Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 20 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Komiksy

Magazyn CCXXXV

Podręcznik

Kulturowskaz MadBooks Skapiec.pl

Nowości

komiksowe

więcej »

Zapowiedzi

komiksowe

więcej »

Kurt Busiek, Tomás Giorello, Mike Mignola, Cary Norda, Timothy Truman, Michael Wm. Kaluta
‹Conan #2 (wyd. zbiorcze): Miasto Złodziei›

EKSTRAKT:80%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułConan #2 (wyd. zbiorcze): Miasto Złodziei
Scenariusz
Data wydania5 grudnia 2018
RysunkiTomás Giorello, Cary Norda, Michael Wm. Kaluta
Wydawca Egmont
CyklConan
Cena119,99
Gatunekfantasy, superhero
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk

Dawno temu w Zamorze
[Kurt Busiek, Tomás Giorello, Mike Mignola, Cary Norda, Timothy Truman, Michael Wm. Kaluta „Conan #2 (wyd. zbiorcze): Miasto Złodziei” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Obrodziło ostatnio na naszym rynku pozycjami poświęconymi Conanowi z Cymerii. I bardzo dobrze, zwłaszcza, że większość z nich prezentuje bardzo wysoki poziom, tak jak drugi tom (tomiszcze) zbiorczego wydania adaptacji jego przygód w wersji Dark Horse Comics, przygotowane przez Egmont z podtytułem „Miasto Złodziei”.

Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

Dawno temu w Zamorze
[Kurt Busiek, Tomás Giorello, Mike Mignola, Cary Norda, Timothy Truman, Michael Wm. Kaluta „Conan #2 (wyd. zbiorcze): Miasto Złodziei” - recenzja]

Obrodziło ostatnio na naszym rynku pozycjami poświęconymi Conanowi z Cymerii. I bardzo dobrze, zwłaszcza, że większość z nich prezentuje bardzo wysoki poziom, tak jak drugi tom (tomiszcze) zbiorczego wydania adaptacji jego przygód w wersji Dark Horse Comics, przygotowane przez Egmont z podtytułem „Miasto Złodziei”.

Kurt Busiek, Tomás Giorello, Mike Mignola, Cary Norda, Timothy Truman, Michael Wm. Kaluta
‹Conan #2 (wyd. zbiorcze): Miasto Złodziei›

