Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 29 maja 2023
w Esensji w Esensjopedii

Komiksy

Magazyn CCXXVI

Podręcznik

Kulturowskaz MadBooks Skapiec.pl

Nowości

komiksowe

więcej »

Zapowiedzi

komiksowe

więcej »

Grzegorz Rosiński, Jean Van Hamme
‹Thorgal #29: Ofiara›

EKSTRAKT:60%
WASZ EKSTRAKT:
55,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułThorgal #29: Ofiara
Tytuł oryginalnyLe Sacrifice
Scenariusz
Data wydaniagrudzień 2006
RysunkiGrzegorz Rosiński
PrzekładWojciech Birek
Wydawca Egmont
CyklThorgal
ISBN-1083-237-2819-4
ISBN978-83-237-2819-1
Cena22,90
Gatunekfantasy
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

Bez fanfar i wzruszeń
[Grzegorz Rosiński, Jean Van Hamme „Thorgal #29: Ofiara” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Mam dylemat. Trudno jest zbyć oficjalne zakończenie serii o Thorgalu krótką recenzją. W końcu towarzyszył on nam przez prawie 30 lat, podróżował przez ziemie i czasy, bywał i dumnym wojownikiem, i ojcem rodziny, i Shaiganem Bezlitosnym. Z drugiej jednak strony o „Ofierze”, ostatnim komiksie cyklu, wiele nie da się napisać. Umówmy się tak – teraz krótka recenzja „Ofiary”, a za kilka tygodni przekrojowy materiał o najsłynniejszym Wikingu z Kosmosu.

Konrad Wągrowski

Bez fanfar i wzruszeń
[Grzegorz Rosiński, Jean Van Hamme „Thorgal #29: Ofiara” - recenzja]

Mam dylemat. Trudno jest zbyć oficjalne zakończenie serii o Thorgalu krótką recenzją. W końcu towarzyszył on nam przez prawie 30 lat, podróżował przez ziemie i czasy, bywał i dumnym wojownikiem, i ojcem rodziny, i Shaiganem Bezlitosnym. Z drugiej jednak strony o „Ofierze”, ostatnim komiksie cyklu, wiele nie da się napisać. Umówmy się tak – teraz krótka recenzja „Ofiary”, a za kilka tygodni przekrojowy materiał o najsłynniejszym Wikingu z Kosmosu.

Grzegorz Rosiński, Jean Van Hamme
‹Thorgal #29: Ofiara›

EKSTRAKT:60%
WASZ EKSTRAKT:
55,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułThorgal #29: Ofiara
Tytuł oryginalnyLe Sacrifice
Scenariusz
Data wydaniagrudzień 2006
RysunkiGrzegorz Rosiński
PrzekładWojciech Birek
Wydawca Egmont
CyklThorgal
ISBN-1083-237-2819-4
ISBN978-83-237-2819-1
Cena22,90
Gatunekfantasy
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
Tak naprawdę podstawowe pytanie brzmi – czy naprawdę „Ofiara” to ostatnia cześć serii, czy też mamy do czynienia z promocją w stylu „Magda M.”? Wydaje się, że od lat i Rosiński i Van Hamme są już zmęczeni tym bohaterem, scenarzysta powtarza stare pomysły, a rysownik nie przykłada się już tak, jak do swych innych dzieł. Deklaracje, że żegnamy się z Thorgalem, wydają się być więc szczere – przynajmniej ze strony Van Hamme’a. Wiadomo bowiem o pomyśle kontynuowania serii z Jolanem w roli głównej, Yvesem Sente jako scenarzystą, ale nadal Rosińskim w roli rysownika. Trudno więc uwierzyć, że Thorgal całkiem zniknie, nawet gdyby miał przejść na drugi plan (co przecież czasami i w kanonicznej serii mu się zdarzało).
Zacznijmy od strony graficznej. Rosiński, idąc tropem przyjętej przez siebie konwencji w „Zemście hrabiego Skarbka”, zamienia ołówek na pędzel. Z jednej strony to zmiana na dobre – znika wrażenie niestaranności, tak irytujące w kilku ostatnich tomach, świat nabiera wyrazistej barwy. Z drugiej strony ostatni tom to chyba jednak trochę zbyt późno na zmienianie konwencji. Przyzwyczailiśmy się już do konkretnych twarzy Thorgala i jego bliskich, a Rosiński nie potrafi chyba zachować spójności między tym, co rysował, a co teraz maluje. W efekcie Thorgal nie przypomina już dawnego siebie, Aaricii mocno wydłużają się rysy, a Jolan nabiera bardzo kobiecej urody.
„Ofiara”, jak przystało na część finałową, często nawiązuje do wcześniejszych tomów. Jak pamiętamy z „Kriss de Valnor”, Thorgal jest umierający. Jak to w sagach bywa, jedynie pomoc sił nadprzyrodzonych może go ocalić. Thorgal, otrzymując od bogów w prezencie dwa dni życia na znalezienie dla siebie ocalenia, wyrusza w tym celu w towarzystwie Jolana do świata boskiego. To daje scenarzyście możliwość wprowadzenia wielu znajomych postaci z młodym bogiem Vigridem (znanym z „Aaricii”) i tradycyjnie ubraną jedynie w złoty pas Strażniczką Kluczy (obecną wcześniej choćby w albumie o takim właśnie tytule) na czele. Wspomina się tu również krainę Qa i przygody Thorgala w roli Shaigana Bezlitosnego. Nie zdradzę chyba wielkiej tajemnicy, gdy wspomnę, że cykl zatacza wielką pętlę i kończy się tam, gdzie wszystko się zaczęło – w wiosce wikingów. Czyżby więc godne zwieńczenie?
Nie do końca, bo jednak te wspomnienia to jedynie ornamenty, za którymi nie idzie fabuła godna końca tak epickiej opowieści. Całość jest dość kameralna, a fabuła, typowa dla mitologii wyprawa w poszukiwaniu Eliksiru Życia (or compatible), raczej błaha i przewidywalna. Gdy pamięta się hece, jakie działy się wiele lat temu w Południowej Ameryce, gdy się wspomni, jak wiele światów i zaświatów przebył Thorgal, na jakie próby był wystawiany – ma się wrażenie, że „Ofiara” to jednak jedynie chęć dociągnięcia w prosty sposób fabuły do jakiegoś miejsca, które można uznać za zakończenie. Bez fanfar, ale niestety też bez wzruszeń.
Plusy:
  • Kriss de Valnor nie zmartwychwstała
  • miło powitać kilkoro starych znajomych
  • nowy styl Rosińskiego – ciekawszy niż w ostatnich tomach
Minusy:
  • błahy scenariusz, brak godnego zwieńczenia sagi
  • nowy styl Rosińskiego – odmienny od całości cyklu
koniec
19 grudnia 2006

