W październiku 2005 r. wydawnictwo Kultura Gniewu rozszerzyło zakres działalności o komiksy zagraniczne. Warto przyjrzeć się, w jakim kierunku rozwija się ta linia wydawnicza KG.

Początek był dosyć karkołomny, bo ani „Damskie dramaty” Anny Sommer, ani wydany wspólnie z Antroposem „Deszcz” Ville Ranty, mimo ciekawej formy i poruszanych tematów, nie są komiksami na tyle przełomowymi i przebojowymi, żeby stać się „lokomotywami” wydawnictwa.

Jednak trzy kolejne tytuły („Pixy” Maxa Anderssona, „Exit” i „Cinema Panopticum” Tomasa Otta) to już przysłowiowe strzały w dziesiątkę, które nie tylko zostały dobrze przyjęte przez czytelników, ale udowodniły również, że jest u nas spore zapotrzebowanie na nowoczesny, lekko awangardowy komiks z najwyższej półki.

Co ciekawe, a jednocześnie chyba typowe dla wydawnictwa, w październiku i grudniu 2006 r. zamiast kontynuacji linii sprawdzonych pewniaków dostajemy do rąk komiksy dosyć nietypowe jak na nasz rynek.

„Bend” Mawila to humorystyczna obyczajówka rozgrywająca się środowisku początkujących muzyków rockowych, rzecz sympatyczna i zdecydowanie skierowana nie tylko do czytelników z „komiksowego getta”.

„Phenian” Guya Delisle, czyli komiksowy dziennik podróży autora za „żelazną kurtynę” Korei Północnej. Pomimo sporej naiwności samego autora, komiks bardzo sprawnie i z humorem przedstawia nie tyle rzeczywistość jednej z najgorszych dyktatur współczesnego świata, co sposób, w jaki jest ona postrzegana przez przedstawicieli demokratycznego Zachodu.

„Ghost Word” Daniela Clowesa to z kolei prezentacja typowego współczesnego komiksu niezależnego zza oceanu. Komiks wprawdzie słabszy niż np. wydane w tym samym czasie przez Timofa (i cichych wspólników) „Blankets” Craiga Thompsona, mający jednak mocne wsparcie w postaci adaptacji filmowej. Niewątpliwie trafiony tytuł, chociażby ze względu na panującą u nas obecnie modę na komiks obyczajowy.

Luty przyniósł nam kolejną, mile zaskakującą komiksową perełkę w postaci „Insekta” Saschy Hommera. Pozycja bardzo klimatyczna, ze świetnie skonstruowaną fabułą i ciekawymi rozwiązaniami graficznymi (doskonale zastosowane rastry), która udowadnia, że u naszych zachodnich sąsiadów powstają nowoczesne i interesujące komiksy niezależne wysokiej klasy.

W tej chwili Kultura Gniewu stara się prezentować jak najszersze spektrum komiksu niekomercyjnego. Z zapowiedzi na bieżący rok wynika, że wydawnictwo będzie publikować zarówno undergroundową klasykę („Kot Fritz” Roberta Crumba), jak i najnowsze przeboje komiksu niezależnego („Black Hole” Charlesa Burnsa, „5 is a perfect number” Igorta, kolejne albumy Tomasa Otta i Maxa Anderssona), pojawi się też zapewne kilka zagranicznych miłych niespodzianek.

Taka oferta komiksów zagranicznych, w połączeniu z coraz ciekawszymi komiksami krajowymi, wysoką jakością druku i indywidualną formą wydania każdego albumu, powoduje, że wydawnictwo może czuć się coraz pewniej i bardziej komfortowo na naszym komiksowym ryneczku.