Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 23 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Komiksy

Magazyn CCXXXV

Podręcznik

Kulturowskaz MadBooks Skapiec.pl

Nowości

komiksowe

więcej »

Zapowiedzi

komiksowe

więcej »

Roge Antonio, Mahmud Asrar, Carmen Carnero, Tom Taylor
‹X-Men. Czerwoni›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułX-Men. Czerwoni
Scenariusz
Data wydania28 lipca 2021
RysunkiRoge Antonio, Mahmud Asrar, Carmen Carnero
PrzekładWeronika Sztorc
Wydawca Egmont
CyklX-men, Marvel Fresh
ISBN9788328158993
Format284s. 167x255mm
Cena69,99
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

Nie wpuścimy mutantów nad Bałtyk!
[Roge Antonio, Mahmud Asrar, Carmen Carnero, Tom Taylor „X-Men. Czerwoni” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Zawsze się cieszę, gdy w komiksach Marvela choć przez chwilę akcja rozgrywa się w Polsce. Nawet jeśli nie jesteśmy przedstawiani w najlepszym świetle. Tak, jak w „X-Men: Czerwoni”.

Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

Nie wpuścimy mutantów nad Bałtyk!
[Roge Antonio, Mahmud Asrar, Carmen Carnero, Tom Taylor „X-Men. Czerwoni” - recenzja]

Zawsze się cieszę, gdy w komiksach Marvela choć przez chwilę akcja rozgrywa się w Polsce. Nawet jeśli nie jesteśmy przedstawiani w najlepszym świetle. Tak, jak w „X-Men: Czerwoni”.

