Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 26 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Komiksy

Magazyn CCXXXV

Podręcznik

Kulturowskaz MadBooks Skapiec.pl

Nowości

komiksowe

więcej »

Zapowiedzi

komiksowe

więcej »

Mieczysław Wiśniewski
‹Podziemny front #4: O życie wroga›

WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułPodziemny front #4: O życie wroga
Data wydania1970
RysunkiMieczysław Wiśniewski
Wydawca Sport i Turystyka
CyklPodziemny front
Gatunekhistoryczny, sensacja
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk

Podziemny front: Dobry Niemiec
[Mieczysław Wiśniewski „Podziemny front #4: O życie wroga” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
W czwartym zeszycie „Podziemnego frontu” udajemy się wraz z bohaterami na Okęcie, śledzimy udział odważnej akcji sabotażowej (choć tym razem powstałej raczej w wyobraźni scenarzysty) i poznajemy jedynego dobrego Niemca w całym komiksowym cyklu.

Konrad Wągrowski

Podziemny front: Dobry Niemiec
[Mieczysław Wiśniewski „Podziemny front #4: O życie wroga” - recenzja]

W czwartym zeszycie „Podziemnego frontu” udajemy się wraz z bohaterami na Okęcie, śledzimy udział odważnej akcji sabotażowej (choć tym razem powstałej raczej w wyobraźni scenarzysty) i poznajemy jedynego dobrego Niemca w całym komiksowym cyklu.

