Nikt wcześniej nie opisał w ten sposób zbrodniarki, która nazywano Medeą III Rzeszy.

Poznajcie kobietę, która choć chciała pozostać nietknięta, miała siedmioro dzieci. Poznajcie kobietę rozpuszczoną i zepsutą przez swoją matkę, która jednak uznała, że szkoła jej niczego nie nauczy i ma pracować w fabryce. Poznajcie kobietę, której najstarsza córka napisze, że nie obchodzi ją, co mówi matka. Matka nie zawsze ma rację. Wszystkie trzy kobiety to jedna osoba, Magda Goebbels.

Autorka w posłowiu wyjaśnia, że w książce opisała własną wizję wydarzeń, starała się skupić przede wszystkim na głębi psychologicznej postaci. Stworzyła obraz trójpokoleniowej destrukcyjnej miłości pomiędzy matką i córką. Matka Magdy marząc o lepszym życiu dla dziewczyny, nie potrafiła jej dać ciepła i miłości. Z kolei najstarsza dwunastoletnia córka tytułowej bohaterki, Helga, opisuje w swoim pamiętniku, jak wygląda rzeczywistość z perspektywy bunkra, w którym przyszło jej spędzić ostatnie dni życia i przeczuwa nadchodzące niebezpieczeństwo, choć matka woli utrzymywać ją w fikcji, karmiąc historiami o potędze führera.

W tej odważnej powieści biograficznej o Magdzie, żonie Josepha Goebbelsa, ministra propagandy w rządzie Adolfa Hitlera, Meike Ziervogel próbuje wyjaśnić, jaka kobieta jest w stanie zamordować własne dzieci. Nie jest to próba wytłumaczenia tego czynu, bo jego bezwzględność nie znajduje usprawiedliwienia. Autorka nie odmawia człowieczeństwa swojej bohaterce, pokazuje natomiast drogę, która doprowadziła ją do tego dramatu, jej zwichrowaną psychikę, okaleczone relacje z matką i dziećmi, fanatyzm w stosunku do III Rzeszy i Hitlera, a w końcu skrajność sytuacji, z której nie potrafiła znaleźć innego wyjścia.

Według Meike Ziervogel było wiele powodów, dla których zdecydowała się napisać książkę o Magdzie Goebbels. Także tych osobistych – gdy sama urodziła córkę przez prawie dwa lata próbowała zrozumieć, czym jest macierzyństwo. Zastanawiała się, co by się stało, gdyby nie odkryła w sobie miłości do dziecka i nie odnalazła się w roli matki. Szukając najbardziej dramatycznych odpowiedzi, trafiła na postać Magdy Goebbels. Pisanie tej książki pozwoliło Ziervogel spojrzeć na historię Niemiec krytycznie, ale jednocześnie z wyrozumiałością. Próbowała zmierzyć się z teorią na temat winy Niemców za zbrodnie wojenne, gdzie w powszechnej opinii jako winowajcy postrzegani są głównie mężczyźni, a według niej kobiety powinny ponieść odpowiedzialność w równym stopniu.