Bohumil Hrabal to pisarz legenda, niedościgniony gawędziarz, mistyk codzienności i – o czym mało kto wie – mistrz kamuflażu. W swoim pisarstwie stworzył galerię niezwykłych postaci, w których on sam wydaje się odbijać niczym w zwierciadle. Czyż bowiem spod rozgadania stryjka Pepiego, szaleństwa czułego barbarzyńcy Boudnika lub niedojrzałości kelnera Jana Dzięcięcia nie wyziera twarz samego Hrabala?

W „Pięknej rupieciarni” pisarz jednak wreszcie opowiada bezpośrednio o sobie. W zebranych tu esejach, wywiadach, relacjach z podróży i listach poznajemy Hrabala filozofa, człowieka zafascynowanego sztuką, autoironicznego i krytycznego intelektualistę. Praskiego „pana doktora”, spędzającego czas w towarzystwie Pounda, Schopenhauera, Elliotta i Pollocka. To także zapis pięknego zdziwienia światem i głos epoki, która skończyła się na bruku szpitala na Bulovce wraz z samobójczą śmiercią pisarza.