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Filozoficzne mordobicie
Dagmara Trembicka-Brzozowska

29 V 2023

To pierwszy „pełnometrażowy” album z serii „Rick i Morty”, który się u nas ukazał – dotąd mieliśmy okazję czytać jedynie albumy zbierające krótsze fabuły. „Rick i Morty idą do piekła” to komiks, w którym scenarzysta, Ryan Ferrier, trochę eksperymentował i w związku z tym – nie wszystko mu się udało.

więcej »

Gra tajemnic
Maciej Jasiński

28 V 2023

Mimo gwiazdorskiej obsady, pierwszy filmowy „Legion Samobójców” nie był specjalnie udanym dziełem. Drugi okazał się produkcją o wiele lepszą, a James Gunn pokazał jak powinno się robić takie filmy: łączące przemoc, humor i grupę wyrzutków, którzy często mają - delikatnie mówiąc - coś z deklem. Czy komiksowa „Zła krew” podąża tym samym tropem?

więcej »

Rewolucja bez rewolucji
Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

27 V 2023

Rewolucja w świecie mutantów zapoczątkowana przez Jonathana Hickmana nie ograniczyła się tylko do X-Men, ale także innych składów. O jednym z nich opowiada album „Świt X: New Mutants”.

więcej »

Polecamy

Superbohater zza biurka

Niekoniecznie jasno pisane:

Superbohater zza biurka
— Marcin Knyszyński

Myślę, więc jestem – tym, kim myślę, że jestem
— Marcin Knyszyński

Kurde blaszka!
— Marcin Knyszyński

Podpatrywanie człowieczeństwa
— Marcin Knyszyński

Suprawielki pantechnobarok
— Marcin Knyszyński

Teraz (naprawdę) mamy kryzys
— Marcin Knyszyński

Zielone koszmary
— Marcin Knyszyński

To jest Sparta!!!
— Marcin Knyszyński

Między złotem a srebrem
— Marcin Knyszyński

Ten, którego nadejście zauważasz
— Marcin Knyszyński

Zobacz też

Tegoż twórcy

Śliczne i superproste
— Dagmara Trembicka-Brzozowska

Hrabia Monte Skarbek
— Dagmara Trembicka-Brzozowska

Ten Polak to wspaniały zawodnik!
— Konrad Wągrowski

Krótko o komiksach: Opowieść kompletna
— Marcin Osuch

Klasycznie i od nowa
— Dagmara Trembicka-Brzozowska

Legendarna Historia Polski: Umarł król, niech żyje król!
— Marcin Osuch

Legendarna Historia Polski: Gryzonie zemsty
— Marcin Osuch

Legendarna Historia Polski: Zanim pojawił się wiedźmin
— Marcin Osuch

Prosta historia
— Marcin Knyszyński

Hrabia Mieszko Skarbek
— Paweł Ciołkiewicz

Tegoż autora

Statek szalony
— Konrad Wągrowski

Kobieta na szczycie
— Konrad Wągrowski

Przygody Galów za Wielkim Murem
— Konrad Wągrowski

Potwór i cudowna istota
— Konrad Wągrowski

Migające światła
— Konrad Wągrowski

Śladami Hitchcocka
— Konrad Wągrowski

Miliony sześć stóp pod ziemią
— Konrad Wągrowski

Tak bardzo chciałbym (po)zostać kumplem twym
— Konrad Wągrowski

Kac Vegas w Zakopanem
— Konrad Wągrowski

Żyje się tylko dziewięć razy
— Konrad Wągrowski

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.