Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 20 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Komiksy

Magazyn CCXXXV

Podręcznik

Kulturowskaz MadBooks Skapiec.pl

Nowości

komiksowe

więcej »

Zapowiedzi

komiksowe

więcej »

Christophe Chabouté
‹Henri Désiré Landru›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułHenri Désiré Landru
Scenariusz
Data wydaniasierpień 2009
RysunkiChristophe Chabouté
Wydawca Egmont
CyklZebra
Cena35,00
Gatunekhistoryczny, kryminał
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk

Zabił czy nie zabił? Oto jest pytanie…
[Christophe Chabouté „Henri Désiré Landru” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Seryjni mordercy, zbrodniarze na masową skalę, fascynują ludzkość od wieków. I choć to bardzo niezdrowa fascynacja, chyba niewielu konsumentów współczesnej pop-kultury przyznałoby się do tego, że obce są im nazwiska Elżbiety Batory, Kuby Rozpruwacza, Charlesa Mansona czy Andrieja Czikatiło. Do tego grona należy zaliczyć należy również Francuza Henriego Désiré Landru, który przed trzema laty został bohaterem komiksu Christophe’a Chabouté’a.

Sebastian Chosiński

Zabił czy nie zabił? Oto jest pytanie…
[Christophe Chabouté „Henri Désiré Landru” - recenzja]

Seryjni mordercy, zbrodniarze na masową skalę, fascynują ludzkość od wieków. I choć to bardzo niezdrowa fascynacja, chyba niewielu konsumentów współczesnej pop-kultury przyznałoby się do tego, że obce są im nazwiska Elżbiety Batory, Kuby Rozpruwacza, Charlesa Mansona czy Andrieja Czikatiło. Do tego grona należy zaliczyć należy również Francuza Henriego Désiré Landru, który przed trzema laty został bohaterem komiksu Christophe’a Chabouté’a.

