Jak wypadło zakończenie tej serii?

więcej »

Małe sprzeczki w nowej rodzinie
Maciej Jasiński

18 IV 2024

Pierwsze dwa tomy serii „Pan Borsuk i pani Lisica” były naprawdę interesującymi komiksami przedstawiającymi wspólne życie dwóch zupełnie obcych kulturowo rodzin. Pan Borsuk wychowujący samotnie trójkę dzieci oraz pani Lisica, która wraz z córką musiała uciekać przed myśliwymi – zamieszkali razem w norce, tworząc z czasem jedno gospodarstwo domowe. W kolejnych albumach czytelnicy będą mieli okazję lepiej poznać bohaterów.

więcej »

Piękny umysł
Paweł Ciołkiewicz

17 IV 2024

Życie nie rozpieszczało Wiktora. Wychowywał się bez ojca, a jego matka raczej nie była osobą, którą trudno uznać za wzór macierzyńskiej troskliwości. Wszystkie problemy chłopak rekompensował sobie zanurzaniem się w cudowny świat…, nie, nie baśni, lecz matematyki. To liczby i ich wzajemne relacje pochłaniały go bez reszty. A u źródeł tej fascynacji stało, rzecz jasna, poszukiwanie szczęścia.

więcej »

Polecamy

Batman zdemitologizowany

Niekoniecznie jasno pisane:

Batman zdemitologizowany
— Marcin Knyszyński

Superheroizm psychodeliczny
— Marcin Knyszyński

Za dużo wolności
— Marcin Knyszyński

Nigdy nie jest tak źle, jak się wydaje
— Marcin Knyszyński

„Incal” w wersji light
— Marcin Knyszyński

Superhero na sterydach
— Marcin Knyszyński

Nowe status quo
— Marcin Knyszyński

Fabrykacja szczęśliwości
— Marcin Knyszyński

Pusta jest jego ręka! Część druga
— Marcin Knyszyński

Pusta jest jego ręka! Część pierwsza
— Marcin Knyszyński

Zobacz też

Tegoż twórcy

Glutaminian Fiction
— Paweł Ciołkiewicz

Tegoż autora

Piękny umysł
— Paweł Ciołkiewicz

Mieć chaos w sobie
— Paweł Ciołkiewicz

Blask z innej przestrzeni
— Paweł Ciołkiewicz

Między prawdą a kłamstwem
— Paweł Ciołkiewicz

Nosferatu ponad wszystko
— Paweł Ciołkiewicz

Obrzęd przejścia
— Paweł Ciołkiewicz

Szklane domy
— Paweł Ciołkiewicz

Miejska pułapka
— Paweł Ciołkiewicz

Przeciwstawić się losowi
— Paweł Ciołkiewicz

Powszechna historia nikczemności
— Paweł Ciołkiewicz

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.