EKSTRAKT:80%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułConan #2 (wyd. zbiorcze): Miasto Złodziei
Scenariusz
Data wydania5 grudnia 2018
RysunkiTomás Giorello, Cary Norda, Michael Wm. Kaluta
Wydawca Egmont
CyklConan
Cena119,99
Gatunekfantasy, superhero
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Pierwsza część sagi o najsłynniejszym barbarzyńcy okazała się wspaniałą lekturą, poszerzającą howardowską mitologię o dzieciństwo Conana. Do tego, w przeciwieństwie do oferty Marvela, akcja była poprowadzona liniowo, bez skakania z miejsca na miejsce i pomiędzy różnymi wydarzeniami z życia Cymeryjczyka. Był to niewątpliwy atut, jeśli komuś nie chciało się bawić w rozgryzanie, czy mamy do czynienia z nieokrzesanym młokosem, doświadczonym wojownikiem, dowódcą Zuagirów, czy piratów na morzu Vilayet.
Tradycję tę kontynuuje „Miasto Złodziei”, w którym poznajemy po kolei przygody Conana w tytułowym mieście (choć w komiksie jego nazwa nie pada, chodzi o Arenjun w Zamorze). Wciąż jest on nieokrzesanym barbarzyńcą, który nie zna zasad „cywilizowanych ludzi”, co powoduje, że z marszu pakuje się w kłopoty. Póki co, jego marzenia są jeszcze bardzo przyziemne, nie związane z przepowiednią o tym, że któregoś dnia zostanie królem. Chce dorobić się na złodziejskim fachu, bawiąc się przy tym w najlepsze. Jego porywczości do wyciągania miecza z pochwy dorównuje uwielbienie dla płci pięknej, podsycane dodatkowo przez przebiegłą Jiarę, liczącą na to, że przy muskularnym brunecie będzie opływała w luksusowe dobra.
Trzech scenarzystów pracujących nad niniejszy tomem – Kurt Busiek, Timothy Truman i Mike Mignola – bardzo sprawnie łączą ze sobą adaptacje opowiadań Roberta E. Howarda z wymyślonymi przez siebie epizodami, które uzupełniają luki między nimi. W tym wypadku chodzi o „Wieżę Słonia”, „Komnatę śmierci” (tu pod tytułem „Komnata umarłych”) i „Dom pełen łotrów”. Warto dodać, że środkowe opowiadanie przez autora nie zostało dokończone – zrobił to dopiero L. Sprague de Camp w 1967 roku. Scenarzyści komiksu dość wiernie trzymają się pierwowzorów, co niewątpliwie jest atutem, ponieważ Howard daleki był od schematu, w którym Conan dostałby zadanie do wykonania, wykonywałby je i wracał w pełni chwały. Mimo to, rozdziały pisane przez Mignolę najbardziej uwidaczniają styl twórcy Hellboya. W czasie, kiedy Busiek i Truman zasypują nas opisami narratora, ten stawia przede wszystkim na to, co można zobaczyć na rysunku. W związku z czym jego część jest najmniej naznaczona słowem pisanym. Wyczuwa się w niej także ducha twórczości Lovecrafta, pod której dużym wrażeniem pozostawał Howard.
Co najwyżej można zastanowić się, czy przypadkiem panowie nie za bardzo szarżują w ukazywaniu rubaszności i dzikości Conana. Zawsze wydawał mi się on bardziej spokojny i małomówny, po cichu ucząc się zasad panujących w cywilizowanym świecie, gdy tymczasem tutaj byłby dobrym kompanem dla hulaszczej kompaniji Andrzeja Kmicica. Mam nadzieję, że z biegiem czasu, kiedy nasz bohater będzie dojrzewał, jego charakter ulegnie zmianie. Zwłaszcza, że sprawiał wrażenie bardziej zachowawczego w poprzednim tomie, kiedy był młodszy. Póki co, zrzućmy to na karb zachłyśnięcia się nowym światem.
Za większość szkiców w tomie odpowiada Cary Nord, którego poznaliśmy już jako twórcę plastycznego, świetnie sprawdzającego się w dynamicznych sekwencjach, ale stosującego uproszczenia (głównie na dalszym planie), co nie zawsze może się podobać. Ja w każdym razie, po zachwytach nad rysunkami Johna Buscemy w wersji Marvela, potrzebowałem chwili, by się przestawić. Niemniej kiedy już mi się to udało, muszę przyznać, że Nord odwalił kawał dobrej roboty, nadając znanym historiom indywidualnego sznytu. Mimo to jednego nie mogę mu darować, a mianowicie tego, jak potraktował biednego, przedwiecznego Yag-Koshę w „Wieży Słonia”. W wydaniu Norda wygląda on jak zabiedzona wersja Dumbo, gdy tymczasem, pomimo ran odniesionych w wyniku tortur, miał w sobie sporo dostojeństwa. W tym miejscu John Buscema wygrywa na całej linii.
W ramach dodatków otrzymujemy galerię okładek oryginalnych zeszytów, w tym słynną, zdobiącą numer 24. Niestety nie jest to oryginalna grafika, która przedstawiała całkiem nagą kobietę na pierwszym planie, a jej ocenzurowana wersja z dorysowanym bikini.
Pomimo uwag i czepialstwa, wynikającego w głównej mierze z zakorzenionego w mojej wyobraźni wizerunku Cymeryjczyka, uczciwie muszę przyznać, że lektura „Miasta Złodziei” przyniosła mi kilka godzin (ponad 400 stron jednak robi swoje) wyśmienitej rozrywki. Mam nadzieję, że Egmont nie zrezygnuje z publikacji dalszych zeszytów sygnowanych przez Dark Horse Comics, bo stanowią wciągającą lekturę, nawet jeśli przed chwilą czytało się wydania marvelowskie, sygnowane przez Hachette.
koniec
9 stycznia 2019

