Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 25 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Komiksy

Magazyn CCXXXV

Podręcznik

Kulturowskaz MadBooks Skapiec.pl

Nowości

komiksowe

więcej »

Zapowiedzi

komiksowe

więcej »

Leo
‹Aldebaran: Aldebaran›

EKSTRAKT:60%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułAldebaran
Scenariusz
Data wydaniamarzec 2009
RysunkiLeo
Wydawca Egmont
CyklAldebaran
ISBN978-83-237-2549-7
Cena69,00
GatunekSF
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

Nagie piersi dla młodzieży
[Leo „Aldebaran: Aldebaran” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Gdyby nie liczne ujęcia nagich kobiecych biustów, nazwałbym „Aldebaran” Leo komiksem typowo młodzieżowym. A zresztą, co ja tam wiem? Może właśnie nagie piersi są obecnie wyróżnikiem twórczości dla nastoletniego czytelnika?

Konrad Wągrowski

Nagie piersi dla młodzieży
[Leo „Aldebaran: Aldebaran” - recenzja]

Gdyby nie liczne ujęcia nagich kobiecych biustów, nazwałbym „Aldebaran” Leo komiksem typowo młodzieżowym. A zresztą, co ja tam wiem? Może właśnie nagie piersi są obecnie wyróżnikiem twórczości dla nastoletniego czytelnika?

Leo
‹Aldebaran: Aldebaran›

EKSTRAKT:60%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułAldebaran
Scenariusz
Data wydaniamarzec 2009
RysunkiLeo
Wydawca Egmont
CyklAldebaran
ISBN978-83-237-2549-7
Cena69,00
GatunekSF
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
Kilka lat temu wydawnictwo Siedmioróg przedstawiło nam dwa pierwsze tomy cyklu „Aldebaran” – „Zagładę” i „Blondynkę”, po czym… wstrzymało wydawanie reszty. Seria może nie wyróżniała się jakoś specjalnie poziomem ponad inne cykle komiksowej SF, ale jednak na tyle ciekawie zarysowała środowisko obcej, skolonizowanej przez Ziemian planety i na tyle zajmująco poprowadziła intrygę, że chciało się poznać dalsze losy bohaterów. Co wreszcie możemy uczynić teraz – dzięki zbiorczemu wydaniu wszystkich pięciu części cyklu w jednym tomie, w nowej serii Egmontu, nazwanej po prostu „Science Fiction”.
Fabuła jest dość klasyczną opowieścią science fiction. Ludzie skolonizowali czwartą planetę w systemie Aldebaran w konstelacji Byka. Świat ów w dużej mierze przypomina naszą Ziemię, z tym że jest w dużo większym stopniu pokryty oceanami, a jego fauna i flora przyjmuje postacie bardzo odrębne od tego, co możemy oglądać na rodzimym globie. Co więcej – ze względu na bezmiar przestrzeni wodnych – owa fauna na razie jest zbadana w bardzo małym stopniu i nadal kryje w sobie wielkie tajemnice. Społeczeństwo kolonii utraciło ponad 100 lat wcześniej kontakt z Ziemią, a przez ten czas władzę na planecie przejął niezbyt sympatyczny reżim, wzorowany chyba poglądami, rolą kościoła, a nawet krojem mundurów jego przedstawicieli na frankistowskiej Hiszpanii czy Chile Pinocheta. Reżim jak to reżim – badania utajnia, opozycję zwalcza, a bogactwa planety stara się wykorzystać dla dobra ludzi sprawujących władzę, nie dbając ani o obywateli, ani – tym bardziej – o rozwój wiedzy i postęp ludzkości. Głównego bohatera – młodego, kilkunastoletniego Marca, mieszkańca rybackiej osady, zakochanego w szkolnej koleżance (a w nim z kolei kocha się jej młodsza siostra, Kim), poznajemy w dramatycznych okolicznościach. Najpierw z całą wioską obserwują szereg dziwnych zdarzeń na oceanie, a następnie cudem ratują się z zagłady całej osady, zniszczonej przez tajemniczego morskiego potwora. Marc wraz z dwiema koleżankami wyrusza do stolicy – będzie to podróż pełna przygód i niespodzianek.
Trudno określić dla jakiego odbiorcy skierowany jest „Aldebaran”. Z jednej strony młody wiek głównych bohaterów, barwne przygodowe tło, stosunkowo liniowa prosta fabuła, nieco infantylne dialogi przywołujące na myśl seriale w stylu „Beverly Hills 90210” sugerują, że jest to komiks młodzieżowy. Z drugiej jednak strony upodobanie Leo do rysowania atrakcyjnych nagich kobiecych ciał (schorzenie zresztą dość popularne wśród rysowników komiksów), zaskakująco brutalne czy krwawe sceny (jak choćby amputacja zranionej dłoni za pomocą… zębów), seks i przemoc wyłamują się z tego schematu. Ale może to jednak tak właśnie dziś wygląda pakiet młodzieżowy? Prostota z elementami dorosłej pikanterii?
Ta prostota jednak nieco szkodzi komiksowi. Bohaterowie nakreśleni są grubą kreską, to postacie albo jednoznacznie pozytywne, albo jednoznacznie negatywne, nieskomplikowane, bez prób pogłębiania ich charakteru. Irytuje też maniera wyjaśniania wszystkiego (od zagadek planety, po uczucia, którymi darzą się bohaterowie) w długich elaboratach (i powtarzania tych informacji w kolejnej odsłonie dialogów), dzięki czemu czasami dymki bardzo mocno dominują nad planszami. Podobnie nieco do życzenia pozostawia strona graficzna. Leo jest solidnym rzemieślnikiem, często ładnie modeluje tło, ale słabo sobie radzi w scenach dynamicznych, twarze bohaterów dzieli na bardzo ładne i karykaturalne (w zależności od tego, jaką rolę odgrywa postać w komiksie) i nie zawsze potrafi dopasować wizerunek do założeń (13-letnia Kim wygląda na kobietę 30-letnią). Na szczęście całość ratuje ładnie dobrana kolorystyka, nadająca obcej planecie posmak egzotyki, projekty technologiczne, a przede wszystkim rysunkowa wizja fauny i flory obcego świata.
Nie byłbym jednak sprawiedliwy, gdybym miał „Aldebaran” tylko krytykować. Fabuła nie jest może bardzo skomplikowana, ale skonstruowana dobrze – całość zaczyna się od wielkiej, frapującej zagadki, a czytelnik nie może sobie odpuścić lektury, dopóki nie pozna jej rozwiązania. Największym jednak atutem komiksu jest wizja obcej planety. Leo udało się ukazać świat z pozoru bardzo bliski naszej Ziemi, z wieloma znanymi elementami, a jednak wciąż tajemniczy, zaskakujący i nieodgadniony. Najlepsze (zarówno pod względem treści, jak i grafiki) są spotkania bohaterów z fauną Aldebaran 4. Czytelnik dzieli z bohaterami ich zaskoczenie, przerażenie czy fascynację. Twórca wyraźnie bawi się w wymyślanie ciekawych form życia (komiks ma zresztą dodatkowe strony opisujące wybrane stwory Aldebarana) i śledzenie jego koncepcji sprawia niemałą przyjemność. Choćby po to, by poznać fascynującą przyrodę obcej planety, warto się z tym komiksem zapoznać.
koniec
29 czerwca 2009

