W tym tomie nieubłagana święta wojna przenosi się na południe, lecz grozi jej klęska z rąk wewnętrznego wroga. Zagraża jej Anasûrimbor Kellhus.

Na obszarze od pustynnych Pól Mengeddy po wilgotne brzegi Sempis Ludzie Kła toczą bezlitosną wojnę z pogańskimi fanimami. Dowódcy świętej wojny brną w spory i spiski, a Kellhus cierpliwie umacnia swoje panowanie, subtelnym słowem i gestem manipulując ich duszami. Czarnoksiężnik Achamian i jego kochanka Esmenet poddają mu się całkowicie, po czym ich wiara i miłość zostaje wystawiona na najbardziej niezwykłą próbę. Cnaiür, scylvendzki wojownik, popada w obłęd, przekonany, że Kellhus zdradzi go i nie dotrzyma umowy, której przedmiotem jest zabicie ojca Kellhusa.

Skóroszpiedzy Rady z narastającym lękiem obserwują rozwój wydarzeń.

Po wyczerpującym marszu przez pustynię święta wojna zbiera się pod murami starożytnego Caraskandu. Ludzie Kła nareszcie stają na granicy Uświęconej Ziemi, nieopodal świętego Shimehu, miasta Ostatniego Proroka. Niech tylko padnie Caraskand

Tymczasem wśród Ludzi Kła pojawia się nowy wieszcz: Wojownik-Prorok. Brat zwraca się przeciw bratu. W najczarniejszej godzinie świętej wojny każdy mężczyzna i każda kobieta muszą dokonać wyboru. Nienawiść czy nadzieja. Najgłębsze pragnienia czy koniec świata. Anasûrimbor Kellhus czy Druga Apokalipsa.