Dla miłośników literackich mariaży, pastiszów i trawestacji, dla fanów książek, których autorzy nie znają żadnych świętości, Konrad T. Lewandowski stworzył inteligentną, chociaż radykalną przeróbkę powieści Bolesława Prusa.

Oryginalny tekst „Faraona” został skrócony o ponad połowę – pominięto XIX-wieczną dydaktykę społeczną i opisy Egiptu, dobrze znane współczesnemu czytelnikowi z telewizji oraz innych publikacji. W zamian Lewandowski rozwinął wątki fantastyczne, zaczęte ale nie dokończone w dziele Prusa, m.in. konsekwencje klątwy rzuconej przez Dagona na Sarę, czy motyw córki Herhora. Wskutek wkroczenia na scenę wampirów nowe znaczenie zyskał również epizod zaćmienia słońca… Spowodowało to konieczność napisania nowego zakończenia i epilogu powieści.

Ostatecznie powstała historia fantasy o zmaganiach wspólnego państwa ludzi i wampirów z asyryjskim imperium żywych trupów, nieuchronnym zmierzchu ludzkiej rasy oraz zaskakująco współczesnym przesłaniu…