Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 20 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Komiksy

Magazyn CCXXXV

Podręcznik

Kulturowskaz MadBooks Skapiec.pl

Nowości

komiksowe

więcej »

Zapowiedzi

komiksowe

więcej »

Ed Brisson, Pepe Larraz
‹X-terminacja›

EKSTRAKT:60%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułX-terminacja
Scenariusz
Data wydania25 sierpnia 2021
RysunkiPepe Larraz
PrzekładMarek Starosta
Wydawca Egmont
ISBN9788328152038
Format144s. 167x255mm
Cena39,99
Gatuneksuperhero
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

Oddajcie X-Menów Stanowi Lee i Jackowi Kirby'emu
[Ed Brisson, Pepe Larraz „X-terminacja” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Od 2012 roku w świecie Marvela pojawił się przeniesiony z przeszłości pierwszy skład X-Men. Wniósł on sporo świeżości do zawiłych historii o mutantach. Niestety z biegiem lat kolejni scenarzyści nie mieli pomysłu, co z nim zrobić. „X-terminacja” ma sobie poradzić z tym problemem.

Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

Oddajcie X-Menów Stanowi Lee i Jackowi Kirby'emu
[Ed Brisson, Pepe Larraz „X-terminacja” - recenzja]

Od 2012 roku w świecie Marvela pojawił się przeniesiony z przeszłości pierwszy skład X-Men. Wniósł on sporo świeżości do zawiłych historii o mutantach. Niestety z biegiem lat kolejni scenarzyści nie mieli pomysłu, co z nim zrobić. „X-terminacja” ma sobie poradzić z tym problemem.

Ed Brisson, Pepe Larraz
‹X-terminacja›

EKSTRAKT:60%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułX-terminacja
Scenariusz
Data wydania25 sierpnia 2021
RysunkiPepe Larraz
PrzekładMarek Starosta
Wydawca Egmont
ISBN9788328152038
Format144s. 167x255mm
Cena39,99
Gatuneksuperhero
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
Nowych-starych X-Men sprowadził scenarzysta Brian Michael Bendis w ramach serii „All-New X-Men”. Choć było to zagranie kontrowersyjne, okazało się, że sięgnięcie po prostotę, jaka cechowała przygody mutantów w latach 60. stanowiło idealne remedium na zawiłe losy drużyny w XXI wieku. Był to również dobry moment, by po komiks sięgnęli nowi czytelnicy, którzy w meandrach wzajemnych relacji współczesnych członków grupy, łatwo mogli się pogubić. A przede wszystkim zniechęcić do dalszej lektury.
Ale, jak to bywa ze świetnymi pomysłami, jeśli nadmiernie się je eksploatuje, w czym Marvel jest mistrzem, wreszcie przestają być one tak świetne. Młodzi X-Meni utknęli w naszych czasach i okazało się, że ciężko ich zagospodarować. Zwłaszcza, że w efekcie mieliśmy po dwóch Icemanów, Beastów i Angelów. A kiedy, wraz z nastaniem ery „Marvel Fresh” do życia powróciła Jean Grey, jasne stało się, że nadwyżki trzeba się pozbyć. I w tym miejscu dochodzimy do miniserii „X-terminacja”.
Zaczyna się bez zbędnych subtelności, albowiem od ataku przybyłego z przyszłości Ahaba (nawiązanie do „Moby Dicka” nieprzypadkowe) i jego Ogarów, polujących na mutantów. Jego celem są X-Meni z przeszłości. Jest bowiem przekonany, że zabijając choć jednego z nich, doprowadzi do rozpadu linii czasowej, co ostatecznie spowoduje do zagładę mutantów. Choć nasi bohaterowie są nieźle zorganizowani, szybko okazuje się, iż Ahab ma w zanadrzu niespodziankę, która sprawia, iż kolejni przedstawiciele homo superior przemieniają się w poddane mu, bezmyślne Ogary.
W tym komiksie jest zatem wszystko, za co kochacie, albo nienawidzicie Marvela: zabójcze tempo akcji, masa pojedynków, mnogość znanych postaci na drugim planie, dramatyczne zgony i równie wstrząsające powroty. I oczywiście totalnie nieopanowane zawirowania czasowe, tworzące paradoksy paradoksów, przy zrozumieniu których wyłysiałby Albert Einstein. I o tyle, o ile niezaangażowany czytelnik może to wszystko wziąć na wiarę, to niestety rolą recenzenta jest wgryzienie się w to wszystko, co niestety jest doświadczeniem trudnym i niejednokrotnie bolesnym.
Tu szczęśliwie aż tak źle nie jest. Choć możliwość przemieszczania się w czasie to sprawa delikatna w efekcie której spotykamy dwóch Cable′ów – młodego i starego, a młodzi X-Meni, nawet jeśli mieliby cofnąć się do swojej rzeczywistości, nie będą już tymi osobami, co wcześniej, to jednak wątki te jakoś udało się posklejać, by stanowiły w miarę czytelną całość. Pozostaje jedynie pytanie, czy Ahab nie mógł cofnąć się do lat 60. i wtedy z łatwością załatwić nieopierzonych mutantów, zamiast siłować się z rozbudowaną drużyną. Ale to pytanie, które można zadać większości tego typu produkcjom.
O wiele bardziej intrygującą jest kwestia tego, że Ogarami stają się dowolni X-Meni (w tym tacy wytrawni gracze, jak Staruszek Logan), poza tymi z przeszłości. Tymczasem biorąc pod uwagę dywersję przeprowadzoną przez Ahaba, o wiele łatwiej byłoby przejąć nad nimi kontrolę, niż siłować się z całym oddziałem homo superior. Tymczasem dał im czas na przegrupowanie się i podzielenie na kilka grup, co nie tylko utrudnia mu realizację celu, ale także komplikuje życie samym czytelnikom, bo ci muszą ogarnąć kilka równoległych wydarzeń, rozgrywających się w ekspresowym tempie. Przyznam, że w czasie lektury były momenty, kiedy musiałem cofnąć się o kilka kartek, by w pełni ogarnąć akcję.
Jej zrozumienia nie ułatwił rysownik Pepe Larraz. Jego styl jest dość chaotyczny i w efekcie mało czytelny. Nie tylko lubi spektakularne wybuchy i postacie w akcji, ale do tego preferuje niestandardowe kadrowanie. Rysunki są rozrzucone na stronie i często wchodzą jedne na drugie. Do tego w przypadku twarzy, preferuje kreskówkowe uproszczenia, przez co czasem postacie rozpoznajemy nie tyle po ich wyglądzie, a sposobie ubierania się. Sytuacji nie poprawia dość ciemna kolorystyka.
„X-terminacja” nie jest zatem pozycją dla wszystkich. To rzecz dla fanów, którzy orientują się w obecnej sytuacji X-Men i śledzą ich przygody na własną rękę, nie ograniczając się tylko do tego, co zaserwuje nam Egmont. Bez tego można mieć na przykład problem z faktem, że w komiksie pojawiają się dwie Ororo – Storm i jej wampiryczny odpowiednik z innej rzeczywistości Bloodstorm. To jednak jeszcze nie jest wielkim zarzutem, albowiem chodzi o wyprostowanie czegoś, co ciągnęło się bez wyraźnego celu przez kilka lat. Tak naprawdę chodzi o to, że przy całym swym rozmachu „X-terminacja” jest zwykłym przeciętniakiem do przeczytania na raz (nie liczę cofania się w czasie samej lektury, by lepiej zrozumieć treść). Szkoda, bo jak pisałem, pojawienie się X-men z przeszłości, swego czasu stanowiło doskonałe posunięcie. Tymczasem kwestia rozstania się z nimi nie dorasta tamtym opowieściom do pięt.
koniec
2 października 2021

