Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 18 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Komiksy

Magazyn CCXXXV

Podręcznik

Kulturowskaz MadBooks Skapiec.pl

Nowości

komiksowe

więcej »

Zapowiedzi

komiksowe

więcej »

Witold Jarkowski, Mirosław Kurzawa
‹Pilot śmigłowca #7: Desant›

WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułPilot śmigłowca #7: Desant
Scenariusz
Data wydania1981
RysunkiMirosław Kurzawa
Wydawca Sport i Turystyka
CyklPilot śmigłowca
Gatunekobyczajowy, przygodowy
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk

Pilot śmigłowca: Pilot punktuje, „Pilot” dołuje
[Witold Jarkowski, Mirosław Kurzawa „Pilot śmigłowca #7: Desant” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
W siódmym tomie zatytułowanym „Desant” seria „Pilot śmigłowca” wraca do tematyki ściśle wojskowej. w porównaniu z wcześniejszymi odcinkami wyjątkowo mało jest tu miejsca na perypetie miłosne głównego bohatera.

Marcin Osuch

Pilot śmigłowca: Pilot punktuje, „Pilot” dołuje
[Witold Jarkowski, Mirosław Kurzawa „Pilot śmigłowca #7: Desant” - recenzja]

W siódmym tomie zatytułowanym „Desant” seria „Pilot śmigłowca” wraca do tematyki ściśle wojskowej. w porównaniu z wcześniejszymi odcinkami wyjątkowo mało jest tu miejsca na perypetie miłosne głównego bohatera.