Roge Antonio, Mahmud Asrar, Carmen Carnero, Tom Taylor
‹X-Men. Czerwoni›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułX-Men. Czerwoni
Scenariusz
Data wydania28 lipca 2021
RysunkiRoge Antonio, Mahmud Asrar, Carmen Carnero
PrzekładWeronika Sztorc
Wydawca Egmont
CyklX-men, Marvel Fresh
ISBN9788328158993
Format284s. 167x255mm
Cena69,99
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
To chyba mały rekord. Zadymie na naszych ojczyźnianych terenach poświęcono aż 12 stron. I to wcale nie tych z okresu II Wojny Światowej, a jak najbardziej współczesnych. Pojawia się nawet prezydent z długopisem, choć wizualnie bliżej mu do Józefa Piłsudskiego, niż Andrzeja Dudy. Niestety pod względem wizerunkowym nie jest najlepiej, albowiem przedstawiono nas jako kraj nietolerancyjny wobec mutantów, który zamierza rozwiązać ich kwestię metodą siłową. Na pocieszenie mogę tylko dodać, że duży w tym udział miała manipulująca umysłami Cassandra Nova, a na dodatek znajdujemy się w zacnym towarzystwie.
Tak, „X-Men: Czerwoni” to komiks bardzo zaangażowany społeczno-politycznie. W Stanach Zjednoczonych ta miniseria ukazywała się w 2018 roku i stanowiła swoisty sprzeciw wobec polityki Donalda Trumpa. Ale nie tylko, ponieważ scenarzysta Tom Taylor wziął pod lupę rosnące niepokoje społeczne, które dało się zauważyć na całym świecie. Choć pisze o mutantach, łatwo rozszyfrować, że uosabiają oni różne prześladowane grupy, jak imigranci, osoby homoseksualne, czy kobiety (tu ze wskazaniem na Indie). Wszystko to zostało wkreślone w ramy przygodowego komiksu superbohaterskiego.
Jean Grey zmartwychwstała (ponownie, ale wygląda na to, że na dłużej), a niszczycielska moc Phoenix ją opuściła. Choć nie było jej ładnych kilka lat, ze smutkiem odkryła, że na świecie niewiele się zmieniło. Przynajmniej pod względem niechęci wobec mutantów. A być może jest nawet jeszcze gorzej, ponieważ rozwój technologii, a zwłaszcza internetu, sprawił, że społeczeństwa się zradykalizowały, a tym, co najlepiej się sprzedaje jest hejt. Niemal z marszu postanawia kontynuować ideę Profesora X i zabiera się za naprawę świata. Skrzykuje najbliższych X-Menów (Storm, X-23, Gabby, Nightcrawler) i rusza przekonać głowy najbardziej wpływowych państw, że mutanci to też ludzie i zasługują na równe prawa. Niestety szybko okazuje się, że nie będzie to łatwe zadanie, albowiem zła siostra bliźniaczka Charlesa Xaviera – Cassandra Nova przygotowuje globalny plan eksterminacji homo superior, czyniąc strach i nienawiść swoją bronią.
Choć od debiutu „X-Men: Czerwoni” minęło kilka lat, problemy, o jakich opowiada nie zniknęły, a wręcz stały się jeszcze bardziej aktualne. Tom Taylor wydaje się świetnie orientować w sytuacji geopolitycznej, nie ograniczając się do wizji większości scenarzystów, którzy uważają, że USA są najlepszym z miejsc do życia i w zasadzie muszą nieść kaganek demokracji innym. Mamy więc pokazane nierówności w Indiach, niejednolitą Unię Europejską i zamordystyczne zapędy administracji Donalda Trumpa. Wszystko to zostało podlane sosem nienawiści wylewanym w mediach społecznościowych. A wszystko przez fakt, że ludzie boją się nowego i nieznanego, a ich reakcją obronną jest nienawiść.
Warto też zauważyć, że Taylor powstrzymał się od prostej agitki, nie eksponując zanadto lewicowych poglądów („Czerwoni” w tytule może odnosić się do czegoś więcej, niż tylko do rudych włosów Jean Grey). Choć trafiają się drobne mrugnięcia okiem jak Sentinel wymalowany w tęczową flagę, to jednak nie mamy do czynienia z ekspansją LGBT, związków partnerskich, prawa do aborcji i innych głośnych ostatnio tematów. Chodzi raczej o podstawy, czyli poszanowanie innych i próbę zobaczenia w nich nie ideologię, a zwykłych ludzi.
I wszystko byłoby super, gdyby nie to, że scenarzysta swoich spostrzeżeń polityczno-społecznych nie potrafi przełożyć przekonująco na język komiksu. Serwuje całkiem szybką akcję, ale przez to część głębszych myśli nie może wybrzmieć z odpowiednią mocą. Wreszcie wszystko i tak zamienia się w standardowy pojedynek dobrych z Cassandrą Novą. Ta z kolei nie wygląda niczym ucieleśnienie zła, jak w historii Granta Morrisona. Staje się po prostu kolejnym świrem klasy B z przesadzoną technologią, który ma zamiar zawładnąć światem. Można też odnieść wrażenie, że Jean Grey i spółce idzie zbyt łatwo. Choć wprowadzenie mutantki Trinary, potrafiącej kontrolować technologię było niezłym posunięciem i bardzo na czasie, to już sposób w jaki radzi sobie z hejtem w necie jest mocno naiwny.
Mam także problem z zaakceptowaniem strony graficznej komiksu. I nawet nie chodzi o otwierającego całość Annuala, w którym Pascal Alixe przedkłada obfitość biustu nad szczegóły w tle, ale o tych, którzy otrzymali do narysowania główną akcję. W najlepszym razie można powiedzieć, że Mahmud Asrar, Carmen Carnero i Roge Antonio to rzemieślnicy, którzy nie zaliczają jakiś spektakularnych wpadek, ale też tworzone przez nich kadry nie zapadają na dłużej w pamięć.
Z powyższych powodów nie jest łatwo jednoznacznie ocenić „X-Men: Czerwoni”. Poruszono tu za dużo ważnych tematów, by traktować ten komiks jako dzieło czysto rozrywkowe, ale jednocześnie jest zbyt infantylny, by być istotnym głosem w międzynarodowej debacie na temat poszanowania ludzkiej godności. Świetnie nadaje się natomiast, by za jego pomocą rozpocząć swoją przygodę z mutantami Marvela. Fajnie też zobaczyć polskich mutantów – Antoniego i jego synka Filipka.
koniec
27 sierpnia 2021

Komentarze

27 VIII 2021   19:38:05

Ciekawe czy amerykańscy twórcy komiksów będą tak samo surowi wobec nieudacznika Bidena, jak byli wobec znienawidzonego przez lewaków Trumpa. Pytanie retoryczne.