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Zamknięcie etapu
Andrzej Goryl

19 IV 2024

Dziesiąty tom „Ms Marvel” jest jednocześnie ostatnim pisanym przez G. Willow Wilson – autorkę, która zapoczątkowała tę serię i stworzyła postać Kamali Khan. Scenarzystka prowadziła tę postać przez ponad pięćdziesiąt zeszytów, a jej cykl przez cały ten czas utrzymywał równy, wysoki poziom (z drobnymi potknięciami, nie rzutującymi na ogólną jakość). Jak wypadło zakończenie tej serii?

więcej »

Małe sprzeczki w nowej rodzinie
Maciej Jasiński

18 IV 2024

Pierwsze dwa tomy serii „Pan Borsuk i pani Lisica” były naprawdę interesującymi komiksami przedstawiającymi wspólne życie dwóch zupełnie obcych kulturowo rodzin. Pan Borsuk wychowujący samotnie trójkę dzieci oraz pani Lisica, która wraz z córką musiała uciekać przed myśliwymi – zamieszkali razem w norce, tworząc z czasem jedno gospodarstwo domowe. W kolejnych albumach czytelnicy będą mieli okazję lepiej poznać bohaterów.

więcej »

Piękny umysł
Paweł Ciołkiewicz

17 IV 2024

Życie nie rozpieszczało Wiktora. Wychowywał się bez ojca, a jego matka raczej nie była osobą, którą trudno uznać za wzór macierzyńskiej troskliwości. Wszystkie problemy chłopak rekompensował sobie zanurzaniem się w cudowny świat…, nie, nie baśni, lecz matematyki. To liczby i ich wzajemne relacje pochłaniały go bez reszty. A u źródeł tej fascynacji stało, rzecz jasna, poszukiwanie szczęścia.

więcej »

Polecamy

Batman zdemitologizowany

Niekoniecznie jasno pisane:

Batman zdemitologizowany
— Marcin Knyszyński

Superheroizm psychodeliczny
— Marcin Knyszyński

Za dużo wolności
— Marcin Knyszyński

Nigdy nie jest tak źle, jak się wydaje
— Marcin Knyszyński

„Incal” w wersji light
— Marcin Knyszyński

Superhero na sterydach
— Marcin Knyszyński

Nowe status quo
— Marcin Knyszyński

Fabrykacja szczęśliwości
— Marcin Knyszyński

Pusta jest jego ręka! Część druga
— Marcin Knyszyński

Pusta jest jego ręka! Część pierwsza
— Marcin Knyszyński

Zobacz też

Inne recenzje

Koniec przeszłości
— Andrzej Goryl

Tegoż twórcy

Mordobicie o Ziemię
— Andrzej Goryl

Rewolucja zaczyna się tutaj…
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

Dziesięć filmów Michaela Baya w jednym
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

Tegoż autora

I ty możesz być Kubą Rozpruwaczem
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

My i Oni
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

Wielki mały finał
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

Piołun w sercu a w słowach brak miodu, czyli 10 utworów do tekstów Ernesta Brylla
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

Kim był Józef J.?
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

Ilu scenarzystów potrzea by wkręcić steampunkową żarówkę?
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

Baldwin Trędowaty na tropie
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

Nie należy mylić zagubienia się w masie z tkwieniem w gównie
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

Diabeł rozbiera się u Prady
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

Kobieta ich bije
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.