Witold Jarkowski, Mirosław Kurzawa
‹Pilot śmigłowca #7: Desant›

WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułPilot śmigłowca #7: Desant
Scenariusz
Data wydania1981
RysunkiMirosław Kurzawa
Wydawca Sport i Turystyka
CyklPilot śmigłowca
Gatunekobyczajowy, przygodowy
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Na początku cyklu tekstów poświęconych „Pilotowi śmigłowca” wspomniałem, że seria ta w dużo mniejszym stopniu zaistniała w powszechnej świadomości czytelników w porównaniu ze „Żbikiem”, „Klossem” czy „Podziemnym frontem”. Być może wpływ na to miał bardzo nieregularny cykl wydawniczy. O ile w przypadku „Kapitana Żbika” w ciągu roku pojawiało się nawet do ośmiu zeszytów, to „Pilot śmigłowca” publikowany był w tempie iście ślimaczym, jeden, dwa odcinki rocznie. Ewenementem był właśnie zeszyt siódmy, wydany po trzyletniej przerwie. Trudno powiedzieć, jaka była tego przyczyna. Nie mogło być to spowodowane szukaniem następcy Rosińskiego, bo już wydany 1978 roku „W walce z żywiołem” narysował Mirosław Kurzawa. Możliwe, że zaczęły się już problemy z materiałami poligraficznymi, gdyż nawet wspomniany „Żbik” w latach 1978-1980 ukazywał się po jednym zeszycie rocznie. I zapewne z tego powodu swoje piętno na cyklu odcisnęła inflacja. Część siódma kosztowała 15 złotych (w tym nadal 3 złote na Centrum Zdrowia Dziecka), czyli podrożała o 2 złote. Notabene, na zapowiedzi z poprzedniego odcinka na okładce widniała jeszcze „stara” kwota. Nie zmienił się za to nakład, wynoszący dokładnie 200275 egzemplarzy.
To drugi zeszyt z rysunkami Mirosława Kurzawy. Graficznie nie ma tu żadnej zmiany, na plus można zaliczyć rysownikowi okładkę. Sprawnie skomponowana, poprawna kolorystycznie, bezpośrednio referuje do tytułu i treści komiksu. A propos tytułu: Kurzawa zachowuje dziwną manierę zapoczątkowaną jeszcze przez Rosińskiego – stosowania za każdym razem innej czcionki. Nie pomaga rysownikowi poligrafia w tym zeszycie; na kilku stronach wyraźnie widać, że kolory wyszły poza kontury. W „Desancie” ujawniło się jeszcze jedno niedociągnięcie rysownika. Kurzawa zastosował w swoich liternictwie dużą czcionkę, o mniej więcej połowę większą od swojego poprzednika. Wraz z dosyć dużymi spacjami oraz interlinią spowodowało to, że niekiedy dymki urosły do monstrualnych rozmiarów, zajmując na niektórych stronach ponad połowę powierzchni.
„Desant” zaczyna się od domknięcia wątku z poprzedniego zeszytu związanego z akcją przeciwpowodziową. Scenarzysta, prezentując rozmowy w sztabie kryzysowym oraz wśród grupki młodzieży, wykorzystał ten moment do wrzucania elementów propagandowych. Po pierwsze, o gotowości wojska do niesienia pomocy społeczeństwu w potrzebie – i po drugie, o marzeniach dzieci aby stać się wojskowym pilotem. Na kilku kolejnych stronach na chwilę wracamy do spraw prywatnych porucznika. Szukając na Torwarze Barbary, spotyka Hankę Kalińską, która jest trenerką łyżwiarstwa. Wywiązuje się dłuższa rozmowa, wspierana myślami obydwojga. Niewiele z niej wynika, ale to pierwsze spotkanie Karskiego z Hanką sam na sam. Inna sprawa, że całość jest przedstawiona fatalnie od strony graficznej. Rysownik poszedł na łatwiznę, cały dialog został rozrysowany w postaci „gadających głów” umieszczonych w poziomych paskach. Mając śliczną dziewczynę i przystojnego pilota można było powalczyć o ciekawe kadrowanie tej rozmowy, tylko że u Kurzawy Hanka była umiarkowanie ładna, a Karski taki sobie.
Jednak sprawy prywatne w „Desancie” schodzą na plan dalszy, bo zaczyna się tytułowy desant. Jednostka Karskiego i Krucewicza ma wziąć udział w manewrach wspólnie z jednostkami lądowymi. Zadaniem śmigłowców ma być odnalezienie jednostek piechoty i przerzucenie ich w zadane miejsce. Najtrudniejsze wyzwanie znowu ma Karski, gdyż „jego” piechota ukrywa się w miejscu trudnym do zidentyfikowania na mapach. Zresztą, nawet Krucewicz powątpiewa w to, czy porucznik znajdzie oddział bez naprowadzania przez radio. Ba, nawet zakłada się z dowódcą jednostki, pułkownikiem Markiewiczem. Jak widać, scenarzysta nie rezygnuje ze spirit movens serii, czyli nieco krytycznego podejścia Krucewicza do wszystkiego, co robi Karski. Ten ostatni, tak jak był asem myśliwskim, tak teraz lata perfekcyjnie śmigłowcami. Do zadania przygotował się bardzo dobrze, spędzając długie godziny na mapami. W efekcie udział śmigłowców w manewrach kończy się pełnym sukcesem. Karski otrzymuje pochwałę, ale chyba jeszcze bardziej radosna nagroda pojawia się na końcu odcinka. Do jednostki przyjeżdża Barbara.
Po raz kolejny pojawia się streszczenie, tym razem jest ono zilustrowane miniaturkami wszystkich wcześniejszych okładek i zajmuje ono całą stronę. Na trzeciej stronie okładki zamieszczona została dosyć krótka notatka o wojskach powietrzno-desantowych, a zeszyt zamyka kolejny odcinek historii lotnictwa LWP, tym razem poświęcony walkom o Kołobrzeg.
koniec
7 czerwca 2020

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Małe sprzeczki w nowej rodzinie
Maciej Jasiński