30 VIII 2021   02:19:56

"Taylor powstrzymał się od prostej agitki"

Hehehehehe - jepłem ;D

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Przygody małych króliczków
Maciej Jasiński

23 IV 2024

„Opowieści z Bukowego Lasu” to kolejna już seria dla dzieci, którą od roku 2021 publikuje wydawnictwo Egmont. Tym razem mamy do czynienia z cyklem przeznaczonym dla najmłodszych czytelników, którzy dopiero stawiają pierwsze kroki w świecie komiksu.

więcej »

Impreza się rozkręca
Dagmara Trembicka-Brzozowska

22 IV 2024

Seria duetu Carbone & Gijé fabularnie rozwija się w bardzo ciekawym kierunku - widać to dosłownie z tomu na tom. Autorzy najwyraźniej mają zamiar stworzyć rozbudowaną opowieść fantastyczną z całkiem rozległym światem przedstawionym.

więcej »

Beznadziejna piątka
Marcin Knyszyński

21 IV 2024

Spider-Man to tylko jeden bohater komiksowy, ale posiadający tak rozbudowane własne uniwersum, jak mało który. Nic dziwnego, był to od zawsze pupil samego Stana Lee, ulubieniec czytelników i wydawniczy samograj. Wrogów miał mnóstwo, najwięcej tych występujących kilka razy i często zapominanych, bo przemykających szybko po nawet nie drugim czy trzecim, ale czwartym planie. Dziś czytamy komiks z takimi właśnie kolesiami w rolach głównych.

więcej »

Polecamy

Jedenaście lat Sodomy

Niekoniecznie jasno pisane:

Jedenaście lat Sodomy
— Marcin Knyszyński

Batman zdemitologizowany
— Marcin Knyszyński

Superheroizm psychodeliczny
— Marcin Knyszyński

Za dużo wolności
— Marcin Knyszyński

Nigdy nie jest tak źle, jak się wydaje
— Marcin Knyszyński

„Incal” w wersji light
— Marcin Knyszyński

Superhero na sterydach
— Marcin Knyszyński

Nowe status quo
— Marcin Knyszyński

Fabrykacja szczęśliwości
— Marcin Knyszyński

Pusta jest jego ręka! Część druga
— Marcin Knyszyński

Zobacz też

Inne recenzje

Świat vs mutanci
— Andrzej Goryl

Tegoż twórcy

Kolejne „Igrzyska Śmierci”
— Maciej Jasiński

Bohaterowie musza umrzeć
— Maciej Jasiński

Tygielek, nie tygiel
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

Kierunek - punkt zero
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

Zwycięzców nikt nie sądzi
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

Krótko o komiksach: Żyjąca legenda
— Miłosz Cybowski

Okres przejściowy
— Marcin Knyszyński

A jak poszedł król na wojnę…
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

Krótko o komiksach: Avengers w odwrocie
— Andrzej Goryl

Na kolana, psy, Conan powrócił!
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

Tegoż autora

Idź do krateru wulkanu Snæfellsjökull…
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

I ty możesz być Kubą Rozpruwaczem
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

My i Oni
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

Wielki mały finał
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

Piołun w sercu a w słowach brak miodu, czyli 10 utworów do tekstów Ernesta Brylla
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

Kim był Józef J.?
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

Ilu scenarzystów potrzea by wkręcić steampunkową żarówkę?
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

Baldwin Trędowaty na tropie
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

Nie należy mylić zagubienia się w masie z tkwieniem w gównie
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

Diabeł rozbiera się u Prady
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.