Christophe Chabouté
‹Henri Désiré Landru›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułHenri Désiré Landru
Scenariusz
Data wydaniasierpień 2009
RysunkiChristophe Chabouté
Wydawca Egmont
CyklZebra
Cena35,00
Gatunekhistoryczny, kryminał
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
W 1947 roku po siedmiu latach milczenia pięćdziesięcioośmioletni wówczas Charlie Chaplin nakręcił swój pierwszy powojenny film. Tradycyjnie zagrał w nim także główną rolę. Była to czarna komedia zatytułowana „Monsieur Verdoux”, w której rozwijając pomysł rzucony przez Orsona Wellesa, legendarny komik przypomniał skazanego na śmierć i straconego na gilotynie przed ponad dwiema dekadami seryjnego mordercę Henriego Désiré Landru. Po premierze obrazu Chaplina postać najsłynniejszego współczesnego francuskiego psychopatycznego zbrodniarza wracała w kinie (chociażby w filmie Claude’a Chabrola z 1963 roku) i literaturze jeszcze wielokrotnie. Wreszcie przed trzema laty zagościła na kartach komiksu autorstwa Christophe’a Chabouté’a, w Polsce do tej pory pozostającego praktycznie artystą anonimowym. Krytycy od razu zaczęli porównywać jego dzieło do pamiętnego, poświęconego Kubie Rozpruwaczowi, „Prosto z piekła” („From Hell”) Alana Moore’a. Niepotrzebnie i niesłusznie. Bo poza głównymi bohaterami, którymi są słynni seryjni mordercy, nic w zasadzie nie łączy dzieł Anglika i Francuza. I zapewne nawet w zamierzeniu autora „Landru” nic łączyć ich nie miało.
Chabouté – nie tylko rysownik, ale i scenarzysta komiksu – przed zakasaniem rękawów szczegółowo „rozpracował” sprawę „Sinobrodego z Gambais” (jak nazywano zbrodniarza w nawiązaniu do znacznie bardziej odrażającego typa, Gillesa de Rais, żyjącego w XV wieku bretońskiego arystokraty, notabene zagorzałego stronnika i kompana Joanny D’Arc). Przeczytał dostępne opracowania książkowe, przestudiował prasę z epoki, na pewno też obejrzał filmy Chaplina i Chabrola. I jako kolejny nabrał wątpliwości, czy rzeczywiście skazano na śmierć właściwego człowieka. Gdybyśmy mieli być skrupulatni, ogromne obiekcje co do zasadności wyroku wyrażano już w latach 20. ubiegłego wieku. Po dziś dzień pojawiają się zresztą głosy, że wina Landru nie została dowiedziona. Mimo to w majestacie prawa skrócono go o głowę. Chabouté postanowił pójść tropem tych wszystkich, którzy powątpiewali w zbrodniczy charakter drobnego oszusta i życiowego nieudacznika i zaproponował własne rozwiązanie zagadki. Stanowi ono clou skonstruowanej przezeń historii, dlatego też dla dobra czytelnika rozpisywać się na ten temat nie można.
Kilka zdań o fabule jednak nie zawadzi. Jest rok 1915, trwa najstraszliwsza z dotychczasowych wojen. Paul, mężczyzna w sile wieku, napatrzywszy się na frontowe okropności, marzy tylko o tym, by zdezerterować z oddziału. Zdaje sobie jednak sprawę, że jako uciekinier będzie poszukiwany przez wojsko i policję, a po ewentualnej wpadce zostanie postanowiony przed plutonem egzekucyjnym. Jeśli więc ma zwiać na tyły, to tylko po to, aby natychmiast wsiąść na statek odpływający za Ocean. Na to potrzeba jednak pieniędzy, których – przynajmniej na razie – nie posiada. Ale od czegóż w końcu ma się głowę na karku! Wpada wreszcie na genialny, jak mu się zapewne wydaje, koncept i natychmiast dzieli się nim listownie ze swoją ukochaną Heleną. W tym samym czasie bezrobotny paryski oszust Henri Désiré Landru szuka pomysłu na życie. Doskwiera mu brak środków do życia, tym bardziej że, choć nie mieszka ze swoją rodziną, musi łożyć na utrzymanie dzieci. W sukurs przychodzi mu… wojna. Wielu mężczyzn, wypełniając swój patriotyczny obowiązek, przebywa właśnie w okopach bądź już powędrowało do nieba, a to oznacza, że w domach pozostały ich kobiety – samotne i nieutulone w żalu. Niektóre nawet z pokaźnym majątkiem lub kontem w banku. Landru daje więc do prasy odpowiednio skomponowane ogłoszenie matrymonialne i rusza na swoją własną wojenkę, w której cel ma tylko jeden, ale za to wyraźnie sprecyzowany – najpierw podbić serce, a potem wyciągnąć od nich, co tylko się da. Los jednak sprawia, że panią, która odpowiada na jego anons jest tajemnicza Helena. Za nią zaś jak cień podąża zdesperowany Paul, któremu w końcu udało się nawiać z frontu. Ich ścieżki przecinają się w położonej na uboczu willi w Gambais pod Paryżem, dokąd Landru wywozi pierwszą ze swoich ofiar.
Od tego momentu prawda miesza się z fikcją, a to, co pewne, z domysłami autora komiksu. Chabouté zakłada bowiem, że to niekoniecznie Landru musiał być mordercą, odpowiedzialnym za śmierć jedenastu kobiet (o co go później oskarżono). Automatycznie więc stawia całą masę pytań. Przede wszystkim: Jeśli nie on, to kto zabijał? I z jakiego powodu? Dlaczego za zbrodnie kogoś innego odpowiedział właśnie ten człowiek, choć uparcie przez cały proces nie przyznawał się do winy? Na niektóre z nich Francuz udziela odpowiedzi. Czy zadowalających, to już kwestia gustu. Mimo to komiks czyta się z dużym zainteresowaniem. Bo choć mniej więcej w połowie napięcie trochę siada, to jednak zaskakujący finał rekompensuje wszystkie wcześniejsze mielizny scenariusza. I nawet nie przeszkadza fakt, że zakończenie nieznacznie zahacza o spiskową teorię dziejów. Inna sprawa, że wielu czytelników może to uznać za pozytyw.
„Landru” Chabouté’a to typowa historia noir, której ponuro-makabryczny klimat podkreślają dodatkowo czarno-białe rysunki. Widać, że autor znad Sekwany wychowywał się na komiksach Franka Millera. Nawiązań do „Sin City” bowiem nie brakuje – ani w sposobie kadrowania, ani w przedstawieniu postaci. Zabrakło Francuzowi natomiast nieco talentu plastycznego. Twarze kobiet są zwyczajnie zbyt do siebie podobne, co może prowadzić do pomyłek i miejscami skutecznie utrudnia śledzenie i zrozumienie akcji. Opowieści przydałby się też większy oddech. Po rozgrywającym się w sali sądowej prologu i przydługim wstępie, w którym poznajemy główne dramatis personae, akcja nagle przyspiesza, by doprowadzić do nie-szczęśliwego rozwiązania. Mówiąc po kolarsku, Chabouté depnął zbyt mocno w środkowej części etapu, czego efektem było wprawdzie szybkie dotarcie do mety, ale przy jednoczesnej utracie radości z obserwowania atrakcyjnych widoków po obu stronach szosy. Słowem: diabli wzięli tło obyczajowe, niezwykle przecież ważne w tego typu opowieściach.
Pomimo pewnych mankamentów, „Landru” to jednak wciągająca i godna uwagi historia o człowieku, który postanowił w bardzo specyficzny sposób wykorzystać swoje naturalne predyspozycje. A tak na marginesie: Może i my doczekamy się kiedyś komiksu o Zdzisławie Marchwickim. Bo film już był. I to nawet udany.
koniec
21 września 2009