18 IV 2024

Pierwsze dwa tomy serii „Pan Borsuk i pani Lisica” były naprawdę interesującymi komiksami przedstawiającymi wspólne życie dwóch zupełnie obcych kulturowo rodzin. Pan Borsuk wychowujący samotnie trójkę dzieci oraz pani Lisica, która wraz z córką musiała uciekać przed myśliwymi – zamieszkali razem w norce, tworząc z czasem jedno gospodarstwo domowe. W kolejnych albumach czytelnicy będą mieli okazję lepiej poznać bohaterów.

więcej »

Piękny umysł
Paweł Ciołkiewicz

17 IV 2024

Życie nie rozpieszczało Wiktora. Wychowywał się bez ojca, a jego matka raczej nie była osobą, którą trudno uznać za wzór macierzyńskiej troskliwości. Wszystkie problemy chłopak rekompensował sobie zanurzaniem się w cudowny świat…, nie, nie baśni, lecz matematyki. To liczby i ich wzajemne relacje pochłaniały go bez reszty. A u źródeł tej fascynacji stało, rzecz jasna, poszukiwanie szczęścia.

więcej »

Oto koniec znanego nam świata
Marcin Knyszyński

16 IV 2024

Nieistniejący już imprint DC Comics o nazwie „Vertigo” miał kilka flagowych tytułów, takich swego rodzaju wizytówek lat dziewięćdziesiątych amerykańskiego komiksu. Jedną z nich są bez wątpienia „Niewidzialni”, których ostatni, czwarty tom zbiorczy wyszedł w marcu nakładem Egmontu. Każdy, kto uważa, że pierwsze trzy były trudne w odbiorze, musi przygotować się na jeszcze większe wyzwanie. Teraz Grant Morrison nie ma już zupełnie litości i nie bierze jeńców.

więcej »

Polecamy

Batman zdemitologizowany

Niekoniecznie jasno pisane:

Batman zdemitologizowany
— Marcin Knyszyński

Superheroizm psychodeliczny
— Marcin Knyszyński

Za dużo wolności
— Marcin Knyszyński

Nigdy nie jest tak źle, jak się wydaje
— Marcin Knyszyński

„Incal” w wersji light
— Marcin Knyszyński

Superhero na sterydach
— Marcin Knyszyński

Nowe status quo
— Marcin Knyszyński

Fabrykacja szczęśliwości
— Marcin Knyszyński

Pusta jest jego ręka! Część druga
— Marcin Knyszyński

Pusta jest jego ręka! Część pierwsza
— Marcin Knyszyński

Zobacz też

Z tego cyklu

Kilka słów na pożegnanie
— Marcin Osuch

Szczęśliwy finał
— Marcin Osuch

Trochę jak Blueberry
— Marcin Osuch

Nasz polski superman
— Marcin Osuch

W końcu to komiks
— Marcin Osuch

Pożegnanie z Rosińskim
— Marcin Osuch

Rozkaz to rozkaz
— Marcin Osuch

Kapitan zmienia trasę
— Marcin Osuch

Latający dyliżans
— Marcin Osuch

Nie lataj, synku, nisko i powoli
— Marcin Osuch

Tegoż twórcy

Uczyć nie bawiąc
— Marcin Osuch

Tegoż autora

Uczmy się języków!
— Marcin Osuch

Po komiks marsz: Kwiecień 2024
— Paweł Ciołkiewicz, Piotr ‘Pi’ Gołębiewski, Marcin Knyszyński, Marcin Osuch

„Szalony Kojot” przez dwie chmury?
— Marcin Osuch

Aparat, góry, człowiek
— Marcin Osuch

Niech prezydent się tym zajmie
— Marcin Osuch

Po komiks marsz: Marzec 2024
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski, Marcin Knyszyński, Marcin Osuch, Agnieszka ‘Achika’ Szady

Po komiks marsz: Luty 2024
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski, Marcin Knyszyński, Marcin Osuch, Agnieszka ‘Achika’ Szady

Ratunek czy porwanie?
— Marcin Osuch

Zatrzymane w słowach
— Marcin Osuch

Broń i pieniądze
— Marcin Osuch

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.