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Dyskretny urok showbiznesu
Paweł Ciołkiewicz

24 IV 2024

Nestor Burma to prywatny detektyw, który ma skłonność, naturalną chyba u prywatnych detektywów, do wpadania w tarapaty. Po „Mgle na moście Tolbiac”, „Ulicy Dworcowej 120” oraz „Awanturze na Nation” dostajemy kolejny album z jego przygodami. „Chciałeś mnie widzieć martwą?” to opowieść o intrydze rozgrywającej się w świecie musicali.

więcej »

Przygody małych króliczków
Maciej Jasiński

23 IV 2024

„Opowieści z Bukowego Lasu” to kolejna już seria dla dzieci, którą od roku 2021 publikuje wydawnictwo Egmont. Tym razem mamy do czynienia z cyklem przeznaczonym dla najmłodszych czytelników, którzy dopiero stawiają pierwsze kroki w świecie komiksu.

więcej »

Impreza się rozkręca
Dagmara Trembicka-Brzozowska

22 IV 2024

Seria duetu Carbone & Gijé fabularnie rozwija się w bardzo ciekawym kierunku - widać to dosłownie z tomu na tom. Autorzy najwyraźniej mają zamiar stworzyć rozbudowaną opowieść fantastyczną z całkiem rozległym światem przedstawionym.

więcej »

Polecamy

Jedenaście lat Sodomy

Niekoniecznie jasno pisane:

Jedenaście lat Sodomy
— Marcin Knyszyński

Batman zdemitologizowany
— Marcin Knyszyński

Superheroizm psychodeliczny
— Marcin Knyszyński

Za dużo wolności
— Marcin Knyszyński

Nigdy nie jest tak źle, jak się wydaje
— Marcin Knyszyński

„Incal” w wersji light
— Marcin Knyszyński

Superhero na sterydach
— Marcin Knyszyński

Nowe status quo
— Marcin Knyszyński

Fabrykacja szczęśliwości
— Marcin Knyszyński

Pusta jest jego ręka! Część druga
— Marcin Knyszyński

Zobacz też

Inne recenzje

Typowy Leo
— Marcin Knyszyński

Esensja czyta dymki: Lato 2009
— Jakub Gałka, Marcin Osuch, Mateusz Osuch, Konrad Wągrowski

Tegoż twórcy

Na pograniczu
— Marcin Knyszyński

Leo Lego
— Marcin Knyszyński

Leo constans
— Marcin Knyszyński

Leo do kwadratu
— Marcin Knyszyński

Brak umiaru szkodzi
— Dagmara Trembicka-Brzozowska

Jeszcze bardziej typowy Leo
— Marcin Knyszyński

Typowy Leo
— Marcin Knyszyński

Krótko o komiksach: Nagich piersi dla młodzieży ciąg dalszy
— Marcin Osuch

Safari z dinozaurami
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

Esensja czyta dymki: Wrzesień 2016
— Marcin Mroziuk, Marcin Osuch

Tegoż autora

Kosmiczny redaktor
— Konrad Wągrowski

Statek szalony
— Konrad Wągrowski

Kobieta na szczycie
— Konrad Wągrowski

Przygody Galów za Wielkim Murem
— Konrad Wągrowski

Potwór i cudowna istota
— Konrad Wągrowski

Migające światła
— Konrad Wągrowski

Śladami Hitchcocka
— Konrad Wągrowski

Miliony sześć stóp pod ziemią
— Konrad Wągrowski

Tak bardzo chciałbym (po)zostać kumplem twym
— Konrad Wągrowski

Kac Vegas w Zakopanem
— Konrad Wągrowski

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.