Mieczysław Wiśniewski
‹Podziemny front #4: O życie wroga›

WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułPodziemny front #4: O życie wroga
Data wydania1970
RysunkiMieczysław Wiśniewski
Wydawca Sport i Turystyka
CyklPodziemny front
Gatunekhistoryczny, sensacja
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
„Dobry Niemiec” – to nie tylko tytuł filmu Stevena Soderbergha z 2006 roku, to także pewnego rodzaju figura pojawiającasię regularnie w filmach i książkach traktujących o II wojnie światowej. To Niemiec, który nie jest zwolennikiem Hitlera i nazistów, Niemiec, który może pomagać obywatelom okupowanych krajów (a przynajmniej widzi w nich ludzi), a może i tak być, że w chwili próby wybierze słusznie i stanie po stronie antyfaszystów, przciwstawiając się swym służącym Fuehrerowi rodakom. Major Otto Hecht grany przez Rogera Moore’a w „Ucieczce na Atenę”, kapral Steiner w „Żelaznym krzyżu”, kapitan Turing w książkowych „Działach Nawarony”, czy też wykorzystywane w popkulturze postacie historyczne – Oskar Schindler („Lista Schindlera”) czy Wilm Hosenfeld („Pianista”). Skąd popularność tego rodzaju bohatera? Ano zapewne stad, by móc wnieść do filmu optymistyczne przekonanie, że w każdym, nawet najbardziej opresyjnym systemie, może znaleźć się ktoś sprawiedliwy. Ale nie należy lekceważyć też motywacji czysto finansowej – wszak Niemcy to niemały rynek i mogła istnieć obawa, że filmy czy inne dzieła kultury przestawiające obywateli tego kraju w jednoznacznie złym świetle mogą się tam nie najlepiej sprzedawać.
Co ciekawe, figura dobrego Niemca dużo słabiej funkcjonowała w polskiej kulturze. Owszem, był Obergefreiter Kugel w „Czterech pancernych”, ale to wyjątek od reguły, bo naprawdę trudno znaleźć jakikolwiek inny przykład. Czemu? Cóż, z jednej strony pewnie dlatego, że nie działał wspomniany wyżej bodziec ekonomiczny, z drugiej jednak też dlatego, że bardzo silne w Polsce było poczucie ogromu krzywd, jakich doznaliśmy ze strony zachodniego sąsiada i na takie pozytywne postacie nie było miejsca (pamiętajmy, że w 1945 mocno mówiło się, że na wieki nazwę narodowości mieszkańca zza Odry powinno pisać się z małej litery – niemiec). Tym bardziej więc zaskakuje, że postać dobrego Niemca pojawiła się w jednym zeszytów cyklu „Podziemny front”.
Ów Niemiec ma nazwisko tak bardzo niemieckie, jak tylko można – Schmidt – i jest sierżantem pilnującym polskich robotników pracujących na lotnisku Okęcie. Nie tylko patrzy przez palce na ich stosunkowo małe zaangażowanie w swe obowiązki, ale nawet kryje ich przed przełożonymi, gdy znajduje u jednego „bibułę” – nielegalne gazetki. Szorstki w obyciu, ale wyrozumiały i sprawiedliwy. Schmidt nie wie jednak, że trójka jego robotników to „Zielony”, „Mały” i „Zbyszek” – bojowcy „Czwartaków”, dla których praca na lotnisku jest przede wszystkim okazją do akcji sabotażowych w niemieckich samolotach.
Zanim poznamy Schmidta i przywitamy się z trójką AL-owców , wybieramy się na pierwszych kartach komiksu w przestworza. Niemiecki Junkers 52 startuje z Warszawy do lotu do Mińska. Piloci sądzą, że czeka ich przynajmniej dwie godziny spokojnego lotu, ale są w ogromnym błędzie. Już kilka minut po starcie na pokładzie wybucha pożar, a chwilę później wielka eksplozja zmienia samolot w płonący wrak. Awaria? Tak sądzą z początku Niemcy, ale my wiemy, że to efekt sabotażowej akcji „Czwartaków”, starających się uszkadzać iskrowniki zawsze tej samej firmy. Podwójna korzyść – samoloty spadają, a Niemcy szukają fabrycznej usterki.
Sprawą – co zrozumiałe – szybko interesuje się Gestapo. Von Kniprode podejrzliwy jest z natury. Sądzi – poniekąd słusznie – że to dywersja, nie wie jednak, czy w Polsce, czy w Lipsku, gdzie produkowane są iskrowniki. Każe więc zamknąć wszystkich polskich robotników w baraku, co daje podwójną korzyść. Z jednej strony można ich dobrze sprawdzić, z drugiej, jeśli dojdzie do kolejnej awarii, będzie pewność, że jej źródłem jest Lipsk, bo uwięzieni Polacy nie mogliby wykonać sabotażu. Co na to dowództwo „Czwartaków"? Oczywiście rozkazuje przeprowadzić akcję za wszelką cenę, to wszak jedyna szansa na usunięcie podejrzeń wobec załogi Okęcia. „Mały” przemyka się kanałem do hangaru, ale podczas uszkadzania instalacji słyszy rozmowę Niemców. Tym samolotem ma następnego dnia lecieć Schmidt. Co zrobić? Wycofać się, czy poświęcić życie sympatycznego Niemca? A może jest inne wyjście?
„O życie wroga”, poza interesującym dylematem, jest komiksem dosyć przegadanym. Rozmawiają robotnicy, rozmawiają spiskowcy, rozmawiają Niemcy z lotniskowego garnizonu, rozmawia Gestapo. Po dynamicznym powietrznym początku mamy do czynienia z raczej z dosyć statyczną opowieścią, dopiero w finale zaczyna się coś dziać. Najpierw trzeba podjąć decyzję co do Schmidta, potem wprowadzić ją w czyn. I jak zwykle w tej serii sukces „Czwartaków” będzie okupiony własnymi stratami.
Komiks tym razem jest bardzo zbieżny z odcinkiem serialu (noszącym zresztą identyczny jak komiks tytuł – „O życie wroga”, to jedyny taki przypadek, pozostałe zeszyty mają inne tytuły niż w serialu), z dwoma interesującymi różnicami. W serialu polski żołnierz ginie, bo zaplątuje się w druty kolczaste, w komiksie, bo podczas ucieczki stopa uwięzła mu między szynami. Ta zmiana chyba jest bez sensu, widzieliście kogoś, kto nie może wydostać nogi spomiędzy szyn? Druty kolczaste są pod tym względem dużo bardziej wiarygodne. Druga różnica to tożsamość poległego. W serialu będzie nim grany przez Stefana Friedmanna „Rysiek”, czyli telewizyjny odpowiednik komiksowego „Zbyszka”, który w poprzednim odcinku zabijał gestapowca odpowiedzialnego za śmierć swej matki. W ten sposób serial skutecznie eliminuje bohaterów, do których widz zdążył się jakoś przyzwyczaić. W komiksie „Zbyszek” przeżyje, bo to jego twórcy wybrali na głównego bohatera całego cyklu. I to jest jak najbardziej słuszna koncepcja.
Odnoszę wrażanie, że ponownie Mieczysław Wiśniewski najlepiej się czuje, gdy ma rysować sprzęt. Najładniej, najstaranniej rysowane są samoloty, poza tym album wypełniony jest raczej gadającymi głowami i monotonnymi wnętrzami robotniczych baraków. Pewnym wyjątkiem jest scena rozmowy na nasłonecznionej ulicy z jadącym tramwajem – ale niestety nie jesteśmy w stanie zidentyfikować, jaka to jest dokładnie warszawska lokalizacja. Zabawnie wygląda scena rozmowy w barze między „Starym”, „Stefanem” i „Zbyszkiem”. Na jednym kadrze „Zbyszek” siedzi między „Starym” i „Stefanem”, na kolejnym (kilka sekund później komiksowego czasu) „Stefan” zajmuje jego miejsce. Owszem, teoretycznie bohaterowie mogli się przesiadać podczas rozmowy (ale po co?), ale bardziej prawdopodobne jest to, że Wiśniewski ułatwił sobie życie, tak aby najłatwiej mu było dodać dymki od lewej do prawej. Na jednym kadrze pierwszy wypowiada się „Stefan” po nim „Zbyszek”, potem „Stary”, a na następnym kolejność ulega zmianie: „Zbyszek”, „Stefan” i „Stary”. I w takich właśnie sekwencjach rysowani są bohaterowie.
Ostatnia rzecz na dziś, to historyczne tło. Do tej pory komiksy były oparte w mniejszym lub większym stopniu na autentycznych wydarzeniach. Zamach na Bar Podlaski, egzekucje konfidentów, atak na łącze telefoniczne. Tym razem jednak nie udało mi się znaleźć jakiegokolwiek historycznego potwierdzenia sabotaży na Okęciu. Nie ma nic na listach okupacyjnych akcji, nic o tym nie pisze Tadeusz Pietrzak w swej książce, gloryfikującej przecież „Czwartaków”. A tu we wstępnym tekście czytamy dumne „Zobaczmy jak „Czwartacy” sprowadzali Niemców na ziemię”. Ale czy rzeczywiście coś takiego miało miejsce, czy też to całkowita literacka fikcja? Wszystko wskazuje na to drugie.
koniec
6 września 2020