Komentarze

09 I 2019   20:35:31

Scenariuszowo bardzo dobrze, ale graficznie to jest lekka porażka. Inna sprawa, że duet Buscema-Alcala tak wysoko podniósł poprzeczkę, że jest ona chyba nie do przeskoczenia dla współczesnych "cartoonowych" rysowników. Choć Giorello w miarę rysowania Conana wyrobił się i radził sobie coraz lepiej: https://pl.pinterest.com/silvanogarcia/tomas-giorello-great-conan-art/?lp=true

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Zamknięcie etapu
Andrzej Goryl

19 IV 2024

Dziesiąty tom „Ms Marvel” jest jednocześnie ostatnim pisanym przez G. Willow Wilson – autorkę, która zapoczątkowała tę serię i stworzyła postać Kamali Khan. Scenarzystka prowadziła tę postać przez ponad pięćdziesiąt zeszytów, a jej cykl przez cały ten czas utrzymywał równy, wysoki poziom (z drobnymi potknięciami, nie rzutującymi na ogólną jakość). Jak wypadło zakończenie tej serii?

więcej »

Małe sprzeczki w nowej rodzinie
Maciej Jasiński

18 IV 2024

Pierwsze dwa tomy serii „Pan Borsuk i pani Lisica” były naprawdę interesującymi komiksami przedstawiającymi wspólne życie dwóch zupełnie obcych kulturowo rodzin. Pan Borsuk wychowujący samotnie trójkę dzieci oraz pani Lisica, która wraz z córką musiała uciekać przed myśliwymi – zamieszkali razem w norce, tworząc z czasem jedno gospodarstwo domowe. W kolejnych albumach czytelnicy będą mieli okazję lepiej poznać bohaterów.

więcej »

Piękny umysł
Paweł Ciołkiewicz

17 IV 2024

Życie nie rozpieszczało Wiktora. Wychowywał się bez ojca, a jego matka raczej nie była osobą, którą trudno uznać za wzór macierzyńskiej troskliwości. Wszystkie problemy chłopak rekompensował sobie zanurzaniem się w cudowny świat…, nie, nie baśni, lecz matematyki. To liczby i ich wzajemne relacje pochłaniały go bez reszty. A u źródeł tej fascynacji stało, rzecz jasna, poszukiwanie szczęścia.

więcej »

Polecamy

Batman zdemitologizowany

Niekoniecznie jasno pisane:

Batman zdemitologizowany
— Marcin Knyszyński

Superheroizm psychodeliczny
— Marcin Knyszyński

Za dużo wolności
— Marcin Knyszyński

Nigdy nie jest tak źle, jak się wydaje
— Marcin Knyszyński

„Incal” w wersji light
— Marcin Knyszyński

Superhero na sterydach
— Marcin Knyszyński

Nowe status quo
— Marcin Knyszyński

Fabrykacja szczęśliwości
— Marcin Knyszyński

Pusta jest jego ręka! Część druga
— Marcin Knyszyński

Pusta jest jego ręka! Część pierwsza
— Marcin Knyszyński

Zobacz też

Tegoż twórcy

W śniegach mroźnej północy
— Maciej Jasiński

Conan wymiatacz
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

Zaglądam w swe serce i widzę Cymerię
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

Pora zacząć toczyć wojnę
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

Krótko o komiksach: Czerwiec 2005, cz. 2
— Artur Długosz, Wojciech Gołąbowski

Conan, nie Conan?
— Artur Długosz

Tegoż autora

I ty możesz być Kubą Rozpruwaczem
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

My i Oni
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

Wielki mały finał
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

Piołun w sercu a w słowach brak miodu, czyli 10 utworów do tekstów Ernesta Brylla
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

Kim był Józef J.?
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

Ilu scenarzystów potrzea by wkręcić steampunkową żarówkę?
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

Baldwin Trędowaty na tropie
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

Nie należy mylić zagubienia się w masie z tkwieniem w gównie
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

Diabeł rozbiera się u Prady
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

Kobieta ich bije
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.