Komentarze

21 I 2010   21:34:42

Od dwóch lat powstaje na Sląsku komiks o Zdzisławie Marchwickim, oparty na dokumentacji sdowej. Premiera przewidziana jest na koniec tego roku...

to tak gwoli informacji

14 III 2010   15:06:46

W takim razie cieszę się bardzo i z niecierpliwością czekam na jak najszybsze zakończenie pracy.

18 II 2012   22:04:36

witam ponownie.
swego czasu pisałem o tym, że powstaje komiks o Zdzisławie Marchwickim i terminie realizacji. Niestety dopiero teraz prace mają się ku końcowi i realizacja ( z dwuletnim opóźnieniem ) nastąpi pod koniec 2012...
To tyle w temacie

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Zamknięcie etapu
Andrzej Goryl

19 IV 2024

Dziesiąty tom „Ms Marvel” jest jednocześnie ostatnim pisanym przez G. Willow Wilson – autorkę, która zapoczątkowała tę serię i stworzyła postać Kamali Khan. Scenarzystka prowadziła tę postać przez ponad pięćdziesiąt zeszytów, a jej cykl przez cały ten czas utrzymywał równy, wysoki poziom (z drobnymi potknięciami, nie rzutującymi na ogólną jakość). Jak wypadło zakończenie tej serii?

więcej »

Małe sprzeczki w nowej rodzinie
Maciej Jasiński

18 IV 2024

Pierwsze dwa tomy serii „Pan Borsuk i pani Lisica” były naprawdę interesującymi komiksami przedstawiającymi wspólne życie dwóch zupełnie obcych kulturowo rodzin. Pan Borsuk wychowujący samotnie trójkę dzieci oraz pani Lisica, która wraz z córką musiała uciekać przed myśliwymi – zamieszkali razem w norce, tworząc z czasem jedno gospodarstwo domowe. W kolejnych albumach czytelnicy będą mieli okazję lepiej poznać bohaterów.

więcej »

Piękny umysł
Paweł Ciołkiewicz

17 IV 2024

Życie nie rozpieszczało Wiktora. Wychowywał się bez ojca, a jego matka raczej nie była osobą, którą trudno uznać za wzór macierzyńskiej troskliwości. Wszystkie problemy chłopak rekompensował sobie zanurzaniem się w cudowny świat…, nie, nie baśni, lecz matematyki. To liczby i ich wzajemne relacje pochłaniały go bez reszty. A u źródeł tej fascynacji stało, rzecz jasna, poszukiwanie szczęścia.

więcej »

Polecamy

Batman zdemitologizowany

Niekoniecznie jasno pisane:

Batman zdemitologizowany
— Marcin Knyszyński

Superheroizm psychodeliczny
— Marcin Knyszyński

Za dużo wolności
— Marcin Knyszyński

Nigdy nie jest tak źle, jak się wydaje
— Marcin Knyszyński

„Incal” w wersji light
— Marcin Knyszyński

Superhero na sterydach
— Marcin Knyszyński

Nowe status quo
— Marcin Knyszyński

Fabrykacja szczęśliwości
— Marcin Knyszyński

Pusta jest jego ręka! Część druga
— Marcin Knyszyński

Pusta jest jego ręka! Część pierwsza
— Marcin Knyszyński

Zobacz też

Inne recenzje

Henri Rozpruwacz
— Jakub Gałka

Tegoż twórcy

Tutaj nie słyszę ich krzyków
— Marcin Knyszyński

Quasimodo z morskiej latarni
— Sebastian Chosiński

Nie rób drugiemu, co tobie niemiłe
— Sebastian Chosiński

Tegoż autora

Płynąć na chmurach
— Sebastian Chosiński

Ptaki wśród chmur
— Sebastian Chosiński

„Czemu mi smutno i czemu najsmutniej…”
— Sebastian Chosiński

Pieśni wędrujące, przydrożne i roztańczone
— Sebastian Chosiński

W kosmosie też znają jazz i hip hop
— Sebastian Chosiński

Od Bacha do Hindemitha
— Sebastian Chosiński

Z widokiem na Manhattan
— Sebastian Chosiński

Duńczyk, który gra po amerykańsku
— Sebastian Chosiński

Awangardowa siła kobiet
— Sebastian Chosiński

Czekając na…
— Sebastian Chosiński

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.