Komentarze

09 IX 2020   08:43:57

Nie do końca wiem dlaczego, ale ten odcinek chyba najbardziej zapadł mi w pamięć. Może właśnie ze względu na tego "dobrego Niemca".

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Zagubiony w samym sobie
Andrzej Goryl

25 IV 2024

„Czarny Młot” to seria, która miała bardzo intrygujący początek, ciekawie się rozwijała, ale jej zakończenie było co najmniej rozczarowujące. Po drodze ukazało się też kilka komiksów pobocznych, które w większości nie prezentowały zbyt wysokiego poziomu. Podobnie sprawa się ma z najnowszą publikacją z tego uniwersum – albumem „Pułkownik Weird. Zagubiony w kosmosie”.

więcej »

Dyskretny urok showbiznesu
Paweł Ciołkiewicz

24 IV 2024

Nestor Burma to prywatny detektyw, który ma skłonność, naturalną chyba u prywatnych detektywów, do wpadania w tarapaty. Po „Mgle na moście Tolbiac”, „Ulicy Dworcowej 120” oraz „Awanturze na Nation” dostajemy kolejny album z jego przygodami. „Chciałeś mnie widzieć martwą?” to opowieść o intrydze rozgrywającej się w świecie musicali.

więcej »

Przygody małych króliczków
Maciej Jasiński

23 IV 2024

„Opowieści z Bukowego Lasu” to kolejna już seria dla dzieci, którą od roku 2021 publikuje wydawnictwo Egmont. Tym razem mamy do czynienia z cyklem przeznaczonym dla najmłodszych czytelników, którzy dopiero stawiają pierwsze kroki w świecie komiksu.

więcej »

Polecamy

Jedenaście lat Sodomy

Niekoniecznie jasno pisane:

Jedenaście lat Sodomy
— Marcin Knyszyński

Batman zdemitologizowany
— Marcin Knyszyński

Superheroizm psychodeliczny
— Marcin Knyszyński

Za dużo wolności
— Marcin Knyszyński

Nigdy nie jest tak źle, jak się wydaje
— Marcin Knyszyński

„Incal” w wersji light
— Marcin Knyszyński

Superhero na sterydach
— Marcin Knyszyński

Nowe status quo
— Marcin Knyszyński

Fabrykacja szczęśliwości
— Marcin Knyszyński

Pusta jest jego ręka! Część druga
— Marcin Knyszyński

Zobacz też

Z tego cyklu

Rajner kontra Reiner
— Konrad Wągrowski

Wojna o duszę doktora z AK
— Konrad Wągrowski

Noc długich noży
— Konrad Wągrowski

Komandosi z wyobraźni generała
— Konrad Wągrowski

Komiks, którego nie było
— Konrad Wągrowski

Bitwa o szyny
— Konrad Wągrowski

Granat do studzienki, czyli najśmielsza akcja bojowa
— Konrad Wągrowski

Po twarzy poznasz konfidenta
— Konrad Wągrowski

Wybuch w burdelu
— Konrad Wągrowski

Tegoż autora

Kosmiczny redaktor
— Konrad Wągrowski

Po komiks marsz: Maj 2023
— Sebastian Chosiński, Paweł Ciołkiewicz, Piotr ‘Pi’ Gołębiewski, Marcin Knyszyński, Marcin Osuch, Konrad Wągrowski

Statek szalony
— Konrad Wągrowski

Kobieta na szczycie
— Konrad Wągrowski

Przygody Galów za Wielkim Murem
— Konrad Wągrowski

Potwór i cudowna istota
— Konrad Wągrowski

Migające światła
— Konrad Wągrowski

Śladami Hitchcocka
— Konrad Wągrowski

Miliony sześć stóp pod ziemią
— Konrad Wągrowski

Tak bardzo chciałbym (po)zostać kumplem twym
— Konrad Wągrowski

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.